Πατριώτες, πατριδοκάπηλοι και καιροσκόποι

Τα τελευταία 27 χρόνια η χώρα μας ταλανίζεται από μία σύγκρουση με ιστορικές ουρές, αλλά χωρίς πραγματικό νόημα. Ιστορικά ουδέποτε οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας, πλην των Βουλγάρων, δεν είχαν οτιδήποτε να χωρίσουν με τους Έλληνες. Κατά τον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί ενθαρρύνονταν από τον Παύλο Μελά να πολεμούν ενάντια στους Βούλγαρους, στο πλευρό των Ελλήνων[i].

Η… ιστορία του κοτόπουλου που κοστίζει 40 ευρώ το κιλό!

Το θρυλικό κοτόπουλο Μπρες, το πιο ακριβό σε όλο τον κόσμο, εκτρέφεται στην ομώνυμη περιοχή της Γαλλίας και κοστίζει 40 ευρώ το κιλό. Παρακάτω όσα πρέπει να ξέρετε για το διάσημο αυτό κοτόπουλο, που αποτελεί αγαπημένο πιάτο του Προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν

Η Μαρί-Πολ Μενιέρ της Επιτροπής για την Προώθηση των Πουλερικών Μπρες μοιράζεται με το CNNi την ιστορία του ξεχωριστού αυτού κοτόπουλου. Εξηγεί ότι υπάρχει πληθώρα ιστορικών αρχείων που επιτρέπουν την μελέτη της ιστορίας του κοτόπουλου Μπρες, με την πρώτη να χρονολογείται περίπου το 1591.

Νέος πρόεδρος, νέα εποχή, ίδιες προκλήσεις, ίδια προβλήματα

Από προχθές Πέμπτη, ο Ραούλ, αδελφός του ιστορικού ηγέτη Φιδέλ, είναι τέως πρόεδρος της χώρας, αποτελεί παρελθόν και μαζί του μια ολόκληρη εποχή.

Ο νέος πρόεδρος ονομάζεται Μιγκέλ Μάριο Ντίας-Κανέλ Μπερμούδες και δεν είχε καν γεννηθεί όταν οι «μπαρμπούδος» έμπαιναν θριαμβευτικά στην Αβάνα την Πρωτοχρονιά του 1959.

«Αναλαμβάνω την ευθύνη με την πεποίθηση ότι όλοι οι επαναστάτες, από κάθε γωνιά, θα μείνουμε πιστοί στον Φιδέλ και τον Ραούλ, τον σημερινό ηγέτη της επαναστατικής διαδικασίας», είπε ο Ντίας-Κανέλ κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στη Βουλή, κλείνοντας την ομιλία του με το γνωστό σύνθημα «σοσιαλισμός ή θάνατος».

1870-1913: οι απαρχές του Μακεδονικού ζητήματος

Ένα από τα συστατικά στοιχεία για την αποκρυστάλλωση του εθνικισμού των χωρών της Βαλκανικής υπήρξε η δημιουργία έχθρων, η οποία και εξυπηρετούσε έναν διττό στόχο: τον ετεροπροσδιορισμό για το «ποιοι είμαστε» και τον προσδιορισμό στόχων της εξωτερικής πολιτικής.

Αν και οι απαρχές του Μακεδονικού μπορούν ήδη να ανιχνευτούν κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ως ζήτημα με συγκεκριμένες γεωπολιτικές προεκτάσεις διαμορφώνεται τη δεκαετία του 1870. 

Δύο ήταν οι κυριότερες εξελίξεις, οι οποίες σηματοδότησαν μια νέα φάση στην ιστορία της Οθωμανικής Μακεδονίας, η οποία ήταν μία διοικητική περιφέρεια αποτελούμενη από τα βιλαέτια της Θεσσαλονίκης, του Κοσσυφοπέδιου και του Μοναστηρίου. 

Η πρώτη έλαβε χώρα το 1870 όταν και με σουλτανικό φιρμάνι επετράπη η δημιουργία μιας ανεξάρτητης Βουλγαρικής Εκκλησίας, της λεγόμενης Εξαρχίας, η οποία δημιούργησε άμεσα ζητήματα δικαιοδοσίας του ποιμνίου, εστία τριβών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Η κλοπή της Ιστορίας

«Οι Σκοπιανοί μάς κλέβουν την ιστορία» είναι ένα από τα συνθήματα που ακούγονται αναφορικά με το μακεδονικό ζήτημα. Παραδόξως δεν ακούγεται το σύνθημα «Οι Τούρκοι μάς κλέβουν την ιστορία» (προβολή αρχαίων και βυζαντινών μνημείων στις τουριστικές διαφημίσεις τους) ή «Οι Γερμανοί μάς κλέβουν την ιστορία», γιατί αν ένα έθνος έκανε υπερδανεισμό ελληνικής ιστορίας, από τον 19ο αιώνα, είναι το γερμανικό. Αλλά τι «κλέβουν»;

Ο ίδιος ο όρος «ιστορία» δεν έχει ένα μόνο νόημα. Τι σημαίνει «έχω ιστορίες» ή «Ιστορία μου, αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο»; Τι σημαίνει η λέξη ιστορία στις φράσεις «το ιστορικό κέντρο της Αθήνας», «ο ναός ιστορήθηκε το 1650», «η ιστορική ηγεσία του κόμματος», το «ιστορικό μυθιστόρημα», «το ιστορικό του ασθενούς»; Τι κοινό και ποιες διαφορές έχουν όλες αυτές οι χρήσεις της λέξης ιστορία;

Δεν υπάρχουν κλέφτες πολιτισμού. Υπάρχουν, μόνο, κλέφτες... ψήφων!

Την Ιστορία, τον πολιτισμό και την ταυτότητα ενός έθνους κανείς δεν μπορεί να τα κλέψει. Δεν είναι ούτε κότες ούτε μπουγάδα να τα κλέψουν οι κλεφτοκοτάδες και οι μπουκαδόροι, ούτε δερμάτινα και τζιν να τ' αρπάξουν τα παιδιά που σπάνε τις βιτρίνες για λόγους... εξέγερσης, δηλαδή οι νέοι μπουκαδόροι και τα νέα κλεφτρόνια με... ιδεολογία!

Τον πολιτισμό, την Ιστορία και την ταυτότητά μας μπορούμε να τα χάσουμε μόνο αν δεν τ' ανανεώσουμε και δεν τα εκσυγχρονίσουμε ώστε να επιβιώσουν στον σύγχρονο κόσμο, που είναι εξίσου ανταγωνιστικός με τον παλιό. Ο λόγος που οι Ασσύριοι και οι Βυζαντινοί εξαφανίστηκαν από τον σύγχρονο κόσμο είναι ότι εγκατέλειψαν τον πολιτισμό τους για χάρη ενός πιο ισχυρού και δυναμικού πολιτισμού που στην αρχή ήταν το Βυζάντιο και μετά η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το ισλάμ.

Έθνη και εθνικισμός

«Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου, για να ’μαι εθνικιστής» έγραφε ο Αλμπέρ Καμί («Γράμματα σ’ ένα φίλο Γερμανό»). Στο έθνος και τον εθνικισμό αναφέρεται το ακόλουθο κείμενο του Ιταλού ιστορικού Εμίλιο Τζεντίλε, που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza.

Κάτοχοι της Ιστορίας

Οι πρόσφατες συζητήσεις για το Μακεδονικό, η αρθρογραφία και οι εμπρηστικές -λιγότερο ή περισσότερο- ομιλίες στα συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ανέδειξαν για άλλη μια φορά ένα πρόβλημα που τείνει να γίνει, αν δεν είναι ήδη, συστημικό για την ελληνική κουλτούρα και ταυτότητα. Το πρόβλημα έχει να κάνει με τη χρήση της Ιστορίας και τη διαμόρφωση της κυρίαρχης ιστορικής κουλτούρας.

Για πολλούς λόγους, που δεν είναι του παρόντος, οι Ελληνες θεωρούν ή πρέπει να θεωρούν, διδάσκονται για να θεωρούν, ότι είναι κάτοχοι της Ιστορίας. Δεν πρόκειται απλά για το δικαίωμα στην Ιστορία και στη μνήμη που είναι δικαίωμα όλων των λαών, αλλά για την κατοχή της Ιστορίας, για την ιδιοκτησία της.

Μίκη, αλλάζεις την ιστορία σου

Εξαιρετικά εύστοχο ήταν το σύνθημα με το οποίο υποδέχτηκαν οι συγκεντρωμένοι του Συντάγματος τον κεντρικό ομιλητή Μίκη Θεοδωράκη: «Μίκη, αλλάζεις την ιστορία». Πράγματι, με όσα είπε χτες το απόγευμα ο παλαίμαχος πολιτικός άλλαξε την ιστορία.

Οχι της Μακεδονίας ή της Ελλάδας, αλλά τη δική του. Βέβαια αυτά που είπε χτες ο κ. Θεοδωράκης με στόχο την κυβέρνηση Τσίπρα τα έλεγε από το 2008 κατά της κυβέρνησης Καραμανλή (βλ. πλαίσιο). Ομως αυτή τη φορά έκανε ένα μικρό ακόμα βήμα. Προκειμένου να ικανοποιήσει το εθνικόφρον ακροατήριό του φρόντισε να στραφεί κατά του... «αριστερόστροφου φασισμού», θυμίζοντας τον εμφυλιοπολεμικό όρο «κόκκινος φασισμός».

National Geographic: Επιβεβαιώθηκε η ηλικία του Πανάγιου Τάφου

Θεωρείται ως ένας από τους ιερότερους (αν όχι ο ιερότερος) χώρος της Χριστιανοσύνης, ωστόσο έχει περάσει πολλά ανά το πέρασμα των αιώνων: Ο Ναός της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ έχει υποστεί επιθέσεις, φωτιές και σεισμούς, ενώ το 1009 καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε- θέτοντας ερωτήματα μεταξύ των σύγχρονων ερευνητών σχετικά με το αν είναι όντως ο χώρος που προσδιορίστηκε ως τάφος του Ιησού Χριστού (Πανάγιος Τάφος) από αντιπροσωπεία που εστάλη από τη Ρώμη πριν από 17 αιώνες.

Επέτειος 28ης Οκτωβρίου; Ναι, αλλά ποιας 28ης Οκτωβρίου;

Όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες γνωρίζουν καλά ότι πολλές φορές οι σχολικές γιορτές γι' αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο, μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν.

Ίσως γιατί η κυρίαρχη πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν.

Ίσως γιατί στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ' ένα παρόν που θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα.

Ίσως και γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουν να ακούν σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», πολλές φορές άλλοτε από εκείνους που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την ελληνική γη και φτωχοποιούν τον λαό, άλλοτε από εκείνους που έχουν σκύψει το κεφάλι σε αυτή την κατάσταση.

100 (ημερολογιακούς) Οκτώβρηδες μετά

«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες» (Λένιν)

Το παρελθόν εκδικείται. Όταν δεν του δώσεις τη δέουσα σημασία μπορεί να το κάνει μάλιστα με αδυσώπητο τρόπο, έτσι ώστε το παρόν να δυσκολέψει και το μέλλον να καταντήσει αφόρητο. Τα ιστορικά γεγονότα έχουν το δικό τους συμβολισμό, αλλά και την ουσία τους. Για να γίνει η διερεύνηση τους υπόθεση με φαιά ουσία και πρακτική αξία θέλει πολλή και σοβαρή μελέτη εύρους παραμέτρων.

Η «Σοβιετία» ως εφιάλτης του βαθέος καθεστώτος...

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την αποικία χρέους: το φάντασμα της «Σοβιετίας»!

Στη βάση των κυρίαρχων ιδεολογημάτων, ο σοσιαλισμός απέτυχε οριστικά, πετάχτηκε στα απόβλητα της Ιστορίας. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εφ' όσον το όλο εγχείρημα της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού ήταν τόσο αποτυχημένο, φαύλο και η ήττα του αμετάκλητη, προς τι τόσο μένος και μίσος προς τη μνήμη του;

Γενεαλογία της τρομοκρατίας

Ο Γάλλος ιστορικός Ζιλ Φεραγκί είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου «Histoire du terrorisme» (Perrin, 2014). Η ακόλουθη συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Marianne.

Η ιστορία των Γιαννιτσών και οι δραστηριότητες της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Γιαννιτσών "Ο Φίλιππος" στην Pella TV

Την  Παρασκευή 24-3- 2017 ώρα 22.00' και σε επανάληψη την Κυριακή 26-3-2017 ώρα 10.00' θα μεταδoθεί από την Pellatv η εκπομπή "Μακεδονική Ατζέντα" στην οποία προβάλλεται η ιστορία της πόλης των Γιαννιτσών. 

Μόνο η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την άνιση ανάπτυξη

Ο σημαντικός μαρξιστής διανοούμενος, Ντέιβιντ Χάρβεϊ, μιλά τη Δευτέρα στις 7 μ.μ. στο Megaron Plus, με θέμα «Συλλαμβάνοντας το Κεφάλαιο ως αξία εν κινήσει», στο πλαίσιο του κύκλου «Θεωρία στο Μέγαρο: φιλοσοφία, κριτική, ιστορία», που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Birkbeck Institute for the Humanities του Λονδίνου, υπό την επιμέλεια του Κώστα Δουζίνα, διευθυντή του Ινστιτούτου Μπέρκμπεκ.

Αρραβώνας: Ιστορία και έθιμα

Η λέξη αρραβώνας προέρχεται από το εβραϊκό erabon, που σημαίνει «εγγύηση, ενέχυρο» και ήρθε στην ελληνική κοινωνία από τις εμπορικές συναλλαγές των Ελλήνων με τους Φοίνικες.

Παλιότερα, ο αρραβώνας είχε σκοπό την πνευματική γνωριμία του ζευγαριού και των δυο οικογενειών. Αυτόν που θα αρραβωνιαζόταν η κοπέλα συνήθως δεν τον γνώριζε καλά. Ο γαμπρός στα παλιά χρόνια ζητούσε την κοπέλα από τον πατέρα, το λεγόμενο λογοδόσημο. Τότε γίνονταν τα προικοσύμφωνα, δηλαδή καθοριζόταν η προίκα που θα έπαιρνε ο γαμπρός από τη νύφη. Αφού συμφωνούσαν σε όλα και έδιναν υπόσχεση αρραβώνα καθόριζαν έπειτα την ημερομηνία.

Ο «Nick The Greek» πέρα από το μύθο

Το όνομά του έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Νίκος Δάνδολος, γνωστός ως «Nick The Greek» (Νίκος ο Έλληνας), έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους χαρτοπαίχτες του 20ου αιώνα.

Ο «Nick The Greek» είτε κέρδιζε, είτε έχανε, ήταν αυτό που σήμερα το χαρακτηρίζουν ως «the last of the gentlemen gamblers», όπως συχνά τον αποκαλούν. Εκτιμάται πως από τα χέρια του πέρασαν σχεδόν 500 εκατ. δολάρια (ποσό που στα σημερινά δεδομένα θα αντιστοιχούσε σε περίπου δύο δισ. δολάρια). Είδε την περιουσία του να εκτοξεύεται και να εξαϋλώνεται περίπου εβδομήντα φορές, δώρισε σχεδόν 20 εκατ. δολάρια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και εκπαιδευτικά προγράμματα, 2 εκατ. σε “φίλους” που το είχαν ανάγκη, και τελικά πέθανε απένταρος ανήμερα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου του 1966.

19 Ιουνίου, η Γιορτή του Πατέρα

Γιορτή του πατέρα ή ημέρα του πατέρα ονομάζεται η ετήσια κινητή εορτή προς τιμήν του πατέρα, των πατρικών δεσμών και γενικά της επιρροής των πατέρων στην κοινωνία. Γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου σε πολλές χώρες παγκοσμίως, αν και σε ορισμένες χώρες η ημερομηνία μπορεί να διαφέρει. Θεωρείται συμπληρωματική εορτή μαζί με την ημέρα της μητέρας. 

Τα μείζονα της Αριστεράς προβλήματα

Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Τσουκαλά, «η ελληνική Αριστερά, και όχι μόνο η ελληνική, έχει μπροστά της δύο μείζονα ζητήματα που πρέπει να λύσει· εάν δεν τα καταφέρει, θα αποδειχτεί ότι θα παραμείνει μια ιστορική παρένθεση. Το πρώτο: να επινοήσει νέους τρόπους συνεργασίας, συνάρθρωσης και συντονισμού με αντίστοιχα κινήματα εκτός Ελλάδας για να δημιουργήσει τη βάση μιας υπερεθνικής αλτερνατίβας.

Το δεύτερο (και πιο σημαντικό): να επινοήσει νέους τρόπους συνάρθρωσης ανάμεσα στην κυβερνησιμότητα, από τη μία, και στην αυτονομία, από την άλλη. Ανάμεσα σε αυτό που εκφράζουν τα κινήματα και σε αυτό που εκφράζουν τα οργανωμένα κόμματα πρέπει να ξεκινήσει μια συζήτηση.