Τα συνήθη προσχήματα

«Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, καταγωγής και θρησκείας»: Με τη φράση αυτή θα μπορούσε μια χαρά να ξεκινάει η προκήρυξη κάποιας αντιρατσιστικής οργάνωσης. Ή να καταλήγει η ανακοίνωση ενός φιλοπροσφυγικού ομίλου, ξέρετε, από εκείνους που έχει φυτέψει ο ύπουλος Τζορτζ Σόρος σε όλη την Ευρώπη, για να την «ισλαμοποιήσουν», και κατόπιν, δολίως εξισλαμισμένη, να την παραδώσουν σε εβραϊκά χέρια, νύχια μάλλον. Θα μπορούσε, αν δεν επρόκειτο απλώς για το πρώτο μισό της εξής συνολικής πρότασης: «Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην εκπαίδευση όλων των παιδιών ανεξαιρέτως χρώματος, φυλής, καταγωγής και θρησκείας αλλά όχι σε βάρος των δικαιωμάτων των ήδη φοιτούντων μαθητών και στην άμεση απειλή της δημόσιας υγείας του νησιού μας».

Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά όταν ο γονιός διαγνωστεί με καρκίνο;

Ο αγώνας κατά του καρκίνου είναι δύσκολος τόσο για τον ίδιο τον ασθενή όσο και για την οικογένειά του ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά που γεμάτα ανησυχία και άγχος θέτουν πιεστικά ερωτήματα, όπως: "Πότε θα γίνει καλά ο μπαμπάς;", "Θα πεθάνει η μαμά;", "Μαμά, γιατί πέφτουν τα μαλλιά σου;","Εγώ φταίω που αρρώστησε ο μπαμπάς;"

Οι έρευνες και η κλινική εμπειρία δείχνουν ότι τα παιδιά που είναι ενημερωμένα για την αρρώστια ενός αγαπημένου προσώπου εμφανίζουν μικρότερα ποσοστά άγχους, από τα παιδιά τα οποία δεν έχουν ενημερωθεί. Και αυτό, διότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται και αισθάνονται πολύ περισσότερα απ όσα πιστεύουν οι ενήλικες. Τα παραπάνω επισημαίνει η ψυχολόγος -ψυχοθεραπεύτρια Άννα Καλυμνιού, επιχειρώντας, με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, να δώσει απάντηση στο ερώτημα "Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά όταν ο γονιός διαγνωστεί με καρκίνο".

Πώς να μάθετε στο παιδί να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του

Το έχουμε ακούσει και ξανακούσει από τα παιδιά μας: «Εκείνος το 'κανε. Δεν φταίω εγώ!», μια σειρά από δικαιολογίες – πολλές φορές αρκετά ευφάνταστες- προκειμένου να μην τους φωνάξουμε και φυσικά, να αποφύγουν την τιμωρία. Είτε λόγω φόβου, είτε ντροπής τα παιδιά δύσκολα παραδέχονται το λάθος τους. Προσπαθούν να αγνοήσουν το ζήτημα και εύχονται να «ξεχαστεί» όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Γι’ αυτό οι σκόρπιες συζητήσεις περί ευθύνης και οι τιμωρίες του τύπου «πήγαινε στο δωμάτιό σου» δεν… πιάνουν τόπο.

Η πορεία των γονιών στο μεγάλωμα των παδιών

Το έμβρυο από την ενδομήτρια κιόλας ζωή του, μπορεί και ακούει, μπορεί και αισθάνεται. Ακούει κι αναγνωρίζει τη γλυκιά φωνή της μητέρας του, αισθάνεται τις ανησυχίες ή και τις χαρές της μητέρας του και αντιδρά κινούμενο στο αμνιακό υγρό. Είναι εκείνες οι ώρες που το έμβρυο αναπτύσσει την πρώτη του και τόσο σημαντική σχέση με τον άνθρωπο που το φέρνει στη ζωή, τη μητέρα του.

Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής του, έρχεται σε επαφή με την τρυφερή φωνή της μητέρας του, που το καλωσορίζει στη ζωή της, με το γλυκό αγκάλιασμά της καθώς το παίρνει στην αγκαλιά της για να το ταΐσει, όπως έκανε άλλωστε εννέα μήνες, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Πόσο παρεμβατικοί μπορεί να είναι οι παππούδες στην ανατροφή ενός παιδιού;

Η σχέση ενός παιδιού με τον παππού και τη γιαγιά αποτελεί μία από τις πολύ σημαντικές σχέσεις που θα επηρεάσουν την μετέπειτα εξέλιξή του.

Οι παππούδες μπορούν να προσφέρουν σε ένα παιδί αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς, συντροφιά, καθοδήγηση και σύνδεση με τις ρίζες και την ιστορία της οικογένειας. Ωστόσο πολλές φορές τα όρια είναι θολά και πολλοί γονείς συγκρούονται με τους γονείς τους καθώς παρεμβαίνουν στην ανατροφή των παιδιών τους και οι ρόλοι μπλέκονται.

Πώς να καλλιεργήσετε την αυτοεκτίμηση στο παιδί, από την πρώτη μέρα της ζωής του

Το παιδί έρχεται στον κόσμο με άγραφη, καθαρή την πλάκα του και η αίσθηση της αξίας και της εκτίμησης είναι ένα υποπροϊόν της μεταχείρισής του από τους μεγάλους.

Οι ενήλικοι ίσως να μην αντιλαμβάνονται ότι ο τρόπος με τον οποίο πιάνουν ένα παιδί μπορεί να συμβάλλει στην αυτοεκτίμησή του. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκτιμούν τον εαυτό τους από τις φωνές που ακούνε, από τις εκφράσεις των ματιών των μεγάλων που τα κρατάνε στην αγκαλιά τους, από το μυϊκό τόνο της αγκαλιάς που τα κρατάει, από τον τρόπο που οι μεγάλοι ανταποκρίνονται στα κλάματά τους.

Αν το μωρό μπορούσε να μιλήσει, θα έλεγε: «Μ’ αγαπούν», «κανείς δε με προσέχει, αισθάνομαι απόρριψη, αισθάνομαι μοναξιά», «είμαι πολυ σημαντικό», «δε μου δίνουν σημασία. Είμαι φόρτωμα για τους άλλους». Όλα αυτά είναι προάγγελοι για τα κατοπινά μηνύματα, τα σχετικά με την αυτοεκτίμησή του.

Σχολικό άγχος: Γιατί αγχώνονται τα παιδιά;

Η κοινωνία όπου ζουν και μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά, γίνεται όλο και πιο απαιτητική και δυστυχώς, δεν μπορούν όλα τα παιδιά να ανταπεξέλθουν σε αυτές τις απαιτήσεις.

Τα παλιότερα χρόνια δεν αποτελούσε ανάγκη ο αποχωρισμός του παιδιού από τα πρόσωπα φροντίδας σε προσχολικές ηλικίες. Σήμερα όμως όλο και περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας κάνουν αυτό το βήμα πολύ νωρίτερα μένοντας πολλές ώρες σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς χωρίς να είναι έτοιμα να το κάνουν.

Οι σχολικές απαιτήσεις έχουν επίσης αυξηθεί. Πολλά παιδιά, ακόμα και από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ασχολούνται με τα καθήκοντα αρκετές ώρες (καλύπτοντας μάλιστα και νυχτερινές ώρες), χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη καθοδήγηση για τον τρόπο που μπορούν να δουλέψουν και να οργανωθούν.

Γιορτή του Πατέρα: Γιορτάζοντας τη σχέση πατέρα-παιδιού

Ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας. Ενώ για τη μητέρα έχουν γραφτεί χιλιάδες στίχοι, διηγήματα, τρυφερά ποιήματα, οι μπαμπάδες ίσως νιώθουν αρκετά αδικημένοι.

Η «γιορτή του πατέρα» είναι η παγκόσμια γιορτή που τιμούμε τους μπαμπάδες όλου του κόσμου. Έχει ως στόχο να δείξει ότι ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας, δεδομένου ότι πολύ συχνά στην κοινωνία μας οι μπαμπάδες περνούν σε δεύτερη μοίρα.

Πρωταθλητές στην πατρότητα

Η ισότητα δεν είναι κάτι που κατακτιέται με λόγια και νουθεσίες, αλλά με μακροχρόνιες πολιτικές. Αυτό δείχνει η Φινλανδία, η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου οι πατέρες ασχολούνται με τα (σχολικής ηλικίας) παιδιά τους περισσότερο από τις μητέρες, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ. Είναι μόλις οκτώ λεπτά την ημέρα η διαφορά, αλλά ουσιώδης όταν παγκοσμίως η ανατροφή των παιδιών εξακολουθεί στην πράξη να αποτελεί «γυναικεία υπόθεση».

«Συνεπιμέλεια» παιδιού, μια «πονεμένη» ιστορία

Τι είναι η "συνεπιμέλεια" και γιατί δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα; Τι επιπτώσεις έχει στα παιδιά; Τι προσπάθειες γίνονται για να ληφθούν υπόψιν οι συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης;

Ο Ιωάννης Παπαρηγόπουλος, δικηγόρος, πρόεδρος του Ελληνικου Συμβουλίου Κοινής Ανατροφής - Σύλλογος Συνεπιμέλεια, αναλύει εκτενώς το θέμα στο Tvxs, αναφέροντας ότι: "Ένα στα 4 παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να χωρίζουν και χάνουν έναν από τους δύο γονείς από την καθημερινή τους ζωή. Κι όλα αυτά, γιατί δεν εφαρμόζεται ο νόμος που ισχύει σε όλες της χώρες της Ευρώπης, από τους δικαστές".

Παράλληλα, ο Λάμπρος Κερεντζής, Ψυχολόγος - Ψυχοπαιδαγωγός, Οικογενειακός Θεραπευτής, επισημαίνει την "αναγκαιότητα και των δύο γονέων στην ανάπτυξη του παιδιού", και τέλος, ένας διαζευγμένος πατέρας καταθέτει τη μαρτυρία του, λέγοντας -μεταξύ άλλων- πως: Ο πατέρας στην Ελλάδα είναι μια επιταγή, τίποτε άλλο. Και από εκεί και πέρα, αναγκάζεται να κάνει "απομακρυσμένη διαχείριση" σαν σε ηλεκτρονικό υπολογιστή". 

Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα – Jung

Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.

Πώς προετοιμάζουμε το παιδί για το σχολείο

Είναι σημαντικό να προετοιμάζουμε το παιδί μας για την νέα σχολική χρονιά; Κατά την προσωπική μου άποψη, ναι, είναι απαραίτητο.

Ειδικά εάν το παιδί μας είναι μικρό είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία του να το εντάσσουμε σιγά σιγά σε ένα ρυθμό γιατί διαφορετικά η πρώτη μέρα στο σχολείο ίσως να είναι μέρα με αχτένιστα μαλλιά και καθυστερημένες καλημέρες!

Πώς ο ύπνος των παιδιών επηρεάζεται από τα προβλήματα των γονιών

Τα παιδιά των μητέρων που υποφέρουν από αϋπνία πηγαίνουν για ύπνο αργότερα, κοιμούνται λιγότερες ώρες συνολικά και έχουν λιγότερο χρόνο βαθέως ύπνου, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα.

Κάτι αντίστοιχο δεν ισχύει για τους πατέρες, γεγονός που πιστεύεται ότι οφείλεται στο γεγονός πως οι μητέρες περνούν συνήθως περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους και επομένως έχουν μεγαλύτερη επιρροή στις συνήθειες ύπνου τους.

Δημόσιο: Ποιοι γονείς δικαιούνται ειδική άδεια 22 ημερών - Εγκύκλιος

Δικαίωμα ειδικής άδειας 22 ημερών ετησίως αποκτούν οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν παιδιά που πάσχουν από αυτισμό, εφόσον αυτά είναι ανήλικα ή ενήλικα και δεν εργάζονται. Αυτό προβλέπετε σε εγκύκλιο της υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγας Γεροβασίλη, με την οποία ενεργοποιείται η σχετική διάταξη του νόμου 4483/2017, για τη χορήγηση της άδειας απαιτείται σχετική γνωμάτευση δημόσιου Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου ή παιδοψυχιατρικού τμήματος δημοσίου νοσοκομείου.

Το θαύμα

Η ώρα είναι περασμένη. Μα για τους συγγενείς, που περιμένουν αγωνιώντας, γίνεται μια εξαίρεση. Οι πόρτες ανοίγουν μπροστά τους από κάποιο αόρατο χέρι. Δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά μόνο ένα δωμάτιο στο βάθος.

Από μακριά φαίνεται βυθισμένο στο σκοτάδι. Περπατάνε με γρήγορο βήμα στον υποφωτισμένο διάδρομο. Πλησιάζοντας αποκαλύφθηκε ένας θάλαμος λουσμένος στο φως.

Οι μισοί νέοι τα βγάζουν πέρα με τα χρήματα της οικογένειας

Ένας στους δύο νέους στηρίζεται οικονομικά από τους γονείς-συγγενείς του, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της μεγάλης ποσοτικής έρευνας της διαΝΕΟσις. Το 29% πιστεύουν ότι το βιοτικό τους επίπεδο στο μέλλον θα είναι χειρότερο από το βιοτικό επίπεδο των γονιών τους.

Την «οικονομική στήριξη από γονείς ή άλλους συγγενείς» δηλώνουν ως τη βασική πηγή του εισοδήματός τους 48% των νέων Ελλήνων ηλικίας 18-35 ετών, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της μεγάλης ποσοτικής έρευνας της διαΝΕΟσις, η οποία διενεργήθηκε από την MRB στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού έργου CUPESSE. 

Ξέχασε... το σχολείο της περιοχής σου!

Ηλεκτρονικές «εγγραφές» στα ΕΠΑΛ: Taxis, λογιστές και πλατφόρμες για μία εγγραφή στο σχολείο. 

Αναστάτωση και αγανάκτηση έχει προκαλέσει σε μαθητές γονείς και εκπαιδευτικούς το έγγραφο του υπουργείου Παιδείας το οποίο ορίζει ότι φέτος, οι εγγραφές των μαθητών στα ΕΠΑΛ, θα πραγματοποιηθούν με ηλεκτρονική δήλωση προτίμησης για το ΕΠΑΛ της επιλογής τους και μέσα στο ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο των πέντε ημερών από 19/06/2017 έως 23/06/2017.

Άλλο λέει ο μπαμπάς και άλλο η μαμά

Το ζήτημα της πειθαρχίας και της επιβολής ορίων στο παιδί μας είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην παιδεία που θέλουμε να του δώσουμε. Όλοι όσοι έχουν παιδιά αναγνωρίζουν την δυσκολία να επιβάλουν σε αυτά την πειθαρχία που απαιτείται σε κάποια ζητήματα. Πόσο πιο δύσκολη μπορεί να γίνει η προσπάθεια αυτή όταν οι γονείς έχουν διαφορετική άποψη για την παιδαγωγική μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσουν ως γονείς; Συχνά παρατηρείται να υπάρχουν αντίθετες απόψεις πάνω στο θέμα του πώς πρέπει να συμπεριφερθούν απέναντι στο παιδί τους.

Μια εφαρμογή βοηθά τα παιδιά να θυμούνται το τηλέφωνο των γονιών τους

Πολλές φορές έχουμε βρεθεί μπροστά σε ένα παιδί που κλαίει φοβισμένο, επειδή χάθηκε από τους γονείς του, ιδίως σε πολυσύχναστα μέρη. Και συχνά, είναι δύσκολο να βρεθούν οι γονείς, καθώς το παιδί δεν ξέρει ή δεν θυμάται τον αριθμό του τηλεφώνου τους, ώστε να ειδοποιηθούν μέσω κινητού.

Πλέον, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για τα Εξαφανισμένα Παιδιά (Missing Children Europe) επιχειρεί να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα μέσω εφαρμογής για κινητό τηλέφωνο, η οποία βοηθά τα παιδιά να απομνημονεύσουν τον αριθμό τηλεφώνου των γονιών τους.

Τι διδάσκονται τα παιδιά, όταν οι γονείς ζητούν συγγνώμη...

Αν και όλοι κάνουμε λάθη και αναγνωρίζουμε πως κανένας μας δεν είναι τέλειος, το να ζητήσουμε συγγνώμη μας φαίνεται κάτι αρκετά δύσκολο. Οι περισσότεροι από εμάς δεχόμαστε με ευχαρίστηση μια ειλικρινή συγνώμη, αλλά μοιάζει διαφορετικό το λαμβάνω από το δίνω.

Κάποιες φορές μπορεί να μη μας αρέσει να παραδεχόμαστε ότι είμαστε λάθος, άλλες φορές να φοβόμαστε πως θα απορριφθεί η συγγνώμη μας, κάποιες άλλες να αισθανόμαστε πως είναι σημάδι αδυναμίας ή πως θα χάσουμε την εξουσία μας και το κύρος μας, ή μπορεί να σκεφτόμαστε πως η συγγνώμη ισοδυναμεί με ταπείνωση. Ακόμα όμως και αν είναι δύσκολο να ζητήσουμε συγγνώμη, φαίνεται πως είναι απαραίτητη στη δημιουργία υγιών σχέσεων γιατί η φύση μας είναι ατελής και λανθάνει συνεχώς – κάτι που ισχύει απόλυτα και στη σχέση μας με τα παιδιά! Η σημασία της συγγνώμης στα παιδιά… Το να παραδεχόμαστε το λάθος μας όταν έχει να κάνει με παιδιά, η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μέρος της κουλτούρας μας.