Η ώρα της δεξιάς «αγκύλης»

Τα μικρά κόμματα που δημιουργήθηκαν ή διογκώθηκαν λόγω της κρίσης υποχωρούν ή εξαφανίζονται, εγκαθιδρύοντας τον νέο δικομματισμό.

Κατά παράδοξο τρόπο, η χτεσινή μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε αποτέλεσμα της μεγάλης επιτυχίας της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Οπως προκύπτει από τα δεδομένα της κάλπης, το γεγονός ότι η Ν.Δ. κατόρθωσε να συγκεντρώσει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό, σημαδεύει την επιστροφή της χώρας μας στην πολυπόθητη «κανονικότητα».

Οι ίδιοι ψηφοφόροι που έστρεψαν την πλάτη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση τους έδειξαν ότι πιστεύουν πως έχουμε βγει οριστικά από τα μνημόνια και έχουμε μπει σε μια νέα πορεία, εκτός κρίσης.

“Με την επιστροφή στην «κανονικότητα», άνοιξε ο δρόμος για την επικράτηση της «δεξιάς πολυκατοικίας»”

Σ’ αυτή τη νέα οικονομική και πολιτική συγκυρία επανέρχονται τα παλιά κριτήρια στους τρόπους εκλογικής συμπεριφοράς και μειώνονται μέχρι την εξαφάνισή τους οι ακρότητες του θυμικού. Τα «κόμματα-πυγολαμπίδες» (flash parties) που δημιούργησε ή επέτρεψε τη διόγκωσή τους η κρίση υποχωρούν ή εξαφανίζονται. Και εγκαθιδρύεται ένας νέος δικομματισμός (Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ).

Η επιστροφή στην «κανονικότητα» εκδηλώθηκε χτες με πολλούς τρόπους:

1. Με την περαιτέρω συρρίκνωση των ποικίλων ακροδεξιών σχημάτων, τα οποία προσέτρεξαν στη θαλπωρή της «δεξιάς πολυκατοικίας», μόλις διαπίστωσαν ότι επίκειται η κατάκτηση της εξουσίας. Πολλά από αυτά που είχαν εμφανιστεί στις ευρωεκλογές δεν κατέβηκαν καν στις εθνικές εκλογές, ενώ άλλα υπέστησαν αισθητή μείωση. Αυτό το φαινόμενο παρουσιαζόταν κάθε φορά που ένα από τα δύο κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού παρουσιαζόταν με ισχυρή παράσταση νίκης.
2. Κινητοποιήθηκαν με αποτελεσματικότητα όλοι οι παραδοσιακοί μηχανισμοί της Δεξιάς από τις ποικίλες οργανώσεις «εθνικοφροσύνης» και, πρώτα απ’ όλα, οι κατά φαντασίαν Μακεδονομάχοι που πρωταγωνίστησαν στα συλλαλητήρια κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και αφού απέτυχαν να κεφαλαιοποιήσουν με αυτόνομο εκλογικό σχήμα τα κέρδη τους στράφηκαν στη σιγουριά της Ν.Δ. Από κοντά και ο εκκλησιαστικός μηχανισμός, ο οποίος όχι μόνο στράφηκε κατά της κυβέρνησης των «αθέων», αλλά φρόντισε να εκθέσει και τους «θεομπαίχτες» δεξιούς ανταγωνιστές (Ελληνική Λύση και Χρυσή Αυγή). Η ευκολία, βέβαια, με την οποία μετακινήθηκαν προς τη Ν.Δ. οι ψηφοφόροι των ακραίων σχημάτων είναι ακόμα ένα σημάδι επιστροφής στην «κανονικότητα», εφόσον πρόκειται για το φαινόμενο που βλέπαμε κάθε φορά που η ηγεσία της Ν.Δ. έκρινε ότι έχει ανάγκη την εκ δεξιών διεύρυνσή της: από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την Εθνική Παράταξη μέχρι τον Αντώνη Σαμαρά και τον ΛΑΟΣ.
3. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι, ακριβώς επειδή υπήρξε διάχυτη η πεποίθηση ότι επιστρέψαμε στην «κανονικότητα», ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος επηρεάστηκε από τις προγραμματικές εξαγγελίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, θεωρώντας ότι θα επωφεληθεί οικονομικά από τη νέα οικονομική πολιτική. Δεν πιστεύει βέβαια κανείς ότι θα έρθει αύριο η ανάπτυξη με τον τρόπο που το σχεδιάζει η Ν.Δ., αλλά η επιμονή της προεκλογικής ρητορικής του κ. Μητσοτάκη στην υπεράσπιση της «μεσαίας τάξης» και την καταγγελία της υπερφορολόγησης των μικρομεσαίων άφησε την εντύπωση ότι θα επιστρέψει η φορολογική ασυδοσία, θα χαλαρώσουν οι έλεγχοι και θα υποβαθμιστεί το ΣΔΟΕ.
4. Την ίδια σκοπιμότητα υπηρετούσε και η σκόπιμη υπερπροβολή την τελευταία βδομάδα της ψεύτικης είδησης για μπλοκάρισμα της επένδυσης στο Ελληνικό. Ο πραγματικός στόχος ήταν να παρουσιαστεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία ως ο φορέας που πρέπει να αντιμετωπιστεί, προκειμένου να υπάρξουν επενδύσεις. Μ’ αυτό τον τρόπο η Ν.Δ. έκλεινε το μάτι στους πολίτες που αντιμετωπίζουν εκκρεμότητες με την Αρχαιολογική Υπηρεσία στα ακίνητά τους. Φυσικά δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Ας μην ξεχνάμε ότι από το 2005 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε ζητήσει να «απελευθερωθεί η γη από τα δεσμά της» και να απαλλαγεί η Ελλάδα από «τις δύο πληγές της, τη Δασική Υπηρεσία και την Αρχαιολογική Υπηρεσία». Ηρθε η ώρα να εφαρμόσει ο γιος το όραμα του πατέρα.
5. Το πρόβλημα που θα κληθεί άμεσα να αντιμετωπίσει ο κ. Μητσοτάκης είναι ότι η μεγάλη του επιτυχία στηρίζεται στην επιδεικτική ταύτισή του με τους ακραίους συγκατοίκους της «δεξιάς πολυκατοικίας». Μπορεί ο ίδιος να εμφανίζεται σήμερα πανίσχυρος στο εσωτερικό του κόμματός του, αλλά την ισχύ αυτή την έχει αποκτήσει με μια σειρά σοβαρών παραχωρήσεων στην εθνικιστική και την ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Βέβαια αυτή η πτέρυγα δεν έχει αυτόνομη οργανωτική συγκρότηση –όπως είχαν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2015– αλλά δύσκολα μπορεί κανείς να παραβλέψει το ιδιαίτερο βάρος που θα έχει η τάση των Σαμαρά-Γεωργιάδη-Βορίδη στη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση.
6. Πίσω από τις πρώτες εντυπώσεις που προκάλεσε η μεγάλη νίκη της Ν.Δ., έμεινε σε δεύτερη μοίρα η σημαντική εκλογική απόδοση του ηττημένου ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατόρθωσε, στο πλαίσιο της ίδιας επιστροφής στην «κανονικότητα» να σταθεροποιήσει τη θέση του δεύτερου πόλου στον νέο δικομματισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα πολιτικό σχήμα που έχει ωριμάσει μέσα από τις τρομερές δυσκολίες της τετράχρονης διακυβέρνησης. Η θέση της αντιπολίτευσης θα του επιτρέψει να αναπτύξει με πιο ομαλό τρόπο το νέο πρόγραμμά του. Είναι κέρδος για τη χώρα το ότι χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα της Αριστεράς βρίσκεται σ’ αυτή την εξέχουσα θέση. Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι ακόμα και τον Ιανουάριο του 2015, όταν κατέκτησε την πρώτη θέση ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πλειοψήφησαν οι ιδέες της Αριστεράς, αλλά η επαγγελία μιας φιλολαϊκής λύσης στο πρόβλημα της κρίσης. Για την ακρίβεια, είχε προηγηθεί, το 2011 η συντριβή με ωμή καταστολή του μεγάλου αυθόρμητου κινήματος των πλατειών. Αλλά ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε –έστω και κάτω από ασφυκτικές συνθήκες– να θέσει σε εφαρμογή ένα σύνολο δημοκρατικών και αριστερών μεταρρυθμίσεων, άλλοτε με επιτυχία (μεταναστευτικό, ιθαγένεια, σύμφωνο συμβίωσης κ.λπ.) άλλοτε προσκρούοντας στο βαθύ κράτος (εκκλησιαστικό), ενώ δεν δίστασε να προωθήσει κρίσιμα θέματα εθνικής σημασίας, αψηφώντας το πολιτικό κόστος, με κορυφαίο το ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
7. Η ταξική πόλωση που καταγράφηκε στη χτεσινή αναμέτρηση πιστοποιεί το γεγονός ότι ο νέος δικομματισμός στηρίζεται και σε σοβαρά κοινωνικά ερείσματα. Αυτή είναι και η επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα. Μέσα από τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκάλεσε η εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να ξανασυσπειρώσει γύρω του τις κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες αναφέρεται η Αριστερά. Και αυτές τις δυνάμεις καλείται πλέον να υπερασπιστεί από την επίθεση που έχει ήδη προαναγγείλει κυνικά ο νέος κάτοικος του μεγάρου Μαξίμου.

Δημήτρης Ψαρράς

Πηγή: efsyn.gr