Μακεδονία και χαλκεία

⌦ Μαζική λοβοτομή. Ανήμερα Χριστούγεννα πετυχαίνω στην τηλεόραση συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων για τα παιδιά της Παιδογκολογικής Μονάδας του ΑΧΕΠΑ. Δεν στάθηκα πολύ, αν και έμοιαζε σοβαρή η προσπάθεια –και σίγουρα ιερός ο σκοπός. Σε επόμενο γύρο πετυχαίνω το φινάλε: ορχήστρα, πολυμελής χορωδία, και οι τέσσερις σολίστ, όλοι μαζί παίζουν και τραγουδούν, μεγαλόφωνα και πανηγυρικά, ενώ το κοινό μοιάζει να εκστασιάζεται αποκάτω, το «Μακεδονία ξακουστή»!

Προτού προλάβω να συνέλθω, ακολούθησε, με όρθιο τώρα το κοινό, ο Εθνικός Ύμνος!

Κι αν δεν περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών;

Κάθε άλλη εξέλιξη πλην της επικύρωσης της Συµφωνίας των Πρεσπών θα φέρει τη χώρα απέναντι στη διεθνή κοινότητα.

Τα γεγονότα µε τη σειρά: την περασµένη άνοιξη η κυβέρνηση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας µετονοµάζει το αεροδρόµιο των Σκοπίων από «Μέγας Αλέξανδρος» σε «Διεθνές Αεροδρόµιο» και απαλείφει τα αλυτρωτικά σύµβολα από λεωφόρους, κτίρια και δηµόσιους χώρους.

Είχε προηγηθεί η συνάντηση στο Νταβός του Αλέξη Τσίπρα µε τον Ζόραν Ζάεφ και η δηµόσια δήλωση του δεύτερου ότι η χώρα του αποζητά µια νέα σχέση µε την Ελλάδα και µαζί µε αυτή ένα διαβατήριο ένταξης σε διεθνείς θεσµούς.

To Μακεδονικό ως γενικό ισοδύναμο

Η έννοια του γενικού ισοδύναμου αναφέρεται σε κάτι βάσει του οποίου μετράμε όλες τις διαδικασίες ενός πλαισίου. Το Μακεδονικό είναι εδώ και μερικούς μήνες ένα από τα γενικά ισοδύναμα γύρω από τα οποία περιστρέφεται ο πολιτικός μας βίος. Αρκετές εβδομάδες πριν από τη φετινή ΔΕΘ προετοιμαζόταν η κινητοποίηση διαδηλωτών με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Οι οργανωτές αποτελούνταν από ποικίλες ομάδες που κινούνται από τα όρια μετριοπαθών συντηρητικών συμπολιτών μας μέχρι ομάδες που διαφημίζουν τον φασιστικό προσανατολισμό τους. Προσπάθησαν να γεμίσουν τα επαρχιακά εποχιακά πανηγύρια του Αυγούστου με πανό για το «ξεπούλημα της Μακεδονίας». Στις στάσεις λεωφορείων πόλεων της Μακεδονίας εμφανίστηκαν αφισέτες με απειλές για την υποτιθέμενη επόμενη μέρα στην οποία θα υπάρξουν μέτρα «για όσους πρόδωσαν».

Αλέξης Τσίπρας: «Η συμφωνία των Πρεσπών βάζει τέλος στην παραχάραξη της ιστορίας μας»

«Η Θεσσαλονίκη και η παρουσία σας σήμερα εδώ στο Αλεξάνδρειο δίνει απάντηση», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας την ομιλία του στο Αλεξάνδρειο Αθλητικό Μέλαθρο.

«Είναι μήνυμα», σημείωσε, «απέναντι σε όλους που προσπάθησαν να μας πείσουν ότι αυτή η πόλη είναι βυθισμένη στο μίσος και στο σκοτάδι. Όμως η παρουσία σας δίνει το μήνυμα της αντίστασης, της δημοκρατίας, ελευθερίας. Γιατί σε αυτόν τον τόπο δεν πέρασε ποτέ ο εθνικισμός και η πατριδοκαπηλεία».

Οι «προκλήσεις» του Ζάεφ

«Ο θόρυβος γύρω από τις δήθεν “νέες προκλήσεις” είναι καταφανώς τεχνητός. Πρόκειται για μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση μέσω του εκφοβισμού των βουλευτών της αντιπολίτευσης και των ΑΝ.ΕΛΛ. που σκοπεύουν να υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών»

Σάλος ξεσηκώθηκε για τις «νέες προκλήσεις» του Ζάεφ. Πρώτη είδηση επί ημέρες στον ΣΚΑΪ. Δικαιωμένος για την αντίθεσή του στη Συμφωνία των Πρεσπών δηλώνει ο Μητσοτάκης. Νεκρή κηρύσσει (και πάλι) τη συμφωνία ο Καμμένος. Ξανασκέφτονται τη θετική τους ψήφο, δηλώνουν ή υπονοούν στελέχη της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Πληροφορίες κυκλοφορούν πως δυσανασχετεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και ο γνωστός προπαγανδιστικός μηχανισμός αναγγέλλει πως καταρρέει η πλειοψηφία υπέρ της συμφωνίας στη Βουλή, επίκειται η πτώση της κυβέρνησης και άρα επισπεύδονται οι εκλογές.

Ακόμη και ο αρχιτέκτονας της συμφωνίας Κοτζιάς δηλώνει με απρέπεια πως «θα τράβαγε τα αυτιά του Ζάεφ» αν ήταν στη θέση του Τσίπρα, ξεχνώντας τα ωραία που έλεγε πρόσφατα ως υπουργός. Η κυβέρνηση από την πλευρά της αφήνει να διαρρεύσει πως, μέσω του Νίμιτς, ανακάλεσε τον Ζάεφ στην τάξη και πως αυτός συμμορφώθηκε με μια «διορθωτική» (στην πραγματικότητα διευκρινιστική) δήλωση του εκπροσώπου του.

«Καλά να πάθουμε αφού δεν τους κατακτήσαμε!»

Μάλλον είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Τα λάθη μας συνεχή! Είχαμε την απρονοησία να αφήσουμε να περάσουν 27 χρόνια, χωρίς να κατακτήσουμε διά των όπλων την ΠΓΔΜ και να ξεμπερδέψουμε έτσι μια και καλή. Νωρίτερα, η χούντα αρκέστηκε στην απαγόρευση της ομιλίας της σλαβομακεδονικής γλώσσας και των «χάλκινων» της Γουμένισσας, αντί να προχωρήσει σε μια… εθνοκάθαρση των «ντόπιων» σλαβόφωνων. Αφού ολόκληρη η Μακεδονία στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου μάς ανήκε και αφού ακόμη και σήμερα «είναι μόνο μία και ελληνική», πώς είναι δυνατόν να βρισκόμαστε σήμερα στη δυσάρεστη θέση να λάβουμε υπόψη –άκουσον, άκουσον!– τις ανάγκες και τα δικαιώματα των γειτόνων μας;

Απλά υπονομεύουν τη χώρα

Η Συμφωνία των Πρεσπών μπαίνει στην τελική ευθεία για την κύρωσή της. Η γειτονική χώρα υπολογίζει ότι μπορεί να ολοκληρώσει τη διαδικασία αλλαγής του Συντάγματός της ώς τα μέσα Ιανουαρίου. Αμέσως μετά η σκυτάλη περνά στην Ελλάδα, η οποία είναι υποχρεωμένη, από τις διατάξεις της συμφωνίας, να την κυρώσει χωρίς καθυστέρηση. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Η πολιτική διάπλασις των παίδων

«Πώς να κάνουμε πράγματα με τις λέξεις», ήταν ο τίτλος του διάσημου βιβλίου στο οποίο ο φιλόσοφος Τζον Λ. Όστιν εξηγούσε ότι ο λόγος δεν περιγράφει μόνο, δεν διαπιστώνει απλώς, αλλά επίσης παράγει πολύ συγκεκριμένα και απτά αποτελέσματα. Αν αυτό ισχύει για τον λόγο γενικώς, ισχύει πολύ περισσότερο για τον πολιτικό λόγο. Ο λόγος της πολιτικής, και των πολιτικών, είναι κατεξοχήν λόγος που ενεργοποιεί, κινητοποιεί, διαμορφώνει συνειδήσεις και παρακινεί σε πράξη.

Είναι λόγος παρεμβατικός. Όπως έλεγε ο Αντόνιο Γκράμσι, στη γλώσσα της πολιτικής θεωρίας αυτός, τα πολιτικά κόμματα δεν εκφράζουν παθητικά τις κοινωνικές τάσεις αλλά επιδρούν ενεργητικά πάνω σε αυτές για να εντάξουν τις διάσπαρτες τρέχουσες ιδέες σε μια συνεκτική κοσμοαντίληψη, σε ένα ιδεολογικό σχήμα και ένα πολιτικό πρόγραμμα (Α. Γκράμσι, «Παρελθόν και παρόν» και «Οι διανοούμενοι», εκδόσεις Στοχαστής). Υπ’ αυτή την έννοια, τα κόμματα έχουν ρόλο καθοδηγητικό, οργανωτικό· εν τέλει παιδαγωγικό.

Το Μακεδονικό πήγε στα σχολεία

Πριν από μια δεκαετία, ενδεχομένως κανείς και καμιά μας δεν θα φανταζόταν ότι θα γίνονταν καταλήψεις στα σχολεία για το Μακεδονικό και για την υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας να συμβάλει στη λύση ενός μακροχρόνιου προβλήματος για τη χώρα, την ευρύτερη περιοχή, την Ευρώπη. Γιατί το Μακεδονικό, πριν γίνει πρόβλημα και για τους Αμερικανούς, ήταν πρωτίστως δικό μας πρόβλημα.

Στο άκρο της Νοτιανατολικής Ευρώπης, σε μια περιοχή που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά την κατάρρευση του κρατικού σοσιαλισμού, μια ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα, κατάφερε από τη Μεταπολίτευση και μετά όχι μόνο να μην επιλύσει κανένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής που θα είχε πολιτικό κόστος στο εσωτερικό της αλλά να δημιουργήσει και νέα. Να θεωρεί ότι περιβάλλεται από εχθρούς που επιβουλεύονται τα εθνικά της δικαιώματα. Να γίνει από δύναμη σταθερότητας και ανάπτυξης στην περιοχή, από δύναμη επίλυσης προβλημάτων, πρόβλημα για τις εξελίξεις.

«Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία»

Καθώς περνούν οι μέρες κοιτάμε τις καταλήψεις των μαθητών κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, τις αντιδράσεις των μαθητών που στέκουν απέναντι, τις ανακοινώσεις και τις κινητοποιήσεις ενάντια στον φασισμό στα σχολεία. Βλέπουμε τα συνθήματα, προβληματιζόμαστε για το πώς ο εθνικισμός διατρέχει οριζόντια μια κοινωνία που νοσεί και για τις απαντήσεις που αυτή η κοινωνία δίνει στα παιδιά για τη νόσο της.

Βλέπουμε τον προβληματισμό και τις προτεινόμενες λύσεις, τα πανό και τα συνθήματα. Ανάμεσά τους το «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», γραμμένο από χέρι μαθητή -μπορεί καθοδηγούμενου αλλά παρ' όλα αυτά μαθητή- κάπου στον Βορρά.

«Μιλήστε με τα 15μελές σας»

«​​Εθνικό» μεν το μήνυμα που έφτασε στο κινητό χιλιάδων μαθητών, ανελλήνιστο δε: «Έκτακτο. Την Πέμπτη 29/11 κάλεσμα για πανελλαδική κατάληψη σε όλα τα σχολεία της χώρας με θέμα εθνικά θέματα, Μακεδονικό, Κατσίφας και Β. Ήπειρος. Μιλήστε όλοι με τα 15μελές σας». Πρώτη λοιπόν κατελήφθη η Γραμματική. «Το δεκαπενταμελές, τα δεκαπενταμελές», άρα και «του δεκαπενταμελές». Κάπως σαν τα ελληνικά τού «εγέρθητος».

Το φασιστικό φίδι στα σχολεία

Οι Αμερικανοί κλειδαράδες λένε αστειευόμενοι πως «οι κλειδαριές στις πόρτες δεν είναι για να σταματούν τους κλέφτες. Αυτό είναι αδύνατο. Κλειδώνουμε τις πόρτες για να μη βάλουμε σε πειρασμό τους έντιμους». Στην περίπτωσή μας οι «κλειδαριές» των σχολείων της χώρας αφέθηκαν ξεκλείδωτες στο φασιστικό φίδι.

Και αυτό δεν άφησε την ευκαιρία χαμένη. Η Δημοκρατία ολιγώρησε υποδειγματικά και αίφνης βρέθηκε κλειδωμένη απ’ έξω. Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο πλέον εύπλαστο κομμάτι του κοινωνικού ιστού έγινε με πρόφαση το Μακεδονικό, ενώ όλοι παρατηρούσαν, συμπεριφερόμενοι ως αδιάφοροι έως επικίνδυνα αφελείς.

Δηλητήριο ακροδεξιών στα σχολεία

Το εθνικιστικό δηλητήριο που επιχειρούν να σπείρουν σε σχολεία της Βόρειας Ελλάδας ακροδεξιές οργανώσεις και, κυρίως, η Χρυσή Αυγή με αφορμή την υπόθεση του Μακεδονικού ή τον Κ. Κατσίφα, είναι άκρως επικίνδυνο και απαιτείται άμεση κινητοποίηση. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αποτελεί φυσική εξέλιξη του διχασμού που προκάλεσαν συγκεκριμένοι κύκλοι στην ελληνική κοινωνία τους τελευταίους μήνες.

Τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους;

Οι Κασσάνδρες φαίνεται ότι διαψεύδονται, ο Ζάεφ βρήκε τους 80, ίσως βρει και άλλους, η VMRO είναι σε αποσύνθεση, ο Γκρούεφσκι πρέπει να εκτίσει δύο χρόνια φυλακή για την τεθωρακισμένη Μερσεντές (η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του να τον συλλάβει, αλλά λέγεται ότι ζήτησε άσυλο στη Βουδαπέστη), η Κοινοβουλευτική Επιτροπή ενέκρινε το προσχέδιο των συνταγματικών τροποποιήσεων -πέρυσι μας φαινόταν όνειρο θερινής νυκτός!

Για την αποκατάσταση της αλήθειας όσον αφορά την στάση της Ιεράς Μητροπόλεως στο Μακεδονικό

Με μεγάλη έκπληξη ακούσαμε τον βουλευτή Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιάννη Σηφάκη σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του σε τηλεοπτικό σταθμό της Μακεδονίας (EURO), να ισχυρίζεται ότι στην Πέλλα η Εκκλησία υποχώρησε στο ζήτημα του Μακεδονικού. Κατά την κρίση του η μη συμμετοχή στο πρόσφατο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και η απουσία νέων συλλαλητηρίων αποτελεί δείγμα υποχώρησης της τοπικής Εκκλησίας στο θέμα αυτό, όπως και άλλων φορέων.

Κυβερνητικές πηγές: Ο κ. Μητσοτάκης να εξηγήσει τη στάση του για τη Συμφωνία των Πρεσπών

«Θα περίμενε κανείς από τον κ. Μητσοτάκη, αντί να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους πρέσβεις της ΕΕ, να τους εξηγήσει, γιατί στο εσωτερικό διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών και στο εξωτερικό στέλνει την κα Σπυράκη σε μυστικές αποστολές να λέει τα αντίθετα». Αυτό είναι το σχόλιο κυβερνητικών πηγών, με αφορμή τα όσα είπε νωρίτερα σήμερα ο πρόεδρος της ΝΔ στο πρόγευμα που είχε με τους πρέσβεις των κρατών - μελών της Ε.Ε..

Πώς πάνε και πώς φεύγουν από τις Πρέσπες;

Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στη Δημοκρατία της Μακεδονίας έχουν δύο αναγνώσεις. Στην πρώτη το «Ναι» νίκησε, και θα νικούσε κι αν ακόμη συναθροίζονταν οι ψήφοι του «Όχι», πράγμα που θα εξασφάλιζε στο δημοψήφισμα μαζική συμμετοχή και εγκυρότητα. Εδώ πρέπει κανείς να αναγνωρίσει το ευφυές τέχνασμα της αντιπολίτευσης να συναθροίσει το «Όχι» με την αποχή.

Η δεύτερη ανάγνωση είναι ότι για την αλλαγή του ονόματος της χώρας ενδιαφέρεται και συμφωνεί μόνο ο ένας στους τρεις. Τυπικά η κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει αν βρει τους απαραίτητους βουλευτές που της λείπουν. Ωστόσο, αν δεις τα πράγματα λίγο απέξω, η λύση αυτή φαίνεται εκβιασμένη και ενδέχεται να δημιουργήσει εν δυνάμει συναισθήματα εθνικής ταπείνωσης που θα εκδηλωθούν ρεβανσιστικά, ενδυναμώνοντας το εθνικιστικό ρεύμα.

Η Μαρία «καρφώνει» τον Κυριάκο

Είναι γνωστά τα ευφυολογήματα για την επανόρθωση ενός λάθους με ένα άλλο μεγαλύτερο. Καθώς φαίνεται, αυτό είναι που συνέβη μετά την αποκάλυψη ότι η Μαρία Σπυράκη είχε ιδιαίτερες συνομιλίες με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, ως απεσταλμένη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Η κυρία Σπυράκη παραδέχτηκε με χτεσινές δηλώσεις της μία μόνο συνάντηση, τον Δεκέμβριο του 2017 στις Βρυξέλλες. Μπορεί να μην ήταν πειστικός ο τρόπος που δικαιολόγησε τη συνάντηση («ήταν τυχαία, ολιγόλεπτη, δεν είχε επίσημο, ούτε μυστικό χαρακτήρα»), ενώ απέφυγε να εξηγήσει και για ποιο λόγο δεν ανακοινώθηκε τότε, αλλά η ουσία είναι άλλη.

Βόρεια Μακεδονία: διαψεύσεις και προσδοκίες

Το δημοψήφισμα στη Βόρεια Μακεδονία για την αποδοχή της Συμφωνίας των Πρεσπών κατέληξε σε ένα αμφίσημο αποτέλεσμα. Πλέον παρακολουθούμε τη μάχη των ερμηνειών. Επί της ουσίας, όμως, για ποιους λόγους ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στη γειτονική χώρα απορρίπτει τη Συμφωνία των Πρεσπών;

Αν στην Ελλάδα πολλοί μιλούν για «υποχώρηση» από τις εθνικές θέσεις, πώς εξηγείται ότι η άλλη πλευρά δυσφορεί ακόμη περισσότερο;

Αθήνα ή Μακεδονία;

Ένα από τα αρνητικά του εθνικισμού, εκτός εννοείται της μισαλλοδοξίας, της βίας, του φανατισμού και του εμφυλιοπολεμικού διαχωρισμού σε πατριώτες και προδότες, είναι η συγκάλυψη των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ανισοτήτων που διατρέχουν την κοινωνία.

Εξαλείφονται οι ανισότητες από τη στιγμή που προτεραιότητα δίνεται στην ιδεολογική έννοια «έθνος», η οποία υποτίθεται ότι περιλαμβάνει όλους τους κατοίκους μιας χώρας, ότι όλοι ανήκουν σε ένα ενιαίο όλον χωρίς διαφορές. Αποτέλεσμα είναι η επί είκοσι πέντε έτη οπισθοχώρηση των κοινωνικών, πολιτικών δημοκρατικών αξιών που θα έπρεπε να αποτελούν στοιχεία κινητοποίησης και διεκδίκησης.