Εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο πιστεύουν ότι η νέα ταινία του Σούπερμαν δημιουργήθηκε σαν μια αλληγορία για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Το ίδιο φαίνεται να φοβούνται και ορισμένα από τα μεγαλύτερα ισραηλινά ΜΜΕ αλλά και ακροδεξιοί σχολιαστές στις ΗΠΑ. Εχουν όλοι άδικο. Είναι όμως μια από εκείνες τις περιπτώσεις όπου η ερμηνεία των θεατών έχει μεγαλύτερη πολιτική σημασία από τις προθέσεις του δημιουργού.
«Σχετίζεται η νέα ταινία του Σούπερμαν με τον πόλεμο στη Γάζα;» αναρωτιόταν προ ημερών η ισραηλινή ιστοσελίδα Times of Israel – ερώτημα το οποίο επαναλαμβάνεται σχεδόν verbatim στα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του Ισραήλ. Η απάντηση δεν έχει σχεδόν καμία σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι αναγκάστηκαν να θέσουν το ερώτημα.
Η ταινία διηγείται την εισβολή ενός αυταρχικού συμμάχου των ΗΠΑ (της Μποράβια) στο ανυπεράσπιστο κράτος της Τζαρχανπούρ. O «κακός» της ιστορίας, ο Λεξ Λούθορ, που θυμίζει απελπιστικά τον Ελον Μασκ, θέλει να δημιουργήσει έναν τεχνολογικό «παράδεισο» στα ερείπια της Τζαχρανπούρ – όπως ακριβώς οραματίζεται ο Τραμπ και ο Νετανιάχου τη μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα» της Μέσης Ανατολής. Οσο για τις «μάχες» μεταξύ των στρατιωτών της Μποράβια και των αμάχων της Τζαρχανπούρ μοιάζουν βγαλμένες είτε από τη λεγόμενη Πορεία της Μεγάλης Επιστροφής του 2018 (όταν Ισραηλινοί πυροβολούσαν τους άοπλους Παλαιστίνιους που περπατούσαν ανυπεράσπιστοι προς τα σύνορα) ή τα σημερινά συσσίτια που το Ισραήλ έχει μετατρέψει σε παγίδες θανάτους για τους λιμοκτονούντες της Γάζας.
Το ενδεχόμενο βέβαια μια χολιγουντιανή παραγωγή τέτοιου μεγέθους να αναφερόταν ανοιχτά στη Μέση Ανατολή και μάλιστα να έπαιρνε το μέρος των Παλαιστινίων, παρουσιάζοντας τους Ισραηλινούς σαν αιμοσταγείς κατακτητές που πολυβολούν αμάχους με τη στήριξη των ΗΠΑ, είναι πρακτικά ανύπαρκτο. Αν όμως εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο «βλέπουν» στην ταινία τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, η άποψή τους μετατρέπεται αυτομάτως σε πολιτικό γεγονός.
Προβλέποντας αυτή την εξέλιξη, ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γκαν έσπευσε να διευκρινίσει ότι το σενάριο, το οποίο γράφτηκε πριν από την επιχείρηση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, δεν σχετίζεται με τις εξελίξεις στην περιοχή. Οσο περισσότερο μιλούσε όμως τόσο ενισχυόταν η αντίθετη θεωρία. Η ταινία εξήγησε ο ίδιος «παρουσιάζει την εισβολή ενός κράτους, που διοικείται από έναν δεσποτικό ηγέτη, σε μια χώρα με προβληματικό ιστορικό παρελθόν, η οποία δεν έχει κανένα μέσο να αμυνθεί». Κάποιοι τόλμησαν να ψελλίσουν ότι ο δεσποτικός ηγέτης είναι ο Πούτιν και η ανυπεράσπιστη χώρα η Ουκρανία, η φωνή τους όμως χάθηκε ανάμεσα σε χιλιάδες μηνύματα στα social media που έβλεπαν καθαρά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα.
Ενας από τους πρώτους χρήστες του X που έκανε αυτή τη σύνδεση είδε το μήνυμά του να αναπαράγεται 11 εκατομμύρια φορές μέσα σε λίγες ημέρες. «Για δύο ώρες και περίπου δέκα λεπτά, η ταινία φωνάζει διαρκώς “Αντε γ***σου Ισραήλ”», υποστήριξε ο Χασάν Πίκερ ένας από τους δημοφιλέστερους, προοδευτικούς ινφλουένσερ στο YouTube και το Twitch. Από την πλευρά της, η διάσημη podcaster Κρίσταλ Μπολ έγραψε πως «αποτελεί μεγάλο πολιτισμικό γεγονός ότι το Ισραήλ παρουσιάζεται να έχει τη θέση του “κακού” σε μια μεγάλη ταινία του Χόλιγουντ».
Ακόμα όμως και αν αυτές οι ερμηνείες δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα, αποτελεί ειρωνεία της τύχης ένας υπερήρωας που αρχικά εξέφραζε την ανάδυση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μέσα από τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να φτάνει σήμερα να εξοργίζει το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Η τελευταία παραγωγή του «Σούπερμαν» έχει αρκετά προοδευτικά στοιχεία που την απομακρύνουν από το αντιδραστικό προφίλ του απόλυτου Αμερικανού υπερήρωα. Η κριτική προς την πολεμική βιομηχανία, η σαφής στήριξη για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και η περιγραφή της κτηνωδίας ενός αποικιακού μοντέλου που τροφοδοτείται από Αμερικανούς επιχειρηματίες είναι αξιοσημείωτα στοιχεία που προκάλεσαν την αναμενόμενη οργή της αμερικανικής Ακροδεξιάς. Αυτή είναι μια ταινία «Superwoke» έλεγαν από την πρώτη στιγμή οι σχολιαστές του ακροδεξιού δικτύου Fox.
Εκεί όμως που σταματά το Χόλιγουντ ξεκινά η πραγματικότητα. Οπως εξηγούσε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Τζο Γκιλ από το Middle East Eye, αντί «να παρουσιάζει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα σαν τμήμα ενός μεγαλύτερου ιμπεριαλιστικού-πολιτικού-μιντιακού συμπλέγματος, η ταινία εμφανίζει κάθε κατακτητικό και αποικιακό σχέδιο σαν έργο μερικών “κακών δρώντων”». Οταν μάλιστα το σχέδιο του Λεξ Λούθορ αποκαλύπτεται, οι «καλοί» δημοσιογράφοι, οι εκδότες και οι επιχειρηματίες παρεμβαίνουν για να δώσουν αίσιο τέλος. Την ίδια ώρα, η αμερικανική κυβέρνηση θυμίζει περισσότερο έναν απλό θεατή που έπεσε θύμα κάποιας μηχανορραφίας.
Αρκεί βέβαια να συγκρίνει κανείς αυτές τις ιστορίες με τον ενεργό ρόλο που έπαιξε στη γενοκτονία ο Μπάιντεν, ο Τραμπ και εφημερίδες όπως οι New York Times, για να θυμηθεί ότι το Χόλιγουντ δεν έρχεται να ταράξει τα νερά, αλλά για να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να επιτελέσει τον πραγματικό του ρόλο – αυτού της διαιώνισης του αμερικανικού αφηγήματος.
Η Παλαιστίνη, καταλήγει ο Τζο Γκιλ, δεν χρειάζεται έναν ακόμα «λευκό σωτήρα». Οι πραγματικοί ήρωές της δεν φοράνε μπέρτες και εφαρμοστά κολάν, αλλά στολές γιατρών και μελών ανθρωπιστικών αποστολών.
Το γεγονός όμως ότι η ανθρωπότητα βλέπει πλέον παντού τη γενοκτονία που πραγματοποιεί το Ισραήλ ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει –όπως στα χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ– είναι μια ακόμα νίκη του παλαιστινιακού λαού και μια ηθική κατάπτωση των Ισραηλινών.
Άρης Χατζηστεφάνου
Πηγή: info-war.gr
Η ταινία διηγείται την εισβολή ενός αυταρχικού συμμάχου των ΗΠΑ (της Μποράβια) στο ανυπεράσπιστο κράτος της Τζαρχανπούρ. O «κακός» της ιστορίας, ο Λεξ Λούθορ, που θυμίζει απελπιστικά τον Ελον Μασκ, θέλει να δημιουργήσει έναν τεχνολογικό «παράδεισο» στα ερείπια της Τζαχρανπούρ – όπως ακριβώς οραματίζεται ο Τραμπ και ο Νετανιάχου τη μετατροπή της Γάζας σε «Ριβιέρα» της Μέσης Ανατολής. Οσο για τις «μάχες» μεταξύ των στρατιωτών της Μποράβια και των αμάχων της Τζαρχανπούρ μοιάζουν βγαλμένες είτε από τη λεγόμενη Πορεία της Μεγάλης Επιστροφής του 2018 (όταν Ισραηλινοί πυροβολούσαν τους άοπλους Παλαιστίνιους που περπατούσαν ανυπεράσπιστοι προς τα σύνορα) ή τα σημερινά συσσίτια που το Ισραήλ έχει μετατρέψει σε παγίδες θανάτους για τους λιμοκτονούντες της Γάζας.
Το ενδεχόμενο βέβαια μια χολιγουντιανή παραγωγή τέτοιου μεγέθους να αναφερόταν ανοιχτά στη Μέση Ανατολή και μάλιστα να έπαιρνε το μέρος των Παλαιστινίων, παρουσιάζοντας τους Ισραηλινούς σαν αιμοσταγείς κατακτητές που πολυβολούν αμάχους με τη στήριξη των ΗΠΑ, είναι πρακτικά ανύπαρκτο. Αν όμως εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο «βλέπουν» στην ταινία τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, η άποψή τους μετατρέπεται αυτομάτως σε πολιτικό γεγονός.
Προβλέποντας αυτή την εξέλιξη, ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γκαν έσπευσε να διευκρινίσει ότι το σενάριο, το οποίο γράφτηκε πριν από την επιχείρηση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, δεν σχετίζεται με τις εξελίξεις στην περιοχή. Οσο περισσότερο μιλούσε όμως τόσο ενισχυόταν η αντίθετη θεωρία. Η ταινία εξήγησε ο ίδιος «παρουσιάζει την εισβολή ενός κράτους, που διοικείται από έναν δεσποτικό ηγέτη, σε μια χώρα με προβληματικό ιστορικό παρελθόν, η οποία δεν έχει κανένα μέσο να αμυνθεί». Κάποιοι τόλμησαν να ψελλίσουν ότι ο δεσποτικός ηγέτης είναι ο Πούτιν και η ανυπεράσπιστη χώρα η Ουκρανία, η φωνή τους όμως χάθηκε ανάμεσα σε χιλιάδες μηνύματα στα social media που έβλεπαν καθαρά την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα.
Ενας από τους πρώτους χρήστες του X που έκανε αυτή τη σύνδεση είδε το μήνυμά του να αναπαράγεται 11 εκατομμύρια φορές μέσα σε λίγες ημέρες. «Για δύο ώρες και περίπου δέκα λεπτά, η ταινία φωνάζει διαρκώς “Αντε γ***σου Ισραήλ”», υποστήριξε ο Χασάν Πίκερ ένας από τους δημοφιλέστερους, προοδευτικούς ινφλουένσερ στο YouTube και το Twitch. Από την πλευρά της, η διάσημη podcaster Κρίσταλ Μπολ έγραψε πως «αποτελεί μεγάλο πολιτισμικό γεγονός ότι το Ισραήλ παρουσιάζεται να έχει τη θέση του “κακού” σε μια μεγάλη ταινία του Χόλιγουντ».
Ακόμα όμως και αν αυτές οι ερμηνείες δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα, αποτελεί ειρωνεία της τύχης ένας υπερήρωας που αρχικά εξέφραζε την ανάδυση της αμερικανικής αυτοκρατορίας μέσα από τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να φτάνει σήμερα να εξοργίζει το πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ. Η τελευταία παραγωγή του «Σούπερμαν» έχει αρκετά προοδευτικά στοιχεία που την απομακρύνουν από το αντιδραστικό προφίλ του απόλυτου Αμερικανού υπερήρωα. Η κριτική προς την πολεμική βιομηχανία, η σαφής στήριξη για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και η περιγραφή της κτηνωδίας ενός αποικιακού μοντέλου που τροφοδοτείται από Αμερικανούς επιχειρηματίες είναι αξιοσημείωτα στοιχεία που προκάλεσαν την αναμενόμενη οργή της αμερικανικής Ακροδεξιάς. Αυτή είναι μια ταινία «Superwoke» έλεγαν από την πρώτη στιγμή οι σχολιαστές του ακροδεξιού δικτύου Fox.
Εκεί όμως που σταματά το Χόλιγουντ ξεκινά η πραγματικότητα. Οπως εξηγούσε πρόσφατα ο δημοσιογράφος Τζο Γκιλ από το Middle East Eye, αντί «να παρουσιάζει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα σαν τμήμα ενός μεγαλύτερου ιμπεριαλιστικού-πολιτικού-μιντιακού συμπλέγματος, η ταινία εμφανίζει κάθε κατακτητικό και αποικιακό σχέδιο σαν έργο μερικών “κακών δρώντων”». Οταν μάλιστα το σχέδιο του Λεξ Λούθορ αποκαλύπτεται, οι «καλοί» δημοσιογράφοι, οι εκδότες και οι επιχειρηματίες παρεμβαίνουν για να δώσουν αίσιο τέλος. Την ίδια ώρα, η αμερικανική κυβέρνηση θυμίζει περισσότερο έναν απλό θεατή που έπεσε θύμα κάποιας μηχανορραφίας.
Αρκεί βέβαια να συγκρίνει κανείς αυτές τις ιστορίες με τον ενεργό ρόλο που έπαιξε στη γενοκτονία ο Μπάιντεν, ο Τραμπ και εφημερίδες όπως οι New York Times, για να θυμηθεί ότι το Χόλιγουντ δεν έρχεται να ταράξει τα νερά, αλλά για να αντιστρέψει την πραγματικότητα και να επιτελέσει τον πραγματικό του ρόλο – αυτού της διαιώνισης του αμερικανικού αφηγήματος.
Η Παλαιστίνη, καταλήγει ο Τζο Γκιλ, δεν χρειάζεται έναν ακόμα «λευκό σωτήρα». Οι πραγματικοί ήρωές της δεν φοράνε μπέρτες και εφαρμοστά κολάν, αλλά στολές γιατρών και μελών ανθρωπιστικών αποστολών.
Το γεγονός όμως ότι η ανθρωπότητα βλέπει πλέον παντού τη γενοκτονία που πραγματοποιεί το Ισραήλ ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει –όπως στα χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ– είναι μια ακόμα νίκη του παλαιστινιακού λαού και μια ηθική κατάπτωση των Ισραηλινών.
Άρης Χατζηστεφάνου
Πηγή: info-war.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου