Φοροδιαφυγή, ανεργία… συνενοχή!

Εκτός της ηθικής διάστασης των ίδιων εκκρεμοτήτων, για την οποία κανείς από τους φυσικούς αυτουργούς τους δεν νοιάζεται (διαφορετικά δεν θα τις δημιουργούσαν…), υπάρχουν και γενικότερες επιπτώσεις. Δηλαδή, οι ανοικτές πληγές του ποδοσφαίρου ως οργανωτικού εγχειρήματος συνεπάγονται ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή, άκαρπες θέσεις εργασίας, άρα ουσιαστικά αύξηση της ανεργίας, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος προοριζόμενου, επισήμως, για «ανάπτυξη» όταν κατατίθεται σε δικαιούχους (ομάδες, αθλητικές ομοσπονδίες ή πρόσωπα).

Σκεφθείτε, λοιπόν, το γνωστό, αδηφάγο, πολυδαίδαλο τέρας ονόματι ελληνικό ποδόσφαιρο τι έχει κοστίσει στη δοκιμαζόμενη κοινωνία μας εδώ και δεκάδες χρόνια, μόνο και μόνο επειδή ως παιχνίδι-κοινό βίωμα μπορεί να ασκήσει επιρροές, άρα και να ψηφοθηρεί, στην πλατιά, συνένοχη μάζα. Και βέβαια συνένοχος είσαι, οπαδέ-πολίτη! Αν βεβαίωνες τον εαυτό σου πως σε προσβάλλουν, όχι μόνο ως συνειδητοποιημένος καταναλωτής θεάματος δεν θα ξανα-πατούσες το πόδι σου σε γήπεδο αν δεν έβλεπες εξυγιασμένο το προϊόν, αλλά και δεν θα ασκούσες βία κατά αντίπαλου οπαδού, ούτε θα έπαιζες στοίχημα, «ΠΡΟ-ΠΟ», κάθε άλλο δόλωμα της άρρωστης πραγματικότητας. Επαναδιατυπώσεις είναι όσα ήδη διαβάσατε. Χιλιοειπωμένες; Ναι!

Τις τελευταίες μέρες στις ξανα-στέλνω με το βλέμμα όταν σε συναντώ στον δρόμο ή όπου αλλού. Επειδή η «Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού» σφυρίζει αμέριμνη, μαζί της και οι κρατικοί εργοδότες, ενώ έλαβε καταγγελίες -και- για «στημένα παιχνίδια, πολυϊδιοκτησία ομάδων» και όχι μόνο, πρώην παίκτες του ΟΦΗ και της Παναχαϊκής δικαιώθηκαν από την ΕΠΟ για την «καταβολή δεδουλευμένων», ενώ ομιλητές, δικηγόροι και άλλων ιδιοτήτων, την Παρασκευή σε εκδήλωση του «Ινστιτούτου Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου», αναφέρθηκαν και στον «Αλυσιτελή έλεγχο αθλητικών ομοσπονδιών από το κράτος». Στην κορυφαία ποδοσφαιρική κατηγορία, παρατεινόμενη, μεταξύ ομάδων-πολιτικής ηγεσίας, η σχέση εργοδότη-υπάλληλου. Αδιαφανής οικονομικός κύκλος, την ώρα που εσύ λες «μετά τις 20 δεν ξέρω αν μπορώ να βγάλω τον μήνα…».

Σπύρος Τσάμης
Πηγή: efsyn.gr