Βιάζονται, υπέρμετρα. Να κάνουν νομοσχέδια ή –στο πιο βιαστικό…– να σπρώξουν πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Παντού. Από την υγεία και την παιδεία μέχρι το περιβάλλον, τον πολιτισμό, το ποδόσφαιρο, την απολιγνιτοποίηση (λέξη κι αυτή να σου πετύχει!) και το –κρισιμότατο και διαρκώς επίκαιρο– Προσφυγικό.
Στα άλλα δυο μεγάλα θέματα: την εξωτερική πολιτική και την οικονομία. Στην πρώτη, ο υπουργός κάνει ό,τι μπορεί, αλλά πάνε και μπλέκονται στα πόδια του –από άλλο υπουργείο!– κάτι απόστρατοι αντιστράτηγοι με αμφιλεγόμενα πτυχία που του τα χαλάνε. Και στη δεύτερη, την οικονομία –μόνος τομέας κυβερνητικής δράσης που εμφανίζεται συνετός και μετρημένος–, όσο και να θέλεις να την επαινέσεις, εκεί κάνουν κουμάντα οι θεσμοί και δεν σηκώνει και πολλά πολλά· ούτε σε λόγια ούτε σε έργα.
Σε όλα τ’ άλλα βιάζονται να παρουσιάσουν έργο. Ή παρουσιάζουν για δικά τους, έργα των προκατόχων. Ή κατεδαφίζουν, απερίσκεπτα, έργα που θα έπρεπε να διατηρηθούν· γιατί δεν τα έκαναν και όλα καλά οι προηγούμενοι. Καταγράφονται μάλιστα αρκετές υπαναχωρήσεις, αναλογικά με το βραχύ διάστημα που κυβερνάνε. Τα έχουν αυτά τα επακόλουθα η βιασύνη και το όπως όπως. Και τι να πεις; Οτι πιάσανε δουλειά απαράσκευοι, χωρίς εργαλεία και χωρίς πρόγραμμα; Η γνώμη μου είναι ότι έτσι έγινε. Αλλά τώρα πια δεν έχει σημασία.
Ομως στην πολιτική –αλίμονο στους πολιτικούς που την εφαρμόζουν και τρισαλίμονο στους πολλούς που την υφίστανται· είτε τους ψήφισαν είτε δεν τους ψήφισαν– μετράνε οι αριθμοί και τα αποτελέσματα. Αν βγαίνουν οι αριθμοί και έχουν τα αποτελέσματα θετικό πρόσημο, ακόμα και οι αυτοσχεδιασμοί και οι προχειρότητες παραβλέπονται. Αν όμως αριθμοί και αποτελέσματα είναι βράσ’ τα κι άσ’ τα, τότε το ρόδινο μέλλον των υποσχέσεων γίνεται… έκτακτο σημερινό δελτίο καιρού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου