Τόσο πολύ φχαριστήθηκα την ατάκα του, τόσο πολύ γέλασα μέσα από τη μάσκα μου, τόσο με έβγαλε από το δεξιοκοροναϊκό αδιέξοδο της καθημερινότητας, που πραγματικά θέλησα να του κάνω ένα δώρο. Μια σοκοφρέτα είχα μαζί μου, για τις δύσκολες ώρες (που είναι ανά 5 λεπτά, αλλά δεν μας φτάνουν οι σοκοφρέτες) και του την έδωσα. Την πήρε και ήταν μια κάπως δίκαιη «συναλλαγή».
Στο μετρό ήμουν (όπως πάντα). Σπουδαίο σχολείο το μετρό. Κάποτε ήταν τα καφενεία, τώρα είν' οι συρμοί. Αν ήξεραν τι πολιτικές και κοινωνιολογικές μελέτες προκύπτουν από 'κεί μέσα, δεν νομίζω να το έφτιαχναν ποτέ. Την πάτησαν.