Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά. Εξίμισι χρόνια τώρα πασχίζω να θέσω με παντοίους καίτοι πλαγίους τρόπους το θεμελιώδες ερώτημα του Μαρκ Τουέιν και για τα καθ’ ημάς, αλλά οι επίπονες προσπάθειές μου αποβαίνουν άκαρπες. Ασφαλές συμπέρασμα δεν βγαίνει κι ας πέρασαν απ’ το Μαξίμου δεξιοί, ντεμέκ αριστεροί και αμφιδέξιοι ένοικοι. Ο εμβληματικός Αμερικανός συγγραφέας και μέγας χιουμορίστας, που πέθανε τέτοιες μέρες το 1910, είχε πιάσει το νόημα απ’ τον προ-προηγούμενο αιώνα και τα ’σουρνε καταλλήλως στους δημόσιους άνδρες. «Ας υποθέσουμε ότι είσαι ηλίθιος. Και ας υποθέσουμε ότι είσαι μέλος του Κογκρέσου. Αλλά επαναλαμβάνομαι» συνήθιζε να λέει.
Απαξίωνε τους εκλεκτούς του πόπολου σε κάθε ευκαιρία. «Μην πείτε στη μητέρα μου ότι ασχολούμαι με την πολιτική. Νομίζει ότι είμαι πιανίστας σε μπουρδέλο» υπογράμμιζε. Η παρακάτω ατάκα του κολλάει γάντι όχι μονάχα στην πλειάδα βουλευτών και υπουργών που κελαηδούν ακαταπαύστως και αμετροεπώς στα παράθυρα των τηλεοπτικών διαύλων, αλλά πολύ συχνά και στους πολιτικούς τους προϊσταμένους: «Είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να σε περνούν για ηλίθιο, παρά να το ανοίγεις και να αίρεται πάσα αμφιβολία». Συμβούλευε λακωνικά τους ψηφοφόρους: «Οποτε βρεθείς με την πλευρά της πλειοψηφίας, είναι η στιγμή που πρέπει να σταθείς και να συλλογιστείς».
Ρηξικέλευθος και ριζοσπάστης, κατατρόπωνε τους φωνακλάδες κάθε φυράματος: «Ο θόρυβος δεν αποδεικνύει τίποτα. Η κότα που έκανε απλά ένα αυγό κακαρίζει ενίοτε, λες και έχει γεννήσει έναν αστεροειδή». Υπεισερχόταν με χαρακτηριστική άνεση ακόμα και σε λεπτά θέματα θεολογικής φύσεως. «Η πεποίθηση ότι οι θρησκείες των αλλόδοξων είναι ψεύτικες, με βάζει σε υποψίες ότι ίσως και η δική μου να είναι το ίδιο» διατεινόταν, αποστροφή που διατηρεί ακέραιη την ισχύ της τόσο σχετικά με τις ιδεολογίες όσο και τη μονοσήμαντη και εμμονική πολιτική στράτευση. «Η αλήθεια είναι το πολυτιμότερο αγαθό» ισχυριζόταν, «ίσως γι’ αυτό οι περισσότεροι άνθρωποι τη χρησιμοποιούν με υπέρμετρη φειδώ».
Κάθε πράγμα στον καιρό του! Πάντοτε, όμως, «η γάτα υστερεί του ψέματος, επειδή έχει μόνο εννιά ζωές». Το φιλοθέαμον κοινό, ως εκ τούτου, καταπίνει ευκολότερα τους λαγούς με τα πετραχήλια που του σερβίρουν οι ταγοί του, από τα νηφάλια επιχειρήματα όσων δοκιμάζουν να αποδείξουν την ιδιοτέλεια και αλυσιτέλεια που κρύβει η φανταχτερή μεταμφίεση των εν λόγω τρωκτικών. Ιδού η αιτία: «Είναι πολύ πιο εύκολο να εξαπατήσεις ένα άτομο, παρά να το πείσεις ότι έχει εξαπατηθεί». Οι ευφυείς αφορισμοί του Μαρκ Τουέιν δεν έχουν τέλος. Επιλέγω έναν για επιδόρπιο: «Σε είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για όσα δεν έκανες, παρά για όσα έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου