«Το πρώτο που πρέπει να γυρίσει ανάποδα είναι αυτή η τάση προς την παραίτηση, τον ατομικισμό».
Θέλουν να είναι η έκπληξη των εκλογών. Η επικεφαλής (τυπικά μόνο) και υποψήφια δήμαρχος Μαρία Κέκη διευκρινίζει πως «ούτε παρακαλάμε να μας ψηφίσουν από συμπάθεια για να βγάλουμε μια έδρα, ούτε όμως εκβιάζουμε να μας ψηφίσουν με μισή καρδιά για να “φύγει ο Ζέρβας”». Αριστερή πολύχρωμη παράταξη η «Πόλη Ανάποδα» μοιράζεται πάντως με την πόλη «την πάνδημη επιθυμία να ρίξουμε τον Ζέρβα», σημειώνοντας πως «το πρώτο που πρέπει να γυρίσει ανάποδα είναι αυτή η τάση προς την παραίτηση, τον ατομικισμό». Δηλώνουν έτοιμοι για σύγκρουση «με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα».
● Είστε ένα σχήμα πολυφωνικής και πολύχρωμης έκφρασης αριστερών φωνών και στάσεων. Ωστόσο, κάποιοι λένε η εποχή δεν είναι… για ουτοπίες. Δεν ανησυχείτε ότι ενδέχεται να «συνθλιβεί» εκλογικά το σχήμα σας από τα διλήμματα των ημερών;
Οχι, δεν ανησυχούμε καθόλου! Ισα ίσα, η επιθυμία «να ρίξουμε τον Ζέρβα», την πιο αποτυχημένη διοίκηση των τελευταίων δεκαετιών, είναι σχεδόν πάνδημη στη Θεσσαλονίκη και φυσικά τη μοιραζόμαστε κι εμείς. Αλλωστε, 4 χρόνια τώρα, μέσα και –ακόμα περισσότερο– έξω από το δημοτικό συμβούλιο, έχουμε ασκήσει δυναμική αντιπολίτευση, έχουμε συμβάλει στην απονομιμοποίηση αυτής της διοίκησης πολύ παραπάνω από όσο αντιστοιχούσε στις αριθμητικά μικρές μας δυνάμεις· νομίζω ότι όλοι μάς το πιστώνουν αυτό.
Από εκεί και πέρα, το αφήγημα «ψηφίστε τον Α για να φύγει ο Β» είναι ένα αφήγημα ηττοπαθές κι αποτυχημένο. Η λογική του μικρότερου κακού δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες, τις επιθυμίες, στα όνειρά μας για την πόλη που ζούμε. Δεν θέλουμε το μικρότερο κακό· θέλουμε το μεγαλύτερο καλό. Γι’ αυτό εμείς ούτε παρακαλάμε να μας ψηφίσουν από συμπάθεια για να βγάλουμε μια έδρα, ούτε όμως εκβιάζουμε να μας ψηφίσουν με μισή καρδιά για να «φύγει ο Ζέρβας». Ζητάμε από τους κατοίκους να μας στηρίξουν αν τους αρέσει αυτό που κάνουμε, αν συμφωνούν με τις θέσεις και τις δράσεις μας.
Κι όχι μόνο να μας ψηφίσουν, αλλά να έρθουν μαζί μας για να ανοίξουμε την προοπτική μιας πραγματικής, ριζοσπαστικής αλλαγής, που θα ξεκινά από τη βάση της κοινωνίας και θα φτάνει ώς τη διοίκηση. Μια αλλαγή που δεν θα αποτελεί μια απλή εναλλαγή του ίδιου χρεοκοπημένου πολιτικού προσωπικού, αυτού που μας διοικεί και μας κυβερνά επί δεκαετίες, που έφερε την πόλη σε αυτή την κατάσταση, που οδήγησε τους νέους και τις νέες στο αδιέξοδο και στη φυγή.
Ξέρουμε ότι αυτός ο δρόμος είναι πιο δύσκολος, πιο μακρύς, αλλά είναι ο μόνος ρεαλιστικός αν θέλουμε η αλλαγή στη διοίκηση να μπορεί να φέρει πραγματικές ρήξεις, να αλλάξει την καθημερινότητα των πολλών. Αυτό είναι το σχέδιό μας, και ένα εντυπωσιακά καλό αποτέλεσμα σε αυτές τις εκλογές –αυτό που λέμε να γίνουμε η έκπληξη αυτών των εκλογών– πιστεύουμε ότι μπορεί να το κάνει πιο εφικτό. Ουτοπία είναι να ψηφίζεις τους ίδιους ανθρώπους και να περιμένεις ότι θα κάνουν κάτι ριζικά διαφορετικό.
● Στον δεύτερο γύρο θα τοποθετηθείτε ανοιχτά υπέρ όποιου είναι αντίπαλος του Ζέρβα;
Να το ξαναπούμε ανοιχτά: η βαθιά αποτυχημένη διοίκηση Ζέρβα πρέπει να ηττηθεί και στους δύο γύρους – και να φύγει. Είναι το μόνο που της αξίζει. Δεν το λέμε εμείς, το λέει η μεγάλη πλειοψηφία της πόλης. Από εκεί και πέρα, αν εμπιστευόμασταν πραγματικά κάποια άλλη παράταξη, αν πιστεύαμε ότι μπορεί να φέρει τις αλλαγές που εμείς θέλουμε, να αυξήσει τους χώρους πράσινου, να κάνει τη ΔΕΘ πάρκο, να ενισχύσει τα μέσα μεταφοράς, να στηρίξει ενεργά τους πιο φτωχούς κατοίκους, να δώσει ανάσα στις γειτονιές, αν ξέραμε ότι θα συγκρουστεί με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ότι δεν έχει δεσμεύσεις, ότι λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε τον δεύτερο γύρο για να τη στηρίξουμε· θα τη στηρίζαμε από τον πρώτο. Εμείς δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές για να μαζέψουμε καρέκλες.
Κατεβαίνουμε γιατί νιώθουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι, οι νέοι κι οι νέες, οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι, οι απλοί κάτοικοι της πόλης είναι αποκλεισμένοι και –ακόμα περισσότερο– αποκλεισμένες από την πολιτική. Οτι ακόμα και στον δήμο την εξουσία μονοπωλούν τα στελέχη των παλιών κομμάτων, οι πλούσιοι κι οι επιχειρηματίες του κέντρου. Δείτε λίγο ποιοι έφτιαξαν τις λεγόμενες μεγάλες παρατάξεις. Εμείς, αντίθετα, θέλουμε η πολιτική να γυρίσει στα χέρια των απλών ανθρώπων, να γίνει ξανά εργαλείο στα χέρια αυτών που την έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το στοίχημα της Πόλης Ανάποδα.
● Τι σας ανησυχεί περισσότερο από όσα συμβαίνουν σήμερα στην πόλη κι αυτό οπωσδήποτε πρέπει να γυρίσει ανάποδα;
Η στεναχώρια. Σε όλη μας την τετραετή ιστορία προσπαθούμε να αποφύγουμε τις γενικολογίες και να αναδείξουμε τα συγκεκριμένα: συγκεκριμένα προβλήματα, συγκεκριμένα αιτήματα, συγκεκριμένες προτάσεις για τον δημόσιο χώρο, την κινητικότητα, την καθαριότητα κ.ο.κ. Αλλά αν θέλουμε για μια στιγμή να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε το μεγάλο πλάνο, νομίζω ότι το χειρότερο είναι αυτό: έχει μαυρίσει η ψυχή μας. Ο κόσμος είναι σκασμένος, δεν βλέπει ελπίδα. Οι νέοι κι οι νέες, εμείς δηλαδή οι ίδιοι κι οι ίδιες, νιώθουμε ότι δεν έχουμε προοπτική σε αυτή την πόλη, δεν θα βρούμε μια καλή δουλειά, δεν μπορούμε να έχουμε μια αξιοπρεπή στέγη, δεν έχουμε χώρο να εκφραστούμε. Οσοι και όσες μείναμε, ψάχνουμε απεγνωσμένα τον τρόπο να επιβιώσουμε, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Ε, το πρώτο που πρέπει να γυρίσει ανάποδα είναι αυτή η τάση προς την παραίτηση, τον ατομικισμό. Η ίδια η λειτουργία της Πόλης Ανάποδα είναι για εμάς μια πρώτη απάντηση. Το γεγονός ότι επιμένουμε στη συλλογική μας φυσιογνωμία, από τη συνέλευση των μελών ώς τη συλλογική εκπροσώπηση, δεν είναι μόνο μια δημοκρατική διαφύλαξη. Είναι μια πολιτική πρόταση, ίσως η πιο σημαντική.
● Πώς θα είναι σε γενικές γραμμές η πόλη αν «γυρίσει ανάποδα»;
Δεν είναι από μόνο του πολύ ωραίο που η συμμετοχή μας στις εκλογές επιτρέπει να διατυπώνονται τέτοιες ερωτήσεις, που ανοίγουν τον ορίζοντα της σκέψης μας; Που δεν περιοριζόμαστε στο «πώς θα ήταν η πόλη στα χέρια ενός παράγοντα του ΠΑΣΟΚ» ή «πώς θα ήταν αν γύριζε πίσω στα χρόνια του Μπουτάρη;». Αν γυρίσουμε ανάποδα την πόλη, λοιπόν, πρώτα θα πέσουν τα αυτοκίνητα από την πλατεία Ελευθερίας και θα μείνει ξανά πλατεία μνήμης. Από το γερό ταρακούνημα, η ΔΕΘ θα αδειάσει από τα κτίρια-τέρατα και θα γίνει το μητροπολιτικό πάρκο που τόσο χρειαζόμαστε. Τα αυτοκίνητα στους δρόμους θα περιοριστούν και τον χώρο τους θα καταλάβουν λεωφορεία, ποδήλατα, πεζοί. Τα τραπεζοκαθίσματα που καταχρώνται τον δημόσιο χώρο θα εξαφανιστούν σε δευτερόλεπτα.
Σε δεύτερο χρόνο, η διαχείριση των απορριμμάτων θα αλλάξει ριζικά μοντέλο, με έμφαση στη μείωση και τη διαλογή στην πηγή. Ο δήμος θα αφιερώσει ένα σημαντικό ποσοστό του προϋπολογισμού του για την ανακαίνιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και την παροχή τους ως προσιτή κατοικία. Η βραχυχρόνια μίσθωση θα περιοριστεί. Η κοινωνική πολιτική θα κατέβει στις γειτονιές, μέσα από κέντρα κοινότητας, δίνοντας το χέρι σε όποιον και όποια έχει ανάγκη. Οταν η πόλη γυρίσει ανάποδα, οι ανάγκες των πολλών θα είναι επιτέλους αυτές που ορίζουν την πολιτική του δήμου. Η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση δεν θα μοιάζει «χαμένη υπόθεση», αλλά ένα μέσο πάλης που μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα των ζωών μας. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα, πάντα μαζί με τους κατοίκους, θα νικήσουμε.
Απόστολος Λυκεσάς
Πηγή: efsyn.gr
Οχι, δεν ανησυχούμε καθόλου! Ισα ίσα, η επιθυμία «να ρίξουμε τον Ζέρβα», την πιο αποτυχημένη διοίκηση των τελευταίων δεκαετιών, είναι σχεδόν πάνδημη στη Θεσσαλονίκη και φυσικά τη μοιραζόμαστε κι εμείς. Αλλωστε, 4 χρόνια τώρα, μέσα και –ακόμα περισσότερο– έξω από το δημοτικό συμβούλιο, έχουμε ασκήσει δυναμική αντιπολίτευση, έχουμε συμβάλει στην απονομιμοποίηση αυτής της διοίκησης πολύ παραπάνω από όσο αντιστοιχούσε στις αριθμητικά μικρές μας δυνάμεις· νομίζω ότι όλοι μάς το πιστώνουν αυτό.
Από εκεί και πέρα, το αφήγημα «ψηφίστε τον Α για να φύγει ο Β» είναι ένα αφήγημα ηττοπαθές κι αποτυχημένο. Η λογική του μικρότερου κακού δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες, τις επιθυμίες, στα όνειρά μας για την πόλη που ζούμε. Δεν θέλουμε το μικρότερο κακό· θέλουμε το μεγαλύτερο καλό. Γι’ αυτό εμείς ούτε παρακαλάμε να μας ψηφίσουν από συμπάθεια για να βγάλουμε μια έδρα, ούτε όμως εκβιάζουμε να μας ψηφίσουν με μισή καρδιά για να «φύγει ο Ζέρβας». Ζητάμε από τους κατοίκους να μας στηρίξουν αν τους αρέσει αυτό που κάνουμε, αν συμφωνούν με τις θέσεις και τις δράσεις μας.
Κι όχι μόνο να μας ψηφίσουν, αλλά να έρθουν μαζί μας για να ανοίξουμε την προοπτική μιας πραγματικής, ριζοσπαστικής αλλαγής, που θα ξεκινά από τη βάση της κοινωνίας και θα φτάνει ώς τη διοίκηση. Μια αλλαγή που δεν θα αποτελεί μια απλή εναλλαγή του ίδιου χρεοκοπημένου πολιτικού προσωπικού, αυτού που μας διοικεί και μας κυβερνά επί δεκαετίες, που έφερε την πόλη σε αυτή την κατάσταση, που οδήγησε τους νέους και τις νέες στο αδιέξοδο και στη φυγή.
Ξέρουμε ότι αυτός ο δρόμος είναι πιο δύσκολος, πιο μακρύς, αλλά είναι ο μόνος ρεαλιστικός αν θέλουμε η αλλαγή στη διοίκηση να μπορεί να φέρει πραγματικές ρήξεις, να αλλάξει την καθημερινότητα των πολλών. Αυτό είναι το σχέδιό μας, και ένα εντυπωσιακά καλό αποτέλεσμα σε αυτές τις εκλογές –αυτό που λέμε να γίνουμε η έκπληξη αυτών των εκλογών– πιστεύουμε ότι μπορεί να το κάνει πιο εφικτό. Ουτοπία είναι να ψηφίζεις τους ίδιους ανθρώπους και να περιμένεις ότι θα κάνουν κάτι ριζικά διαφορετικό.
● Στον δεύτερο γύρο θα τοποθετηθείτε ανοιχτά υπέρ όποιου είναι αντίπαλος του Ζέρβα;
Να το ξαναπούμε ανοιχτά: η βαθιά αποτυχημένη διοίκηση Ζέρβα πρέπει να ηττηθεί και στους δύο γύρους – και να φύγει. Είναι το μόνο που της αξίζει. Δεν το λέμε εμείς, το λέει η μεγάλη πλειοψηφία της πόλης. Από εκεί και πέρα, αν εμπιστευόμασταν πραγματικά κάποια άλλη παράταξη, αν πιστεύαμε ότι μπορεί να φέρει τις αλλαγές που εμείς θέλουμε, να αυξήσει τους χώρους πράσινου, να κάνει τη ΔΕΘ πάρκο, να ενισχύσει τα μέσα μεταφοράς, να στηρίξει ενεργά τους πιο φτωχούς κατοίκους, να δώσει ανάσα στις γειτονιές, αν ξέραμε ότι θα συγκρουστεί με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, ότι δεν έχει δεσμεύσεις, ότι λειτουργεί συλλογικά και δημοκρατικά, δεν θα χρειαζόταν να περιμένουμε τον δεύτερο γύρο για να τη στηρίξουμε· θα τη στηρίζαμε από τον πρώτο. Εμείς δεν κατεβαίνουμε στις εκλογές για να μαζέψουμε καρέκλες.
Κατεβαίνουμε γιατί νιώθουμε ότι οι δικοί μας άνθρωποι, οι νέοι κι οι νέες, οι εργαζόμενοι/ες, οι άνεργοι, οι απλοί κάτοικοι της πόλης είναι αποκλεισμένοι και –ακόμα περισσότερο– αποκλεισμένες από την πολιτική. Οτι ακόμα και στον δήμο την εξουσία μονοπωλούν τα στελέχη των παλιών κομμάτων, οι πλούσιοι κι οι επιχειρηματίες του κέντρου. Δείτε λίγο ποιοι έφτιαξαν τις λεγόμενες μεγάλες παρατάξεις. Εμείς, αντίθετα, θέλουμε η πολιτική να γυρίσει στα χέρια των απλών ανθρώπων, να γίνει ξανά εργαλείο στα χέρια αυτών που την έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το στοίχημα της Πόλης Ανάποδα.
● Τι σας ανησυχεί περισσότερο από όσα συμβαίνουν σήμερα στην πόλη κι αυτό οπωσδήποτε πρέπει να γυρίσει ανάποδα;
Η στεναχώρια. Σε όλη μας την τετραετή ιστορία προσπαθούμε να αποφύγουμε τις γενικολογίες και να αναδείξουμε τα συγκεκριμένα: συγκεκριμένα προβλήματα, συγκεκριμένα αιτήματα, συγκεκριμένες προτάσεις για τον δημόσιο χώρο, την κινητικότητα, την καθαριότητα κ.ο.κ. Αλλά αν θέλουμε για μια στιγμή να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε το μεγάλο πλάνο, νομίζω ότι το χειρότερο είναι αυτό: έχει μαυρίσει η ψυχή μας. Ο κόσμος είναι σκασμένος, δεν βλέπει ελπίδα. Οι νέοι κι οι νέες, εμείς δηλαδή οι ίδιοι κι οι ίδιες, νιώθουμε ότι δεν έχουμε προοπτική σε αυτή την πόλη, δεν θα βρούμε μια καλή δουλειά, δεν μπορούμε να έχουμε μια αξιοπρεπή στέγη, δεν έχουμε χώρο να εκφραστούμε. Οσοι και όσες μείναμε, ψάχνουμε απεγνωσμένα τον τρόπο να επιβιώσουμε, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.
Ε, το πρώτο που πρέπει να γυρίσει ανάποδα είναι αυτή η τάση προς την παραίτηση, τον ατομικισμό. Η ίδια η λειτουργία της Πόλης Ανάποδα είναι για εμάς μια πρώτη απάντηση. Το γεγονός ότι επιμένουμε στη συλλογική μας φυσιογνωμία, από τη συνέλευση των μελών ώς τη συλλογική εκπροσώπηση, δεν είναι μόνο μια δημοκρατική διαφύλαξη. Είναι μια πολιτική πρόταση, ίσως η πιο σημαντική.
● Πώς θα είναι σε γενικές γραμμές η πόλη αν «γυρίσει ανάποδα»;
Δεν είναι από μόνο του πολύ ωραίο που η συμμετοχή μας στις εκλογές επιτρέπει να διατυπώνονται τέτοιες ερωτήσεις, που ανοίγουν τον ορίζοντα της σκέψης μας; Που δεν περιοριζόμαστε στο «πώς θα ήταν η πόλη στα χέρια ενός παράγοντα του ΠΑΣΟΚ» ή «πώς θα ήταν αν γύριζε πίσω στα χρόνια του Μπουτάρη;». Αν γυρίσουμε ανάποδα την πόλη, λοιπόν, πρώτα θα πέσουν τα αυτοκίνητα από την πλατεία Ελευθερίας και θα μείνει ξανά πλατεία μνήμης. Από το γερό ταρακούνημα, η ΔΕΘ θα αδειάσει από τα κτίρια-τέρατα και θα γίνει το μητροπολιτικό πάρκο που τόσο χρειαζόμαστε. Τα αυτοκίνητα στους δρόμους θα περιοριστούν και τον χώρο τους θα καταλάβουν λεωφορεία, ποδήλατα, πεζοί. Τα τραπεζοκαθίσματα που καταχρώνται τον δημόσιο χώρο θα εξαφανιστούν σε δευτερόλεπτα.
Σε δεύτερο χρόνο, η διαχείριση των απορριμμάτων θα αλλάξει ριζικά μοντέλο, με έμφαση στη μείωση και τη διαλογή στην πηγή. Ο δήμος θα αφιερώσει ένα σημαντικό ποσοστό του προϋπολογισμού του για την ανακαίνιση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και την παροχή τους ως προσιτή κατοικία. Η βραχυχρόνια μίσθωση θα περιοριστεί. Η κοινωνική πολιτική θα κατέβει στις γειτονιές, μέσα από κέντρα κοινότητας, δίνοντας το χέρι σε όποιον και όποια έχει ανάγκη. Οταν η πόλη γυρίσει ανάποδα, οι ανάγκες των πολλών θα είναι επιτέλους αυτές που ορίζουν την πολιτική του δήμου. Η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση δεν θα μοιάζει «χαμένη υπόθεση», αλλά ένα μέσο πάλης που μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα των ζωών μας. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι αργά ή γρήγορα, πάντα μαζί με τους κατοίκους, θα νικήσουμε.
Απόστολος Λυκεσάς
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου