Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα
φτερά του περίπου στα 1000 π.Χ. και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με
τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη
Δύση.
Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με
τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού
και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.
Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία,
για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα
χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ
και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε
γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία.
Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο
αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του
τον αϊτό. Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε
ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της
λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία
ετοιμάζεται να πετάξει.