Επιστροφή στην κανονικότητα

Το τελευταίο διάστημα ακούγεται συχνά από πολιτικούς, δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς αναλυτές η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα».

Ας δούμε λοιπόν σε τι συνίσταται η επιστροφή στην κανονικότητα σε μια σειρά από τομείς της κοινωνικής μας ζωής.

Πριν από την κρίση ζήσαμε μια άνευ προηγουμένου «επίθεση» των τραπεζών για εξασφάλιση φτηνού χρήματος σε δανειολήπτες για υπαρκτές ή ανύπαρκτες ανάγκες. Φυσικά αυτή η στρέβλωση της τραπεζικής λογικής εξασφάλιζε συγχρόνως και παχυλά bonus σε αρκετά τραπεζικά στελέχη.

Στη διάρκεια της κρίσης, οι τράπεζες δεν μπόρεσαν να χρηματοδοτήσουν κρίσιμους τομείς της οικονομίας μας και χρειάστηκαν τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις από χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, που οδήγησαν μάλιστα και στον αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος.

Φυσικά αυτή η αδυναμία των τραπεζών υφίσταται και στις μέρες μας και συνοδεύεται από τις απαράδεκτες απαιτήσεις τους για επιπλέον χρεώσεις στις τραπεζικές συναλλαγές.

Ολα αυτά συνέβησαν, και εκείνο που είναι χαρακτηριστικό είναι ότι κανένα τραπεζικό στέλεχος δεν απολογήθηκε και δεν τιμωρήθηκε γι’ αυτές τις αθέμιτες πρακτικές.

Αχρείαστη, λοιπόν, μια τέτοια επιστροφή.

Η επιστροφή στην κανονικότητα στον δημόσιο τομέα δεν μπορεί να είναι οι αλλαγές των διευθυντών και των προϊσταμένων σύμφωνα με τα κομματικά χρώματα και όχι έπειτα από αξιολόγηση.

Η κανονικότητα στην αγορά εργασίας δεν μπορεί να είναι η εργοδοτική ασυδοσία, με θέσεις μάλιστα ελαστικές και χαμηλά αμειβόμενες.

Το διάστημα της κρίσης και στην προηγούμενη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε ανοχή σε παραβατικές συμπεριφορές, ατομικές και συλλογικές, και η δημόσια ασφάλεια αντιμετωπίστηκε με ιδεολογικές εμμονές. Το δημοκρατικό δικαίωμα στη δημόσια ασφάλεια, όμως, δεν μπορεί να σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας.

Τις τελευταίες ημέρες, μέσα από καταθέσεις γνωστών εισαγγελικών λειτουργών, μαθαίνουμε για τις πολιτικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, και πλέον είναι εμφανές το θεσμικό έλλειμμα σε έναν δημοκρατικό πυλώνα του κράτους δικαίου. Φυσικά αυτά τα έχουμε ζήσει και στο παρελθόν, αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελεί άλλοθι για να συνεχίζουμε και να επιστρέφουμε στις ίδιες κακές πρακτικές.

Σήμερα όμως βρισκόμαστε σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο θεσμικής εκτροπής.

Αντί να πιέζουμε λειτουργούς της Δικαιοσύνης για να έχουμε τις αποφάσεις που θέλουμε, αλλάζουμε τους νόμους με συνοπτικές διαδικασίες ανάλογα με τα συμφέροντα που θέλουμε να εξυπηρετήσουμε.

Αν όλα αυτά συγκροτούν την επιστροφή στην κανονικότητα, τότε απλά επιβεβαιώνονται οι στίχοι από ένα λαϊκό τραγούδι: «Επιστροφές, καταστροφές στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χθες».

Γιώργος Μπουλμπασάκος - Mέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Πηγή: efsyn.gr