Ενισχύονται οι προοδευτικές φωνές εναντίον του ευρώ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ Β. ΣΤΡΕΕΚ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ NEW LEFT REVIEW

Στην πνιγηρή ιδεολογική ατμόσφαιρα που περιβάλλει την Ελλάδα μετά την άνευ όρων συνθηκολόγηση της 13ης Ιουλίου, κάθε φωνή εναντίον του ευρώ δαιμονοποιείται αυτόματα ως καταστροφική δραχμολαγνεία. Αρθρογράφοι φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης (ΑΥΓΗ, Εφημερίδα Συντακτών, TVXS κ.α.) αισθάνονται εσχάτως υποχρεωμένοι να υπερασπιστούν με ιεροεξεταστικό ζήλο τον ευρωπαϊσμό τους, εξορκίζοντας ως εξ αντικειμένου συνοδοιπόρους της Μαρίν Λεπέν και του Νάιτζελ Φάρατζ όσους προβάλλουν μια αριστερή πολιτική ρήξης με την ευρωζώνη. Περιττό να πούμε ότι κάποιοι εξ αυτών αισθάνονται εξαιρετική ηδονή να ασκούν αυτό το «λειτούργημα» εναντίον της Λαϊκής Ενότητας, για λόγους που αυτοί γνωρίζουν καλύτερα. Το ότι σημαντικές δυνάμεις της ευρωπαϊκής, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπως το ΚΚ Πορτογαλίας, τάχθηκαν πρόσφατα- με καταλύτη την ελληνική εμπειρία- υπέρ της αποχώρησης από την ευρωζώνη ή ότι άλλες δυνάμεις, όπως το Αριστερό Κόμμα της Γαλλίας και σημαντική πτέρυγα του Die Linke στη Γερμανία, ανοίγουν αυτή τη συζήτηση, θεωρείται άνευ αξίας λεπτομέρεια από τους ίδιους αναλυτές.

Η άποψη του Κ. Λαπαβίτσα για τη «μετάβαση σε εθνικό νόμισμα»

Μέσα σε ένα σαφές μεταβατικό πρόγραμμα, που μόνο μια μαζική δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να αναλάβει, η έξοδος από το ευρώ παραμένει αναγκαία συνθήκη. Αλλά όχι ικανή. Γιατί αν ο στόχος αυτός αποσπαστεί από το πλαίσιό του, αφήνει περιθώρια επικίνδυνων αυταπατών για έναν κάποιο απελευθερωτικό ρόλο του νομίσματος.

Η επτά­μη­νη εμπει­ρία της διακυβέρνη­σης Τσί­πρα απο­δει­κνύ­ει με τον πιο στα­θε­ρό τρόπο ότι αν μια πολιτική αντι­λι­τό­τη­τας, για λογαριασμό των υπο­τε­λών τά­ξε­ων, δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νη να έρθει σε ρήξη με τις ευ­ρω­η­γε­σί­ες και το ευρώ, είναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νη να μετατρα­πεί στο αντί­θε­τό της, σε μνημο­νια­κή πο­λι­τι­κή. Η πρό­βλε­ψη αυτή υπήρ­χε, με προ­δρο­μι­κό τρόπο, στο «ιδρυ­τι­κό» πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (καμιά θυσία για το ευρώ: αν υπο­χρε­ω­θού­με να επιλέξου­με με­τα­ξύ της αντο­χής του ευρώ και της υπε­ρά­σπι­σης του λαού μας, θα επι­λέ­ξου­με την υπε­ρά­σπι­ση του λαού...). Μετά την εμπει­ρία της Κύ­πρου, τόσο η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα συ­νο­λι­κά όσο και το Κόκ­κι­νο Δί­κτυο ει­δι­κό­τε­ρα, ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­ή­σα­με αυτήν τη θέση μέσα στις δια­μά­χες στο εσω­τε­ρι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: Το «καμιά θυσία για το ευρώ» δεν ήταν πλέον αρκετός εξο­πλι­σμός, η προ­ε­τοι­μα­σία για την ανα­πό­φευ­κτη σύγκρου­ση με τις ευ­ρω­η­γε­σί­ες και την έξοδο από το ευρώ προ­βλή­θη­κε ως «ανα­γκαία συν­θή­κη» για την επι­μο­νή στην πολιτι­κή αντι­λι­τό­τη­τας.

Η απέραντη ένδεια των ευρωλαγνικών επιχειρημάτων

Η αλήθεια είναι πώς ανέκαθεν οι οπαδοί του ευρώ δεν τα πήγαιναν καλά στην προσπάθειά τους να δώσουν σχήμα και μορφή με έναν πειστικό τρόπο στο όραμά τους. Ακόμη και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν τίποτε ορατό δεν σκίαζε τον κοινό ευρωπαϊκό ουρανό, το περίβλημα με το οποίο έντυναν το κοινό νόμισμα ήταν η σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που υποτίθεται ότι αυτομάτως θα ερχόταν και αυτομάτως θα βελτίωνε τα εισοδήματά μας, και τα χαμηλά επιτόκια, που πράγματι ήρθαν διευκολύνοντας όμως την υπερχρέωση των ιδιωτικών νοικοκυριών και αδυνατώντας να αποτρέψουν την δημοσιονομική κρίση των περιφερειακών κρατών της ευρωζώνης.

Το σύνδρομο του ευρώ

Η μνημονιακή 6ετία κατεδάφισε, μεταξύ πολλών άλλων και, ένα ολόκληρο σύστημα από βεβαιότητες που είχε εγκαθιδρυθεί στο συλλογικό ψυχισμό των νεοελλήνων της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Η διαρκώς αυξανόμενη καταναλωτική ευμάρεια, η ατελεύτητη «πρόοδος», η ὀλο και «ισχυρότερη» Ελλάδα, ο ακατάσχετος ναρκισσισμός, η κάθε λογής «ευκολία», ο απολιτίκ ωχαδερφισμός, η ακόρεστη δίψα αχαλίνωτων επιθυμιών, αλλά και πολλά σημαντικά άλλα, όπως τα κατακτημένα δικαιώματα της εργασίας, ένα στοιχειώδες κοινωνικό κράτος, μια στοιχειώδης αίσθηση ασφάλειας για το αύριο κ.λπ. προσέκρουσαν με πάταγο στον τοίχο των Μνημονίων, που ήταν πάντα χτισμένος με τα υλικά της ενοχοποίησης ενός ολόκληρου Λαού «τεμπέληδων και διεφθαρμένων», που είχε έρθει η ώρα τους να τιμωρηθούν.

Η χώρα στο ευρώ, οι αξίες στη... δραχμή

Η χώρα γυρίζει σε επίπεδα... δραχμής. Μπορεί το Grexit να μη βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας λόγω της πορείας που πήραν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ωστόσο, πολλά από τα βασικά οικονομικά μεγέθη έχουν ήδη επιστρέψει ή αναμένεται να επιστρέψουν το επόμενο διάστημα στο... 2001, τελευταίο έτος κατά το οποίο στη χώρα μας χρησιμοποιούσαμε το εθνικό μας νόμισμα.

Επιστρέψαμε στη δραχμή με … ευρώ!

«Χάθηκαν» περιουσιακά στοιχεία 600 δισ - Τα εισοδήματα «γύρισαν» στο... 2003!

Την ώρα που η κυβέρνηση και οι άλλοι μνημονιακοί εταίροι καταγγέλλουν για εσχάτη προδοσία όσους αναφέρονται στην επείγουσα ανάγκη εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα στοιχεία δείχνουν ότι έχουμε ήδη επιστρέψει στα χρόνια της… δραχμής!

Τσίπρας: Το δίλημμα ήταν Μνημόνιο με ευρώ ή Μνημόνιο με δραχμή

Ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε των επιλογών του που οδήγησαν στο τρίτο μνημόνιο και δήλωσε πως δεν μετανιώνει για όσα συνέβησαν, ενώ εξάντλησε κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης.

«Σήμερα κλείνει ένας πρώτος κύκλος μιας σκληρής επίπονης, εξαντλητικής διαδικασίας που ξεκίνησε στις 25 Γενάρη με τη συγκρότηση αυτής της κυβέρνησης. Σήμερα έχουμε ένα εντελώς νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο και με βάση την πραγματικότητα οφείλουμε να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα».
Αυτό τόνισε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.

Δραχμή: Δεν είναι στραβός ο γιαλός!

Στο πλαίσιο των θέσεων όσων υποστηρίζουν ότι, η δραχμή είναι μια έκφραση σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας, η άποψή μας, παρά τις κριτικές που δεχόμαστε, εξακολουθεί να παραμένει η ίδια: Δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουν όσοι υποστηρίζουν τον ωραιοποιημένο μύθο του εθνικού νομίσματος.

Πριν μερικές ημέρες συγκεκριμένα άρθρα και αναλυτές απαντούσαν στις κατά καιρούς θέσεις μου για τη θεοποιημένη δραχμή και το διαμονοποιημένο ευρώ. Eνόψει μάλιστα της τελικής συμφωνίας με τους θεσμούς, ο διάλογος αυτός αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι σκόπιμο να απαντήσω στις απόψεις των αναλυτών αυτών.

Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: «Τοξική η ερμηνεία ταύτισης ευρώ και πολιτεύματος»

Για μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από το ζήτημα της σκοπιμότητας ή/και βιωσιμότητας της παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ στο ζήτημα της ποινικοποίησης ακόμα και της υπόνοιας μεταβολής του σήμερα ισχύοντος εθνικού νομίσματος, κάνει λόγο η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Με ανακοίνωσή της υποστηρίζει «η πρωτοφανής προσπάθεια υποκατάστασης της πολιτικής επιχειρηματολογίας από μια μάλλον “υπερβατική” θεώρηση των ερμηνευόμενων διατάξεων θα ήταν μια ακόμα ανάξια σχολιασμού νομική “ακροβασία”, εάν δεν ήταν τόσο δικαιο-ηθικά “τοξική”».

Η Ένωση καταδικάζει την ερμηνεία ότι το δημοκρατικό πολίτευμα νοείται μόνο υπό συνθήκες ευρώ σημειώνοντας ότι έτσι υφίσταται προσβολή του δημοκρατικού πολιτεύματος σε κάθε περίπτωση νομισματικής αστάθειας ή μεταβολής του εκάστοτε ισχύοντος νομίσματος. 

Επισημαίνεται πως «σε περίπτωση άσκησης ποινικής δίωξης κατά του Γιάνη Βαρουφάκη, αναμένουμε περαιτέρω την κλήση του κ. Σόιμπλε σε απολογία».

Ευρώ πάση θυσία; Ε όχι, κύριοι!

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: Το νόμισμα είναι το μέσο και όχι ο σκοπός. Το αν μια χώρα θα έχει μάρκο, δολάριο, ευρώ, δραχμή, φράγκο ή ρούβλι, δεν αντιμετωπίζει από μόνο του τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Είναι όμως ένα εργαλείο για την αντιμετώπισή τους. Είναι ένα μέσο στη χάραξη της γενικότερης οικονομικής –και όχι μόνο– πολιτικής.

Για παράδειγμα: Η Σοβιετική Ένωση είχε ρούβλι. Ρούβλι έχει και η σημερινή Ρωσία. Ασκείται η ίδια οικονομική πολιτική; Ασφαλώς όχι. Ασκείται η ίδια κοινωνική πολιτική; Ασφαλώς όχι. Το ρούβλι, όμως, παραμένει το ίδιο.

"Το Ποτάμι" «μίλησε», ξεχείλισε και το τερμάτισε: «"Μένουμε ευρώ", ναι σε περικοπή συντάξεων, όχι σε... μείωση χρέους!»

«Πρέπει να μείνουμε στο Ευρώ. Αν ο κ. Τσίπρας πει όχι στην συμφωνία πάμε κατευθείαν σε εκλογές» υποστήριξε ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα La Republica. 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης υπογράμμισε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ γιατί δεν έχει αυτό το δικαίωμα. «Δεν ψηφίστηκε από εκατομμύρια ψηφοφόρους για να πράξει αυτό. Το ξέρει. Το συζητήσαμε κατά τη συνάντησή μας, την εβδομάδα που αφήνουμε πίσω μας και μου εγγυήθηκε ότι αν αναγκαστεί να πει όχι σε κάθε μορφή συμβιβασμού, τότε θα οδηγήσει αμέσως τη χώρα σε εκλογές» συμπλήρωσε.

Forbes: Η Γερμανία πρέπει να κάνει κίνηση προς την Ελλάδα για τις πολεμικές επανορθώσεις και να σώσει το ευρώ

Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα της αβύσσου και θα μπορούσε να παρασύρει ολόκληρη την Ευρωζώνη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, θέτοντας τέλος στο καταπληκτικό σχέδιο οικονομικής συνεργασίας, ευμάρειας και ειρήνης σε μια ήπειρο που πλήττονταν για αιώνες από πολέμους και άλλες μάστιγες, καταλήγοντας στις φρικαλεότητες του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, αναφέρεται σε άρθρο στο FORBES με τίτλο «Ναι η Γερμανία θα πρέπει να συμφωνήσει να κάνει κάποια κίνηση προς την Ελλάδα σε σχέση με τις πολεμικές επανορθώσεις και να σώσει επίσης και το ευρώ» .

«Η Ελλάδα στο ευρώ και πάση θυσία συμφωνία» είπαν με ένα στόμα, μια φωνή Σαμαράς και Γιούνκερ

«Κριτήριο της κάθε κίνησής μας είναι να διασφαλίσουμε την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρώπη και το ευρώ», δήλωσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, λίγο μετά το γεύμα εργασίας που είχε με τον Πρόεδρο της Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στην έδρα της Επιτροπής στις Βρυξέλλες. Εξερχόμενος από το κτίριο της Επιτροπής, ο Α. Σαμαράς δήλωσε σε ομάδα Ελλήνων δημοσιογράφων ότι «ο Ζ. Κ. Γιούνκερ είναι φίλος της Ελλάδας».

Τσεχικό «όχι» στο ευρώ

«Όχι» στο ευρώ ξαναλέει ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της Τσεχίας, Αντρέι Μπάμπιτς. Ως αιτία της σθεναρής άρνησης επικαλείται την κατάσταση στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τους Financial Times, ο A. Μπάμπις μεταθέτει την πιθανότητα ένταξης της χώρας στο ευρώ για μετά το 2018.

Δεν αλλάζει η ώρα σε θερινή φέτος στην Ελλάδα

Σάλο έχει προκαλέσει η απόφαση της κυβέρνησης να μην εφαρμοστεί φέτος η θερινή ώρα και να μην μετακινηθούν οι δείκτες των ρολογιών μια ώρα μπροστά τα ξημερώματα της επόμενης Κυριακής.

Σύμφωνα με συνιστώστες του Μεγάρου Μαξίμου, η απόφαση να μην πάνε μπροστά οι δείκτες των ρολογιών στην Ελλάδα πάρθηκε από τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.

Μου δείχνεις τα χαμηλά επιτόκια των άλλων; Σου δείχνω το ευρώ…

Ήταν 28 Απριλίου του 2014, η τελευταία μέρα που το ευρώ είδε τιμή, πάνω από τα 1,39 δολάρια. Σε λιγότερο από 12 μήνες ακολούθησε βουτιά και αυτές τις ημέρες, το ευρώ κάτω από τα 1,10 δολάρια, μετράει ήδη μια πτώση περίπου 21%.

Ήταν 28 Απριλίου του 2014, η τελευταία μέρα που το ευρώ είδε τιμή, πάνω από τα 1,39 δολάρια. Σε λιγότερο από 12 μήνες ακολούθησε βουτιά και αυτές τις ημέρες, το ευρώ κάτω από τα 1,10 δολάρια, μετράει ήδη μια πτώση περίπου 21%.

Πρόκειται για τεράστια πτώση η οποία σε τόσο μικρό διάστημα, μικρότερο από ένα χρόνο, ισοδυναμεί περίπου με υποτίμηση και μάλιστα ενός θεωρητικά ισχυρού νομίσματος, που είναι πια και αποθετικό νόμισμα. Με άλλα λόγια γεμίζει τα αμπάρια, τα αποθέματα, των Κεντρικών Τραπεζών, σε όλο τον πλανήτη κι όχι μόνο αυτά των χωρών της Ευρωζώνης.

Μήπως τελικά είμαστε ήδη εκτός ΕΕ και Ευρώ;

Υποτίθεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται εντός της ΕΕ κατέχοντας έναν ισότιμο ρόλο με τους υπόλοιπους «εταίρους» της, ενώ παράλληλα διατηρεί την εθνική της ανεξαρτησία.

Πόσο, όμως, απηχούν την πραγματικότητα όλα αυτά, σύμφωνα με όσα συμβαίνουν τα τελευταία, τουλάχιστον, χρόνια στη χώρα μας; Τα οποία μπορεί και να χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο αν εφαρμοστούν όσα ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ με προεξάρχουσα τη Γερμανία που θέλουν να μετατραπούν οι Έλληνες πειραματόζωα ενός απάνθρωπου εργαστηρίου λιτότητας και εξαθλίωσης; 

Τι θα συμβεί αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ: Απαντήσεις σε 3 μεγάλα ερωτήματα

Τις επιπτώσεις που θα είχε μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, προσπαθεί να προβλέψει και να αναλύσει το οικονομικό site Financial Post. Τρία κύρια ζητήματα παραθέτονται: Πρώτον τι θα γίνει στο ευρώ, αν αποχωρήσει η Ελλάδα. Δεύτερον, τι θα σημαίνει για ολόκληρη την Ευρώπη. Και τρίτον, πως ένα τέτοιο σενάριο θα επηρέαζε την παγκόσμια οικονομία.

Όπως εκτιμά το Financial Post, αν η Ελλάδα αποχωρήσει από το ευρώ, αυτό ουσιαστικά θα σημάνει και τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος. Την ίδια στιγμή, οι επενδυτές θα ρευστοποιήσουν άμεσα όλα τα εντός των ευρωπαϊκών συνόρων περιουσιακά τους στοιχεία. Ένα τέτοιο σενάριο θα είχε αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομία, πλήτοντας την αγορά ενέργειας και τις παγκόσμιες εξαγωγές. Και αυτό γιατί, όπως σημειώνεται στην ίδια ανάλυση, «η Ευρώπη εξυπηρετεί το ένα πέμπτο του παγκόσμιου εμπορίου».

"Θα βρέχει ευρώ" σαν το "λεφτά υπάρχουν";

Αν όχι η Ελλάδα σίγουρα τα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων περιμένανε με μεγάλη ανυπομονησία τους χρησμούς του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας κ.Ντράγκι. Ο κάθε ένας για τους δικούς του επικοινωνιακούς λόγους που δεν αξίζει να αναλύσουμε εδώ διότι γρήγορα θα ξεχαστούν μετά τις εκλογές.

Ας δούμε όμως γιατί γίνετε τόσος λόγος για την χαλάρωση. Ποιες οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει για την οικονομία αυτή η απόφαση και πως να τις εκμεταλλευτούμε. Θα βρέχει ευρώ; Θα κρατάμε εμείς ομπρέλες; Τι ακριβώς είναι η ποσοτική χαλάρωση ή αγγλιστί QE (Quantitative Easing).

Δέκα λόγοι που "έσπασε" η ισοτιμία ελβετικού φράγκου / ευρώ. Τι επιλογές έχουν οι Έλληνες δανειολήπτες

Πριν το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης  για να αγοράσει κανείς ένα ευρώ χρειαζόταν περισσότερο από 1,50 ελβετικά φράγκα. Από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης και μετά το ευρώ άρχισε να πέφτει και το ελβετικό φράγκο να ανατιμάται  καθώς οι επενδυτές πουλούσαν ευρώ και αναζητούσαν ασφάλεια στο ελβετικό νόμισμα και μέχρι τον Αύγουστο του 2011 η ισοτιμία του με το ευρώ είχε φτάσει στο ένα προς ένα. Στην προσπάθεια της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας  από τη μια να προστατέψει την οικονομία της χώρας και από την άλλη να συνεισφέρει στην αποκλιμάκωση των πιέσεων, κερδοσκοπικών και μη, στο ευρώ, έλαβε την απόφαση,  στις 06 Σεπτεμβρίου του 2011, να δημιουργήσει μία τεχνητή, κλειδωμένη ισοτιμία του φράγκου με το ευρώ στο 1,20 έτσι ώστε ένα ευρώ να κοστίζει , σταθερά, 1,20 φράγκα. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να πουλάει φράγκα και να αγοράζει ευρώ, σε μία φάση που κανένας δεν ήθελε το ευρωπαϊκό νόμισμα. Με αυτόν τον τρόπο η Ελβετία παρείχε μία πολύ σημαντική στήριξη στο ευρωπαϊκό νόμισμα.