Τα διαβάζεις και ευφραίνεσαι. Κείμενα εκρηκτικά, με τις λέξεις να καλπάζουν σαν άλογα, κείμενα ήσυχα σαν καλοκαιριάτικα μεσημέρια στην εξοχή, γραμμές αφομοιωμένης γνώσης και σπινθηροβόλων εξάρσεων, κείμενα που κάνουν follow up στις δικές σου σκέψεις, κείμενα ανεκτίμητης λογιοσύνης, κείμενα πολύτιμα που τα καταχωρίζεις αμέσως στα τιμαλφή.
Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς. Σε παίρνει από το χέρι ο ρυθμός τους και ξεχνάς τις ενστάσεις και τη διαφωνία σου. Αφήνεσαι ηδέως στο γάργαρο ποτάμι των λέξεων. Στην γητιά της περίτεχνης ύφανσης.
