Τα δικαιώματα των γυναικών και ειδικά το δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, καθώς αποτελεί αποκύημα πολλών αγώνων σε βάθος χρόνου. Ειδικότερα το δικαίωμα ψήφου ήταν από τα πρώτα και βασικά αιτήματα του γυναικείου κινήματος, διαμορφώνοντας το πρώτο κύμα φεμινισμού (1840-50). Σταδιακά όλο και περισσότερα κράτη καθιέρωσαν το εκλογικό δικαίωμα στις γυναίκες, και αρκετά αργότερα θεσπίστηκε η συμμετοχή σε πολιτικές θέσεις, με τη καθιέρωση των ποσοστώσεων φύλου στους εκλογικούς καταλόγους. Η αλήθεια είναι πως η έννοια των ποσοστώσεων δεν δίνει την συνολική εικόνα της κοινωνίας, καθώς οι γυναίκες όχι μόνο δεν αποτελούν κάποια μειοψηφία, αλλά αντιπροσωπεύουν λίγο παραπάνω από μισή ελληνική κοινωνία (51%).
Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι έχει γίνει τεράστια πρόοδος απέναντι στην ισότιμη αντιμετώπιση των δύο φύλων, όμως οι γυναίκες καλούνται πιο συχνά, αν όχι πάντα να αποδείξουν περισσότερα για τις ικανότητες και τις δυνατότητες που διαθέτουν, προκειμένου να κερδίσουν την απαιτούμενη εμπιστοσύνη εντός του κοινωνικού συνόλου. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως κατώτερες ή ανίκανες να συμμετέχουν στη πολιτική, και σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Παρά τις έντονες εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών , τα στερεότυπα των φύλων είναι βαθιά ριζωμένα και στις δύο πλευρές, με τις γυναίκες να προσπαθούν να διαχειριστούν τις οικογενειακές μαζί με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, τις περισσότερες φορές χωρίς βοήθεια. Παράλληλα, παρατηρούμε αδρανείς έναν διάχυτο σεξισμό στον δημόσιο λόγο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με συνεχή αναπαραγωγή σεξιστικού λόγου και στερεοτύπων. Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφερθεί το σεξιστικό παραλήρημα του Πολωνού ευρωβουλευτή, ο οποίος χαρακτηριστικά δήλωνε πως «Φυσικά οι γυναίκες θα έπρεπε να αμείβονται με λιγότερα από τους άντρες, γιατί είναι πιο αδύναμες, πιο μικρές (σωματικά) και λιγότερο έξυπνες».
Ταυτόχρονα, η έμφυλη βία, κάνει καθημερινά την εμφάνισή της σε κάθε μας βήμα, με μορφή σωματικής, λεκτικής και ψυχολογικής βίας. Η σχέση μεταξύ των δύο φύλων δεν είναι ισότιμη, αλλά είναι σχέση εξουσίας και επίδειξης δύναμης. Η νομοθετική κατοχύρωση της ισότητας δυστυχώς δεν επαρκεί για να εξασφαλίσει την ισότιμη εκπροσώπηση και συμμετοχή των γυναικών στις δημόσιες υποθέσεις και στην κατάληψη θέσεων ευθύνης στη δημόσια ζωή. Δεν τις προστατεύει επαρκώς, με αποτέλεσμα να νιώθουν εκτεθειμένες.
Ακριβώς στο σημείο αυτό, καθοριστικό ρόλο έρχεται να διαδραματίσει η νέα γενιά. Οι νέες γυναίκες δε θα πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν, να διεκδικήσουν, να βγουν προς τα έξω, και να αποκτήσουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας μας. Οι νέες γυναίκες είναι μορφωμένες, καταρτισμένες και έχουν να προσφέρουν πολλά σε έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινά. Είναι στο χέρι όλων μας να τον στρέψουμε προς ένα μέλλον με ίσες ευκαιρίες για όλους, αλληλεγγύη και ισότιμα δικαιώματα. Η σιωπή δεν είναι πια χρυσός, ποτέ δεν ήταν. Η σιωπή είναι συνενοχή. Συνενοχή προς την έμφυλη βία, τη καταπάτηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, την αποδοχή σεξιστικού λόγου από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι γυναίκες πρέπει να μιλήσουν, να ακουστούν και να αλλάξουν τη κοινωνία μας προς ένα μέλλον με ίσα δικαιώματα για όλους, να συμμετέχουν ενεργά στη δημόσια ζωή στις γειτονιές που μεγάλωσαν και που εργάζονται , διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα. Η πραγματική μάχη θα δοθεί στη προσπάθεια μετασχηματισμού της κουλτούρας και του τρόπου σκέψης, τόσο σε τοπικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αναστασία Βουρλή - οδοντίατρος, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος, με το συνδυασμό «Δύναμη Ζωής» στο Βόρειο Τομέα για τη Περιφέρεια Αττικής
Πηγή: left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου