Βάλε μέσα τα παιδιά και άφησέ τα να παίξουν

Η Μπαρτσελόνα έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ που… κατέβασε ενδεκάδα σε παιχνίδι νοκ άουτ φάσης με δύο παίκτες ηλικίας 17 ετών και κάτω! Και όχι μόνο πήρε τη νίκη και την πρόκριση, αλλά έδειξε για άλλη μια φορά τον δρόμο της ανάδειξης ποδοσφαιρικών… διαμαντιών, πως αναδεικνύεις νέους παίκτες αντί να περιμένεις να γίνουν 25 για να είναι «ώριμοι» να αγωνιστούν.

Ωδή στη ματαιοδοξία των γονέων ή των παρατρεχάμενων…!

Ο Αχιλλέας Υφαντίδης (ψυχολόγος – επικοινωνιολόγος και επιστημονικός συνεργάτης στις σχολές προπονητών UEFA της ΕΠΟ), μέσω ανάρτησης του στο Facebook, στέλνει μηνύματα για κάποιες πραγματικές πτυχές της σημερινής κοινωνίας σχετικά με τις ακαδημίες ποδοσφαίρου και τα δοκιμαστικά στα οποία κλείνονται να περάσουν κάποιοι νεαροί ποδοσφαιριστές.

Δώστε τον αθλητισμό πίσω στα παιδιά

Ο Γιώργος Μανταίος ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχουν 15χρονοι elite αθλητές και καλεί τους «μεγάλους» να απομακρυνθούν πάραυτα από τον κόσμο του παιδικού αθλητισμού

Γονείς που νομίζουν ότι μεγαλώνουν έναν σούπερ σταρ και του δίνουν οδηγίες από την κερκίδα. Παράγοντες που διαμαρτύρονται στο διαιτητή. Προπονητές που ουρλιάζουν από τον πάγκο. Ένα γνώριμο σκηνικό σε αγώνα Ακαδημιών, δηλαδή σε ένα ματς ανάμεσα σε παιδιά που παίζουν μπάσκετ, βόλεϊ, ποδόσφαιρο. Είναι οι «μεγάλοι» που παρεμβαίνουν βάναυσα στον κόσμο τους, θέτοντας τη δική τους ατζέντα, βάζοντας τις δικές τους προτεραιότητες.

Είσαι ακόμα ταλέντο;

Αναζητώντας την επιτυχία στο αθλητικό πλαίσιο πολλοί αθλητές / προπονητές / γονείς / αθλητικοί παράγοντες στέκονται στην έννοια του ταλέντου.

Επιδίδονται σε μια διαρκή διαδικασία «εντοπισμού» αθλητών, οι οποίοι διαθέτουν κάποιο «χάρισμα», φαίνεται να έχουν κάτι ιδιαίτερο, μια «ευκολία», η οποία τους καθιστά διαφορετικούς και ταυτόχρονα «περιζήτητους».

Το «τσίρκο» για τη μίζα ενός ατζέντη

Ο Ερλινγκ Μπράουτ Χόλαντ δεν είναι τυχαίος ποδοσφαιριστής. Ενας υπερφυσικός μπέμπης 20 χρόνων, με σωματοδομή τάνκερ αλλά ταχύτητα σπρίντερ, με δύναμη, τεχνική και σκανδιναβική εργασιακή πειθαρχία. Κάνει το ποδόσφαιρο να μοιάζει απλό και τόσο αποτελεσματικό.

Λαϊκή βάση, πρωταθλητισμός και ταλέντα

Εδώ και αρκετά χρόνια η συντριπτική πλειονότητα των φίλων του αθλητισμού και ιδίως του ποδοσφαίρου επικαλείται με θαυμασμό το μοντέλο «λαϊκής βάσης» της Μπαρτσελόνα. Αποθεώνει σε κάθε ευκαιρία την ολλανδική σχολή παραγωγής ταλέντων και «ζηλεύει» τα φυτώρια του Αγιαξ.

Εκεί που «γεννιούνται» τα αστέρια του κόσμου

Στον «χρυσό αιώνα» της μπάλας, την εποχή της γιγάντωσης και παγκοσμιοποίησης της βιομηχανίας του ποδοσφαίρου, στις ημέρες των μεταγραφών-ρεκόρ, επενδύσεων και εσόδων εκατομμυρίων, στο ομορφότερο παιχνίδι, εξακολουθεί να έχει χώρο, η... εσωτερική αναζήτηση και η δημιουργία.

Ομάδες με γεμάτα ταμεία, αδυνατούν να εγκαταλείψουν την εσωτερική επένδυση, την λειτουργία, προστασία και την δυναμική του ρόλου της ακαδημίας. Μία επιλογή που για κάποιους συλλόγους, αποτελεί μοντέλο, για αρκετούς ανάγκη επιβίωσης και για άλλους επιπλέον έσοδα.

Oι ακαδημίες, κομμάτια, σημαντικά εδώ και χρόνια των ποδοσφαιρικών εταιρειών, ακολουθώντας τους νόμους τη ελεύθερης αγοράς, ως επένδυση έχουν στόχο το κέρδος.

Πολύτιμοι οι μετανάστες για τη Γερμανία

Oι οικονομολόγοι εκτιμούν πως η Γερμανία αναμένεται να χάσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο καταρτισμένους μηχανικούς, μαθηματικούς, μηχανικούς πληροφορικών συστημάτων και λοιπούς επιστήμονες έως το 2020. Υπάρχει μια έλλειψη ταλέντων. Χωρίς την εισροή εκπαιδευμένων ανθρώπων με δεξιότητες, οι δημογραφικές τάσεις θα θέσουν σε κίνδυνο το βιομηχανικό μέλλον της χώρας. Μιας χώρας, της οποίας η οικονομία δεν έχει κτιστεί μόνο πάνω σε εθνικά σύμβολα, όπως η Volkswagen και η Siemens, αλλά και σε χιλιάδες μικρομεσαίες εταιρείες, που προάγουν την τεχνολογική καινοτομία συνολικά. Eπιπλέον, η Γερμανία έχει τον χαμηλότερο αριθμό γεννήσεων στην Ευρώπη και έναν γηράσκοντα πληθυσμό, οπότε έχει ανάγκη πεπαιδευμένους μετανάστες.