Ένα εύλογο ερώτημα πηγάζει από τις εξελίξεις που έχουν
διαμορφωθεί από την αρχή της οικονομικής κρίσης: Πως είναι δυνατόν, παρά
τις αρνητικές προοπτικές και εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας, τα
χρηματιστήρια και οι αγορές να μη δείχνουν μια ανάλογη πτώση; Πρόκειται
για οξύμωρο που δεν αποτελεί «θαύμα» του καπιταλισμού. Ο κύριος λόγος
της επιβίωσης των διεθνών αγορών είναι οι συνεχείς «ενέσεις» χρήματος
και εγγυήσεων με κρατικά κονδύλια. Τις οποίες καλείται εν καιρώ να
καλύψει ο κάθε φορολογούμενος μέσω της επιβολής μέτρων λιτότητας,
περικοπών των κρατικών δαπανών για περίθαλψη και κοινωνική μέριμνα, κοκ.
«Ο δ’ άπαξ ενειληθείς μένει χρεώστης
διά παντός, άλλον εξ άλλου μεταλαμβάνων αναβάτην, ώσπερ ίππος
εγχαλινωθείς». Τα λόγια είναι του Πλούταρχου, από ένα σύγγραμμα των
«Ηθικών» του με τον τίτλο «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» – γιατί δεν
πρέπει να δανειζόμαστε. Μέσα από την καθαρή εικόνα του αλόγου που από τη
στιγμή που το τιθασεύουν και του φορούν χαλινάρι χάνει οριστικά την
ελευθερία του και απλώς αλλάζει κάθε τόσο καβαλάρη, ο Πλούταρχος θέλει
να δείξει ότι ίδια είναι η μοίρα κι όποιου δανείζεται: «Οποιος μπλέξει
μια φορά, μένει διά παντός χρεώστης, αλλάζοντας τον έναν αναβάτη μετά
τον άλλον, σαν άλογο που του πέρασαν χαλινάρι».



























