Η μείωση της συμβολής του Δημοσίου στη φαρμακευτική δαπάνη κοστίζει ακριβά στους πολίτες
Βαθιά το χέρι στην τσέπη καλείται να βάλει ο ασθενής για να προμηθευτεί τα απαραίτητα για την υγεία του φάρμακα. Για το 2019 πλήρωσε 1,598 δισ. ευρώ συνολικά! Από αυτά, 636 εκατομμύρια έδωσε για φάρμακα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, συμμετέχοντας στη δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη. 962 εκατομμύρια ευρώ είναι η δαπάνη για τα φάρμακα που δεν αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ ή για φάρμακα που τα αποζημιώνει, αλλά ο ασθενής επέλεξε να τα αγοράσει ιδιωτικά, γιατί η δαπάνη μαζί με την επίσκεψη στον γιατρό είναι ισόποση.
Από τα 636 εκατομμύρια ευρώ για αποζημιούμενα φάρμακα το 2019, τα 375 εκατ. αφορούσαν τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του επί της τιμής αποζημίωσης και 261 εκατ. ευρώ την επιβάρυνση που προκύπτει από τη διαφορά λιανικής και τιμής αποζημίωσης (όταν ο ασθενής επιλέγει φάρμακο με λιανική τιμή υψηλότερη της τιμής αποζημίωσης).
Από τα 962 εκατομμύρια ευρώ που πλήρωσε ο ασθενής για φάρμακα που επιβαρύνουν τον ίδιο, τα 285 εκατ. αφορούν Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) και τα 96 εκατ. φάρμακα της Αρνητικής Λίστας που δεν αποζημιώνονται. 581 εκατομμύρια ευρώ αφορούν συνταγογραφούμενα φάρμακα τα οποία όμως ο ασθενής επέλεξε να πληρώσει ο ίδιος. Πρόκειται για φάρμακα που κοστίζουν κατά μέσο όρο 7 ευρώ, ενώ η επίσκεψη στον γιατρό για συνταγογράφηση 10 ευρώ.
Τα παραπάνω αποτυπώνονται στην έκδοση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) και του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) «Η φαρμακευτική αγορά στην Ελλάδα: γεγονότα και στοιχεία 2019» που παρουσιάστηκε χθες.
Στην τσέπη μας
Ο ασθενής αναγκάστηκε να πληρώνει όλο και περισσότερα από την τσέπη του για να καλύψει τις ανάγκες του σε φάρμακα την τελευταία δεκαετία, οπότε η φαρμακευτική κάλυψη στη χώρα μας συρρικνώθηκε. Οι δαπάνες των ασθενών εκτοξεύονται ενώ η δημόσια εξωνοσοκομειακή κρατική χρηματοδότηση την τελευταία πενταετία παραμένει καθηλωμένη στο 1,945 δισ. ευρώ. Η μείωσή της, δε, υπήρξε ραγδαία την περίοδο 2009-2019 κατά 62%! Καθίσταται επομένως σαφές ότι η σημαντική μείωση της συμβολής του Δημοσίου στη φαρμακευτική δαπάνη είχε αποτέλεσμα τη μετακύλισή της στον ασθενή.
Για τους ασθενείς που δεν... βγαίνουν, η διέξοδος είναι η «αυτοθεραπεία», η επιλογή δηλαδή φαρμάκων από αυτά που τους γράφουν οι γιατροί, λόγω αδυναμίας να αγοράσουν όλα όσα χρειάζονται. Την ίδια ώρα, οι συνταξιούχοι ξοδεύουν τουλάχιστον μία σύνταξη τον χρόνο για τα φάρμακά τους, ενώ ζουν και βασιλεύουν τα τεφτέρια στα φαρμακεία, όπως παλιά στα μπακάλικα.
Την περίοδο της κρίσης, σύμφωνα με τη μελέτη ΙΟΒΕ-ΣΦΕΕ, η δαπάνη των νοικοκυριών για την υγεία μετατοπίστηκε κυρίως στην κάλυψη της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης. Συγκεκριμένα, από τα 108 εκατομμύρια ευρώ μηνιαίας δαπάνης των νοικοκυριών για την υγεία, το 32,8% αφορά τη φαρμακευτική περίθαλψη και το 33,2% την κάλυψη νοσοκομειακών αναγκών, έναντι 13% για οδοντιατρικές ή άλλες ιατρικές υπηρεσίες (11,8%) που κατείχαν μεγαλύτερο μερίδιο το 2009.
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ), Ολύμπιος Παπαδημητρίου, επισήμανε την αδυναμία προβλεψιμότητας και τις δυσκολίες δραστηριοποίησης των φαρμακευτικών επιχειρήσεων στη χώρα μας εξαιτίας των υπέρογκων υποχρεωτικών επιστροφών και εκπτώσεων (clawback και rebate) και τόνισε ότι «το χτύπημα στη βιωσιμότητα του κλάδου μας αποτελεί χτύπημα στη βιωσιμότητα του δημόσιου συστήματος υγείας».
Σύμφωνα με την έκθεση, η συμμετοχή της φαρμακοβιομηχανίας στη φαρμακευτική δαπάνη του 2019 εκτιμάται στο 1,35 δισ. ευρώ. Ωστόσο δεν μπορεί να εξισώνεται η συμμετοχή των ασφαλισμένων με εκείνη της φαρμακοβιομηχανίας. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ), η αξία των φαρμάκων που διακινήθηκαν το 2015 έφτανε τα 5,603 δισ. ευρώ, ενώ σταδιακά αυξάνεται, φτάνοντας το 2018 τα 6,207 δισ. ευρώ. Το καθαρό κέρδος της φαρμακοβιομηχανίας, σύμφωνα με την ICAP, είναι μεσοσταθμικά 5% και το μικτό κέρδος 32%.
Η πανδημία
Με την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού, λέει η μελέτη ΙΟΒΕ-ΣΦΕΕ, τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας καλούνται να επαναξιολογήσουν τη δημόσια χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας, καθώς οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται και η πίεση στο σύστημα υγείας θα παραμείνει έντονη μεσοπρόθεσμα.
Οπως σημειώνεται, η Ελλάδα είναι σε χειρότερη θέση συγκριτικά τόσο με τις άλλες χώρες της Ε.Ε. όσο και με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η συνολική χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας στην Ελλάδα υποχώρησε κατά 34,2% την περίοδο 2010-2018, τη στιγμή που μειώθηκε ελάχιστα (0,1%) στις νότιες χώρες και αυξήθηκε στις υπόλοιπες της Ε.Ε. (15,2%). Παράλληλα, η δημόσια χρηματοδότηση για δαπάνες υγείας την ίδια περίοδο μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 42,1%, τη στιγμή που στις χώρες του Νότου μειώθηκε κατά 5,8%, ενώ στις χώρες της Ε.Ε. αυξήθηκε κατά 15%. Η μείωση της δημόσιας χρηματοδότησης είχε αποτέλεσμα τη μετατόπιση των δαπανών για την υγεία στον ιδιωτικό τομέα, όπου η ιδιωτική χρηματοδότηση έφτασε στο 40% το 2018, ενώ στις χώρες του Νότου είναι 28% και στην Ε.Ε. 19%.
Οι ανάγκες του πληθυσμού για δαπάνες υγείας επηρεάζονται από ορισμένα δημογραφικά χαρακτηριστικά. Στη χώρα μας παρατηρείται: υψηλό προσδόκιμο επιβίωσης (81,4 έτη), αρνητικό πρόσημο φυσικής μεταβολής (γεννήσεις-θάνατοι) και αύξηση του γηραιότερου πληθυσμού. Από τα παραπάνω, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, τεκμηριώνεται η αυξανόμενη ανάγκη για φαρμακευτική και υγειονομική περίθαλψη, κάτι που συνεπάγεται αυξημένη ανάγκη για δημόσια χρηματοδότηση σε δαπάνες υγείας και φαρμακευτική κάλυψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου