Νταρ-αλ-χαρμπ και Νταρ-αλ-Ισλάμ, τα γεννήματα του καπιταλισμού

Το αγριεμένο φάντασμα του καπιταλισμού, και των πολεμικών σχέσεων που δημιουργεί, πλανάται πάνω από τα κεφάλια του ανθρώπινου γένους και βάζει σε μπελάδες τους, ανάλογα με ποιον Θεό μιλάς, περιούσιους λαούς.

Μια δέσμη από κοινωνικούς και πολιτικούς κανόνες οι οποίοι ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων, ένα σύνολο από ήθη και συνήθειες που διαμορφώνουν –και διαμορφώνονται από- την κουλτούρα μιας κοινωνίας, να τι είναι εν τοις πράγμασι μια θρησκεία. Ακόμα δε και η στενά προσωπική, μεταφυσική σχέση της ύπαρξης με το άγνωστο, μεταθανάτιο υπερβατό, ακόμα και τούτη μετέχει στην κοινωνικοπολιτική διαπλοκή, εφόσον ειδωθεί ως το προσφορότερο έδαφος για να ευδοκιμήσουν κάθε λογής φανατισμοί.

«Κανένας Θεός που να νοιάζεται»

Η γνώση και εξάσκηση της κάθε θρησκείας εξαρτάται από γεωπολιτικοκοινωνικούς παράγοντες για τους οποίους δεν έχει καμία ευθύνη το άτομο, ακόμα και αν είναι νοητικά επαρκές να επεξεργαστεί τα στοιχεία που του δίνονται ή -δεν του δίνονται- για αυτήν κατά την διάρκεια της ζωής του, όχι θεϊκά ή μεταφυσικά, αλλά από κάποιους άλλους συνανθρώπους του.

Η Μεγάλη Εβδομάδα ενός αγνωστικιστή

Πώς βιώνει το πνεύμα των εορτών του Πάσχα ένας Ελληνας φυσικός επιστήμονας και μάλιστα διαπρεπής εξελικτικός βιολόγος;

Πόσο συμβατή μπορεί να είναι η ρεαλιστική και εμπειρική επιστημονική σκέψη του με τα προσωπικά του βιώματα από την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοση;

Υπάρχει άραγε ένας «τρίτος δρόμος», μία έστω και απίθανη προοπτική συμβίωσης των «εξ αποκαλύψεως αληθειών» της θρησκευτικής πίστης με την κριτική στάση και τις εξ ορισμού πρόσκαιρες -ως δυνητικά διαψεύσιμες- αλήθειες της επιστήμης;

Αυτά τα δύσκολα ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε με τη βοήθεια του Λευτέρη Ζούρου, ενός επιστήμονα που σέβεται αλλά δεν αποδέχεται άκριτα τη θρησκευτική μας παράδοση.

Στο ερώτημα, γιατί τον συγκεκριμένο εξελικτικό βιολόγο και όχι κάποιον άλλο εξίσου σημαντικό Ελληνα επιστήμονα, η απάντηση είναι εύκολη: τόσο ως εξελικτικός βιολόγος όσο και ως συγγραφέας ο κ. Ζούρος έχει καταβάλει συστηματικές προσπάθειες για να παρουσιάσει και να ερμηνεύσει τις μεγάλες κατακτήσεις της εξελικτικής βιολογίας με τρόπο νηφάλιο και κατανοητό για το ευρύ κοινό· χωρίς ποτέ να καταφεύγει σε απλοϊκές προκαταλήψεις ή δημαγωγικές υπεραπλουστεύσεις. 

«Μαμά, γιατί το κοριτσάκι φοράει μαντήλα;»: Πώς να μιλήσετε στο παιδί για τη διαφορετικότητα

Τo post της Μουσουλμάνας Noor Wazwaz, η οποία ζει στην Αμερική, την περασμένη εβδομάδα έγινε viral παγκοσμίως. Σε αυτό έγραφε: «Είμαι σε ένα εστιατόριο, τρώω και ένα μπαμπάς κάθεται παραδίπλα με τις δύο κόρες του. Τους ακούω να μιλούν. Τα κορίτσια ρωτούν για τα πάντα –με εντυπωσιάζει η περιέργειά τους. Κάποια στιγμή το ένα από τα δύο κορίτσια με κοιτάζει και ρωτάει: Μπαμπά γιατί το φοράει αυτό; (εννοούσε την χιτζάμπ/μαντήλα). Ο μπαμπάς έδωσε μια απάντηση που με συγκίνησε πολύ. Είπε “υπάρχουν διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες και γλώσσες. Πρέπει να μάθουμε περισσότερα γι’αυτές.”»

Θρησκείες αγάπης, μίσους, βίας, ή κάπως έτσι;

Ακόμα κι εκείνος με λιγοστές γνώσεις ιστορίας, αντιλαμβάνεται ότι οι παλαιότερες θρησκείες του κόσμου έχουν στο βιογραφικό τους ανησυχητικές περιόδους βίας και αιματοχυσίας. Τον τελευταίο βέβαια καιρό, το Ισλάμ είναι αυτό που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο προσκήνιο, αλλά το να αναφερόμαστε στις ακραίες συμπεριφορές μιας μερίδας πιστών του γενικεύοντας το θέμα, συνιστά το λιγότερο υποκρισία. Από την άλλη μεριά, αποκαλώντας τον Χριστιανισμό ειρηνική και  ανεκτική, απέναντι στους άλλους, θρησκεία και το Ισλάμ ακραία, βίαιη και επιθετική, μάλλον οδηγούμαστε, εκόντες άκοντες, σε επανακαθορισμό των όρων. Και οι δύο όμως, για αρκετούς, είναι εγγενώς το ίδιο πράγμα, τουτέστιν αμετάβλητα και ανεξίτηλα κείμενα γραμμένα σε επιφάνειες που δύσκολα μπορούν να αναχαραχθούν ή τροποποιηθούν, και τα οποία χρησιμεύουν για την στρατηγική συμπεριφορά των αντίστοιχων οπαδών τους. 

Να υπερασπιστούμε τις φάτνες του καιρού μας!

Όπως σημειώνει ο Μακιαβέλι στο βιβλίο του «O ηγεμόνας», το καλό πρέπει να το κάνεις με δόσεις για να σε θυμούνται και να σ' ευγνωμονούν. Το κακό πρέπει να το κάνεις αποφασιστικά, γρήγορα και δραστικά.

Έτσι κάπως σκέφτηκε η τηλεοπτική φιλανθρωπία, μέρες που είναι, και βάλθηκε να παρουσιαστεί με τη λεοντή του κοινωνικού παρηγορητή. Αυτό άλλωστε γινόταν ανέκαθεν.

Οι ισχυροί με το ένα χέρι μοίραζαν τη φτώχεια, το θάνατο και το περιθώριο και με τ' άλλο πρόσωπο, σαν Ιανός, εμφανίζονταν να αγαθοεργούν και να απαλύνουν τα κοινωνικά τραύματα.

Η φιλανθρωπία των «ωσαννά», το ενσταντανέ για λίγο γάλα σε λίγους, η καλλιέργεια της υπέρκοσμης ελπίδας.

Κυρίαρχος ο Βαρθολομαίος

Ενισχυμένος στη μάχη των εντυπώσεων αλλά και επί της ουσίας εντός του πληρώματος της Εκκλησίας βγαίνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μετά το πέρας της Πανορθόδοξης Συνόδου στο Κολυμπάρι Χανίων.

Μετά την επίσημη λήξη των εργασιών, σήμερα το βράδυ, με την ανάγνωση του Μηνύματος της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, στον προκαθήμενο του οικουμενικού θρόνου πιστώνεται μια μεγάλη επιτυχία.

Και μόνο το γεγονός ότι ανοιχτά ζητήματα της εκκλησιαστικής ζωής τέθηκαν επί τάπητος έπειτα από εκατονταετίες είναι ένα σημαντικό βήμα προόδου για την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Εξομολογήθηκα και αμαρτία ουκ έχω

Άσχετο, αλλά με βαφτίσανε χωρίς να με ρωτήσουν και μετά σχεδόν με το ζόρι, ως παιδί, με πήγαν στο κατηχητικό, όπου εκτός των άλλων μου απαγόρευαν να βλέπω τη σειρά «Tο σπίτι στο λιβάδι» επειδή οι πρωταγωνιστές δεν ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί.

Το πρότυπο γυναίκας για τους ορθόδοξους, είναι μία μαντηλοφορούσα παρθένα, που έγινε αγία, διότι δεν έκανε σχεδόν τίποτα άλλο στη ζωή της από το γεννήσει με τον κρίνο τον Χριστό. Ήταν και πρόσφυγας βέβαια, αλλά ειδικά μερικοί έλληνες φασίστες μητροπολίτες σήμερα το ξεχνάνε.

Μετά μου απαγόρεψαν να κάνω έρωτα μέχρι λέει να παντρευτώ, αν ήθελα να είμαι άσπιλη χριστιανή και όχι πουτάνα αμαρτωλή. Κι αν έπεφτα σε ανάλογη αμαρτία, βέβαια, μπορούσα να εξομολογηθώ και να μετανοήσω και ο Θεός θα με συγχωρούσε. Παράνοια.

Το 63% των Αμερικανών είναι «απολύτως βέβαιοι» ότι υπάρχει Θεός

Η μελέτη του Ερευνητικού Κέντρου Πιου καταγράφει ότι το 63% των Αμερικανών δηλώνει «απολύτως βέβαιο» για την ύπαρξη του Θεού, ενώ το συνολικό ποσοστό εκείνων που δηλώνουν ότι υπάρχει Θεός αγγίζει το 89%.

Τα ποσοστά, πάντως, είναι ελαφρώς πεσμένα σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα του 2007, όταν οι άνθρωποι που δήλωναν «απολύτως βέβαιοι» έφταναν το 71%.