Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι. Δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά το ένιωθε ως τέτοιο: κάθε πρωί ξυπνούσε και ξεκινούσε τη δουλειά. Ολη μέρα δούλευε και τραγουδούσε. Δεν ένιωθε κούραση, γιατί ήξερε τον λόγο που έκανε όσα έκανε: είχε μοχθήσει ώστε να έχει δικαίωμα να δουλεύει τραγουδώντας. Είχε πολεμήσει ώστε να μπορούν και τα υπόλοιπα μυρμήγκια να ευχαριστούνται τη δουλειά τους.
Μπορεί να είχε λίγους συντρόφους σε αυτόν τον αγώνα, ωστόσο αυτή η χούφτα φαινομενικά μικροσκοπικών και αδύναμων μυρμηγκιών, σιχαμερών για κάποιους, ασήμαντων για τους περισσότερους, είχαν καταφέρει να έχουν όλα τα μυρμήγκια το δικαίωμα να δουλεύουν τραγουδώντας. Είχαν κάνει τη διαφορά. Εξού και η απόδοσή τους ήταν εξαιρετική, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ενα μόνο τους έλειπε: δεν είχανε μανατζαρέο.
Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ενωσης Νομίμων Ιδιοκτητών, αποφάσισε πως η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί, ώς εδώ τον είχαν φτάσει με τις αγριοφωνάρες τους, δεν άντεχε να τ' ακούει να αποχαιρετούν καθημερινά αυτήν την Bella και να χαιρετούν -επίσης καθημερινά- μια Κόκκινη Σημαία: και δώσ' του Bella ciao και φέρε Bandiera rossa... Εγκωσε πια! Επαθαν τα νεύρα του. Κατσάρωσαν τα τριχοειδή του αγγεία. Γούβιασε η κεφάλα του. Και φώναξε: Μπάστα ώς εδώ, μπάστα ώς εδώ, άλλο δεν μπορώ!
Εφερε λοιπόν την Πασχαλίτσα ως μάνατζερ, η οποία δημιούργησε ένα σύστημα ελέγχου της εργασίας με κάρτες. Αυτή με τη σειρά της προσέλαβε την Αράχνη για να ετοιμάζει τους φακέλους αναφοράς, το Κουνούπι για την αρχειοθέτηση των φακέλων, τη Μύγα για να ετοιμάζει τις συγκριτικές μελέτες, με γραφήματα και ανάλυση τάσεων, τον Κοριό για τη συγκέντρωση πληροφοριών εκ των έσω, την Κατσαρίδα για την εκπόνηση πινάκων επιβράβευσης αλλά κυρίως τιμωρίας μέσω μακροχρόνιων δεσμεύσεων από μεριάς του μικρού ευτυχισμένου μυρμηγκιού, την Κουκουβάγια ως ειδικό σύμβουλο μυστικών καθηκόντων, τη Σφήκα για την εξασφάλιση κονδυλίων και η σειρά φτάνει έως 27 νέα μέλη - διευθυντές, υποδιευθυντές, γραμματείς και φαρισαίοι, τραπεζίτες και φρονιμίτες, ενώ τελευταίος προσελήφθη ο Τζίτζικας, ως γενικός δερβέναγας και ο μόνος επιφορτισμένος με την επιλογή και εκτέλεση των επιτρεπόμενων τραγουδιών που μόνο αυτός μπορούσε να ερμηνεύει, ο οποίος το πρώτο που έκανε ήταν να ζητήσει μία ειδική, εργονομική καρέκλα, γραφείο με θέα και υπολογιστή με επίπεδη οθόνη, καθώς και την υποχρέωση να μην τον ανοίγει ποτέ.
Καταστρώθηκαν στρατηγικά σχέδια, στόχοι για τα επόμενα χρόνια πλήρως μελετημένοι ώς το τελευταίο δεκαδικό ψηφίο, και στήθηκαν όχι μόνο οι βασικοί πυλώνες του νέου οικοδομήματος των 27, αλλά και τα υπόγεια για τα πανάκριβα, εταιρικά αυτοκίνητά τους και οι όροφοι για τα θεαματικά (λόγω θέας) γραφεία τους, με τους πάντα κλειστούς υπολογιστές τους. Φυσικά για μη καπνίζοντες - μιλάμε για πολιτισμό, όχι για ταβερνείο.
Το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι σταμάτησε να τραγουδάει, αφού μόνο ο Τζίτζικας μπορούσε πλέον, ωστόσο συνέχιζε να δουλεύει, αν και η απόδοσή του κάπως έπεφτε... και σκόνταφτε πάνω στους 27. Σκόντο το σκόντο, μούγκα τη μούγκα, θέα τη θέα, τιμωρία την τιμωρία, ήρθε η στιγμή που το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι κατάλαβε πως οι 27 με τίποτα δεν λεν να στρίψουν Αριστερά, όσο κι αν ζοριζόταν το ίδιο και κάποιοι, ελάχιστοι, από τους εναπομείναντες συντρόφους του, καθώς αρκετοί είχαν γίνει υποστελέχη των μεγαλοστελεχών που υπερστελέχωναν την Ενωση Νόμιμων Ιδιοκτητών, της οποίας Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο Κηφήνας.
Ετσι, το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι συνέχιζε να δουλεύει μα δίχως να είναι και πολύ ευτυχισμένο πλέον. Η μειωμένη του απόδοση έγινε αντιληπτή από τα τσιράκια του Κοριού, ο οποίος διοχέτευσε την πληροφορία στα υποστελέχη των μεγαλοστελεχών που υπερστελέχωναν την Ενωση. Το μίτινγκ κράτησε ελάχιστα λεπτά και η απόφαση ήταν ομόφωνη: Απόλυση!
Το μικρό, πρώην ευτυχισμένο μυρμήγκι απολύθηκε και η Ενωση έγινε αυτό που αποδεικνύουν έγκυρες πανεπιστημιακές μελέτες: πως η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν την τάση να γίνουν παράσιτα. Και όχι, αυτοί δεν είναι αυτοί που νομίζεις. Είναι αυτοί που ψηφίζεις. Για την Ενωση που νομίζεις.
Νόρα Ράλλη
Πηγή: efsyn.gr
Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Ενωσης Νομίμων Ιδιοκτητών, αποφάσισε πως η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί, ώς εδώ τον είχαν φτάσει με τις αγριοφωνάρες τους, δεν άντεχε να τ' ακούει να αποχαιρετούν καθημερινά αυτήν την Bella και να χαιρετούν -επίσης καθημερινά- μια Κόκκινη Σημαία: και δώσ' του Bella ciao και φέρε Bandiera rossa... Εγκωσε πια! Επαθαν τα νεύρα του. Κατσάρωσαν τα τριχοειδή του αγγεία. Γούβιασε η κεφάλα του. Και φώναξε: Μπάστα ώς εδώ, μπάστα ώς εδώ, άλλο δεν μπορώ!
Εφερε λοιπόν την Πασχαλίτσα ως μάνατζερ, η οποία δημιούργησε ένα σύστημα ελέγχου της εργασίας με κάρτες. Αυτή με τη σειρά της προσέλαβε την Αράχνη για να ετοιμάζει τους φακέλους αναφοράς, το Κουνούπι για την αρχειοθέτηση των φακέλων, τη Μύγα για να ετοιμάζει τις συγκριτικές μελέτες, με γραφήματα και ανάλυση τάσεων, τον Κοριό για τη συγκέντρωση πληροφοριών εκ των έσω, την Κατσαρίδα για την εκπόνηση πινάκων επιβράβευσης αλλά κυρίως τιμωρίας μέσω μακροχρόνιων δεσμεύσεων από μεριάς του μικρού ευτυχισμένου μυρμηγκιού, την Κουκουβάγια ως ειδικό σύμβουλο μυστικών καθηκόντων, τη Σφήκα για την εξασφάλιση κονδυλίων και η σειρά φτάνει έως 27 νέα μέλη - διευθυντές, υποδιευθυντές, γραμματείς και φαρισαίοι, τραπεζίτες και φρονιμίτες, ενώ τελευταίος προσελήφθη ο Τζίτζικας, ως γενικός δερβέναγας και ο μόνος επιφορτισμένος με την επιλογή και εκτέλεση των επιτρεπόμενων τραγουδιών που μόνο αυτός μπορούσε να ερμηνεύει, ο οποίος το πρώτο που έκανε ήταν να ζητήσει μία ειδική, εργονομική καρέκλα, γραφείο με θέα και υπολογιστή με επίπεδη οθόνη, καθώς και την υποχρέωση να μην τον ανοίγει ποτέ.
Καταστρώθηκαν στρατηγικά σχέδια, στόχοι για τα επόμενα χρόνια πλήρως μελετημένοι ώς το τελευταίο δεκαδικό ψηφίο, και στήθηκαν όχι μόνο οι βασικοί πυλώνες του νέου οικοδομήματος των 27, αλλά και τα υπόγεια για τα πανάκριβα, εταιρικά αυτοκίνητά τους και οι όροφοι για τα θεαματικά (λόγω θέας) γραφεία τους, με τους πάντα κλειστούς υπολογιστές τους. Φυσικά για μη καπνίζοντες - μιλάμε για πολιτισμό, όχι για ταβερνείο.
Το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι σταμάτησε να τραγουδάει, αφού μόνο ο Τζίτζικας μπορούσε πλέον, ωστόσο συνέχιζε να δουλεύει, αν και η απόδοσή του κάπως έπεφτε... και σκόνταφτε πάνω στους 27. Σκόντο το σκόντο, μούγκα τη μούγκα, θέα τη θέα, τιμωρία την τιμωρία, ήρθε η στιγμή που το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι κατάλαβε πως οι 27 με τίποτα δεν λεν να στρίψουν Αριστερά, όσο κι αν ζοριζόταν το ίδιο και κάποιοι, ελάχιστοι, από τους εναπομείναντες συντρόφους του, καθώς αρκετοί είχαν γίνει υποστελέχη των μεγαλοστελεχών που υπερστελέχωναν την Ενωση Νόμιμων Ιδιοκτητών, της οποίας Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ήταν ο Κηφήνας.
Ετσι, το μικρό ευτυχισμένο μυρμήγκι συνέχιζε να δουλεύει μα δίχως να είναι και πολύ ευτυχισμένο πλέον. Η μειωμένη του απόδοση έγινε αντιληπτή από τα τσιράκια του Κοριού, ο οποίος διοχέτευσε την πληροφορία στα υποστελέχη των μεγαλοστελεχών που υπερστελέχωναν την Ενωση. Το μίτινγκ κράτησε ελάχιστα λεπτά και η απόφαση ήταν ομόφωνη: Απόλυση!
Το μικρό, πρώην ευτυχισμένο μυρμήγκι απολύθηκε και η Ενωση έγινε αυτό που αποδεικνύουν έγκυρες πανεπιστημιακές μελέτες: πως η πλειονότητα των ανθρώπων έχουν την τάση να γίνουν παράσιτα. Και όχι, αυτοί δεν είναι αυτοί που νομίζεις. Είναι αυτοί που ψηφίζεις. Για την Ενωση που νομίζεις.
Νόρα Ράλλη
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου