Διαδικτυακή εκδήλωση από το Τμήμα Εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Ν. Πέλλας για τη βία και τη σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία

Το Μίσος*

Τελικά οι ευσεβείς πόθοι των κάθε λογής έγκριτων και μη ρεπόρτερ οι οποίοι εδώ και τριάντα τουλάχιστον χρόνια ταϊζουν φυλετισμό τον κοσμάκη ταυτίζοντας τις κάθε λογής παραβατικές συμπεριφορές με τη χώρα καταγωγής των ατόμων και μετατρέποντας συστηματικά την εθνική/θρησκευτική ταυτότητα σε ιδιότητα (ο “Αλβανός δράστης” εκεί όπου ουδέποτε θα έλεγαν το αντίστοιχο ο “Έλληνας διαρρήκτης”), δεν ευοδώθηκαν.

Χιλιάδες γυναίκες εγκλωβισμένες στη βία εν μέσω καραντίνας

Περίπου τέσσερις χιλιάδες οκτακόσιες εβδομήντα γυναίκες βρήκαν κουράγιο τον τελευταίο χρόνο να καταγγείλουν ότι έπεσαν θύματα βίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι στην Ελλάδα.

Η Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών που τιμάται κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου, αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταγραφούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.

Αν και τις τελευταίες δεκαετίας έχουν γίνει τεράστια βήματα για την αντιμετώπιση του φαινομένου σε ψυχολογικό και νομικό επίπεδο, οι συμπεριφορές παραμένουν ίδιες. Πίσω από κλειστές πόρτες και παράθυρα εκτυλίσσονται καθημερινά ιστορίες απελπισίας και πόνου.

Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας: Απρόκλητη βίαιη επίθεση δυνάμεων καταστολής σε βάρος αγωνιζόμενων υγειονομικών

Καταγγελία της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, για την απρόκλητη βίαιη επίθεση των δυνάμεων καταστολής με χημικά, γκλομπ και βρισιές σε βάρος αγωνιζόμενων υγειονομικών, στο πλαίσιο της χτεσινής (30/9) κινητοποίησης στο Υπουργείο Υγείας ενάντια στις απολύσεις των συναδέλφων επικουρικών.

Η πανεπιστημιακή κοινότητα καταδικάζει την αστυνομική βία

Έντονες αντιδράσεις και σοβαρό προβληματισμό έχει προκαλέσει η χθεσινή έφοδος των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ και η «επίδειξη» βίας και καταστολής. Εκτός από τους φοιτητικούς συλλόγους, την αστυνομική βία σε βάρος των φοιτητών καταδικάζει και η πανεπιστημιακή κοινότητα.

Το μπάρμπεκιου του Αντίοχου και του Πλεύρη

Μπορεί να κατέληξε χθες σε φιάσκο το μπάρμπεκιου με χοιρινά κρέατα και αλκοόλ των ρατσιστών στα Διαβατά, αλλά είχαν προλάβει να εκτεθούν, υποστηρίζοντας την πρωτοβουλία τα γνωστά στελέχη της Ν.Δ..

Χωρίς συναίνεση, είναι βιασμός

Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας διεξάγει εκστρατεία με σκοπό την αναθεώρηση του άρθρου 336 του ελληνικού ποινικού κώδικα.

Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει σήμερα ως βιασμό τη συνουσία που προκύπτει μετά από εξαναγκασμό με τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου.

Η βία κατά των γυναικών θεωρείται «φυσιολογική»

Δύο στους πέντε νέους 8 χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής πιστεύουν ότι μια γυναίκα ευθύνεται για τον βιασμό της αν έχει πιει (ακόμη και αν, όταν τη βιάζουν, έχει χάσει τις αισθήσεις της).

Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά απογοητευτικά ευρήματα έρευνας της Oxfam που έγινε σε δείγμα σε 4.731 νέων και των δύο φύλων, ηλικίας 15-25 ετών, από τη Βολιβία, τη Γουατεμάλα, τη Δομινικανή Δημοκρατία, το Ελ Σαλβαδόρ, την Κολομβία, την Κούβα, τη Νικαράγουα και την Ονδούρα, που αποκάλυψε όχι μόνο πως η βία κατά των γυναικών θεωρείται κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αλλά και ότι δεν αντιλαμβάνονται ούτε καν τον όρο «βία» και τις μορφές που αυτή μπορεί να πάρει.

Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα...

Χωρίς να έχει μεσολαβήσει η παραμικρή εξέλιξη από τον άγριο ξυλοδαρμό του διαιτητή Θανάση Τζήλου στη Λάρισα και τη διακοπή του πρωταθλήματος το Δεκέμβρη, οι παράγοντες του ποδοσφαίρου και οι διαιτητές αποφάσισαν την επανέναρξη της Super League.

Τα κορίτσια στον πλανήτη μου δε γελάνε πάντα

Τα κορίτσια στον πλανήτη μου ζουν, και κυρίως πεθαίνουν, κάπως διαφορετικά από ό,τι θα έπρεπε. Τα κορίτσια στον πλανήτη μου, τα λένε Ελένη κι Αγγελική. Καν τα ονόματά τους δε διαλέγουν. Μεγαλώνουν και τα φέρουν ως υπενθύμιση κάποιας Ελένης και κάποιας Αγγελικής που πέρασαν νωρίτερα και σίγουρα, λιγότερο ή περισσότερο, έζησαν με φόβους και λόγους όμοιους που κι εκείνες δεν τις άφηναν να γελάνε πάντα.

Πώς οι χριστιανοί διέλυσαν τον αρχαίο κόσμο

Το 313 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος είδε στο όνειρο του έναν σταυρό με τα γράμματα Χ και Ρ χαραγμένα κάτω από την επιγραφή «Εν τούτω νίκα». Είχε εκστρατεύσει εναντίον της Ιταλίας όπου κυριαρχούσε ο Μαξέντιος, αλλά η περιοχή ανήκε επισήμως στον Λικίνιο. Το έμβλημα που είδε στο «όραμα» του και υιοθέτησε θα τον οδηγούσε την επομένη στη νίκη.

Η ιστορία είναι fake history, καθώς όχι μόνο κυκλοφόρησε χρόνια μετά, αλλά επιπλέον, σε δύο εντελώς διαφορετικές εκδοχές. Ο Κωνσταντίνος δεν ήταν ποτέ εξ ολοκλήρου και αποκλειστικά αφοσιωμένος στην πίστη όπως υποστηρίζουν οι (μεταγενέστεροι) αγιογράφοι. Επισήμως ωστόσο, ήταν ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που ασπάστηκε τον χριστιανισμό. Μια μικρή εβραϊκή θρησκεία που αγνοήθηκε παντελώς από τη ρωμαϊκή ελίτ τράβηξε την προσοχή του πιο ισχυρού ανθρώπου στον κόσμο. Λίγες δεκαετίες αργότερα, το 380 μ.Χ. ο Θεοδόσιος καθιέρωσε τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Του καθηγητή

Τα φασιστοειδή που επιτέθηκαν στον καθηγητή Κοινωνικής Λαογραφίας [Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων], Βασίλη Νιτσιάκο, ασφαλώς δεν γνωρίζουν το σπουδαίο έργο του, που συνδέει τις απαρχές της συνύπαρξης με τις σύγχρονες μορφές διαβίωσης και το πόσο σημαντικό είναι αυτό για την ιστορία και τον πολιτισμό.

Η άνανδρη εναντίον του επίθεση σημαίνει ότι δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία του και αγνοούν την ακάματη εργασία του σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η εθνογεωγραφία, ο αυτοπροσδιορισμός, οι κοινότητες, οι μικρές κλίμακες κοινωνικής οικονομίας κ.ά. Μάλιστα είναι η δεύτερη φορά. Δεν αντέχεται το ανεξάρτητο πνεύμα, δεν αντέχεται η αλήθεια που πολλές φορές δεν είμαστε έτοιμοι οι περισσότεροι να την ακούμε.

Ο ευγενικός άνθρωπος

Όλο και περισσότερο ψάχνω ευγενικούς ανθρώπους, σαν να είναι είδος υπό εξαφάνιση. Η κυνικότητα με την οποία λειτουργεί συστηματικά, τα τελευταία χρόνια, ο καθημερινός άνθρωπος σβήνει σιγά σιγά την ευγένεια από τους τρόπους του. Ο Επίκουρος είχε πει πως «έναν ευγενικό άνθρωπο πρέπει να τον τιμούμε και να τον έχουμε διαρκώς στα μάτια μας και κατά κάποιον τρόπο να ζούμε και να πράττουμε σαν να ήταν πάντα μπροστά μας…». Να πώς γίνεται κανείς αγενής ή ευγενής, σκέφτομαι. Από αυτά τα οποία έχει μπροστά του στην καθημερινότητά του.

Οι άντρες με τα ράσα

Κάθε σκάνδαλο που αποκαλύπτει την υποκρισία κάποιου ιερατείου, οποιαδήποτε θρησκεία κι αν λέει ότι διακονεί, νομιμοποιεί δύο ενδιαφέροντα ερωτήματα. Το πρώτο, αν η υποκρισία αυτή είναι αναπόφευκτη και ανίατη, όσες δηλώσεις μετανοίας κι αν γίνουν, όσα διοικητικά μέτρα κι αν εξαγγελθούν. Και το δεύτερο, και πιθανόν κρισιμότερο όσον αφορά την περιπέτεια που ονομάζεται «ανθρωπότητα», αν υπάρχουν θεοί (ή Θεός) χωρίς θρησκεία· χωρίς επί γης εκπροσώπους, τοποτηρητές, μεσολαβητές, και εντέλει εξουσιαστές, με ειδική ενδυμασία, θρόνους και σκήπτρα. Και με ισχύ επί των ανθρώπων μεγαλύτερη από την κοσμική.

Είναι η κραυγή των φτωχών, ηλίθιε

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

«Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν», έγραφε ο σπουδαίος υπαρξιστής Jean-Paul Sartre.

Τα γεγονότα στην αιματοκυλισμένη Συρία, σ’ αυτή τη γωνιά του πλανήτη που καθρεφτίζει τη βαρβαρότητα του κυρίαρχου συστήματος, εκεί όπου το έγκλημα έγινε μια θλιβερή συνήθεια, επιβεβαιώνουν καθημερινά τη διαπίστωση του φιλοσόφου.

Τις τελευταίες εβδομάδες, με τους βομβαρδισμούς από τις κυβερνητικές δυνάμεις να συνεχίζονται στην περιοχή Ουάντι Μπαράντα, σημειώνονται δολιοφθορές στο σύστημα υδροδότησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι πολίτες να στερούνται την, χαρακτηρισμένη από τον ΟΗΕ το 2010 ως ανθρώπινο δικαίωμα, πρόσβαση στο νερό και ως εκ τούτου να πέφτουν θύματα αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης, αφού την ώρα που έκλειναν οι στρόφιγγες , παράλληλα, εκτοξεύονταν οι τιμές του εμφιαλωμένου νερού.

Για ποιον ηχεί το ακορντεόν;

"Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει, όποτε ακούω από τότε ακορντεόν, κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει, δε θα περάσει ο φασισμός"

Η πραγματικότητα, αρκετά συχνά τελευταία, μας χτυπά άγαρμπα την πλάτη. Τελευταία εξέλιξη που γέμισε εικόνες τις τηλεοράσεις και τα  μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν το δημοψήφισμα της Καταλονίας. Μιας αυτοδιοικούμενης  επαρχίας της Ισπανίας, η οποία στο παρελθόν (από το 10^ο μΧ αιώνα έως τη δικτατορία του Φράνκο) αποτελούσε αυτόνομη οντότητα. Τις προηγούμενες μέρες διεξήχθη δημοψήφισμα το οποίο απαγορεύτηκε από την κεντρική Ισπανική αρχή. Οι εικόνες που ακολούθησαν μόνο ρίγη προκάλεσαν: ανοιγμένα κεφάλια, ηλικιωμένες κυρίες να σέρνονται από τις δυνάμεις καταστολής, εκλογικά κέντρα να πολιορκούνται.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται

«Εγώ δεν θα βγω να καταδικάσω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Δεν θα το κάνω αυτό σήμερα», έγραψε στην ανάρτησή της στο Facebook η πρώην πρόεδρος της Βουλής, συμπληρώνοντας ότι καταδικάζει τη βία εναντίον των πολιτών, τη βία των Μνημονίων και τη βία της επιβολής του «Ναι σε όλα», μεταξύ άλλων.

Σε ό,τι αφορά τον Λουκά Παπαδήμο, τον αποκαλεί «δοτό Μνημονιακό πρωθυπουργό που κατέλαβε το αξίωμα με πραξικόπημα και υπηρέτησε πιστά την Μνημονιακή τυραννία», του εύχεται ταχεία ανάρρωση, αλλά συμπληρώνει «Όταν αποκατασταθεί η Δημοκρατία και λειτουργήσει η Δικαιοσύνη στη χώρα, θα κριθεί».

Ζήτω ο θάνατος!

Αργά αλλά σταθερά οι τρομοκράτες φονταμενταλιστές πετυχαίνουν τον στόχο τους. Στις χώρες που έχουν δεχθεί επιθέσεις, αλλά και στις χώρες που φοβούνται ότι δεν θα τις αποφύγουν μεγαλώνει η ανασφάλεια, φουντώνει η καχυποψία για τον διπλανό που είναι διαφορετικός, οι πολίτες συμφιλιώνονται με την εικόνα ένοπλων στρατιωτών να περιπολούν στους δρόμους και στη δημόσια συζήτηση που είναι σε εξέλιξη για τη σχέση ελευθερίας και ασφάλειας (έτσι κι αλλιώς δύσκολος συνδυασμός) κερδίζουν έδαφος όσοι προκρίνουν το αγαθό της ασφάλειας έναντι του αγαθού της ελευθερίας.

Τέρμα!

Αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Τεκμήρια της αγάπης μας οι ουλές από τα τραύματα που μας άφησαν οι «αναμετρήσεις», οι ενοχλήσεις από τα παλιά κατάγματα που αποκομμίσαμε στις «μάχες» μας στις κακοτράχαλες αλάνες της ελληνικής επαρχίας.

Θρησκείες αγάπης, μίσους, βίας, ή κάπως έτσι;

Ακόμα κι εκείνος με λιγοστές γνώσεις ιστορίας, αντιλαμβάνεται ότι οι παλαιότερες θρησκείες του κόσμου έχουν στο βιογραφικό τους ανησυχητικές περιόδους βίας και αιματοχυσίας. Τον τελευταίο βέβαια καιρό, το Ισλάμ είναι αυτό που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στο προσκήνιο, αλλά το να αναφερόμαστε στις ακραίες συμπεριφορές μιας μερίδας πιστών του γενικεύοντας το θέμα, συνιστά το λιγότερο υποκρισία. Από την άλλη μεριά, αποκαλώντας τον Χριστιανισμό ειρηνική και  ανεκτική, απέναντι στους άλλους, θρησκεία και το Ισλάμ ακραία, βίαιη και επιθετική, μάλλον οδηγούμαστε, εκόντες άκοντες, σε επανακαθορισμό των όρων. Και οι δύο όμως, για αρκετούς, είναι εγγενώς το ίδιο πράγμα, τουτέστιν αμετάβλητα και ανεξίτηλα κείμενα γραμμένα σε επιφάνειες που δύσκολα μπορούν να αναχαραχθούν ή τροποποιηθούν, και τα οποία χρησιμεύουν για την στρατηγική συμπεριφορά των αντίστοιχων οπαδών τους.