Ενώ στην απεραντοσύνη του κόσμου οι φλεγόμενες ζώνες δεν έχουν σπαρθεί μόνο με τα μεταστεγασμένα από τον πλούσιο Βορρά βρόμικα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις με φτηνά εργατικά χέρια ή εκείνες που θα πρέπει να κλέψουν και να εξορύξουν πρώτες ύλες, στην αυγή του 21ου αιώνα, η μετάβαση στην «ανάπτυξη χωρίς εργοστάσια» για τις χώρες του προηγμένου καπιταλισμού δημιουργεί καμένη γη για την εργατική τάξη αλλά και νέα σφοδρότητα στις αντιθέσεις της πραγματικότητας.
Δίπλα στα κλειστά εργοστάσια που «έχουν μετατρέψει ολόκληρες περιοχές σε ερήμους χωρίς απασχόληση, όπου έχουν χαθεί τεχνικές δεξιότητες» και με τους μισθούς στις νέες θέσεις στον τομέα των υπηρεσιών, κατά μέσο όρο κατά 20% χαμηλότερες από εκείνες στον τομέα της μεταποίησης (Le Monde Diplomatique, Ioύλιος 2019), οι νέοι ηθικοί κίνδυνοι για τα θεμελιώδη ασυμβίβαστα με τις ανθρώπινες αρχές διογκώνουν τη βοή των τεκτονικών αλλαγών.
Κορυφαίοι ειδικοί της Τεχνητής Νοημοσύνης στην Ευρώπη ζητούν από τους υπεύθυνους να μην προχωρήσουν στην απόδοση νομικής προσωπικότητας σε ρομπότ και σε ανάλογα συστήματα, δηλ. στην εκχώρηση της αρχής της λογοδοσίας και της ευθύνης που είναι θεμελιώδεις ανθρώπινες αρχές. Απαντώντας έτσι στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Φεβρουάριος 2017), σχετικά με τους κανόνες του αστικού δικαίου της ρομποτικής, όπου αναφέρεται η δυνατότητα να αποδίδεται καθεστώς ηλεκτρονικής προσωπικότητας σε εξελιγμένα ρομπότ, η έκκληση των ειδικών καθιστά την πολιτική της Ε.Ε. υπόλογη απέναντι στον διεθνή τεχνολογικό ανταγωνισμό με την Κίνα και τις ΗΠΑ.
Ανεξάρτητα από την πορεία του Brexit, ακόμα και στη νεότερη εκδοχή του για τη νέα μακρά περίοδο αναβολής που θα δοθεί για την μετά τον Οκτώβριο εποχή, οι ΗΠΑ του Τραμπ δεν μπορούν παρά να θεμελιώσουν μια νέα συμμαχία με την Ε.Ε. για να αντιμετωπίσουν την Κίνα.
Οι φωνές μέσα στις ευρωπαϊκές γραμμές σκέψης «γκρεμίστε τους κινεζικούς κολοσσούς ZTE και την Huawei» και η θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσον αφορά την Κίνα, ότι συμπεριφέρεται ως «οικονομικός ανταγωνιστής στην επιδίωξη της τεχνολογικής ηγεσίας και ένας συστηματικός αντίπαλος που προωθεί εναλλακτικά πρότυπα διακυβέρνησης» δεν θέλουν να δουν τον πόλεμο, την αρχιτεκτονική του. Η πολιτική και οικονομική ελίτ δεν βλέπει παρά μόνο τις μύτες από τις ξιφολόγχες όταν δεν αξιολογεί στρατηγικά την απόφαση των ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τις βασικές αρχές του παγκόσμιου πολυμερούς εμπορίου, να επιβάλουν κυρώσεις στο Ιράν αλλά και σε όποια χώρα εκβιάζουν να δεχτεί τις πολιτικές τους και να αποσυρθούν από τη Συμφωνία του Παρισιού. Ολα αυτά τα δεδομένα τα χαρακτηρίζει ως σοκ για την Ε.Ε. πρόσφατη εκτεταμένη μελέτη του Bruegel για τον επαναπροσδιορισμό της οικονομικής κυριαρχίας της Ευρώπης.
Ετσι, η ιστορία που έπεται αλλά ταυτόχρονα προηγείται (Μπέντζαμιν) μοιάζει να χλευάζει τη «νέα στρατηγική ατζέντα 2019-2024» που υιοθέτησε στις 20 Ιουνίου η συνάντηση των 28 Ευρωπαίων αρχηγών των κρατών-μελών. Γιατί πώς να συνθέσει κανείς τη στρατηγική «προστατεύοντας τους πολίτες και τις ελευθερίες τους» με την πολιτική να ενισχυθεί η αστυνομική επιτήρηση των συνόρων της Ε.Ε. και η «διόρθωση» της Σένγκεν όταν «μέχρι το τέλος του 2018, ο αριθμός των προσφύγων που βρίσκονται κάτω από την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ –οι αιτούντες άσυλο, οι πρόσφυγες, οι επαναπατριζόμενοι, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και αυτοί που καταγράφονται ως μη έχοντες πατρίδα– έφτασε τα 74,8 εκατομμύρια, ο μεγαλύτερος ιστορικά καταγραμμένος αριθμός προσφύγων».
Και πολύ περισσότερο δε αυτού, πώς να μην καταγράψει η παλίρροια της ιστορίας τα στοιχειωμένα από αδιέξοδα μονοπάτια, βήματα του Γάλλου υπουργού οικονομικών πάνω στον κουτσουρεμένο στόχο της δημιουργίας ξεχωριστού προϋπολογισμού για την ευρωζώνη που τόσο ήθελε ο αναγεννησιακός πρόεδρός του, που όμως η γερμανική σοφία μετέτρεψε σε «Δημοσιονομικό μέσο για την ανταγωνιστικότητα και τη σύγκλιση»;
Πώς να μην καταγράψει επίσης η ιστορία ότι δίπλα στον φωτισμένο υπουργό του νεωτεριστή Μακρόν περπατάει ο νεοεκλεγμένος ακροδεξιός Εσθονός ομόλογός του, αυτός που θέλει τη χώρα του να γίνει χώρα λευκών, που αφού πετάξουν έξω τους μαύρους θα επιτύχουν τον δεύτερο μεγάλο στόχο της στρατηγικής ατζέντας 2019-2024 για την οικονομία. Αυτόν τον στόχο που αφορά την «Ανάπτυξη μιας ισχυρής και ζωντανής οικονομίας στην Ε.Ε.» με βάση-πλαίσιο «την τεχνολογία, την ασφάλεια και τις προκλήσεις της βιωσιμότητας που αναδιαμορφώνουν το παγκόσμιο τοπίο».
Ετσι θα πάνε να ξαναπροσδιορίσουν την οικονομική, αναπτυξιακή και γεωπολιτική θέση της Ε.Ε. στον κόσμο. Με δημοσιονομικά μέσα που οι φίλοι Ολλανδοί δεν τα θέλουν, οι υπόλοιποι παζαρεύουν τη συγκατάθεσή τους και ο Εσθονός στο πλάι των κειμένων τραβάει γραμμές εθνικής καθαρότητας. Είναι ένας δρόμος κλειστός ο αναθεωρημένος στόχος του 2014-2019 για την Ε.Ε. για την ταχεία αλλαγή στο γεωπολιτικό περιβάλλον στα ανατολικά και νότια σύνορά της από το νέο πλαίσιο για ταχεία αλλαγή στο στρατηγικό και γεωπολιτικό περιβάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο.
Είναι η βοή από την παλίρροια της ιστορίας που συγκροτείται από τα θραύσματα ενός κόσμου που γεννά τερατώδη μεροληψία υπέρ της ολιγαρχίας του χρήματος και της πολιτικής εξουσίας που στέκει εμπόδιο στον όποιο δρόμο.
Θεοδώρα Σταθούλια - πολιτική επιστήμονας, δρος Επιστήμης της Πληροφορίας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου