Είμαστε όλοι μεσαία τάξη;

Aν και προς το παρόν είμαστε ίσως η μόνη περίπτωση όπου η μεσαία τάξη δεν έχει οδηγηθεί στην πολιτική αγκαλιά της Ακροδεξιάς, αυτό που πλέον φοβάται κανείς είναι ότι αν έλθει η Ν.Δ. -η οποία φυσικά δεν θα μειώσει τους φόρους, καθώς ο δημοσιονομικός χώρος είναι δεδομένος- το συγκεκριμένο ενδεχόμενο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.

Η εκλογική συμπεριφορά της «μεσαίας τάξης» φαίνεται ότι διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας στις πρόσφατες ευρωεκλογές του Ιούνη. Η ανάλυση της ψήφου των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων τεκμηριώνει τον παραπάνω ισχυρισμό.

Ο σκληρός πυρήνας τόσο της παραδοσιακής όσο και της νέας μικροαστικής τάξης (μικροεπιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες) στήριξε αποφασιστικά τη Ν.Δ. σε ποσοστό 37%, όταν το αντίστοιχο ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη κατηγορία έφτασε μόλις στο 20%.

Εμετική παρέμβαση Αμβρόσιου για τις εκλογές

Με ακόμη ένα κείμενο μνημείο μισαλλοδοξίας, φασιστικών και ρατσιστικών απόψεων και με σαφή διάθεση ρεβανσισμού ο γνωστός και μη εξαιρετέος μητροπολίτης Καλαβρύτων απασχολεί ξανά με χυδαίο τρόπο την επικαιρότητα.

Ο Αμβρόσιος, σε ένα ακόμη παραληρηματικό κείμενό του, αφού πανηγυρίζει για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ (δεν έχουν ανοίξει καν οι κάλπες κ. Μητροπολίτη μας) επαναλαμβάνει όλα τα λόγια μίσους που κατά καιρούς έχει εκτοξεύσει. Τρομολαγνεία, ομοφοβία, πατριδοκαπηλία, μίσος προς την Αριστερά.

Η αυτοδυναμία των… αθώων

Ξέρετε για ποιον πολύ σοβαρό λόγο πρέπει οι Έλληνες πολίτες να ψηφίσουν μαζικά τη Νέα Δημοκρατία -τόσο μαζικά ώστε να κερδίσει την αυτοδυναμία; Μη βιαστείτε να απαντήσετε επιστρατεύοντας νυσταγμένα επιχειρήματα.

Οι αναμάρτητοι ας ρίξουν τον λίθο

Με το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές η Ν.Δ. τρόμαξε και η ίδια η Δεξιά! Οι ερμηνείες πολλές... Θα σταθώ σε μία, την ουσιαστικότερη κατά τη γνώμη μου. Θα εστιάσω στο έλλειμμα του πολιτισμού μας –χωρίς ουσιαστική παιδεία και δημοκρατία–, που κανένα κόμμα δεν το αναφέρει ως ερμηνεία του αποτελέσματος. Ιδιαιτέρως η Αριστερά, που όφειλε και οφείλει ο πολιτισμός να είναι το αληθινό και διαχρονικό πρόσωπό της, που θα την ξεχώριζε από τα άλλα κόμματα που δεν έχουν κύριο σκοπό τους να αλλάξουν τον κόσμο. Ενώ αυτή έχει, για να τον κάνει ανθρωπινότερο, δικαιότερο. Και αυτή η διαρκής επιδίωξή της για τον πολιτισμό θα έδιδε κάποια ποιότητα, γενικά, και στην καθημερινότητά μας και στον πολιτικό πολιτισμό μας, για να μην αγριεύουν τόσο πολύ τα πολιτικά μας ήθη και πάθη. Ο ελλειμματικός μας όμως πολιτισμός, που τρέφεται και από την αλληλοσπαρασσόμενη Αριστερά (στον τόπο μας και σε όλο τον κόσμο) αλλά και ένεκα τόσο της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης όσο και της καπιταλιστικοποίησής της.

Σαγιονάρα δωδεκάποντη

Θα μου πεις, αν δεν ήταν απέναντι ακριβώς από το σπίτι σου, θα σε πείραζε; Αν δεν το έβλεπες με τα ίδια σου τα μάτια, θα σε ενοχλούσε; Αν δεν σου είχε γανώσει εγκέφαλο, αισθητική, αξίες και την τελευταία, ψυχορραγούσα πίστη σου στο ανθρώπινο γένος, θα το θεωρούσες σημαντικό; Ο,τι και να σου απαντήσω θα 'ναι λίγο. Οι λέξεις, ούτε καν οι μυριάδες στην ελληνική, δεν είναι ικανές να περιγράψουν αυτό που έγινε εκείνο το απόγευμα στο κεφάλι μου...

Της πραγματικότητας...

Μερικοί, που θεωρούν αδιανόητη την επέλαση της Νέας Δημοκρατίας στις δημοσκοπήσεις, απορούν κι εξίστανται: «Μα, είναι δυνατόν ο λαός να προτιμάει αυτούς που τον οδήγησαν στα μνημόνια και στην οικονομική και πολιτισμική εξαθλίωση;».

Οι απαντήσεις που δίνονται δεν επαρκούν, δεν ικανοποιούν κανέναν από τους πολιτικούς αναλυτές όλου του κομματικού φάσματος. Προς θεού, μη βάλουμε στο ερμηνευτικό πεδίο την ψυχανάλυση, γιατί θα χάσουμε τ’ αυγά και τα πασχάλια -δεν είναι σχιζοφρενείς όσοι ψηφίζουν τη Νέα Δημοκρατία, απλοί ψηφοφόροι είναι, που, ως γνωστόν, άγονται και φέρονται από τους επιτήδειους (τους πιο επιτήδειους) στην πολιτική συγκυρία.

Οι 20 πλάνες ενός ψηφοφόρου

Πολιτικοί με πουκάμισα στο λευκό της αγνότητας και γυρισμένα μανίκια για να μας δείξουν θέληση για σκληρή δουλειά. Ψηφοφόροι που προτιμούν το συναίσθημα από την εξειδικευμένη γνώση. Είναι οι προτιμήσεις μας ορθολογικές; Είναι οι κρίσεις μας λογικές; Σαφώς και όχι!

Οι κανόνες της λογικής συχνά παραβιάζονται από γνωσιακές μεροληψίες και διαστρεβλώσεις (cognitive bias & distortions).

Ο εγκέφαλός μας κάνει λάθη στην επεξεργασία των πληροφοριών που λαμβάνει. Κάνει νοητικά άλματα, κλέβει, του αρέσουν τα μοτίβα & είναι αρκετά τεμπέλης. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα εποχή, με παλιά υλικά και περιοριστικά εξελικτικά κατάλοιπα. Ο μηχανισμός αυτοεξαπάτησής μας, χτίζει μεροληπτικά αφηγήματα και ψεύτικες ιστορίες, δημιουργώντας μια πλαστή πραγματικότητα κι αποκρύπτοντας τυχόν αποδείξεις κατάρριψης. Ο μέσος ψηφοφόρος (δεν υπάρχει κάτι τέτοιο) συνήθως πέφτει σε παγίδες. Σε πολλές παγίδες. Ας δούμε 20 από αυτές:

Το καβούρι ερημίτης

Υπάρχει ένα είδος καβουριού που το βλέπουμε παντού στις παραλίες το καλοκαίρι. Είναι εκείνο το μικρό αρθρόποδο που μπαίνει μέσα στα άδεια κοχύλια, τα κάνει σπίτι του και βγαίνει μόνο όταν δεν χωράει πια, για να μπει σε κάποιο μεγαλύτερο κούφιο κέλυφος.

Αυτό το μικρό πλάσμα λέγεται Καβούρι-Ερημίτης (Hermit Crab). Ολοι το έχουμε πιάσει και έχουμε σκύψει να το παρατηρήσουμε. Συνήθως το αφήνουμε πάλι στην ησυχία του. Στην ερημιά του. Ισως το κάνουμε από οίκτο ευχαριστώντας την τύχη μας που γεννηθήκαμε σοφοί άνθρωποι και όχι μια τόσο ασήμαντη, ταλαίπωρη ύπαρξη.

Η μαύρη προπαγάνδα

Ξεκίνησαν να γράφουν το σενάριο σιγά σιγά και μεθοδικά. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα, ώστε οι αντιδημοφιλείς επιλογές να εμφανιστούν ως φυσική συνέπεια. Καταπώς επιτάσσει το γνωστό καλαμπούρι, «εμείς θέλαμε, αλλά κληρονομήσαμε χάος».

Στην ταινία καταστροφής που θα προβληθεί προσεχώς στις οθόνες μας υπάρχουν παραγωγοί -ντόπιοι και ξένοι-, συγγραφέας, σκηνοθέτης και ορισμένα βαριά ονόματα της εγχώριας βιομηχανίας θεάματος. Οι δόσεις είναι μελετημένες.

Αν τελικά

Άργησα, αλλά τους κατάλαβα. Οχι, δεν τους κατάλαβα. Κατανόησα, όμως, μία λογική συνέχεια στον παραλογισμό των πράξεών τους, στο ασύλληπτο της σκέψης τους. Και ναι, αυτή τη φορά, αυτή τη μοναδική φορά, με βγάζω στην απ' έξω.

Δεν ήταν εύκολη διαδικασία. Δεν είχα και χρόνο. Ενεκα που η τελευταία εκλογική αναμέτρηση απεδείχθη ιδιαζόντως ειδεχθής ως προς την πίστη μου στον ανθρώπινο λόγο (όχι ότι τον είχα και ποτέ σε καμία ιδιαίτερη εκτίμηση), έπρεπε να βρω μιαν άκρη. Δεν μπορεί να είναι όλα τόσο «ρευστά» όσο τα λένε οι σύγχρονοι (αναρχικοί κυρίως) φιλόσοφοι, δεν γίνεται να είναι όλα τόσο «μοιραία» όσο τα λέγαν πάντα οι (πάντα σύγχρονοι) θρησκειοφορούντες. Ούτε βέβαια είναι δυνατόν να είναι όλα τόσο «μαύρα» όσο τα βλέπω του λόγου μου.

Μακριά από τα κουκιά;

Ο πειρασμός της καθολικής απήχησης, της αντήχησης εκείνης που θα φτάσει στις «ακρότατες εσχατιές» της γης των ψηφοφόρων, «βασανίζει» κάθε πολιτική δύναμη. Αλλά το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι να προσελκύουν συχνά αμφιλεγόμενα πρόσωπα επειδή πρόσκαιρα αντανακλούν «κάτι» στην κοινωνία.

Το στοιχείο όμως αυτό είναι καταδικασμένο στην πολιτική «ημι-ζωή» τους με ημερομηνία λήξης. Το είδαμε σε αρκετές περιπτώσεις. Κουβαλούν κάποια στοιχεία αυτοκαταστροφής που πλήττουν τα κόμματα.

Θυροκολλήθηκε το Προεδρικό Διάταγμα διάλυσης της Βουλής

Με τη θυροκόλληση του Προεδρικού Διατάγματος διάλυσης της Βουλής, ξεκινά επισήμως η προεκλογική περίοδος και η χώρα οδεύει προς τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Οι βασικές δεσμεύσεις του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Στις δώδεκα πιο εμβληματικές δεσμεύσεις, για υλοποίηση με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα από την επομένη των εθνικών εκλογών, επικέντρωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για την επόμενη τετραετία. Ειδικότερα, οι κεντρικοί στόχοι-δεσμεύσεις αφορούν στην εργασία, την ανάπτυξη, τη φορολογία, το κράτος, το κοινωνικό κράτος.

Σενάρια πολιτικής εγκεφαλοσκόπησης

Το θεμελιακό επιχείρημα κάθε νευροπολιτικού προγράμματος είναι: αν όντως η δομή και η λειτουργία του εγκεφάλου μας παίζουν αποφασιστικό ρόλο σε κάθε συνειδητή επιλογή μας, τότε σε αυτόν θα πρέπει να αναζητήσουμε, σε τελευταία ανάλυση, τις εξηγήσεις για το πώς και το γιατί επιλέγουμε ένα κόμμα ή έναν πολιτικό ηγέτη και όχι κάποιον άλλο. Για την επίτευξη αυτού του φιλόδοξου –αλλά κάθε άλλο παρά πολιτικά καθησυχαστικού– στόχου ήδη εργάζονται πυρετωδώς οι ερευνητές της νευροπολιτικής. Τι ακριβώς επιχειρούν να κάνουν και γιατί;

Μία εβδομάδα μετά την ψηφοφορία για την εκλογή των ευρωβουλευτών, των δημάρχων και των κοινοταρχών στον τόπο μας και ένα μήνα πριν από τις κρίσιμες εθνικές εκλογές, έχει-νομίζουμε- κάποιο ενδιαφέρον να εξετάσουμε πώς η σύγχρονη «νευροπολιτική» επιχειρεί να κατανοήσει και, ενδεχομένως, να διαχειριστεί επιστημονικά τις συχνά απρόσμενες –αλλά κάθε άλλο παρά αυθαίρετες– πολιτικές επιλογές των ψηφοφόρων.

Η θεωρία της τρύπας ή ο λόγος περί οπής

Βλέπεις και ακούς πολλά και διάφορα αυτές τις μέρες τις μετεκλογικές που συνέπεσε να είναι και προεκλογικές. Το κοντό του και το μακρύ του, που λένε, ο ένας και ο άλλος.

Καθένας με τον σοφό λόγο και τη σωστή επιλογή, και όποιος δεν τα δέχεται, κακό του κεφαλιού του και καλά να πάθει. Λες και ό,τι πάθαμε, αλλά και ό,τι μένει να πάθουμε ακόμα ήταν και θα είναι προϊόν εκπεφρασμένης, ανόθευτης βούλησης. 'Η λες και όσοι χαίρονται, ξέρουν γιατί χαίρονται, και όσοι λυπούνται, ξέρουν γιατί τα έχουν βάψει μαύρα.

Η «κουλτούρα» της αποχής

Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου Περιφερειακών και Δημοτικών Εκλογών επιβεβαίωσαν την επικράτηση της ΝΔ, όπως είχε διαφανεί από τον πρώτο γύρο και τις ευρωεκλογές. Τα πολιτικά συμπεράσματα έχουν ήδη εξαχθεί από την προηγούμενη Κυριακή, καθορίζοντας και τις πολιτικές εξελίξεις με την πρόωρη προσφυγή στις εθνικές κάλπες.

Εκλογές: Ψηφίζεις με λογική ή συναίσθημα;

Ο άνθρωπος είναι από την φύση του πολιτικό ον σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Αριστοτέλη. Διαφέρει από όλα τα άλλα ζώα, γιατί μόνο αυτός είναι προικισμένος με τον λόγο, ο οποίος τον καθιστά ικανό να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο, το αγαθό από το κακό και το ωφέλιμο από το βλαβερό. Μία πτυχή του κοινωνικού βίου που επιβεβαιώνει τα παραπάνω είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις.

Η εκλογική διαδικασία πέρασε από πολλά εξελικτικά στάδια. Τα τελευταία χρόνια λόγω των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων, οι εκλογικές αναμετρήσεις έγιναν συχνότερες και βρίσκονται ξανά αυτή την περίοδο στο επίκεντρο της χώρας μας. Τι είναι όμως οι εκλογές; Απλά ένα τυπικό πολιτικό γεγονός ή χαρακτηρίζονται από έντονο κρυμμένο συναισθηματισμό; Η προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων, όπως φαίνεται, επηρεάζει έντονα την ψυχολογία των πολιτών, αλλά ισχύει και το αντίστροφο.

Λαϊκή Συσπείρωση Πέλλας: Δεν πρόκειται να δώσουμε λευκή επιταγή σε κανέναν

Το επόμενο διάστημα να συναντηθούμε στους αγώνες και στις διεκδικήσεις.

Ευχαριστούμε όλες και όλους που μας τίμησαν και συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στο Δήμο Πέλλας, ιδιαίτερα όσους έκαναν αυτό το βήμα για πρώτη φορά, αλλά και τους νέους, τις νέες που έδωσαν την πρώτη τους ψήφο στο... ΚΚΕ και τη "Λαϊκή Συσπείρωση". Όλοι αυτοί έκαναν το βήμα σε μια σύνθετη εκλογική μάχη που κυριάρχησε η προσπάθεια τεχνητής πόλωσης και ψεύτικων διλημμάτων, για το "νέο" ενάντια στο "παλιό", την "αλλαγή σελίδας" και την "οπισθοδρόμηση". Αναγνωρίζοντας ότι την πραγματική διαφορά την κάνει η στήριξη στο συνδυασμό της "Λαϊκής Συσπείρωσης".

Τα πρόσωπα, εμείς

Οι τρέχουσες λέξεις των εκλογικών ημερών είναι: αριστερά, δεξιά, φασισμός, δικαίωμα, δημοκρατία και… πρόσωπο. Τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα είναι η πηγή έμπνευσης όλων των κομματικών επιτελείων. Τα πρόσωπα που εμπνέουν δεν μπορούν να τα έχουν όλοι. Αλλά όσοι τα «έχουν» τα θέτουν στην υπηρεσία της συλλογικότητας. Με κίνδυνο να τα εξουδετερώσουν στις συχνά «ανθρωποφαγικές» εκλογικές αναμετρήσεις. Το πλήθος διαισθάνεται την εξουδετέρωση του «προσώπου» και τρέχει σε αυτό που του είναι σχετικά γνωστό από το παρελθόν. Εστω και αν αυτό το παρελθόν υπήρξε η ρίζα των δεινών του.

Και για μούντζα ο λαός και για λιβάνι

Στις στιγμές της αμηχανίας. Όταν η γλώσσα δυσκολεύεται ν’ αλέσει τις λέξεις, η λύση είναι η λογοτεχνία. Ο Παλαμάς έκοψε με τους στίχους του τον δικό μου κόμπο. Και πάλι ο λαός στο επίκεντρο. Η τηλεοπτική οθόνη γινόταν ψαλτήρι δοξαστικού για τη σοφία του. Που διάλεξε σωστά στις ευρωεκλογές. Ο λαός είναι τίποτε και είν’ όλα, είναι του εκδικητή το γιαταγάνι. Συμπληρώνει ο Παλαμάς στα «Σατιρικά Γυμνάσματα».

Κάθε φορά τα ίδια. Για τους νικητές ο λαός είναι το ξίφος που αποκαθιστά την τάξη. Και τότε είναι τροπαιοφόρος. Του φοράνε οι νικητές την πανοπλία του Αη Γιώργη, τον βάζουν σ’ ένα άσπρο άλογο και τον αναγορεύουν διώκτη όσων επιβουλεύονται την τάξη και την κανονικότητα.