Το γραφείο Πρωθυπουργού έγινε ένα κράτος εν κράτει αλλά εκείνος δεν γνωρίζει για τις υποκλοπές, για τα Τέμπη, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αυτά που γνώριζε όλη η Ελλάδα.
Ξεκινούμε από τα πιο απλά: Ένας Υπουργός δεν μπορεί να γνωρίζει όλα τα θέματα του Υπουργείου του. Ούτε χρειάζεται. Για τα περισσότερα ζητούμενα ευρυθμία σημαίνει να μπορεί να προσφέρει έργο κανονικότητας και απαντήσεις ο υπηρεσιακός μηχανισμός. Ο ίδιος ο Υπουργός όμως, πέρα από τα ειδικά του καθήκοντα, οφείλει να γνωρίζει τα κρίσιμα προβλήματα, την ύλη εκείνη της ευθύνης του που απασχολεί καίρια και διαχρονικά τους πολίτες. Να σκύβει σε αυτά με προσοχή, με τη βοήθεια ιδίως του ιδιαίτερου γραφείου του.
Ξεκινούμε από τα πιο απλά: Ένας Υπουργός δεν μπορεί να γνωρίζει όλα τα θέματα του Υπουργείου του. Ούτε χρειάζεται. Για τα περισσότερα ζητούμενα ευρυθμία σημαίνει να μπορεί να προσφέρει έργο κανονικότητας και απαντήσεις ο υπηρεσιακός μηχανισμός. Ο ίδιος ο Υπουργός όμως, πέρα από τα ειδικά του καθήκοντα, οφείλει να γνωρίζει τα κρίσιμα προβλήματα, την ύλη εκείνη της ευθύνης του που απασχολεί καίρια και διαχρονικά τους πολίτες. Να σκύβει σε αυτά με προσοχή, με τη βοήθεια ιδίως του ιδιαίτερου γραφείου του.
Αντίστοιχα και εξίσου ευνόητα είναι τα πράγματα με τον Πρωθυπουργό. Για τους ειδικούς τομείς και τις περιφέρειες έχει τους αρμόδιους Υπουργούς και τους Περιφερειάρχες, να εποπτεύουν, να δρουν και να τον ενημερώνουν. Όμως ο ίδιος πρέπει να ασχολείται με τα πανελλήνιας εμβέλειας θέματα της χώρας, όσα γίνονται κρίσιμα για το λαό στο σύνολό του, για τη διακυβέρνηση και το συντονισμό της και για τη σχέση με τις άλλες δυο εξουσίες. Γι’ αυτό το λόγο η νομοθεσία του παρέχει το ιδιαίτερο και πολυδάπανο για τον Κρατικό Προϋπολογισμό γραφείο του – με παράρτημα μάλιστα και στη Θεσσαλονίκη – και πλήθος μετακλητών συμβούλων.
Αυτά προϋπήρχαν του 2019. Όμως για τον σημερινό Πρωθυπουργό δεν ήταν καθόλου αρκετά. Αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης στην ίδια χρονιά ψηφίστηκε ο νόμος για το επιτελικό κράτος*, που οργάνωνε συγκεντρωτικά την εποπτεία και τη λειτουργία της διοίκησης. Η κυβέρνηση ανατίθεται στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου ο Πρωθυπουργός προεδρεύει και προτείνει. Ο ίδιος νόμος ορίζει και τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού, ορίζοντας** ότι αυτός «εποπτεύει για την εφαρμογή της νομοθεσίας από τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα και για τη λειτουργία τους προς το συμφέρον του Κράτους και των πολιτών».
Έκτοτε το γραφείο Πρωθυπουργού αναπτύχθηκε κι άλλο, έγινε ένα κράτος εν κράτει. Ο Πρωθυπουργός ενέταξε σε αυτό την ΕΥΠ, κίνηση πρακτικής και συμβολικής απεικόνισης της πανεποπτικής του εξουσίας (« ο Πρωθυπουργός πληροφορείται τα πάντα, πολίτη να είσαι ήσυχος!»). Σήμερα διαθέτει Υπουργό Επικρατείας με δομή που να τον υποστηρίζει, επίσης τρεις Υφυπουργούς παρά τω Πρωθυπουργώ, όλους επικουρούμενους από το αναγκαίο προσωπικό, καθώς και Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού, με σύσταση αυτοτελούς Μονάδας Τύπου και Ενημέρωσης, επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης, καθώς και με έλεγχο και άλλων Γενικών Γραμματειών, δεν τα αναφέρω αυτά εξαντλητικά. Αύξησε τον αριθμό των μετακλητών, αν και επικριτής της ύπαρξής τους όσο κυβερνούσαν οι άλλοι. Αναγκάστηκε τελικά να μετακομίσει το γραφείο του στο μέγαρο Μποδοσάκη (κρατώντας χώρους και στη Βουλή) για να χωρά το πλήθος των εργαζομένων, μετακλητών και αποσπασμένων.
Όλα αυτά τα δαπανηρά με ποιο αποτέλεσμα; Να μη γνωρίζει για τις υποκλοπές, για τα Τέμπη, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αυτά που γνώριζε όλη η Ελλάδα. Πολυπλόκαμος και πανεποπτικός μεν, αγνοών συστηματικά ***, δε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
*Ν. 4622/2019
**Άρθρο 11 παράγραφος 1 περίπτωση στ.
*** www.news247.gr/gnomes/den-ixeran
Νίκος Παρασκευόπουλος
Αυτά προϋπήρχαν του 2019. Όμως για τον σημερινό Πρωθυπουργό δεν ήταν καθόλου αρκετά. Αμέσως μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης στην ίδια χρονιά ψηφίστηκε ο νόμος για το επιτελικό κράτος*, που οργάνωνε συγκεντρωτικά την εποπτεία και τη λειτουργία της διοίκησης. Η κυβέρνηση ανατίθεται στο Υπουργικό Συμβούλιο, όπου ο Πρωθυπουργός προεδρεύει και προτείνει. Ο ίδιος νόμος ορίζει και τα καθήκοντα του Πρωθυπουργού, ορίζοντας** ότι αυτός «εποπτεύει για την εφαρμογή της νομοθεσίας από τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα και για τη λειτουργία τους προς το συμφέρον του Κράτους και των πολιτών».
Έκτοτε το γραφείο Πρωθυπουργού αναπτύχθηκε κι άλλο, έγινε ένα κράτος εν κράτει. Ο Πρωθυπουργός ενέταξε σε αυτό την ΕΥΠ, κίνηση πρακτικής και συμβολικής απεικόνισης της πανεποπτικής του εξουσίας (« ο Πρωθυπουργός πληροφορείται τα πάντα, πολίτη να είσαι ήσυχος!»). Σήμερα διαθέτει Υπουργό Επικρατείας με δομή που να τον υποστηρίζει, επίσης τρεις Υφυπουργούς παρά τω Πρωθυπουργώ, όλους επικουρούμενους από το αναγκαίο προσωπικό, καθώς και Γενική Γραμματεία Πρωθυπουργού, με σύσταση αυτοτελούς Μονάδας Τύπου και Ενημέρωσης, επιπέδου Γενικής Διεύθυνσης, καθώς και με έλεγχο και άλλων Γενικών Γραμματειών, δεν τα αναφέρω αυτά εξαντλητικά. Αύξησε τον αριθμό των μετακλητών, αν και επικριτής της ύπαρξής τους όσο κυβερνούσαν οι άλλοι. Αναγκάστηκε τελικά να μετακομίσει το γραφείο του στο μέγαρο Μποδοσάκη (κρατώντας χώρους και στη Βουλή) για να χωρά το πλήθος των εργαζομένων, μετακλητών και αποσπασμένων.
Όλα αυτά τα δαπανηρά με ποιο αποτέλεσμα; Να μη γνωρίζει για τις υποκλοπές, για τα Τέμπη, για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, αυτά που γνώριζε όλη η Ελλάδα. Πολυπλόκαμος και πανεποπτικός μεν, αγνοών συστηματικά ***, δε.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
*Ν. 4622/2019
**Άρθρο 11 παράγραφος 1 περίπτωση στ.
*** www.news247.gr/gnomes/den-ixeran
Νίκος Παρασκευόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου