Τα ανέκδοτα κυριαρχούν σχετικά με το σκάνδαλο που συγκλονίζει και διασύρει διεθνώς τη χώρα. Οι γελοιογράφοι μας έχουν τα κέφια τους. Με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, είδαμε την Κρήτη από «φωτογραφία δορυφόρου» σκεπασμένη με πρόβατα· είδαμε κοπάδια να επιβιβάζονται σε αεροπλάνα, τον πρωθυπουργό να καλλιεργεί μπανάνες και να ποζάρει στον τελικό της «Φάρμας»· είδαμε τους Βορίδη και Αυγενάκη να βόσκουν μπλε πρόβατα, τον Νες-Καφέ «Φραπέ» να διαφημίζεται με λογότυπο του ΟΠΕΚΕΠΕ κ.λπ., κ.λπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η πολιτική ανάλυση επιβεβαιώνει πως όταν γίνονται κυρίαρχα τα ανέκδοτα γύρω από τον τρόπο και το ύφος της εξουσίας, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να ανησυχεί. Ανησυχεί όμως; Ενώ «φτιάξαμε 200 καλά, εντάξει τώρα, μας ξέφυγε λιγάκι ο ΟΠΕΚΕΠΕ». Ας πάμε όμως σε όψεις και συνεπαγωγές της κατάστασης που «ξέφυγε λιγάκι».
Πρώτον, για όσους αναρωτιούνται για τη χρεοκοπία της χώρας και ψάχνουν να βρουν γιατί η Ελλάδα είναι ουραγός σε κρίσιμους δείκτες της Eurostat αλλά πρωταθλήτρια στους δείκτες ντροπής, η απάντηση έρχεται κατευθείαν από τις εξαπατήσεις των ιδιοκτητών του κόμματος-κράτους και του κράτους-λάφυρου. Και είναι προσβλητική για τους πολίτες. Γιατί έχουμε αυτόν τον κατώτατο μισθό, αυτή την αγοραστική δύναμη (το 2024 ήταν 30%-40% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο); Γιατί η Ελλάδα, ειδικά στους νέους, έχει από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ε.Ε.; Γιατί το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι περίπου στο 65%-70% του μέσου όρου της Ε.Ε.; Γιατί ο πληθωρισμός κινείται μονίμως πάνω από τον μέσο όρο της Ευρώπης; Γιατί το ένα πέμπτο του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο φτώχειας; Γιατί η Ελλάδα κατατάσσεται πολύ χαμηλά στον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς της Transparency International (58η το 2024, κάτω από χώρες των Βαλκανίων); Γιατί καθυστερεί η απονομή δικαιοσύνης; Γιατί η χώρα είναι τελευταία στην ελευθερία του Τύπου στην Ε.Ε. (88η στον κόσμο το 2024, και κάτω και από την Ουγγαρία); Γιατί μιλάμε για εκβιαστικό πελατειασμό και εκτεταμένη πολιτική επιρροή σε κρίσιμους θεσμούς (Δικαιοσύνη, Υγεία, Παιδεία, δημόσιος τομέας); Πώς το ρουσφέτι (από το τουρκικό rüşvet=δωροδοκία) έχει αναχθεί σε αυτονόητη εθνική κοινωνικο-πολιτική πρακτική;
Μήπως ο εμφύλιος μεσούσης της Επανάστασης του ’21 για το δημόσιο ταμείο και τους «λουφέδες του Καπετάν-ένα» δικαιολογεί την καταδολίευση εθνικών και κοινοτικών πόρων το 2025; Η διαχρονικότητα είναι η γόμα που σβήνει τα πάντα και τα κάνει αόρατα;
Δεύτερον, για κάτι που γνωρίζουμε εδώ και καιρό και παρότι υπήρχαν στοιχεία που αποδείκνυαν ότι η κυβέρνηση ήταν ενήμερη για το πάρτι, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε απ’ έξω: από τη νεοσύστατη Ευρωπαϊκή Εισαγγελία που βρέθηκε απέναντι στο πολιτικό σύστημα και στην ντόπια δικαστική εξουσία. Η δική μας διορισμένη ηγεσία της Δικαιοσύνης δεν είχε ακούσει τίποτα από τις καταγγελίες, ούτε είδε τα δημοσιεύματα που βοούσαν. Επομένως, δεν μιλάμε για μια στιγμιαία «αποτυχία», αλλά για «κανονική» συνέχεια της αποτυχίας ενός ολόκληρου παραδείγματος διακυβέρνησης με εξαπάτηση - σταθερά των νόμιμων ιδιοκτητών του κράτους και των θεσμών. Η αντίδραση ήρθε από δικαστίνες που η γαλάζια πολιτική τάξη (με βάση τους διαλόγους της δικογραφίας) ήθελε να τις «ξεκωλώσει».
Τρίτον, η παραδοχή της αποτυχίας έχει χρόνο, ονόματα και διευθύνσεις και υπογραμμίζει την ισχύ του Νόμου του Γκρέσαμ: το κακό νόμισμα διώχνει το καλό. Γόνοι και κληρονόμοι μιας συγκεκριμένης τάξης κοτζαμπάσηδων θεωρούν αυτονόητο ότι θα κυβερνούν και τα εγγόνια τους. Οι ίδιοι δίνουν συμβουλές για το πώς ο Ελληνας θα πρέπει να αλλάξει 10 τουλάχιστον δουλειές μέχρι να πάρει μια φτωχή σύνταξη και θεωρούν επιτυχία το ότι οι ταλαντούχοι της χώρας είτε την εγκαταλείπουν είτε σερβίρουν φραπέδες στους τουρίστες. «Μα πώς; Ο Κώστας είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ», ενώ είναι γνωστό πως πρόκειται για εγνωσμένη περίπτωση ηλιθίου.
Το χειρότερο όλων, όπως προκύπτει από τους διαλόγους, είναι ότι αυτοί που δεν βρίσκουν «δημοσιονομικό χώρο» για να αμβλύνουν λίγο τις κοινωνικές δυστυχίες λόγω κινδύνων δημοσιονομικής εκτροπής συμπεριφέρονται μεταξύ τους με όρους υποκόσμου και οργανωμένης μαφίας κάθετης ολοκλήρωσης (από χαμηλά σε ανώτερα θεσμικά επίπεδα) και αθέμιτης σύμπραξης αντικρατιστών που ζουν από το κράτος. Με ωμότητα και κυνισμό μεταφέρουν τεχνογνωσία εξαπάτησης και καταδολίευσης κοινών πόρων: πώς θα αποφύγουν ελέγχους, πώς θα αβγατίσουν λογαριασμούς, πώς θα καλύψουν τα ίχνη τους κ.λπ. «Να ρίξουμε μια ευλογιά». «Του λέω, Γιάννη (σ.σ. του Κεφαλογιάννη). Δεν είναι 147 άτομα, είναι 400 ψήφοι. Αύριο, την άλλη μέρα, του λέω, θα μου πεις πάμε Ζωνιανά. Πώς θα βγούμε του λέω στα Ζωνιανά; Με τι θάρρος θα βγω στα Ζωνιανά;» Να πως η ατιμία αξιώνει προκλητικά την τιμή της! Και έχουμε δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Θανάσης Βασιλείου
Πηγή: efsyn.gr
Μήπως ο εμφύλιος μεσούσης της Επανάστασης του ’21 για το δημόσιο ταμείο και τους «λουφέδες του Καπετάν-ένα» δικαιολογεί την καταδολίευση εθνικών και κοινοτικών πόρων το 2025; Η διαχρονικότητα είναι η γόμα που σβήνει τα πάντα και τα κάνει αόρατα;
Δεύτερον, για κάτι που γνωρίζουμε εδώ και καιρό και παρότι υπήρχαν στοιχεία που αποδείκνυαν ότι η κυβέρνηση ήταν ενήμερη για το πάρτι, το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε απ’ έξω: από τη νεοσύστατη Ευρωπαϊκή Εισαγγελία που βρέθηκε απέναντι στο πολιτικό σύστημα και στην ντόπια δικαστική εξουσία. Η δική μας διορισμένη ηγεσία της Δικαιοσύνης δεν είχε ακούσει τίποτα από τις καταγγελίες, ούτε είδε τα δημοσιεύματα που βοούσαν. Επομένως, δεν μιλάμε για μια στιγμιαία «αποτυχία», αλλά για «κανονική» συνέχεια της αποτυχίας ενός ολόκληρου παραδείγματος διακυβέρνησης με εξαπάτηση - σταθερά των νόμιμων ιδιοκτητών του κράτους και των θεσμών. Η αντίδραση ήρθε από δικαστίνες που η γαλάζια πολιτική τάξη (με βάση τους διαλόγους της δικογραφίας) ήθελε να τις «ξεκωλώσει».
Τρίτον, η παραδοχή της αποτυχίας έχει χρόνο, ονόματα και διευθύνσεις και υπογραμμίζει την ισχύ του Νόμου του Γκρέσαμ: το κακό νόμισμα διώχνει το καλό. Γόνοι και κληρονόμοι μιας συγκεκριμένης τάξης κοτζαμπάσηδων θεωρούν αυτονόητο ότι θα κυβερνούν και τα εγγόνια τους. Οι ίδιοι δίνουν συμβουλές για το πώς ο Ελληνας θα πρέπει να αλλάξει 10 τουλάχιστον δουλειές μέχρι να πάρει μια φτωχή σύνταξη και θεωρούν επιτυχία το ότι οι ταλαντούχοι της χώρας είτε την εγκαταλείπουν είτε σερβίρουν φραπέδες στους τουρίστες. «Μα πώς; Ο Κώστας είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ», ενώ είναι γνωστό πως πρόκειται για εγνωσμένη περίπτωση ηλιθίου.
Το χειρότερο όλων, όπως προκύπτει από τους διαλόγους, είναι ότι αυτοί που δεν βρίσκουν «δημοσιονομικό χώρο» για να αμβλύνουν λίγο τις κοινωνικές δυστυχίες λόγω κινδύνων δημοσιονομικής εκτροπής συμπεριφέρονται μεταξύ τους με όρους υποκόσμου και οργανωμένης μαφίας κάθετης ολοκλήρωσης (από χαμηλά σε ανώτερα θεσμικά επίπεδα) και αθέμιτης σύμπραξης αντικρατιστών που ζουν από το κράτος. Με ωμότητα και κυνισμό μεταφέρουν τεχνογνωσία εξαπάτησης και καταδολίευσης κοινών πόρων: πώς θα αποφύγουν ελέγχους, πώς θα αβγατίσουν λογαριασμούς, πώς θα καλύψουν τα ίχνη τους κ.λπ. «Να ρίξουμε μια ευλογιά». «Του λέω, Γιάννη (σ.σ. του Κεφαλογιάννη). Δεν είναι 147 άτομα, είναι 400 ψήφοι. Αύριο, την άλλη μέρα, του λέω, θα μου πεις πάμε Ζωνιανά. Πώς θα βγούμε του λέω στα Ζωνιανά; Με τι θάρρος θα βγω στα Ζωνιανά;» Να πως η ατιμία αξιώνει προκλητικά την τιμή της! Και έχουμε δει μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Θανάσης Βασιλείου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου