Η συζήτηση για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, έχει ήδη ξεκινήσει. Το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, επιχειρεί να παρουσιάσει τις νέες διατάξεις, ως ένα επιπλέον «βήμα προστασίας» για τον εργαζόμενο. Η πραγματικότητα φυσικά είναι τελείως διαφορετική. Οι απλήρωτες ή χαμηλά αμειβόμενες υπερωρίες, η απελευθέρωση των απολύσεων και η κατάργηση των προστατευτικών ρυθμίσεων του συνδικαλιστικού νόμου, δημιουργούν ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον, καθόλου φιλικό, προς τον εργαζόμενο.
Είναι όμως μόνο οι εργαζόμενοι, οι οποίοι πλήττονται από τα 125 άρθρα του νομοσχεδίου;
1. Οι άμεσα πληττόμενοι βεβαίως, πρόκειται να είναι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, που θα δουν τις αποδοχές τους, να μειώνονται κατακόρυφα για δυο βασικούς λόγους: Ο πρώτος είναι τα ανυπέρβλητα εμπόδια που θα αντιμετωπίσουν τα σωματεία, για να συνάψουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας(ειδικό μητρώο-ΓΕΜΗΣΟΕ, «ψηφιακά» βιβλία κλπ), οι περιορισμοί στο δικαίωμα της απεργίας και το κλίμα τρομοκράτησης απέναντι στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους(«ποινικοποίηση» απεργίας, γραφειοκρατικές διατυπώσεις προειδοποίησης απεργιακών κινητοποιήσεων κλπ.). Ο δεύτερος λόγος, είναι η μείωση του κόστους των υπερωριών(αύξηση πλαφόν στις 150 ώρες, «απλήρωτο δεκάωρο» κλπ) και το πλαφόν στους μισθούς υπερημερίας, σε περιπτώσεις άκυρων απολύσεων.
2. Από το νομοσχέδιο, όμως αναμένεται να πληγούν και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι οποίοι ουδέποτε διατύπωσαν αιτήματα, όμοια με τις διατάξεις που περιλαμβάνονται στο σχετικό νομοθετικό κείμενο. Αντίθετα το νομοσχέδιο, ικανοποιεί πάγια αιτήματα, αποκλειστικά του ΣΕΒ. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ούτε που θέλουν να ακούν, για το αποτυχημένο μέτρο της λειτουργίας των επιχειρήσεων, τις Κυριακές. Επίσης καθόλου δεν τους αφορά το ζήτημα των υπερωριών, αφού απασχολούν ελάχιστους υπαλλήλους και το όφελος θα ήταν μηδαμινό, ενώ η επιπλέον λειτουργία των επιχειρήσεων, τους επιβαρύνει με λειτουργικά έξοδα που δεν μπορούν να «ρεφάρουν» σε καμία περίπτωση (ρεύμα, πάγιες δαπάνες κλπ.).Ακόμα, έχουν κάθε λόγο να αξιώνουν την ενίσχυση και όχι την κατάργηση, των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, ώστε να αποφεύγεται ο «αθέμιτος» ανταγωνισμός. Τέλος, κάθε μείωση στο εισόδημα των εργαζομένων – καταναλωτών, οδηγεί σε ένα νέο σπιράλ ύφεσης, λόγω της μείωσης της κατανάλωσης και συνεπακόλουθα, της πτώσης του τζίρου των επιχειρήσεών τους.
3. Οι μειώσεις σε μισθούς και η απελευθέρωση των απολύσεων, πλήττουν άμεσα και τα ασφαλιστικά ταμεία. Συνεπώς πληττόμενοι είναι και οι συνταξιούχοι, όλων των πρώην ασφαλιστικών ταμείων. Ο e-ΕΦΚΑ θα έχει να αντιμετωπίσει, όχι μόνο τις τεράστιες απώλειες των επιπτώσεων της πανδημίας, αλλά και τις συνέπειες του επερχόμενου νομοσχεδίου, αφού όλοι οι κοινωνικοί φορείς, αναγνωρίζουν ότι, θα προκαλέσει συμπίεση των μισθών και αύξηση της ανεργίας, σε μία εξαιρετικά κρίσιμη, για την οικονομία, συγκυρία.
4. Πληττόμενοι, είναι όμως και οι νεολαίοι της πατρίδας, που δεν έχουν κανένα λόγο, ούτε να παραμένουν στη «χώρα του απλήρωτου δεκάωρου», ούτε βεβαίως όσοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, τα προηγούμενα έτη, να επιστρέψουν. Οι ρυθμίσεις για την απελευθέρωση της μερικής απασχόλησης (δυνατότητα να απασχολείται ο μερικώς απασχολούμενος επιπλέον ώρες, όχι σε συνεχεία του ωραρίου του, αλλά σε άλλη ώρα της ημέρας δηλαδή, σε «σπαστό ωράριο»), θα προκαλέσουν νέα έξαρση του «brain drain», αφού το μέλλον των νέων εργαζόμενων που ξέρουν πού καλά, τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, φαντάζει δυστοπικό.
5. Πληττόμενοι όμως, είναι και οι 1.000.000 άνεργοι της χώρας, για τους οποίους η κυβέρνηση αφαιρεί, κάθε προοπτική απασχόλησης. Η ευελιξία και η μείωση του κόστους των υπερωριών, αποτρέπουν τις επιχειρήσεις, να προχωρήσουν σε νέες προσλήψεις, αφού έχουν την δυνατότητα, υπερεκμετάλλευσης του υφιστάμενου εργατικού δυναμικού. Για ποιο λόγο, μια επιχείρηση που απασχολεί δύο εργαζόμενους, σε περίοδο φόρτου εργασίας, να προσλάβει και τρίτον, όταν ο νόμος πια, θα της δίνει τη δυνατότητα, να απασχολεί τους άλλους δύο εργαζόμενους, με 2 ή και περισσότερες ώρες επιπλέον την ημέρα;
6. Μήπως δεν πλήττονται και όμως και οι δημόσιοι υπάλληλοι; Οι διατάξεις για τον περιορισμό της απεργίας στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, είναι μόνο μια πρώτη γεύση. Η μνημονιακή εμπειρία(κατάργηση δώρων, περιορισμός των ΣΣΕ κλπ) έχει αποδείξει ότι, οι ρυθμίσεις που εισάγονται στην εργατική νομοθεσία, συχνά μεταφέρονται αυτούσιες και στο δημοσιοϋπαλληλικό δίκαιο.
Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι, το νομοσχέδιο που «…δίνει δύναμη στον εργαζόμενο!» ωφελεί τελικά, μόνο μερικές εκατοντάδες μεγαλοβιομήχανους, τις μεγάλες πολυεθνικές και τους μεγαλοσχήμονες του τουρισμού. Το 99% της κοινωνίας πλήττεται από ένα εργασιακό νομοσχέδιο, που στηρίζεται στην αποτυχημένη συνταγή των “trickledown economics”(διάχυση του πλούτου από τα πάνω προς τα κάτω).
Αυτό που όλοι αναμένουμε πάντως, είναι την απάντηση των «από τα κάτω».
Διονύσης Τεμπονέρας / Δικηγόρος – Εργατολόγος
Πηγή: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου