Το τρίκυκλο

Η επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη έφερε ξανά στην επιφάνεια την ύπαρξη μιας ακροδεξιάς, μιας φασιστικής πρακτικής που δυστυχώς δεν εξέλειπε από την Ελλάδα και κυρίως από τη Θεσσαλονίκη. Η ιστορική διαδρομή της ακροδεξιάς και των φασιστών στη Βόρεια Ελλάδα είναι πλούσια σε αιματηρά γεγονότα. Τα περισσότερα εξ’ αυτών στο όνομα της πατρίδας αλλά και της εθνικής συνείδησης που υποτίθεται ότι ήταν μειωμένη στα θύματα των τραμπούκων και παρακρατικών.

Στη Βόρεια Ελλάδα καλλιεργείται από το σχολείο, από τον κοινωνικό περίγυρο, από την εκκλησία η εθνική ταυτότητα του υπερήφανου κι ανάδελφου λαού.  Δεκαετίες επί δεκαετιών υπάρχει συνεχής αναφορά στις διώξεις των Ελλήνων που έχουν διαφορετικές καταγωγές από τις γείτονες χώρες. Σίγουρα, μια περιοχή όπως η Μακεδονία που έχει δεχθεί εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες από τον Πόντο, έχει ισχυρό το εθνικό συναίσθημα.

Γιατί δεν θα κατέβω στο συλλαλητήριο

Φυσικά και δεν θα κατέβω στο συλλαλητήριο. Όχι μόνο γιατί δεν μου αρέσει να συγχρωτίζομαι με χρυσαυγίτες ούτε γιατί δεν θέλω να τεθώ υπό την περιφρούρηση της “Πατριωτικής Ένωσης Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωσις-ΕΛ.ΛΑ.Σ.” του κ. Οδυσσέα Τηλιγάδα, αν και νομίζω ότι αυτοί θα ήταν ήδη επαρκείς λόγοι για κάθε εχέφρονα άνθρωπο.

Εγώ δεν θα πάω για ένα άλλο λόγο. Γιατί δεν συμφωνώ με το αίτημά του.

Είμαι δηλαδή υπέρ της ονομασίας της γειτονικής μας χώρας με το όνομα Μακεδονία ή με μια σύνθετη ονομασία που θα περιέχει αυτό τον όρο.

Πατριώτη, άσε τα «σάπια»

Πατριώτη, το ποιοι κρύβονται πίσω από τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό είναι πρόδηλο. Ότι χρησιμοποιούν τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν στη Θεσσαλονίκη και θέλουν να το επαναλάβουν και στην Αθήνα, ότι αξιοποιούν σαν προκάλυμμα τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι φασίστες ή ακροδεξιοί για να προωθήσουν τα δικά τους φασιστικά και ακροδεξιά παιχνίδια, είναι ακόμα πιο πρόδηλο. Επομένως, πατριώτη, δεν είναι ώρα ούτε για υπεκφυγές, ούτε για δικολαβισμούς, ούτε για σοφιστείες. Δεν είναι η ώρα για κρυφτούλι πίσω από το δάκτυλό μας. Τουτέστιν, καθαρές κουβέντες.

Μερικές φιλελεύθερες ιστορίες

Aπό το πρωί διαβάζουμε με πάθος πρωτόγνωρο όλες τις επιστημονικές αναλύσεις που γραφτήκαν μέσα στο αχάραγο για τις χτεσινές γερμανικές εκλογές και κυριώς για την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος AfD (Αlternative for Germany), του οποίου ξενοφοβικού κόμματος τα ποσοστά προκάλεσαν σε όλους τους δημοσιογράφους ΣΟΚ!

Είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι βέβαια που καιρό τώρα αναπαρήγαγαν fake news για εν δυνάμει τρομοκράτες πρόσφυγες που θα κατακλύσουν την Ευρώπη με σκοπό να εξισλαμίσουν την πατρίδα μας την Ευρωπαϊκή Ένωση και γράφαν για ομαδικούς βιασμούς σε γερμανικές πλατείες, οι οποίες αποδειχτήκαν (και αυτοί) hoax.

Ακροδεξιές αποδοκιμασίες κατά της Μέρκελ

Από γιουχαΐσματα, σφυρίγματα και συνθήματα ακροδεξιών σημαδεύτηκε προεκλογική συγκέντρωση της Άνγκελα Μέρκελ στο Κβέντλινμπουργκ της Σαξονία-Άνχαλτ, η οποία είναι υποψήφια για τέταρτη θητεία και φαβορί στις επικείμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία.

«Ψεύτρα-ψεύτρα», «παραιτήσου» και «Μέρκελ φύγε» φώναζε μεταξύ άλλων ομάδα υποστηρικτών του ακροδεξιού κόμματος Γερμανίας χθες στην κεντρική πλατεία της πόλης. Εκείνη αναγκάστηκε να διακόψει τρεις φορές την ομιλία της και ήταν φανερά θυμωμένη.

Γενεαλογία της τρομοκρατίας

Ο Γάλλος ιστορικός Ζιλ Φεραγκί είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου «Histoire du terrorisme» (Perrin, 2014). Η ακόλουθη συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Marianne.

Ζήτω ο θάνατος!

Αργά αλλά σταθερά οι τρομοκράτες φονταμενταλιστές πετυχαίνουν τον στόχο τους. Στις χώρες που έχουν δεχθεί επιθέσεις, αλλά και στις χώρες που φοβούνται ότι δεν θα τις αποφύγουν μεγαλώνει η ανασφάλεια, φουντώνει η καχυποψία για τον διπλανό που είναι διαφορετικός, οι πολίτες συμφιλιώνονται με την εικόνα ένοπλων στρατιωτών να περιπολούν στους δρόμους και στη δημόσια συζήτηση που είναι σε εξέλιξη για τη σχέση ελευθερίας και ασφάλειας (έτσι κι αλλιώς δύσκολος συνδυασμός) κερδίζουν έδαφος όσοι προκρίνουν το αγαθό της ασφάλειας έναντι του αγαθού της ελευθερίας.

Θα φέρει και τον… βασιλιά;

Παρατήρηση 1^η: Ο – τυπικός, φυσικά – λόγος για τον οποίο έγιναν οι εκλογές του Γενάρη 2015 ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Σταύρο Δήμα. Μετά τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ – που δεν ήθελε τον Δήμα – ήθελε για πρόεδρο τον κ.Προκόπη Παυλόπουλο, για υπουργό Άμυνας τον Καμμένο και, τώρα, για πρόεδρο του ΕΣΡ τον Πολύδωρα… 

Όταν οι μη προνομιούχοι είναι πλειοψηφία

Ήταν οι πλέον φτωχοί και οι λιγότερο μορφωμένοι της Βρετανίας  -οργισμένοι που δεν μοιράστηκε κανείς μαζί τους τα οικονομικά ευεργετήματα της νέας τάξης πραγμάτων- που έσπρωξαν τη χώρα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτιμούν οι αναλυτές.  

Ηταν αυτοί που υπέφεραν από τις χειρότερες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και αυτοί που η ευάλωτη οικονομική τους κατάσταση τους κάνει να φοβούνται περισσότερο την αύξηση της μετανάστευσης, προς όφελος βέβαια της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, αλλά και του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. 

«Βλέπω το ίδιο μοτίβο όπου και εάν κοιτάξω», λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γουίλιαμ Γκάλστον του Ινστιτούτου Brookings. 

Η «διαπλοκή του φτωχού»

Το κύκλωμα των εκβιασμών μέσω εντύπων και ιστοσελίδων που εξαρθρώθηκε αυτή την εβδομάδα δεν ξάφνιασε κανέναν.

Στην πραγματικότητα, αυτό που αποκαλύφθηκε για μια ακόμα φορά ήταν ότι η περίφημη «διαπλοκή» δεν περιορίζεται στους μεγιστάνες του Τύπου και των καναλιών.

Γιατί ακριβώς το ίδιο που κατηγορείται ότι έκανε η συμμορία της εφημερίδας «Ακρόπολη» είναι εκείνο που επί χρόνια διαπράττουν μέσω τραπεζών και δημόσιων έργων οι μεγαλοσχήμονες επιχειρηματίες της ενημέρωσης.

Ο εφιάλτης της εξέγερσης

Κάθε χρόνο, εδώ και μισό αιώνα, τέτοιες μέρες, η ελληνική Δεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της εμφανίζει μια έντονη δυσανεξία.

Πώς να αντιμετωπίσει την ανάμνηση αυτής της πρωτοφανούς εξέγερσης τον Νοέμβρη του 1973; Τι να βρει να πει για τις μέρες εκείνες;

Πώς να δικαιολογήσει αυτό το μοναδικό παράδειγμα αυθόρμητης αλλά συνειδητής εξέγερσης ενός τμήματος της νεολαίας, ενάντια σε ένα πάνοπλο καταπιεστικό καθεστώς;

Δεν είναι μόνο το βάρος της δικής της απουσίας από τον τόπο της εξέγερσης. Αυτό η συντηρητική παράταξη θα μπορούσε να το αντιπαρέλθει με την αναφορά σε μεμονωμένα πρόσωπα που συμμετείχαν στην εξέγερση και στη συνέχεια σταδιοδρόμησαν στον δικό της χώρο.

Αλλωστε κανένα κόμμα -ούτε τα κόμματα της Αριστεράς- δεν μπορούν να περηφανευτούν για τη δική τους πολιτική στάση την περίοδο εκείνη, εφόσον όχι μόνο δεν το προέβλεψαν ως πιθανό, αλλά σε κάποιο βαθμό το θεώρησαν βλαπτικό στους δικούς τους σχεδιασμούς. Αυτό ήταν φυσικό, εφόσον επρόκειτο για μια αυθεντικά αυθόρμητη πρωτοβουλία.

Δωσιλογισμός: η υπέρβαση ενός ταμπού

"Είμεθα ελεύθεροι να διοικήσωμεν τα εσωτερικά μας κατά την ιδίαν ημών θέλησιν"

Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, κατοχικός πρωθυπουργός 

(διάγγελμα για την ανάληψη των καθηκόντων του, 2.12.1942)

Eκ των πραγμάτων, οι εθνικές επέτειοι δεν προσφέρονται συνήθως για ιδιαίτερα αυτοκριτικές αναγνώσεις του παρελθόντος.

Οχι μόνο οι πανηγυρικοί αλλά και τα επετειακά αφιερώματα των ΜΜΕ δύσκολα αποφασίζουν να θίξουν πτυχές αυτού του παρελθόντος που αντιφάσκουν με ό,τι έχει παραδοσιακά αναγορευτεί σε «νόημα της ημέρας».

Η 28η Οκτωβρίου δεν αποτελεί εξαίρεση σ’ αυτό τον κανόνα. Επέτειος που πρωτοτιμήθηκε μαχητικά –ως αντιστασιακή πράξη– στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής, για να θεσπιστεί αμέσως μετά τον πόλεμο ως δεύτερη εθνική εορτή, υπήρξε μεν εξαρχής αντικείμενο διεκδίκησης μεταξύ των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων της εποχής, δίχως όμως ν’ αμφισβητηθεί η «παλλαϊκή» διάσταση της αντίστασης του ελληνικού λαού στους εισβολείς.

Οι Πολωνοί το ’ριξαν ακροδεξιά

Στροφή... τέρμα δεξιά, εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά έκανε από χθες η Πολωνία, μετά την επικράτηση του συντηρητικού και άκρως ξενοφοβικού Κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS) στις ίσως πιο κομβικές βουλευτικές εκλογές στη μετακομμουνιστική ιστορία της χώρας.

Σύμφωνα τουλάχιστον με τα χθεσινοβραδινά exit polls (η ορθότητα των οποίων μένει τώρα να επαληθευτεί με τη σημερινή ανακοίνωση των επίσημων αποτελεσμάτων), οι Πολωνοί εθνικιστές εξασφάλισαν το 39,1% των ψήφων, κατακτώντας απόλυτη πλειοψηφία 242 εδρών σε σύνολο 460 κι αναδεικνύοντας «σιδηρά κυρία» της χώρας την επικεφαλής του ψηφοδελτίου τους, Μπεάτα Σίντλο.

Πέντε μήνες λοιπόν μετά την επικράτηση του (σχεδόν άγνωστου μέχρι τότε) υποψηφίου του, Αντρέι Ντούντα, στις προεδρικές εκλογές του περασμένου Μάη, το PiS επανέρχεται -έπειτα από οκτώ χρόνια στην αντιπολίτευση- στην εξουσία.

Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους

Κάθε καλοκαίρι, στις 19 Ιουνίου, αρκετοί θυμούνται τη φράση «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» που φέρεται να είπε το 1827 ο Κολοκοτρώνης ξεκινώντας την εκστρατεία του εναντίον των νενέκων του Ιμπραήμ. Φέτος όμως, με τις καταγγελίες περί προσκυνήματος και εθνικής προδοσίας να εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν, θα μπορούσαμε να εξετάσουμε την ιστορία της φράσης και από μια άλλη οπτική γωνία.

«Μόνον εις τον καιρόν του προσκυνήματος εφοβήθηκα διά την πατρίδα μου»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Πριν από δύο χρόνια δημοπρατήθηκε μια επιστολή του 1822, στην οποία ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αναφέρει για πρώτη φορά τη φράση «φωτιά και τσεκούρι» καλώντας τους κατοίκους χωριών της Αχαΐας να συμμετάσχουν στην πολιορκία της Πάτρας… ή να υποστούν τις συνέπειες. Παρ' όλα αυτά η φράση έχει ταυτιστεί στο συλλογικό υποσυνείδητο (αν και όχι αναγκαστικά και στα βιβλία των ιστορικών) με την έναρξη των επιχειρήσεων του Γέρου του Μοριά εναντίον όσων είχαν προσκυνήσει τον Ιμπραήμ ακολουθώντας το παράδειγμα του Δημητρίου Νενέκου.

Τα στοιχεία βουλώνουν ακροδεξιά στόματα και γραφίδες

Επιχειρήματα από τη... φαντασία αντλεί το μιντιακό σύστημα, προκειμένου να γράψει το σενάριο για το θρίλερ που παίζεται νυχθημερόν στις οθόνες μας με θέμα την αύξηση της προσφυγικής ροής στο Αιγαίο.

Το σενάριο το διακινούν, όχι μόνο τα συνήθη έντυπα και ιστοσελίδες που προωθούν -ανοιχτά ή συγκαλυμμένα- την ατζέντα της ναζιστικής οργάνωσης (από τις εφημερίδες «Ακρόπολις» και «Μακελειό» μέχρι το «Πρώτο Θέμα» και την πρωτοσέλιδη προτροπή προς την κυβέρνηση «Ξεκολλάτε από Ξηρούς και λαθρομετανάστες», με το γνωστό ήθος και ύφος της εφημερίδας...), αλλά και η «Καθημερινή», mainstream δημοσιογράφοι της τηλεόρασης ή πολιτικοί που θεωρούνται ότι ανήκουν στην κεντρώα πτέρυγα της Ν.Δ., όπως ο Κ. Μητσοτάκης.

Θα ζητήσει κάποιος συγγνώμη από την κυρία Ραχήλ Μακρή;

Χτες το απόγευμα, ήμουν με τον Σπύρο Γραμμένο και κάναμε ετοιμασίες για τη σημερινή του εμφάνιση στο Passport στον Πειραιά. Όταν το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι, διαπίστωσα πως διάφοροι με κατηγορούσαν και με έβριζαν επειδή η Ραχήλ Μακρή είχε κάνει μια δήλωση -που την θεωρούσαν απαράδεκτη- και εγώ πριν έξι μέρες είχα γράψει στο Twitter «Βλέποντας ποιοι γλίτσες βρίζουν την Ραχήλ Μακρή, την έχω συμπαθήσει πάρα πολύ». Αλλά τι δήλωση έκανε η Ραχήλ Μακρή; 

Η κυρία Ραχήλ Μακρή, υποψήφια βουλευτής Κοζάνης με τον ΣΥΡΙΖΑ, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου «τι θα κάνετε αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κλείσει την στρόφιγγα της ρευστότητας», είπε ότι θα ενεργοποιηθεί το emergency του ELA και, αν χρειαστεί, «θα μπορούμε να κόψουμε μόνοι μας ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι 100 δισ. ευρώ».

Μια φορά Αριστερά, για πάντα Αριστερά;

Δύο εβδομάδες πια μετά τις εκλογές είμαστε σε θέση να δούμε καλά τι έγινε και, σε κάποιο βαθμό, και τι έρχεται. Στις 25 Μαΐου του 2014, λοιπόν, ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας άνοιξε για τις κατώτερες τάξεις στην Ελλάδα. Μ’ όλο που οι κατσικωμένοι δεν έφυγαν, δεν χωράει, νομίζω, αμφιβολία πως η αποδρομή ξεκίνησε. Η τρικολόρ κυβέρνηση Σαμαρά του Ιουνίου 2012 ξεφτίζει ραγδαία σε όλες της τις συνιστώσες. Η Ελιά πολύ γρήγορα κινείται στο να γίνει φύλλο και φτερό, η υπεύθυνη και κυβερνώσα Αριστερά εξαχνώθηκε και η Νέα Δημοκρατία μοιράζει θέσεις στους ανθρώπους της, για να τους εξασφαλίσει πριν «να έρθουν οι κόκκινοι».

Αντιφασιστικές διαδηλώσεις κατά Λεπέν

Χιλιάδες νέοι διαδήλωσαν σήμερα σε πολλές γαλλικές πόλεις κατά της ακροδεξιάς, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Γαλλία, ξύπνα», «Όχι στο Μέτωπο του Μίσους» και «Κίνδυνος , το FN προ των πυλών», μετά την ιστορική νίκη που πέτυχε στις ευρωεκλογές της περασμένης Κυριακής το ξενοφοβικό Εθνικό Μέτωπο (FN) της Μαρίν Λεπέν. 

Στη μεγαλύτερη διαδήλωση, αυτή του Παρισιού (4.200 συμμετέχοντες κατά την αστυνομία, 8.000 κατά τους οργανωτές) μετείχαν κυρίως μαθητές και φοιτητές που φώναζαν τα "παραδοσιακά" συνθήματα εναντίον της άκρας δεξιάς: "Το F για τους Φασίστες, το N για τους Ναζί" (σ.σ. από τα αρχικά FN του Εθνικού Μετώπου) και "Πρώτη, δεύτερη, τρίτη γενιά: είμαστε όλοι παιδιά μεταναστών".

Θαύμα έγινε στις ευρωεκλογές!

Θαύμα έγινε στις ευρωεκλογές στη χώρα μας, αφού ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ που βγήκε πρώτο κόμμα και θριάμβευσαν η Νέα Δημοκρατία που ήταν δεύτερη και το ΠΑΣΟΚ που ήταν τέταρτο, αν και μειώθηκαν πολύ τα ποσοστά τους. Ήδη, το νέο ελληνικό θαύμα έχει μεταδοθεί ως τα πέρατα της οικουμένης και αναμένεται να προσελκύσει και άλλους τουρίστες στη χώρα μας.

Είναι αξιοσημείωτο πως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτο με 25% στην Γαλλία και θριάμβευσε –σύμφωνα με τους τηλεδημοσιογράφους-, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος με 26,5% στην Ελλάδα και συνετρίβη.

Παρα-κράτος της Ακροδεξιάς εν έτει 2014

Τα αποκαλυπτήρια των δεσμών του ακροδεξιού παρακράτους του Μαξίμου με την παρακρατικού χαρακτήρα ακροδεξιά οργάνωση αποδεικνύουν πόσο μεγάλο κίνδυνο αποτελούν για τη Δημοκρατία και η κυβέρνηση Σαμαρά και η Χρυσή Αυγή. 

Οχι μόνο δεν είναι θύμα «σκευωρίας» η Χ.Α., όπως επιχειρεί να παρουσιάσει τον εαυτό της, αλλά προνομιακός συνομιλητής του Μαξίμου. Ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, Τάκης Μπαλτάκος, δεν δίσταζε να μιλά με έναν υπόδικο για κατάχρηση εξουσίας από την κυβέρνηση και κατάργηση της διάκρισης εξουσιών. Μόνο και μόνο για να κρατά ανοιχτή την πόρτα προς τα ακροδεξιά στο παρασκήνιο, παράλληλα με την «επίσημη» γραμμή περί εγκληματικής οργάνωσης. Μία γραμμή άλλωστε που η κυβέρνηση Σαμαρά αναγκάστηκε να υιοθετήσει μόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.