Το “φακελάκι” στην Υγεία: Πληρώνοντας για περίθαλψη κάτω από το γυάλινο τραπέζι

Μια από τις στρεβλώσεις που έχουν κανονικοποιηθεί στη νεοελληνική κοινωνία είναι το “φακελάκι”. Όλες οι μορφές των άτυπων πληρωμών για την Υγεία στη χώρα μας.
Στις 4 Μαρτίου του 1992 η γηραιότερη φουρνιά των millennials της χώρας μαθαίνει από την ελληνική prime time τηλεόραση δύο μέχρι τότε άγνωστες σε αυτήν έννοιες – το «έτερον εκάτερον» και το «φακελάκι». Μπορεί την πρώτη φράση να μην την ακούμε συχνά, ωστόσο τη δεύτερη λέξη, όντας πια αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος υγείας, τη γνωρίζει πλέον και η Gen Z, ενώ εκτός απροόπτου θα την υιοθετήσει και η (επόμενη) γενιά Άλφα.

Επιστροφή στη σκληρή κανονικότητα;

Είναι γεγονός, ότι η πορεία της οικονομίας καθώς και τα μέτρα οικονομικής πολιτικής που τη διαμορφώνουν καθορίζονται βραχυπρόθεσμα από τις εξελίξεις στο πεδίο της υγειονομικής κρίσης. Και εκεί που είμαστε έτοιμοι να αναφωνήσουμε το «δόξα σοι ο Θεός», βρισκόμαστε πάλι μπροστά στην ανάφλεξη ενός τέταρτου δριμύτερου κύματος, αυτή τη φορά του στελέχους «Δέλτα» με τις διάφορες μεταλλάξεις του, το οποίο μας φέρνει στα χείλη αβίαστα το «Παναγία βόηθα»!

Έτσι, και ο απολογισμός που θα έπρεπε τώρα να κάνουμε, τόσο για τα τραγικά θύματα (12.784 συνάνθρωποί μας μέχρι σήμερα!), όσο και για τις οικονομικές επιπτώσεις που προκάλεσε η πανδημία και οι ανεπαρκείς παρεμβάσεις της πολιτείας, αναβάλλεται προς το παρόν. Συνεπώς ο μακάβριος λογαριασμός των ανθρώπινων απωλειών, των πτωχευμένων μικρομεσαίων επιχειρήσεων που θα σταματήσουν τη λειτουργία τους καθώς και των εργαζομένων που τελικά θα χάσουν τη δουλειά τους, παραμένει ανοικτός.

Πώς τα εμβόλια συμβάλουν στην επαναφορά της κανονικότητας

Τα πρόσφατα δεδομένα για την επίτευξη της «ανοσίας της αγέλης», καθώς και για το «κτίσιμο τείχους ανοσίας» μέσω εμβολιαστικής κάλυψης για τον SARS-CoV-2 συνοψίζουν ο επίκουρος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γκίκας Μαγιορκίνης και ο καθηγητής Θάνος Δημόπουλος (πρύτανης ΕΚΠΑ).

«Όχι σε επιστροφή στην κανονικότητα», λένε 200 καλλιτέχνες

«Όχι σε επιστροφή στην κανονικότητα», λένε 200 καλλιτέχνες, ανάμεσά τους οι Πέδρο Αλμοδόβαρ, Μόνικα Μπελούτσι, Κέιτ Μπλάνσετ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μαντόνα, Νάνα Μούσχουρη, απευθύνοντας έκκληση για ριζική αναθεώρηση του τρόπου ζωής μετά την πανδημία.

Προτεραιότητες στον δρόμο της «επιστροφής στην κανονικότητα»

«Από τη δικαιοσύνη συμβολικά θα ξεκινήσει η επαναφορά στην κανονικότητα», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Έτσι, τα δικαστήρια (και μαζί τα κτηματολογικά γραφεία και τα υποθηκοφυλακεία) είναι οι πρώτοι δημόσιοι χώροι, στους οποίους γίνεται άρση των περιοριστικών μέτρων από τις 28 Απριλίου.

Πράγματι λοιπόν «ανοίγουν τα δικαστήρια»;

Όχι ακριβώς.

Ν’ αγωνιστούμε για έναν καινούργιο κόσμο

Οικειοθελώς εσώκλειστοι - αιχμάλωτοι του αθέατου ιού βιώνουμε την εποχή που «οι θλίψεις μας δεν θα είναι αρκετά θλιβερές. Οι χαρές μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά χαρούμενες. Τα όνειρά μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά μεγάλα. Και οι ζωές μας δεν θα είναι ποτέ αρκετά σημαντικές για να μετράνε» όπως έγραφε στο βιβλίο «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων» η Αρουντάτι Ρόι.

Δεν θέλω να γίνουν τα πράγματα όπως πριν, θέλω μια φορά αλλιώς

Πολλοί φίλοι μου στο fb γράφουν «Θέλω να ξαναγίνουν όλα όπως πριν». Εγώ δεν θέλω. Αν δεν τα καταφέρνουμε, η κάθε δύσκολη εμπειρία, κάθε τραγική συγκυρία, να μας κάνει σοφότερους, τουλάχιστον ας μας κάνει πιο αλληλέγγυους. Κι ίσως η αλληλεγγύη, που ζεσταίνει την καρδιά, να είναι ένας πιο σίγουρος δρόμος προς τη σοφία κάποια στιγμή.

Επιστροφή στην «κανονικότητα»

«Ψηφίστε μας», έλεγαν. «Ψηφίστε μας. Για να φύγουν οι κατσαπλιάδες συριζομαδουραίοι. Για να γυρίσουμε στην κανονικότητα. Για περισσότερες και καλά αμειβόμενες θέσει εργασίας».

Κι ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων τους πίστεψε και τους ψήφισε. Κι έτσι επανήλθαν στην εξουσία «οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας». Και επέστρεψε η «κανονικότητά» τους. Και επιστρέφει κάθε μέρα όλο και πιο απειλητική για τον κόσμο της εργασίας.

Η μεγάλη απάτη!

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ;

Ολοι μαζί έκλιναν τις λέξεις αξιοκρατία, αριστεία και αξιολόγηση σε όλες τις πτώσεις. Περιμένετε και θα δείτε, απαντούσαν σε όποιους εξέφραζαν αμφιβολίες και κρατούσαν μικρό καλάθι. Μη γίνεστε μίζεροι και καχύποπτοι, επέμεναν και διαβεβαίωναν πως θα τοποθετηθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις και δεν θα παίζει κανένα ρόλο η κομματική καταγωγή τους. Θυμάστε την αποθέωση που γνώρισε από τα δεξιά μέσα ενημέρωσης ο πρωθυπουργός όταν ανακοίνωσε την κυβέρνησή του; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα;

Η ανεύθυνη… κανονικότητα

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ μόλις καμιά πενηνταριά νοματαίοι κατανάλωσαν όσα χοιρινά και μπύρες μπόρεσαν στη σύναξη που διοργανώθηκε σε κοντινή απόσταση από τη δομή φιλοξενίας προσφύγων στα Διαβατά. Μαζί τους και ο ξεπεσμένος πολιτικά αλλά πάντοτε ορεξάτος για τζάμπα σουβλάκια και ακροδεξιά ρητορεία Παναγιώτης Ψωμιάδης. Οι λοιποί τεθλιμμένοι (εθνικά ανησυχούντες…) συγγενείς απέφυγαν να παραστούν κι έτσι ως ο σταρ της γουρουνοκατάστασης επανέλαβε μονότονα τα περί «λαθροεισβολέων» ενώπιον καμερών και των λεγόμενων «Ενωμένων Μακεδόνων». Οι οποίοι μάλλον ούτε «Ενωμένοι» ούτε τόσο «Μακεδόνες» είναι. Τουναντίον…

Εδώ κανονικότητα, εκεί κανονικότητα, τι είναι η κανονικότητα;

«Η κανονικότητα είναι ένας πλακόστρωτος δρόμος. Είναι άνετος για να περπατάς σ' αυτόν αλλά δεν φυτρώνουν λουλούδια», Vincent van Gogh

Η λέξη κανονικότητα που παλιότερα σύχναζε σε κείμενα και διαλόγους κοινωνιολόγων, ιδιαίτερης μάλιστα σχολής, γνωρίζει τελευταία μεγάλες δόξες στο λεξιλόγιο πολλών πολιτικών προσώπων, επίσης ιδιαίτερης σχολής. Η αλήθεια είναι πως η πολιτική χρήση της έννοιας «κανονικότητα» δεν εμφανίζεται μετά τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, αλλά μερικά χρόνια πιο πριν. Συγκεκριμένα εμφανίστηκε όταν η χώρα σφάδαζε στους κλυδωνισμούς που προκάλεσε η κρίση και κάποιοι προσδοκούσαμε να βγούμε απ’ αυτήν. Αυτή την έξοδο αποκαλούσαν αρκετοί «κανονικότητα». Είναι επίσης αλήθεια ότι η πολιτική χρήση της έννοιας «κανονικότητα» ήταν μάλλον συχνότερη στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος εν σχέσει με αυτή στην οποία κατοικοεδρεύει περισσότερο μετά την 7η Ιουλίου.

Η ρητορική της κανονικότητας

Δεν υπάρχει πιο ολισθηρό και μπαμπέσικο πράγμα από τη γλώσσα. Οι φιλόσοφοι το γνωρίζουν καλά. Ακόμη και στην πιο κυριολεκτική τους χρήση, οι λέξεις είναι καθ’ εαυτές μία μεταφορά καθώς δεν υπάρχει ευθεία, οργανική σχέση ανάμεσα στις λέξεις και τα πράγματα.

Από όλες τις λέξεις, οι πλέον απατηλές είναι όσες συνδέονται με την κοινοτοπία και το «αυτονόητο». Τέτοια είναι και η «κανονικότητα» που έχει γίνει ψωμοτύρι την τελευταία περίοδο. Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται στον δημόσιο πολιτικό λόγο ωσάν να περιγράφει αυτονοήτως κάτι κοινώς συνομολογούμενο.

Μοσκοβισί: Καταργείται η θέση του Κοστέλο στην Αθήνα

Την κατάργηση του επικεφαλής της αποστολής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα που κατείχε τα τελευταία χρόνια ο Ντέκλαν Κοστέλο προαναγγέλλει μέσω συνέντευξής του στα «ΝΕΑ» ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιέρ Μοσκοβισί, υπογραμμίζοντας ότι η απόφαση αυτή αποτελεί ισχυρό σήμα ότι η Ελλάδα αφήνει για τα καλά την εποχή των προγραμμάτων και προχωρά προς την κατεύθυνση της «κανονικής δημοσιονομικής εποπτείας».

Η ώρα της δεξιάς «αγκύλης»

Τα μικρά κόμματα που δημιουργήθηκαν ή διογκώθηκαν λόγω της κρίσης υποχωρούν ή εξαφανίζονται, εγκαθιδρύοντας τον νέο δικομματισμό.

Κατά παράδοξο τρόπο, η χτεσινή μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αποτέλεσμα της μεγάλης επιτυχίας της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Οπως προκύπτει από τα δεδομένα της κάλπης, το γεγονός ότι η Ν.Δ. κατόρθωσε να συγκεντρώσει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό, σημαδεύει την επιστροφή της χώρας μας στην πολυπόθητη «κανονικότητα».

Οι ίδιοι ψηφοφόροι που έστρεψαν την πλάτη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση τους έδειξαν ότι πιστεύουν πως έχουμε βγει οριστικά από τα μνημόνια και έχουμε μπει σε μια νέα πορεία, εκτός κρίσης.

Στον δρόμο για την κανονικότητα

Το μεγάλο βήμα για την περίφημη επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα έγινε με την έξοδο από την ύφεση και τα μνημόνια, την αναδιάρθρωση του χρέους, την κατάργηση των capital controls στις εγχώριες συναλλαγές, την επιτάχυνση της ανάκαμψης και τη μείωση της ανεργίας, της φτώχειας και των εισοδηματικών ανισοτήτων.

Πρόκειται για ένα σημαντικό μεν, αλλά ανολοκλήρωτο βήμα, καθώς δεν αρκεί από μόνο του για να καλύψει τη διαδρομή που πρέπει να διανυθεί για την επιστροφή στην ομαλότητα. Το επενδυτικό κενό είναι μεγάλο, το χρέος, η φορολογία και η ανεργία παραμένουν υψηλά, τα «κόκκινα» δάνεια βαραίνουν τις τράπεζες, ενώ εξωτερικοί κίνδυνοι απειλούν τη χώρα.

Retour a la normale?

Το καλό και το κακό, δύο σε συσκευασία ενός, αποτελούν τον συνεκτικό ιστό μιας «κανονικότητας» που μοιάζει περισσότερο με διάλειμμα μέχρι την επόμενη κρίση.

Οι οπαδοί της οικονομικής «ορθοδοξίας» διαβεβαιώνουν ότι η παγκόσμια οικονομία επιστρέφει στην κανονικότητα, έχοντας αφήσει πίσω της μια δεκαετία κρίσης. Το πώς ορίζεται η «κανονικότητα» σηκώνει πολύ συζήτηση, αλλά η βασική ένδειξη στην οποία αγκυροβολούν την αισιοδοξία τους είναι ο παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης, που υπολογίζεται στο 3,6% για το 2017, με μιαν αντίστοιχη εκτίμηση για το 2018 και για τα δύο επόμενα έτη.

Βελτίωση των οικονομικών δεικτών και επιστροφή στην κανονικότητα για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις

Τι προκύπτει από την εξαμηνιαία έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ που παρουσιάστηκε σήμερα.

Βελτίωση των οικονομικών δεικτών και σημάδια επιστροφής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην κανονικότητα προκύπτει από την εξαμηνιαία έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ που παρουσιάστηκε σήμερα.

Τονίστηκε ωστόσο ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα παραμένουν και ότι επιβάλλεται η λήψη στοχευμένων μέτρων για την στήριξη των ΜΜΕ.

Γερμανικός Τύπος για Ελλάδα: «Τάξη» στις τράπεζες, «απελπισία» στο δρόμο

Στα σημάδια ανάκαμψης του ελληνικού τραπεζικού τομέα μετά από μια βαθιά κρίση εστιάζει η Handelsblatt σε άρθρο με τίτλο «Στην Αθήνα μπαίνει τάξη». Το ρεπορτάζ κάνει αρχικά μια ανασκόπηση στις περιπέτειες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από το ξέσπασμα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2007 μέχρι σήμερα, με αποκορύφωμα την μαζική εκροή κεφαλαίων στα μέσα του 2015 και την επιβολή capital control το καλοκαίρι του ίδιου έτους. Δύο χρόνια μετά οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν «αλλά επιτέλους επιστρέψαμε στην οδό της κανονικότητας» αναφέρει στην HB o Xρήστος Μεγάλου, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς από τον περασμένο Μάρτιο.

"Κανονικότητα" το Μνημόνιο

Οπισθοχώρηση σε όλα τα μέτωπα σάλπισαν Σαμαράς - Βενιζέλος μετά το φιάσκο της εξόδου από το Μνημόνιο και την αδιαλλαξία των δανειστών. 

Κανονικοί άνθρωποι

Φτιάχνει κεραμικά. Έφτιαχνε κεραμικά σε ένα εργαστήριο που έκλεισε. Ανεργία. Δοκίμασε να σταθεί μόνη της. Δεν τα κατάφερε. Ανεργία. Οι ώρες στάζουν η μία πιο κούφια από την άλλη. Γυροφέρνει ανύπαρκτη μέσα στις μέρες της εβδομάδας, τρυπώνει από τη μία μέρα στην άλλη: καμιά τους δεν έχει όνομα. Μια φίλη την καλεί σε ένα φεστιβάλ λαϊκής τέχνης στη Βιέννη. Τη βοηθάει να ταξιδέψει, μένει εκεί λίγες μέρες. «Τις τελευταίες μέρες», μου λέει, «δεν ήθελα να φύγω, δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Καθόμασταν να πιούμε έναν καφέ, περπατάγαμε στον δρόμο και έβλεπα γύρω μου κανονικούς ανθρώπους. Κανονικούς ανθρώπους, καταλαβαίνεις;» Καταλαβαίνω.