«Δεν μας απομένει πολύς χρόνος. Η τεχνολογία έχει έναν νέο στόχο στο σκόπευτρό της – και αυτός είμαστε εμείς. Αυτός είναι η εργασία μας. Οι μηχανές που μπορούν να σκέφτονται είναι εδώ και οι δυνατότητές τους επεκτείνονται μέρα με τη μέρα χωρίς να διαφαίνεται τέλος».
Δεν συμφωνώ με την τεχνοφοβία των ειδικών όπως ο συγκεκριμένος (https://www.in.gr/2025/07/09/in-science/technology/ergasia-den-mas-apomenei-polys-xronos-poso-konta-einai-i-antikatastasi-mas-apo-rompot/).
Η εργασία κινδυνεύει όχι ακριβώς από την τεχνολογία αλλά από τη μακρά, συνεχή και ριζική αναδιάρθρωση του ανθρώπινου και μηχανικού κεφαλαίου. Κινδυνεύει -μαζί της και ο εργαζόμενος ως οικονομικό υποκείμενο- από την κρίση υπερσυσσώρευσης και την ασυνείδητη απόσπαση υπεραξίας. Η εργασία κινδυνεύει περισσότερο από τις ολοένα και πιο διευρυμένες κοινωνικές ανισότητες και από τον καλπάζοντα πληθωρισμό κερδών και απληστίας (που εξανεμίζει την αγοραστική δύναμη των χαμηλών μισθών) και μάλλον λιγότερο από τη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη.
Είναι πολλοί εκείνοι οι ορατοί και αόρατοι μηχανικοί της νοημοσύνης μας που συνθέτουν και δομούν στις αγορές, αλλά και στη διακυβέρνηση των μαζών, προβλεπτικούς αλγόριθμους συναίνεσης και καθυπόταξης.
Πρόκειται για βιοπολιτική κυβερνητική που αφαιρεί μεθοδικά βαθμούς κοινωνικής κινητικότητας αλλά και νεκρώνει σχεδόν στους εργαζόμενους την ταξική τους συνείδηση.
Κινδυνεύουμε σίγουρα από την παρανοϊκή μηχανή του αχαλίνωτου κέρδους, από την ατελεύτητη επέκταση της εμπορευματοποίησης και των σπεκουλαδόρικων στρατηγικών από ολιγοπώλια και καρτέλ.
«Κρατάμε» ήδη πάνω μας την τεχνητή νοημοσύνη (smartphones) και μάλλον τη βάλαμε ήδη εντός μας με τη βίαιη βιοψηφιοποίηση των πάντων γύρω μας.
Ας κατανοήσουμε ότι η μηχανή του μεγάλου διαπλανητικού κεφαλαίου, αυτή που μοίρασε και μοιράζει ευημερία σε πολλούς, είναι ταυτόχρονα και αυτή που αποσυναρμολογεί τις κοινωνικές μηχανές επιθυμίας και εκτροχιάζει τον βίο πολλών συνανθρώπων μας.
Αυτή τη μηχανή την έχει δημιουργήσει παραγωγικά ο ίδιος ο άνθρωπος -αιώνες τώρα- και σήμερα γυρνάει «ευφυώς» εναντίον του.
Ας πιστέψουμε έστω -είναι ανάγκη οικουμενική- ότι μερικοί έστω ειδικοί της τεχνολογίας, μερικοί αλγοριθμικοί τεϊλοριστές των δικτύων, μπορούν να βάλουν «ανθρωπιά» στα αόρατα μηχανάκια των apps και των λογισμικών.
Μπορούν να εισαγάγουν μια δόση από αξίες και ορθολογισμό σε πλατφόρμες και οθόνες, σε αυτές που σκύβουμε νυχθημερόν από πάνω τους για να επιβιώσουμε.
Και που συχνά πλέον ξεχνάμε να σηκώσουμε το κεφάλι ώστε να δούμε τον αληθινό κόσμο: της νόησης, της επαφής, του συναισθήματος, της τέχνης…
Ηλίας Καραβόλιας
Πηγή: efsyn.gr
Η εργασία κινδυνεύει όχι ακριβώς από την τεχνολογία αλλά από τη μακρά, συνεχή και ριζική αναδιάρθρωση του ανθρώπινου και μηχανικού κεφαλαίου. Κινδυνεύει -μαζί της και ο εργαζόμενος ως οικονομικό υποκείμενο- από την κρίση υπερσυσσώρευσης και την ασυνείδητη απόσπαση υπεραξίας. Η εργασία κινδυνεύει περισσότερο από τις ολοένα και πιο διευρυμένες κοινωνικές ανισότητες και από τον καλπάζοντα πληθωρισμό κερδών και απληστίας (που εξανεμίζει την αγοραστική δύναμη των χαμηλών μισθών) και μάλλον λιγότερο από τη ρομποτική και την τεχνητή νοημοσύνη.
Είναι πολλοί εκείνοι οι ορατοί και αόρατοι μηχανικοί της νοημοσύνης μας που συνθέτουν και δομούν στις αγορές, αλλά και στη διακυβέρνηση των μαζών, προβλεπτικούς αλγόριθμους συναίνεσης και καθυπόταξης.
Πρόκειται για βιοπολιτική κυβερνητική που αφαιρεί μεθοδικά βαθμούς κοινωνικής κινητικότητας αλλά και νεκρώνει σχεδόν στους εργαζόμενους την ταξική τους συνείδηση.
Κινδυνεύουμε σίγουρα από την παρανοϊκή μηχανή του αχαλίνωτου κέρδους, από την ατελεύτητη επέκταση της εμπορευματοποίησης και των σπεκουλαδόρικων στρατηγικών από ολιγοπώλια και καρτέλ.
«Κρατάμε» ήδη πάνω μας την τεχνητή νοημοσύνη (smartphones) και μάλλον τη βάλαμε ήδη εντός μας με τη βίαιη βιοψηφιοποίηση των πάντων γύρω μας.
Ας κατανοήσουμε ότι η μηχανή του μεγάλου διαπλανητικού κεφαλαίου, αυτή που μοίρασε και μοιράζει ευημερία σε πολλούς, είναι ταυτόχρονα και αυτή που αποσυναρμολογεί τις κοινωνικές μηχανές επιθυμίας και εκτροχιάζει τον βίο πολλών συνανθρώπων μας.
Αυτή τη μηχανή την έχει δημιουργήσει παραγωγικά ο ίδιος ο άνθρωπος -αιώνες τώρα- και σήμερα γυρνάει «ευφυώς» εναντίον του.
Ας πιστέψουμε έστω -είναι ανάγκη οικουμενική- ότι μερικοί έστω ειδικοί της τεχνολογίας, μερικοί αλγοριθμικοί τεϊλοριστές των δικτύων, μπορούν να βάλουν «ανθρωπιά» στα αόρατα μηχανάκια των apps και των λογισμικών.
Μπορούν να εισαγάγουν μια δόση από αξίες και ορθολογισμό σε πλατφόρμες και οθόνες, σε αυτές που σκύβουμε νυχθημερόν από πάνω τους για να επιβιώσουμε.
Και που συχνά πλέον ξεχνάμε να σηκώσουμε το κεφάλι ώστε να δούμε τον αληθινό κόσμο: της νόησης, της επαφής, του συναισθήματος, της τέχνης…
Ηλίας Καραβόλιας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου