Το είχαν ζήσει στην κατοχή οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Η κυκλοφορία απαγορευόταν με τη δύση του ήλιου και έπρεπε να υπάρχει αναγκαστική συσκότιση προς αποφυγή έκνομων ενεργειών. Από αφηγήσεις προκύπτει ότι ήταν μια εμπειρία τρομακτική και φορτισμένη με τεράστια αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα.
Τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Απλώς δεν μπορούμε να βγούμε από το σπίτι μας μετά τις εννιά, εκτός αν πρόκειται για δουλειά, λόγους υγείας και βόλτα με το κατοικίδιο στη γειτονιά, όχι μακριά. Ούτε αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια δεν μπορούμε να τον συντρέξουμε - ένας ηλικιωμένος που ζει μόνος, άτομα με αναπηρία, άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα, κάποιος που έπαθε ατύχημα μέσα στο σπίτι, μία μητέρα που μεγαλώνει μόνη το παιδί της και κατέρρευσε από την πίεση, ένας άνεργος που δεν αντέχει άλλο.