Ενα παράλληλο πρόγραμμα σε ένα παράλληλο Σύμπαν

Σε ένα παράλληλο Σύμπαν το αγαπημένο σου συγκρότημα μπορεί να μη διασπάστηκε ποτέ

Στίβεν Χόκινγκ

Μπορεί να συνυπάρξει η σκληρή καθημερινότητα της λιτότητας και της φτώχειας με έναν παράλληλο κόσμο ευημερίας ή τουλάχιστον οικονομικής ισότητας και δικαιοσύνης;

Στο πέρασμα των αιώνων φιλόσοφοι, καλλιτέχνες αλλά ακόμη και επιστήμονες από τον χώρο της κβαντομηχανικής οραματίστηκαν παράλληλα Σύμπαντα. Μέχρι σήμερα όμως οι ελπίδες τους αποδείχτηκαν… παραμύθια της Χαλιμάς.

Στον… πάτο των ευτυχισμένων λαών

Απόδραση και σήμερα από τη συνήθη ύλη, για τον λόγο ότι είναι δύσκολο άλλα να σκέφτεσαι και άλλα να αραδιάζεις, με όλα όσα βιώνουμε. Κι ας ανήκω στους αισιόδοξους, σ’ αυτούς που όταν συγχύζονται ακουμπάνε στον παρήγορο λόγο του θείου Τσέχοφ: «Αν σου συμβεί κάτι κακό, σκέψου ότι θα μπορούσε να σου λάχει κάτι χειρότερο».

Ελα όμως που υπάρχει το καλύτερο – και, πάνω στην ώρα, αυτή η διεθνής έρευνα με τις 158 ανά τον κόσμο ευτυχέστερες χώρες, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει αισίως την 102η θέση (υπάρχουν κι άλλες παρεμφερείς έρευνες, αλλά όλες κάπου εκεί στον πάτο μάς εμφανίζουν, παρέα με τριτοκοσμικές χώρες). Οι δέκα πρώτες ευτυχέστερες: Δανία, Νορβηγία, Ελβετία, Ολλανδία, Σουηδία, Καναδάς, Φινλανδία, Αυστρία, Ισλανδία, Αυστραλία.

Κρισναμούρτι: Φόβος

Ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το έργο του μεγάλου στοχαστή.

Ο φόβος είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη ζωή. Ο νους που είναι μπλεγμένος μέσα στο φόβο, ζει μέσα σε σύγχυση, σε συγκρούσεις, και άρα είναι βίαιος, σπασμωδικός, διαστρεβλωμένος και επιθετικός. Δεν τολμάει να απομακρυνθεί από τα πρότυπα σκέψης του, και αυτό γεννάει υποκρισία. Μέχρι να ελευθερωθούμε από το φόβο, ακόμα κι αν ανέβουμε στο πιο ψηλό βουνό, ακόμα κι αν δημιουργήσουμε κάθε είδους θεό, θα παραμείνουμε πάντα στο σκοτάδι.

Ζώντας σε μια τέτοια διεφθαρμένη και ηλίθια κοινωνία, όπως αυτή που ζούμε, μ’ αυτή την ανταγωνιστική εκπαίδευση που παίρνουμε, που γεννά το φόβο, όλοι μας φέρουμε το βάρος κάποιου φόβου. Και ο φόβος είναι ένα φοβερό πράγμα που περιτυλίγει, παραμορφώνει και αποβλακώνει την καθημερινή μας ζωή.

Πιο επίκαιρος από ποτέ

Συμπληρώθηκαν χτες 79 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Πουλαντζά, του σημαντικότερου σύγχρονου Ελληνα μαρξιστή στοχαστή, ο οποίος άφησε σημαντικό έργο μέχρι την αυτοκτονία του στις 3 Οκτωβρίου 1979. Εξαιρετική επικαιρότητα έχουν σήμερα οι μελέτες του για τον φασισμό και οι αναλύσεις του για το σύγχρονο κράτος, τον αυταρχισμό, τον νεοφιλελευθερισμό και την αναβίωση της δεξιάς ιδεολογίας.

Σε ένα από τα τελευταία του κείμενα ο Πουλαντζάς επισήμαινε τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλιστικού κράτους, την επίταση της ανοιχτής βίας που εκδηλώνεται με σημαντικές περιστολές των ελευθεριών, γενικευμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα, φθορά του νόμου, νέο ρόλο των δικαστικών και αστυνομικών μηχανισμών.

Οι βρυκόλακες και ο λόγος

«Κατάφερε» η πρώτη φορά Αριστερά (είναι αποκλειστικά δική της «κατάκτηση») να επανέλθουν στο πολιτικό προσκήνιο κόμματα που είχαν εκδιωχθεί σχεδόν από την πολιτική ζωή του τόπου, κόμματα που κυβέρνησαν τυραννικά σχεδόν, κόμματα που είχαν αναγάγει τον ραγιαδισμό (τους) σε στάση ζωής, σε φιλοσοφία σχεδόν...

Και να σου πάλι οι κουτσαβακισμοί, οι εξυπνακισμοί, οι σεξισμοί και δεν συμμαζεύεται. Λέγαμε, θα βελτιωνόταν ο πολιτικός λόγος, θα άγγιζε την ουσία και όχι τον φτηνό εντυπωσιασμό, αν και τα τελευταία χρόνια είχαμε βομβαρδιστεί (και «εθιστεί») από την έλλειψη σοβαρότητας.

Επιτάφιος του Σείκιλου: Το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι παγκοσμίως

Είναι γνωστός ο ρόλος και η σημαντικότητα της μουσικής, στην αρχαία ελληνική κοινωνία καθώς και η παρουσία της σε οποιαδήποτε σημαντική πτυχή αυτής, είτε επρόκειτο για ευχάριστες ή δυσάρεστες συνευρέσεις και συνεστιάσεις.

Πλέον, είναι δυνατόν να ακούσουμε το αρχαιότερο γνωστό τραγούδι, παγκοσμίως μάλιστα. Αξίζει να σημειωθεί πως σώζονται τόσο οι στίχοι, όσο και η μουσική του τραγουδιού, το οποίο αποδίδεται στον Σείκιλο, που έζησε στις Τράλλεις της Μικράς Ασίας, περίπου κατά τον 2 αιώνα π.Χ.

Όπως σημειώνεται, ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι αυτό μετά το 200 π.Χ..