Προς Θεού, τα 500 εκατομμύρια που θα δώσετε στο 1 εκατ. των πολύ φτωχών να μην τα βάλετε σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Να τους τα μοιράσετε χέρι- χέρι, να στήσετε σε κάθε γειτονιά μια εξέδρα που θα γράφει «εδώ μοιράζονται λεπτά», να τοποθετήσετε πάνω και έναν κυβερνητικό εκπρόσωπο, θα μπορούσατε να βάλετε τον Σίμο Κεδίκογλου που είναι αργόσχολος, και με υλικά φτηνά κι ασήμαντα θα έχετε λαϊκή πανήγυρη πρώτης γραμμής.
Να έχει οπωσδήποτε σκαλιά η εξέδρα, να τα ανεβαίνουν οι δικαιούχοι γονατιστοί, όπως πάνε στην Παναγιά της Τήνου, για να κάνει το θάμα της. Κι όντως το θάμα θα γίνεται και θα 'ναι μέρα μεσημέρι. Θα φυλάει ο δικαιούχος τη δεξιά χείρα του κυβερνητικού αξιωματούχου και στην παλάμη της άλλης χειρός, της αριστερής, θα εμφανίζεται αίφνης πεντακοσόευρω ατσαλάκωτο και λαμπερό. Να το πιάνει το χαρτονόμισμα ο φτωχούλης του θεού, να το σηκώνει ψηλά σαν λάφυρο, να το βλέπουνε οι περαστικοί και να λένε: «Πού ξέρεις, Μανώλη μου, άμα είμαστε άνθρωποι καλοί και υπομονετικοί, μπορεί να το πάρουμε κι εμείς κάποτε το πεντακοσάρικο. Υπομονή και καλοσύνη χρειάζεται, Μανώλη μου, και όλα μπορεί να συμβούν».