Η ιστορία έχει καταγράψει ως έναν από τους μεγαλύτερους Ρωμαίους αυτοκράτορες τον Αύγουστο Οκταβιανό (63 π.Χ. – 14 μ.Χ.). Η ζωή του ήταν γεμάτη μάχες για την κατάκτηση της εξουσίας και την εδραίωση της αυτοκρατορίας, η πολιτική του ιδιοφυΐα ήταν εκπληκτική, οι τίτλοι που του αποδόθηκαν εντυπωσιακοί. Εγινε Υπατος, Αύγουστος, Πατέρας της Πατρίδας, ενώ αρνήθηκε τον τίτλο του Δικτάτορα. Ο μέγιστος των τίτλων που αποδόθηκε στον Οκταβιανό ήταν εκείνος του δημάρχου! Ο δήμαρχος ήταν «ιερό και απαραβίαστο» πρόσωπο, ανώτερος από κάθε άλλο κρατικό λειτουργό.
Οι συγκοινωνίες, η εκπαίδευση, ο πολιτισμός, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, τα απορρίμματα, το πράσινο, η ασφάλεια των πολιτών και τόσα άλλα αντιμετωπίζονται από αυτούς με επιτυχία, γιατί είναι αφοσιωμένοι στην αποστολή τους. Στην πατρίδα μας, αντίθετα, κανένας δεν εμπιστεύεται την Τ.Α. για τις μεγάλες και κρίσιμες αρμοδιότητες που έχουν άμεση και καθοριστική επίδραση στη ζωή των πολιτών για τους οποίους, υποτίθεται, όλοι νοιάζονται και αγωνιούν…
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο δήμαρχος της Αθήνας δεν έχει κανέναν ρόλο στη λειτουργία του Εθνικού Κήπου, του Πεδίου του Αρεως, στη δεντροφύτευση των μεγάλων λεωφόρων, στην αστυνόμευση, στην Πυροσβεστική, στη λειτουργία της αγοράς, δεν ερωτάται καθόλου αν και πού θα τοποθετηθούν φανάρια για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας…
Αναλογιστείτε τι σεισμός θα είχε γίνει, αν η κυβέρνηση μιας ευρωπαϊκής χώρας αποφάσιζε την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, του Λονδίνου π.χ., χωρίς να ερωτηθεί και κυρίως χωρίς να συμφωνήσει ο δήμαρχος. Στη χώρα μας, αντίθετα, είχαμε μερικά κλαψουρίσματα και κάποια υπομνήματα, αφού η Τ.Α. είναι απόλυτα εξαρτώμενη από τις θελήσεις και τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.
Στις μέρες μας (δυστυχώς) πολλοί έχουν τη γνώμη ότι η κατάκτηση του αξιώματος στην Τ.Α. θα τους χρησιμεύσει ως ένα καλό διαβατήριο, ως ένα εφαλτήριο, που θα τους ανυψώσει κοινωνικά, θα τους αποκαταστήσει επαγγελματικά, θα τους λύσει οικονομικά προβλήματα. Προσωπικότητες όπως ο Αντώνης Τρίτσης, ο Δημήτρης Μπέης, ο Σταύρος Μπένος κ.ά. που πήραν στους ώμους τους τις πόλεις τους, που δημιούργησαν το ισχυρό Αυτοδιοικητικό Κίνημα, που ενέπνευσαν τη συμμετοχή, που ξεσήκωσαν τις τοπικές κοινωνίες, είναι απαραίτητο να ξαναβρεθούν.
Η Τ.Α. έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα συνομιλήσουν σαν ίσοι προς ίσους με την Κεντρική Διοίκηση, θα διεκδικήσουν και θα πάρουν τις ουσιαστικές αρμοδιότητες και τους ανάλογους πόρους. Η Τ.Α. έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν αρκούνται στον μίζερο και φαύλο κύκλο της (κακής συνήθως) διαχείρισης. Ανθρώπους που με τις πρωτοβουλίες τους θα γίνουν σημεία αναφοράς, πρόσωπα «ιερά και απαραβίαστα», θα γίνουν δηλαδή ΔΗΜΑΡΧΟΙ. Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να δούμε τις πόλεις μας να αποκτούν ανθρώπινο πρόσωπο, μόνο τότε υπάρχει ελπίδα να γίνουμε και εμείς πολίτες…
Πάνος Μπόζος - μαθηματικός
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου