Τέλος η ποσόστωση στην υποδοχή προσφύγων από χώρες της ΕΕ: Νίκη των ξενοφοβικών δυνάμεων

Στην εγκατάλειψη της ιδέας  για υποχρεωτική ποσόστωση υποδοχής των προσφύγων στα κράτη- μέλη της ΕΕ, προχωρά η Κομισιόν μέσω του νέου σχεδίου της για τη Μετανάστευση και το Άσυλο, το οποίο παρουσιάστηκε νωρίτερα στις Βρυξέλλες.

Υπενθυμίζεται πως στην εν λόγω ιδέα είχαν αντιταχθεί σθεναρά χώρες όπως η Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν, η Αυστρία, η Τσεχία, η Πολωνία και η Σλοβακία, όπου οι κυβερνήσεις επί της ουσίας δεν επιθυμούν να δεχτούν πρόσφυγες και τρέφουν συνεχώς με ξενοφοβική ρητορική τα εσωτερικά τους ακροατήρια. Οι πολυαναμενόμενες προτάσεις της Κομισιόν, που ήρθαν με επιπλέον καθυστέρηση λόγω των έκτακτων συνθηκών της πανδημίας, επιτρέπουν στα κράτη - μέλη της Ε.Ε. να επιλέξουν αν θα δεχθούν πρόσφυγες ή αν θα αναλάβουν την ευθύνη για επιστροφές στις χώρες καταγωγής τους όσων απορρίφθηκαν οι αιτήσεις ασύλου.

Βοήθεια στους πρόσφυγες της Μόριας

Τα είδη που συγκεντρώνονται για τους πρόσφυγες της Μόριας θα μεταφερθούν την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη και από εκεί θα σταλούν στη Λέσβο.

«Η Μόρια είναι το πρόβλημα»

Τι να πρωτοειπωθεί για την κατάσταση που επικρατεί στους τρεις προσφυγικούς καταυλισμούς στη Λέσβο; Το ζήτημα μπορεί να μελετηθεί από αμέτρητες οπτικές γωνίες.

Ο «τουρίστας» και ο «πρόσφυγας»

Για αρκετούς φαντάζει αποκρουστικό οποιοδήποτε μοντέλο κοινωνικής ποικιλομορφίας στην Ελλάδα (κοινωνική ένταξη, χωνευτήρι, πολυπολιτισμικότητα, κοινοτισμός). Και αυτό, εν μέρει, συνδέεται με τη χρόνια αναποτελεσματικότητα των κοινωνικοπολιτικών θεσμών και τη μόνιμη λαϊκή καχυποψία απέναντι στους πολιτικούς εκφραστές και τους ντίλερ μιας φαντασιακής –κατά τα άλλα– ελληνοπρέπειας και «πολιτισμικής καθαρότητας».

Επείγουσα έκκληση για βοήθεια στους πρόσφυγες της Μόριας

Να γιατί είναι πρόσφυγες, φασίστα

Το 84% των φυλακισμένων στα νησιά του Αιγαίου (το 52% γυναικόπαιδα) προέρχονται από 5 εμπόλεμες ζώνες - Επίσημα στοιχεία

Μετά τα γεγονότα στη Μόρια, ένας εθνικιστικός εσμός, επιδοτούμενος από πολιτικά και μιντιακά κέντρα, επιδίδεται στη συνήθη σκατοψυχιά με «όπλο» το ψέμα, την παραχάραξη, τον δικολαβισμό, την πρόκληση καταγμάτων στο αυτονόητο, στο οφθαλμοφανές, στην αλήθεια.

Από τα πιο αγαπημένα «επιχειρήματα» αυτού του συρφετού, όσον αφορά τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά, είναι και τούτο: «Και που τους είδατε τους πρόσφυγες; Και γιατί είναι πρόσφυγες; Είδατε κανένα πόλεμο στις χώρες τους;»…

Παρακάμπτουμε την «φιλανθρωπία» αλλά και την υποκρισία αυτής της ρατσιστικής σάρας και μάρας, που τάχα μου διαθέτει τον «ορθολογισμό» να διακρίνει τον πρόσφυγα από τον μετανάστη, και που τάχα μου αναγνωρίζει δικαιώματα στον πρώτο, αλλά όχι στον δεύτερο, ενώ στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένα φάρα στον μόνο που αναγνωρίζει δικαιώματα σε αυτή τη ζωή είναι στα άντερά της…

Σχεδόν καθολική η απαίτηση στη Γερμανία για την υποδοχή προσφύγων από τη Μόρια

Πολιτικοί από πολλά κόμματα της Γερμανίας, εκπρόσωποι εκκλησιών, το παράρτημα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στη χώρα ζητούν να βρεθεί άμεσα λύση στην τραγωδία που ζουν οι ένοικοι της Μόριας.

Μέχρι στιγμής πάντως, πέρα από αόριστες δηλώσεις και ευχολόγια, το επίσημο γερμανικό κράτος δεν έχει αναλάβει κάποια ουσιαστική δέσμευση εκτός από τη δήλωση της καγκελαρίου Μέρκελ για μια γαλλογερμανική πρωτοβουλία που θα αφορά μόνο παιδιά.

Την ίδια ώρα, αυξάνεται από παντού η πίεση στον ομοσπονδιακό υπουργό Εσωτερικών Χορστ Ζέεχοφερ να επιτρέψει γρήγορα την υποδοχή προσφύγων στη χώρα από τη Μόρια.

Όταν κάηκε η κόλαση

Σε έναν κάπως καλύτερο κόσμο, στοιχειωδώς ανθρώπινο, η καταστροφή του κέντρου κράτησης της Μόριας, θα μπορούσε να είναι ένα ευτυχές γεγονός. Οι πρόσφυγες θα είχαν αποχωρήσει και ο χώρος είτε θα διατηρούνταν ως μνημείο ντροπής για την «πολιτισμένη Δύση», ή θα γίνονταν ερείπια, με σκοπό να χαθεί από τη Γη και να περάσει στη συλλογική λήθη, ως κακό όνειρο. Δεν ζούμε σε αυτόν τον κόσμο όμως. Ζούμε στον κόσμο που η κόλαση κάηκε, 13.000 περίπου κολασμένοι ήταν μέσα και έτρεξαν να ξεφύγουν, ενώ τα καζάνια θα παραμείνουν. Αυτές οι πολιτικές όμως, αυτά τα γεγονότα βγάζουν.

Γιατροί του Κόσμου για Μόρια: Τραγική χρεοκοπία της πολιτικής αποτροπής

Ένα ακόμα τραγικό γεγονός φέρνει στο προσκήνιο την Ελληνική και Ευρωπαϊκή αδυναμία να αντιμετωπίσουν με νηφαλιότητα και ανθρωπισμό μια εξελισσόμενη κρίση, αναφέρουν σε ανακοίνωση που εξέδωσαν οι Γιατροί του Κόσμου με αφορμή την πυρκαγιά στη Μόρια.

Όπως αναφέρουν, η φωτιά που κατέκαψε την Μόρια χθες το βράδυ δεν είναι η πρώτη. «Οι εγκαταστάσεις της Μόριας έχουν κατ’ επανάληψη καεί μερικώς, αποδεικνύοντας στην πράξη την ακαταλληλότητα της εγκατάστασης και των μέτρων ασφάλειας και προστασίας. Έχουμε θρηνήσει θύματα στο παρελθόν στην Μόρια, θανάτους στο έδαφος της Ελλάδας και της Ευρώπης, θανάτους σε καιρό ειρήνης και όχι σε περιβάλλον πολέμου που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν υπερίσχυε ο σεβασμός στο ανθρωπιστικό ιδεώδες και η τήρηση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.

Κι εγώ ξένος μετανάστης σου, Ελλάς…

Και πού μένεις, είπες; Βικτώρια; Πω ρε φίλε. Μαυρίλα ε; Δύσκολα. Παντού μετανάστες, γεμάτη η πλατεία…

Άσε αρχηγέ μου, δύσκολα. Ξέρεις τι είναι να περνάς μέσα από κιλίμια απλωμένα, άστεγους, ζωντανά πτώματα με άδειο βλέμμα, για να πας στον ηλεκτρικό; Να φοβάσαι μη τυχόν τους αγγίξεις και κολλήσεις τη δυστυχία τους; Ναρκοπέδιο σκέτο. Μη σου τύχει…

Ο Δήμος Αθηναίων ξήλωσε τα παγκάκια στην πλατεία Βικτωρίας για να διώξει τους πρόσφυγες

Συνεργεία του Δήμου Αθηναίων ξήλωσαν προχθες τη νύχτα από την πλατεία Βικτωρίας τα παγκάκια, «μετά από αίτημα περίοικων».

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, «ο Δήμος Αθηναίων το βράδυ της Δευτέρας ξήλωσε από την πλατεία τα παγκάκια έπειτα από αίτημα περιοίκων για να μη μένει κόσμος στην πλατεία. Ωστόσο περίοικοι τονίζουν ότι οι πρόσφυγες κάθονται κάτω, δεν παίζουν ρόλο τα παγκάκια και ζητούν να δοθεί επιτέλους λύση».

Oxfam: Για απελάσεις φτιάχτηκε ο νέος νόμος ασύλου στην Ελλάδα

Για να απελαύνονται ευκολότερα οι πρόσφυγες και να υπονομεύονται τα δικαιώματά τους τέθηκε σε ισχύ ο νέος νόμος για το άσυλο στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Oxfam που εκφράζει την ανησυχία ότι το κακό παράδειγμα θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΚΕΕΡΦΑ Θεσσαλονίκης: 26/6 Θεσ/νίκη * Black lives matter * Refugee lives matter

BLACK LIVES MATTER - REFUGEE LIVES MATTER

ΔΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Παγκόσμια Μέρα για τους Πρόσφυγες: Κάθε κίνηση μετράει

«Μέσα στο 2019, σχεδόν 80 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους, ενώ παγκοσμίως οι εστίες των συγκρούσεων αυξάνονται» σημειώνει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες. Συνολικά υπολογίζει ότι 1 άνθρωπος στους 100 έχει ξεριζωθεί από το σπίτι του.

Το 2020 η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων τιμάται εν μέσω δραματικών κοινωνικών αλλαγών. Όχι μόνο βλέπουμε αριθμούς ρεκόρ ανθρώπων που εκτοπίζονται για να βρουν ασφάλεια, αλλά ολόκληρος ο πλανήτης πασχίζει να ανταπεξέλθει στην καταστροφή της πανδημίας του Covid-19. H παγκόσμια κρίση υγείας εξελίσσεται σε οικονομική κρίση, η οποία με τη σειρά της έχει αποκαλύψει τις πραγματικές κοινωνικές ανισότητες στις κοινωνίες μας.

Μέγιστος κοινός διαιρέτης

Το υπουργείο Μετανάστευσης έκανε χθες σαν να εντόπισε «δράκο», αλλά ο δράκος που υπάρχει έχει άλλη μορφή. Με ανακοίνωσή του και επιπλέον διευκρινίσεις μάς είπε ότι το κόστος ανά ωφελούμενο για τη δομή Σιντικής δεν είναι 4.900 ευρώ αλλά 2.466 (με ΦΠΑ), διότι είχαμε υπόψη άλλον διαιρέτη.

Εξώσεις προσφύγων: Δεν υπάρχει ψυχική υγεία, χωρίς στέγη και εργασία

Στο όνομα της «αποσυμφόρησης των νησιών» από την 1η Ιουνίου ξεκίνησε η διαδικασία έξωσης 11.237 προσφύγων οι οποίοι (οι 8.000 περίπου μάλλοι άμεσα) πετιούνται έξω από τα διαμερίσματα, τα ξενοδοχεία και τις δομές, όπου τώρα διαμένουν. Με την απώλεια της στέγης διακόπτεται και η οικονομική τους ενίσχυση από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Estia II» που τους συντηρούσε. Επιπλέον, όπως σημειώνει η οργάνωση ΑΡΣΙΣ στην απεγνωσμένη επιστολή της προς το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, «εκατοντάδες παιδιά θα υποχρεωθούν να διακόψουν τη φοίτησή τους στα σχολεία τους, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το ψυχισμό τους».

Περί Ξενιστών

Ο όρος «ξενιστής» που προέρχεται από τη βιολογία έγινε τελευταία, με αφορμή την επιδημία, περισσότερο οικείος στη γλώσσα μας. Ορίζεται ως ο οργανισμός που μέσα ή πάνω του ζει ένας άλλος (ιός ή «παράσιτο») που συνήθως θεωρείται το επωφελούμενο μέλος αυτής της συμβιωτικής σχέσης. Στην περίπτωση του κορονοϊού, βέβαια, η αντίστοιχη βλάβη του ξενιστή-ανθρώπου μπορεί να είναι καταστροφική (αποδιοργάνωση του ανοσοποιητικού του συστήματος). Γενικά πάντως οι συμβιωτικές αυτές σχέσεις αποτελούν αναπόδραστα συστατικά της ζωής και της εξέλιξης από τη στιγμή της δημιουργίας της, φυλο- και οντο-γενετικά σε μια διαλεκτική πορεία.

Στις δομές της Β. Ελλάδας... φύτρωσαν διοικητές-«λουλούδια»!

Οι «κατάλληλοι» νεοδημοκράτες σε ακατάλληλες θέσεις

Με κύριο προσόν τα νεοδημοκρατικά φρονήματα -πλην ενός-, τη μηδαμινή ενασχόλησή τους με το μεταναστευτικό, πλην ενός, και ενός ακόμη που συμμετείχε σε… συγκέντρωση κατά της δημιουργίας προσφυγικής δομής, είναι κατά κύριο λόγο τα πρόσωπα που ορίστηκαν προχθές ως νέοι διοικητές των δομών στη Βόρεια Ελλάδα.

Liberation για τη βία κατά των μεταναστών στην Ελλάδα: To αποτέλεσμα της κυβερνητικής προπαγάνδας

Το όνομα του μικρού χωριού της Β. Ελλάδος, Παναγίτσα, αναφέρεται στην Παναγία. Μία γλυκιά αφιέρωση που διαψεύστηκε την προηγούμενη βδομάδα από σκηνές απίστευτης βίας. «Θα νομίζαμε ότι βρισκόμαστε στο Μισσισιπή», έγραφε ο τοπικός τύπος, συγκρίνοντας, έτσι, τη βραδιά της 4ης Μαΐου με τα λιντσαρίσματα του προηγούμενου αιώνα στο νότο των ΗΠΑ. Φυσικά, δεν είχαμε θύματα. «Το φιλότιμο, μία ελληνική λέξη, δύσκολη να μεταφραστεί, και σημαίνει το καλό που κάνουμε στους άλλους από υπερηφάνεια, σε λίγες ώρες, εκείνο το βράδυ, το πήγε περίπατο. Παρασύρθηκε από ένα ρεύμα μίσους ενάντια στους μετανάστες, οι οποίοι υποτίθεται έπρεπε να μετεγκατασταθούν στο χωριό», γράφει η γαλλική Liberation.

Ένα γράμμα

Άφησα να περάσουν λίγες μέρες, πριν σας γράψω.

Έπρεπε πρώτα να συνέλθω από το σοκ. Αλλά σκέφτηκα μήπως κι εσείς εν τω μεταξύ θα μπορούσατε να δείτε πιο ψύχραιμα όσα έγιναν. Και να απαντήσετε στα «γιατί», που με βασανίζουν.

Ήμουν κι εγώ εκείνο το βράδυ στο λεωφορείο. Μαζί με τη μητέρα και τα μικρότερα αδέρφια μου. Ξέρετε για ποιο λεωφορείο σας μιλάω. Γι’ αυτό που μας έφερε, πενήντα-εξήντα άτομα, γυναίκες και παιδιά, πρόσφυγες και μετανάστες (για να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον ένα από τον άλλο, άνθρωποι είναι και οι δυο) στην περιοχή σας, στην Παναγίτσα και την Άρνισσα.

Ταξιδεύαμε μέσα στη νύχτα και μπορώ να πω ότι ήμασταν σχεδόν χαρούμενοι, παρόλο που, όταν ξεκινήσαμε το μακρύ ταξίδι από τη χώρα μας, η Ελλάδα δεν ήταν ο προορισμός μας. Στη Γερμανία θέλαμε να πάμε.