Ο Κυρ. Μητσοτάκης, στην προσπάθειά του να αναρριχηθεί στην εξουσία, υποσχέθηκε ότι, όταν θα βρεθεί στην κυβέρνηση, θα επιδιώξει ισότητα ευκαιριών και κοινωνική δικαιοσύνη! Ας υποθέσουμε ότι τα εννοεί και δεν είναι κενά προεκλογικά λόγια.
Κοινωνική δικαιοσύνη σημαίνει, τουλάχιστον: αναδιανομή του πλούτου από τους οικονομικά ισχυρούς προς τους οικονομικά αδύνατους, ανάπτυξη κοινωνικού κράτους, εργασιακά δικαιώματα, σχεδόν πλήρης απασχόληση κ.ά. Στις άγριες νεοφιλελεύθερες μέρες που ζούμε, δεν μπορεί παρά η κοινωνική δικαιοσύνη να συμπεριλάβει και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Πώς θα τα κάνει όλα αυτά ο Μητσοτάκης όταν είναι δεδηλωμένος νεοφιλελεύθερος;
Που σημαίνει ότι πιστεύει πως οι ασύδοτες αγορές, το κεφάλαιο και τα κέρδη τους έχουν τον πρώτο λόγο στον καθορισμό της κρατικής οικονομικής πολιτικής. Που σημαίνει ότι ο σκληρός ανταγωνισμός αντικαθιστά την αλληλεγγύη. Που σημαίνει ότι το κράτος πρόνοιας, τα εργασιακά δικαιώματα, η πλήρης απασχόληση και το δίκαιο φορολογικό σύστημα θεωρούνται εμπόδια στην ανάπτυξη των επενδύσεων.
Είναι προφανές ότι με τον όρο κοινωνική δικαιοσύνη ο Μητσοτάκης εννοεί ότι θα εγγυηθεί το δίκαιο του ισχυροτέρου, του «ικανού», του αδίστακτου, του σκληρού, του αριβίστα. Αυτό εξάλλου συμβαίνει διεθνώς κάτω από την προστασία της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και ιδεολογίας. Τα τεράστια σκάνδαλα στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, η υπερσυσώρρευση πλούτου στο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες, που βαίνουν αυξανόμενες, το βεβαιώνουν.
Ισχυρίζεται ακόμη ότι θα επιδιώξει την ισότητα ευκαιριών. Γνωρίζει, άραγε, ότι η ισότητα ευκαιριών, όταν είναι άνισες οι αφετηρίες, είναι η απόλυτη ανισότητα ευκαιριών; 'Η μήπως εννοεί ότι θα λάβει ειδικά μέτρα για τα παιδιά των ανέργων, των φτωχών, των λαϊκών τάξεων και για τα ψυχικά τραυματισμένα παιδιά, έτσι ώστε να μπορούν με ίσους όρους να ανταγωνιστούν τα παιδιά των προνομιούχων; Μα ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν πιστεύει στην ισότητα. Η φύση, ισχυρίζεται, δεν παράγει ισότητα. Είναι προφανές ότι μπερδεύει την έννοια της διαφορετικότητας, που όντως την παράγει η φύση, με την έννοια της ισότητας που είναι πολιτική έννοια.
Πώς, λοιπόν, αφού δεν πιστεύει στην ισότητα, θα πραγματώσει την ισότητα ευκαιριών; Η παράδοση να τα υπόσχονται όλα οι πολιτικοί –τα πιστεύουν δεν τα πιστεύουν–, εφικτά και ανέφικτα, προκειμένου να κερδίσουν στις επερχόμενες εκλογές, καλά κρατεί. Εκείνο όμως που χρήζει διερεύνησης είναι το γιατί τους πιστεύουν οι ψηφοφόροι, αφού την έχουν «πάθει» επανειλημμένως.
Συντάκτης: Ολύμπιος Δαφέρμος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου