Σχόλιο για τη Χριστουγεννιάτικη ανάρτηση του Καθηγητή Ηλία Μόσιαλου -Απορία

«Ποια ανάγκη μπορεί να ωθήσει ένα ενδοκοσμικό έγκριτο επιστήμονα όπως o Hλίας Μόσιαλος που αποδέχεται την πειραματική αποδεικτική μέθοδο, να αμφισβητεί με επιστημονικό μανδύα παραμονή Χριστουγέννων σκωπτικά τη Θεοτόκο και το Θεάνθρωπο Χριστό;»

Ο κ. Μόσιαλος αναμφισβήτητα δίνει αγώνα εναντίον του Κορωναιού και τον ευχαριστούμε γι αυτό.

Ως επιστήμων επίσταται της επιστήμης του, η οποία όπως όλες οι επιστήμες, ανήκουν στο δυνατό της Γνώσης που έχει δοθεί από τον Θεό στον άνθρωπο, ούσες μέσα, οχήματα υπηρεσίας του ανθρώπου και της αλήθειας.

Yποθέτω, διαθεματικά, έχει εμπειρία και άλλων συναφών με την επιστήμη του, επιστημὠν.

Δεν γνωρίζω αν η επιστημονική του γνώση επεκτείνεται και στην επιστήμη της Θεολογίας.

Ας μου επιτραπεί ως πτυχιούχος της επιστήμης της θεολογίας (όχι απαραίτητα θεολόγος σύμφωνα με τον ορισμό του Γρηγορίου Θεολόγου), να επισημάνω μια υπέρβασή του (επιστημονική) αφορώσα το χριστουγεννιάτικο σκίτσο του Ιωσήφ με την Παναγία με τον διάλογο για τη μάσκα και τον κρίνο που ανάρτησε.

Βεβαίως η εικόνα την οποία χρησιμοποιεί, είναι άνευ ουσιαστικού θεολογικού περιεχομένου διότι απουσιάζει από αυτή η αίσθηση της πραγματικότητας ότι η γυναίκα που κάθεται στο γαϊδουράκι είναι Θεοτόκος 1.

Όμως η ζωγραφιά με το συγκεκριμένο διάλογο δεν αποτρέπει την ευθεία (ειρωνικά επιθετική) αμφισβήτηση της Θεανθρωπότητας του Χριστού η οποία είναι το μη λεκτικό μα λογικά επαγωγικό συμπέρασμα του σκίτσου του.

Η Απορία μου: αλήθεια, ποια ανάγκη μπορεί να ωθήσει ένα ενδοκοσμικό έγκριτο επιστήμονα όπως o Hλίας Μόσιαλος που αποδέχεται την πειραματική αποδεικτική μέθοδο, να αμφισβητεί με επιστημονικό μανδύα παραμονή Χριστουγέννων σκωπτικά τη Θεοτόκο και το Θεάνθρωπο Χριστό;

Aυτόν, που ως άνθρωπος, γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο σχετίστηκε υπαρξιακά με τους ανθρώπους και την κτίση, αλλά που ως άπειρος Θεός και Δημιουργός του Σύμπαντος, εκφεύγει των πειραματικών ενδοκοσμικών αποδείξεων οποιασδήποτε επιστήμης;

Έχουμε εδώ ένα επιστήμονα που ενώ ουσιαστικά αρνείται τη θεότητα του Χριστού (αναφαίρετο απόλυτο δικαίωμά του ελευθερίας σκέψης και πίστης που ο ίδιος ο Χριστός ζητά από όλους μας ως ο ΏΝ η πηγή της Ελευθερίας), ταυτόχρονα διατυπώνει εμμέσως πλην σαφώς -μάλιστα με μορφή επιθετικής θρησκευτικής πίστης- την άρνησή του στη θεότητα του Χριστού, αφού τόσο ως άνθρωπος όσο και ως επιστήμονας δεν μπορεί εξ ορισμού να αποδείξει αυτό που ισχυρίζεται;

Nομίζω θα είναι πιο επιστημονικό να στρέψει την κριτική του και το χιούμορ του σε όσους δεν τηρούν τα μέτρα covid19 και να αφήσει τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Γιατί λοιπόν κάνει αυτή την επιστημονική υπέρβαση; Mια γιαγιά έλεγε σε κἀποιον που έλεγε παρόμοια κάτι απλό: παιδάκι μου γατί ασχολείσαι με κάτι που δεν υπάρχει;

(Eάν όμως η Παναγία γέννησε άνθρωπο όπως σαφώς υπαινίσσεται ο κ. Μόσιαλος, τότε ο Χριστὀς ως Θεάνθρωπος δεν υπάρχει, άρα δεν υπάρχει και λόγος να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα).

Προληπτικά, δηλώνω ότι είμαι εναντίον της βέργας των παλιών δασκάλων και διότι την έχω υποστεί ως ζωηρός και για προφανείς παιδαγωγικούς λόγους.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ (και στον κ. Μόσιαλο που αποφαίνεται και για όσα δεν γνωρίζει... που όμως υπάρχουν)

Νίκος Κοτοπούλης Δάσκαλος MSc -Θεολόγος 

Πηγή: alfavita.gr