Στην περιοχή του Λουδία, λίγα χιλιόμετρα από τα Γιαννιτσά, βρίσκεται το λεγόμενο «Σημείο Μηδέν». Σ αυτόν το χώρο, υπάρχει το Περιβαλλοντικό Κέντρο, που φτιάχτηκε με προοπτική να στηρίξει την περιβαλλοντική εκπαίδευση, την επαφή με τη φύση και δράσεις πολιτισμού.
Παρ’ όλα αυτά, οι εγκαταστάσεις παραμένουν επί χρόνια κλειστές και αναξιοποίητες, χωρίς να προσφέρουν όσα θα μπορούσαν στην τοπική κοινωνία. Και ενώ η περιοχή διαθέτει την ομορφιά και την ηρεμία ενός μοναδικού οικοσυστήματος, το Περιβαλλοντικό Κέντρο έχει αφεθεί στην τύχη του, χωρίς καμία λειτουργική αξιοποίηση.
Το «Σημείο μηδέν», είναι μια περιοχή που μπήκε στο κάδρο των σκεπτόμενων πολιτών εδώ και πολλά χρόνια και αποτελεί έναν τόπο που πολλοί κάτοικοι τον επισκέπτονται για δεκαετίες. Δηλαδή είναι ένας χώρος που σχεδιάστηκε για να ανήκει σε όλους. Όπως εκτιμούν οι άνθρωποι του πολιτισμού, ο χώρος θα μπορούσε να μετατραπεί σε πυρήνα δραστηριοτήτων. Να φιλοξενεί περιοδικές εκθέσεις και πολιτιστικές δράσεις, μικρά φεστιβάλ, εκπαιδευτικά προγράμματα και συνεργασίες με σχολεία, συλλόγους και φορείς του νομού Πέλλας.
Οι σκέψεις αυτές όμως για την αξιοποίηση του χώρου δεν είναι νέες. Συζητούνται εδώ και χρόνια σε κύκλους ενεργών πολιτών, ενώ συχνά συνοδεύονται από την επισήμανση μιας γενικότερης πνευματικής και πολιτιστικής στασιμότητας στην ευρύτερη περιοχή. Κάτοικοι κάνουν λόγο για έναν «εγκλωβισμό» σε παλιές πρακτικές και μια καθυστέρηση που κρατά την περιοχή πίσω, όταν άλλοι δήμοι αναπτύσσουν σύγχρονες πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δομές με ταχείς ρυθμούς. Η σύγκριση λοιπόν με άλλες περιοχές είναι αναπόφευκτη. Πολλοί δήμοι σε ολόκληρη τη χώρα, έχουν επενδύσει σε ανοιχτά κέντρα πολιτισμού, περιβαλλοντικά πάρκα, χώρους δημιουργίας και συμμετοχικά προγράμματα. Αντίθετα, στο Δήμο Πέλλας η εικόνα παραμένει σταθερή και συχνά αναπαράγει ένα μοντέλο διοίκησης που χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια και παρωχημένες λογικές.
Οι επιπτώσεις αυτής της στασιμότητας όμως δεν περιορίζονται μόνο στην πολιτιστική ζωή. Αφορούν την ίδια την εικόνα του τόπου, την ποιότητα ζωής των κατοίκων και τη δυνατότητα προσέλκυσης επισκεπτών. Συνεπώς η αδράνεια αυτή μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επιβλαβής και για τη διοίκηση του δήμου, εφόσον δείχνει ότι δεν συμβαδίζει με μια εποχή που αναπτύσσεται με ταχύτητα φωτός. Βέβαια οι συνέπειες της διοίκησης, δεν ενδιαφέρουν κανέναν μα κανέναν πολίτη, καθώς η κοινωνία πλέον ζητά διαφάνεια, συνεργασία και νέες ιδέες. Οι κούφιες δημόσιες σχέσεις, οι φωτογραφίες και η πολιτικολογία που δεν οδηγεί σε αποτέλεσμα, έχουν παρέλθει. Όλα αυτά ανήκουν σε μια άλλη εποχή και γι αυτό τα κριτήρια των πολιτών είναι πλέον πολύ αυστηρά.
Επίσης μην ξεχνάτε ότι η περίοδο που ζούμε είναι δύσκολη και οι τοπικές κοινωνίες χρειάζονται διεξόδους, νέες προτάσεις και υπαίθριους πυρήνες πολιτισμού, οπότε η επαναλειτουργία, του Περιβαλλοντικού Κέντρου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα ανανέωσης.
Επιπλέον ο χώρος αυτός είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα που θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλά οφέλη μέσω της εξωστρέφειας και της αξιοποίησης. Εφόσον λοιπόν δεν απαιτεί οικονομικό βάρος ούτε κανέναν περίπλοκο σχεδιασμό, ας παραχωρηθεί στους ενεργούς πολίτες και στους φορείς, που έχουν το μεράκι και την ικανότητα, να του δώσουν ζωή. Ας γίνει λοιπόν, ένας χώρος τεχνών, προσφορά στη νέα γενιά, δίνοντας την ευκαιρία στο Δήμο Πέλλας να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά αλλά και να ξαναζωντανέψει ένα σημείο του Λουδία που σχεδιάστηκε για να ενώνει τη φύση με τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Όπως οι κύκνοι που χορεύουν στο ποτάμι.
Οι σκέψεις αυτές όμως για την αξιοποίηση του χώρου δεν είναι νέες. Συζητούνται εδώ και χρόνια σε κύκλους ενεργών πολιτών, ενώ συχνά συνοδεύονται από την επισήμανση μιας γενικότερης πνευματικής και πολιτιστικής στασιμότητας στην ευρύτερη περιοχή. Κάτοικοι κάνουν λόγο για έναν «εγκλωβισμό» σε παλιές πρακτικές και μια καθυστέρηση που κρατά την περιοχή πίσω, όταν άλλοι δήμοι αναπτύσσουν σύγχρονες πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δομές με ταχείς ρυθμούς. Η σύγκριση λοιπόν με άλλες περιοχές είναι αναπόφευκτη. Πολλοί δήμοι σε ολόκληρη τη χώρα, έχουν επενδύσει σε ανοιχτά κέντρα πολιτισμού, περιβαλλοντικά πάρκα, χώρους δημιουργίας και συμμετοχικά προγράμματα. Αντίθετα, στο Δήμο Πέλλας η εικόνα παραμένει σταθερή και συχνά αναπαράγει ένα μοντέλο διοίκησης που χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια και παρωχημένες λογικές.
Οι επιπτώσεις αυτής της στασιμότητας όμως δεν περιορίζονται μόνο στην πολιτιστική ζωή. Αφορούν την ίδια την εικόνα του τόπου, την ποιότητα ζωής των κατοίκων και τη δυνατότητα προσέλκυσης επισκεπτών. Συνεπώς η αδράνεια αυτή μπορεί να αποδειχθεί εξίσου επιβλαβής και για τη διοίκηση του δήμου, εφόσον δείχνει ότι δεν συμβαδίζει με μια εποχή που αναπτύσσεται με ταχύτητα φωτός. Βέβαια οι συνέπειες της διοίκησης, δεν ενδιαφέρουν κανέναν μα κανέναν πολίτη, καθώς η κοινωνία πλέον ζητά διαφάνεια, συνεργασία και νέες ιδέες. Οι κούφιες δημόσιες σχέσεις, οι φωτογραφίες και η πολιτικολογία που δεν οδηγεί σε αποτέλεσμα, έχουν παρέλθει. Όλα αυτά ανήκουν σε μια άλλη εποχή και γι αυτό τα κριτήρια των πολιτών είναι πλέον πολύ αυστηρά.
Επίσης μην ξεχνάτε ότι η περίοδο που ζούμε είναι δύσκολη και οι τοπικές κοινωνίες χρειάζονται διεξόδους, νέες προτάσεις και υπαίθριους πυρήνες πολιτισμού, οπότε η επαναλειτουργία, του Περιβαλλοντικού Κέντρου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα ανανέωσης.
Επιπλέον ο χώρος αυτός είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα που θα μπορούσε να αποδώσει πολλαπλά οφέλη μέσω της εξωστρέφειας και της αξιοποίησης. Εφόσον λοιπόν δεν απαιτεί οικονομικό βάρος ούτε κανέναν περίπλοκο σχεδιασμό, ας παραχωρηθεί στους ενεργούς πολίτες και στους φορείς, που έχουν το μεράκι και την ικανότητα, να του δώσουν ζωή. Ας γίνει λοιπόν, ένας χώρος τεχνών, προσφορά στη νέα γενιά, δίνοντας την ευκαιρία στο Δήμο Πέλλας να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά αλλά και να ξαναζωντανέψει ένα σημείο του Λουδία που σχεδιάστηκε για να ενώνει τη φύση με τον άνθρωπο και τον πολιτισμό. Όπως οι κύκνοι που χορεύουν στο ποτάμι.
του Γιώργου Ροδάκογλου - Δημοσιογράφου
Πηγή: thes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου