Στην εποχή μας είναι εύκολο να είσαι “κάτι”, αν αυτό το “κάτι” σου δίνει σίγουρο προβάδισμα να γίνεις “κάποιος”. Σε μια τέτοια λογική, παρακολουθούμε μια διασπασμένη αντιπολίτευση να σηκώνει ανάστημα, κάθε φορά που έχει άμεσα ή έμμεσα οφέλη από αυτό. Διότι, αν είσαι σοβαρός πολιτικός, δεν πηγαίνεις έξω από ένα αστυνομικό τμήμα για να πεις “ως εδώ”, ούτε σκαρφαλώνεις στα κάγκελα του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, ούτε και κατεβαίνεις στα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, στην οποία ποτέ δεν πίστεψες. Και δεν το κάνεις όχι γιατί δεν είναι “πρέπον”, αλλά γιατί κάπου εκεί κοντά θα είναι σίγουρα κάποια τηλεοπτική κάμερα, ή θα πλησιάζουν ευρωεκλογές, καλή ώρα, οπότε και ο πλέον καλοπροαίρετος θα σκεφτεί -και σωστά- ότι το κάνεις επί σκοπού. Αυτά τα πράγματα θα πρέπει να απασχολήσουν την αντιπολίτευση, κυρίως την αριστερή, με την οποία σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό ταυτίζομαι. Και στις δύο πάντως περιπτώσεις, όλοι σας, αριστεροί και δεξιοί, όταν έρχεστε στην εξουσία έχετε έναν κοινό τρόπο, ως δια μαγείας, να τα ξεχνάτε όλα.
.jpg)
