ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ και με αφορμή τον εκτροχιασμό του εμβολιαστικού προγράμματος που είχε εκπονήσει η Ε.Ε., στελέχη όλων των κομμάτων, ακόμη και της Ν.Δ., άρχισαν να «πέφτουν από τα σύννεφα», ανακαλύπτοντας τα παζάρια και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στην Ε.Ε. και τους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους.
Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα. Οι εξελίξεις στο ζήτημα του εμβολιασμού επιβεβαιώνουν με τραγικό τρόπο τις προβλέψεις, αλλά και τις προτάσεις που διατύπωσε εδώ και καιρό το ΚΚΕ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ καλλιέργησε την προσδοκία του εμβολίου ως άλλοθι για να μην πάρει τα αναγκαία μέτρα στο δημόσιο σύστημα υγείας. Και σήμερα που όλος ο σχεδιασμός είναι στον αέρα, ο ελληνικός λαός εκτίθεται σε πολύ μεγάλους κινδύνους.
Από την πρώτη στιγμή είπαμε πως η χώρα μας δεν θα πρέπει να εξαρτάται απ’ τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ε.Ε. με ορισμένους φαρμακευτικούς ομίλους... Συμφωνίες που υπηρετούν επιχειρηματικούς, πολιτικούς σκοπούς και όχι την προστασία της δημόσιας υγείας και έγιναν «κουρελόχαρτα» από τους ίδιους που τις υπέγραψαν.
Μάλιστα, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ ζήτησαν να δοθούν και στη δημοσιότητα τα συμβόλαια της Ε.Ε. με τις συγκεκριμένες εταιρείες. Εις μάτην!
ΓΙΑΤΙ, άραγε, μια χώρα δεν μπορεί να συνάπτει απευθείας συμφωνίες, αλλά να δεσμεύεται κιόλας ότι δεν θα έχει δικό της σχέδιο για προμήθεια εμβολίων, τη στιγμή μάλιστα που αφήνει να διαρρεύσει ότι ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία, έχουν προχωρήσει σε διμερείς συμφωνίες; Γιατί δεν μπορεί η χώρα μας να προμηθευτεί όλα τα διεθνώς διαθέσιμα εμβόλια που κρίνονται πλέον αποτελεσματικά και ασφαλή; Αλλά και γιατί ένα κράτος δεν μπορεί να έχει τις δικές του υποδομές στην έρευνα και την παραγωγή φαρμάκου, έτσι ώστε να εξασφαλίζει την επάρκειά του σε εμβόλια και φάρμακα;
ΤΑ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ αυτά ερωτήματα, που πλέον απασχολούν κάθε λογικό άνθρωπο, φέρνουν στο προσκήνιο και τις ενοχλητικές –για κάποιους– απαντήσεις.
Βάζουν στο στόχαστρο την ίδια την Ε.Ε. Αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα της ως μιας αντιδραστικής ένωσης καπιταλιστικών κρατών. Εκθέτουν όσους –χρόνια τώρα– παραμυθιάζουν τον λαό για τη δήθεν ευημερία, ασφάλεια κι αλληλεγγύη της Ε.Ε., αλλά και τον εκφοβισμό για τη δήθεν απομόνωση των λαών αν βρεθούν εκτός αυτής.
Και τι αποδεικνύεται; Οτι η μεγαλύτερη απομόνωση είναι αυτή που ζει τώρα ο λαός, του οποίου ο εμβολιασμός, δηλαδή η σωτηρία του από τον ιό, εξαρτάται από τα επιχειρηματικά παιχνίδια και τους ανταγωνισμούς. Αυτή η Ε.Ε. πράγματι μπορεί να αλλάξει, αλλά μόνο προς το χειρότερο, αν οι λαοί μείνουν με σταυρωμένα χέρια, όπως μέχρι σήμερα, αναμένοντας «σωτήρες». Τραγική απόδειξη είναι η διαχείριση της πανδημίας σε όλα τα κράτη-μέλη, ακόμη και εκεί όπου την πανδημία διαχειρίζονται οι κατ’ όνομα «προοδευτικές κυβερνήσεις» (π.χ. Ισπανία, Πορτογαλία).
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα παραπάνω ερωτήματα, αλλά και συνολικά οι εξελίξεις με την πανδημία βάζουν πάνω από όλα στο στόχαστρο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, όπου η προστασία της υγείας αποτελεί κόστος, τα φάρμακα και τα εμβόλια είναι εμπορεύματα και κριτήριο για την παραγωγή τους είναι τα κέρδη των φαρμακευτικών ομίλων.
Είναι μήπως άσχετη, ως προς αυτό, η κριτική που γίνεται από μερίδα της επιστημονικής κοινότητας ότι η ανθρωπότητα θα ήταν πολύ καλύτερα προετοιμασμένη για την αντιμετώπιση του νέου ιού αν δεν είχε διακοπεί η επιστημονική έρευνα την εποχή εμφάνισης των πρώτων κορονοϊών; Ή μήπως αυτή η διακοπή δεν σχετίζεται με την εμπορική αποτίμηση των αποτελεσμάτων της έρευνας;
Ολοι όσοι αναμασούν τελευταία ότι «τα εμβόλια είναι δημόσια αγαθά», χωρίς όμως την ίδια στιγμή να αμφισβητούν στο ελάχιστο αυτή την πραγματικότητα και τους σιδερένιους κανόνες της αγοράς, καταλήγουν να συσκοτίζουν το πρόβλημα και κατ’ επέκταση τη λύση του. Η πρόταση, για παράδειγμα, περί «εξαγοράς της πατέντας» ανοίγει τον δρόμο για έναν νέο κύκλο παζαριών, εμπορικών συμφωνιών και ανταγωνισμών ανάμεσα σε Ε.Ε., κράτη-μέλη και φαρμακοβιομηχανίες, που πάλι θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί, τόσο με το υστέρημά τους όσο και με την ίδια τους την υγεία και τη ζωή.
Η ΜΟΝΗ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ για τους λαούς πρόταση, η οποία συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της ιδιοκτησίας, δεν είναι «η εξαγορά της πατέντας» αλλά η κατάργησή της. Γιατί τα εμβόλια και τα φάρμακα είναι προϊόν της επιστήμης, της τεχνολογίας, πρώτα απ’ όλα της συλλογικής ανθρώπινης εργασίας και θα μπορούσαν πραγματικά να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού στην υγεία, τη ζωή, αν υπήρχε βιομηχανία φαρμάκου κρατική, κοινωνικοποιημένη, η οποία και με την ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας θα μπορούσε να προάγει την έρευνα, τη μελέτη, την παραγωγή εμβολίων και φαρμάκων.
Τότε ναι, το φάρμακο και τα εμβόλια θα ήταν δημόσια αγαθά και η προστασία της υγείας του λαού μόνιμη προτεραιότητα!
Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου - Εκπρόσωπος του Γραφείου Τύπου, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου