Κομμουνισμός. Γιατί όχι; Ή τι άλλο;

«Το να κρίνουμε τον σοσιαλισμό βάσει των αποτελεσμάτων του εντός των ορίων μιας απελπιστικά απομονωμένης χώρας ισοδυναμεί με το να βγάζουμε συμπεράσματα για την ανθρώπινη φυλή βάσει κάποιας μελέτης επάνω σε ψυχοπαθείς στο Καλαμαζού».

T. Eagleton

Κινούμαστε, πλέον, στον 7^ο χρόνο από το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Κι όσο κι αν το σύστημα απέτρεψε την κατάρρευση επιλέγοντας να προβεί στη μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση στην ιστορία του καπιταλισμού, φροντίζοντας να ρίξει δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια για την προστασία του χρηματοπιστωτικού τομέα, τα θεμελιώδη προβλήματα παραμένουν ανεπίλυτα.

Η απομόχλευση προχωράει με ρυθμούς χελώνας, το ιδιωτικό χρέος παραμένει πρωτοφανές ιστορικά, το δημόσιο, με όλη τη δολοφονική λιτότητα, ελάχιστα συμπιέζεται.

Η κάμψη της παραγωγής έχει αγγίξει έντονα και τα αναδυόμενα «θαύματα», η μεγέθυνση αγκομαχάει. Η συσσώρευση υστερεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε οποιαδήποτε ανάκαμψη βασισμένη σε επενδύσεις να αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Ιατρική περίθαλψη στην χώρα της επιλογής μας!

Μια νέα δυνατότητα για τους  όλους τους ευρωπαίους ασθενείς, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων,  δίνει μια νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία που άρχισε να ισχύει από τις 25 Οκτωβρίου 2013: Να αναζητούν ιατρική περίθαλψη στη χώρα της ΕΕ της επιλογής τους και να  διεκδικούν τα έξοδα από το Ταμείο τους.

Αυτό προβλέπει η οδηγία για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη που είναι σε ισχύ πια και στα 28 κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης .