Ένα πολυπληθές και κατ’ ανάγκην δυσκίνητο και δύσκαμπτο υπουργικό συμβούλιο κατάφερε να σχηματίσει ο νέος πρωθυπουργός, με κάμποσους υφυπουργούς μέσα, παρότι κοκορευόταν προεκλογικά ότι στόχος του είναι ένα ολιγομελές τέτοιο, ώστε να λειτουργεί ευρυθμότερα η κυβερνητική μηχανή -να μην μπερδεύεται ο πάσα ένας αναπληρωτής ή υφυπουργός στις ευθύνες και τις αρμοδιότητες του άλλου.
Τζίφος, λοιπόν, αλλά αυτά είναι αυτονόητα για τις παλιές καραβάνες της πολιτικής και για τις γραφίδες που υποστηρίζουν τον πρωθυπουργό. Οι τελευταίες μάλιστα τον παροτρύνουν να σφετεριστεί (γιατί τι άλλο από σφετερισμός είναι) όσες περισσότερες εξουσίες δύναται, γιατί, έτσι, πρωθυπουργός είναι, γούστο του και καπέλο του άρα -για δες δημοκρατική ματιά.
Είναι απαραίτητα -λένε οι κύριοι αυτοί- τα ψεύδη στην πολιτική, συγχωρητέα, αρκεί να επιτευχθεί ο σκοπός. Αλλά άμα από την πρώτη στιγμή αναιρείς τις υποσχέσεις σου στον λαό, τι αξιοπιστία να περιμένει ο λαός και τι εμπιστοσύνη να σου δείξει;
Είχε επίσης συστήσει στους υπουργούς του ο κ. Μητσοτάκης να μη διορίζουν συγγενικά τους πρόσωπα και ο ίδιος διόρισε, λέει, έναν ανιψιό του στη Βουλή. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ασφαλώς κάτι δεν πάει καλά στο ξεκίνημα.
Τοποθέτησε τον Σταϊκούρα υπουργό Οικονομικών, τον άνθρωπο που ως αναπληρωτής υπουργός το 2012 είχε ψηφίσει τον νόμο 4093, με βάση τον οποίο πετσοκόφτηκαν (κατασπαράχτηκαν από το κράτος-τέρας) οι συντάξεις. Με την ευκαιρία: θα επιστραφούν τα αναδρομικά στους συνταξιούχους, αφού ο εν λόγω νόμος έχει «εκπέσει»;
Για φαντάσου, να εμπιστευτείς έναν μηχανικό, να σου φτιάξει το σπίτι κακότεχνα, να γκρεμιστεί στο τέλος· θα τον ξαναπροσλάβεις; Εάν ναι, αυτό ισοδυναμεί με συνειδητό, αποφασισμένο έγκλημα. Δεν ξέρω αν έχει σημασία ότι δεξιές εφημερίδες αρέσκονται να αποκαλούν τον κ. Σταϊκούρα καραμανλικό. Μάλλον για εσωτερικές ισορροπίες πρόκειται οι οποίες, ως γνωστόν (!) υπερκερούν την κοινή λογική (κάτι «ισορροπιστικόν» φαίνεται να συνέβη και με την κ. Κεφαλογιάννη).
Εκείνο που όντως έχει σημασία είναι να απαλειφθεί η αδικία σε ό,τι αφορά τους συνταξιούχους, να επιστραφούν τα βιαίως παρακρατηθέντα ή τέλος πάντων να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ουδείς συγκινείται πλέον από τέτοιου είδους πρακτικές, αφού όλα δικαιολογούνται, όλα επιτρέπονται -όποιος δεν το χωνεύει μάλλον ζει σε άλλη χώρα. Να, που καλούμαστε να χωνέψουμε τα ψεύδη και τις «ανορθοδοξίες». Για να δούμε και το κόμμα του κ. Βαρουφάκη. Η αλήθεια είναι ότι η παρέμβασή του για το άσυλο στα πανεπιστήμια ήταν συγκροτημένη και δυναμική.
Όσο τα ψευδολογήματα της εκάστοτε κυβέρνησης είναι αποδεκτά από την κοινωνία, ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά -θέλει δεκαετίες για να αλλάξει η νοοτροπία του ραγιαδισμού, όπως και το να οικειωθεί κάποιος με τους δημοκρατικούς θεσμούς· όσο για την αλληλεγγύη μεταξύ κοινωνικών ομάδων, άσ’ τα, βράσ’ τα. (Πού την πάει κανείς την αδράνεια και την αδιαφορία των πολλών;)
Τέλος: αυτά που λένε για επιστροφή της «κανονικότητας», για αμητό επενδύσεων κ.ά. είναι απλώς ευτράπελα και για φιλελεύθερη κατανάλωση. Ψευδολογήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου