Ζευγάρια-όμηροι του Μνημονίου

Φαίνεται ότι την τελευταία τετραετία της κρίσης οι Ελληνες σταμάτησαν να παίρνουν τόσο εύκολα την απόφαση για διαζύγιο και να το ξανασκέφτονται.

Η οικονομική κρίση έχει ήδη φτάσει στον πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας, την οικογένεια. Πολιτικοί αντί θρησκευτικών γάμων, παιδιά εκτός γάμου και μείωση των διαζυγίων. Ολα αποτέλεσμα της οικονομικής στενότητας... 

Ηκρίση άλωσε όχι μόνο τις τσέπες μας αλλά και τα οικογενειακά πρότυπα που επί δεκαετίες ήταν ριζωμένα στην ελληνική κοινωνία. Η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας, στα χρόνια του Μνημονίου, αποσυντίθεται λίγο λίγο με συνέπεια να μειώνονται δραματικά οι θρησκευτικοί γάμοι, να αυξάνονται οι πολιτικοί, να γεννιούνται πολλά παιδιά εκτός γάμου, αλλά και να μην εκδίδονται διαζύγια λόγω έλλειψης ρευστού. Συνέπεια όμως είναι τα ζευγάρια να μένουν κάτω από την ίδια στέγη χωρίς το βασικό συστατικό της ευτυχίας. Ξένοι δηλαδή στο ίδιο σπίτι...

Παρά την κρίση 4 στους 5 μαθητές Λυκείου κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα

Τι αποκαλύπτει έρευνα της PALMOS ANALYSIS για το πώς αντιστέκονται στην κρίση οι ελληνικές οικογένειες.
ΑΣΠΙΔΑ στον «Κοινωνικό Αποκλεισμό στην Εκπαίδευση» προσπαθούν και βάζουν οι ελληνικές οικογένειες, οι οποίες αντιστέκονται στην κρίση και σε ποσοστό 91% παρέχουν εξωσχολική υποστήριξη στα παιδιά τους, παρά το γεγονός πως το εισόδημά τους κυμαίνεται από 1.501 – 2.000 ευρώ.

Το ποσοστό αυτό φτάνει το 94% για εισοδήματα πάνω από 2.000 ευρώ, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως οικογένειες με μηναίο εισόδημα μόλις 500 ευρώ, που κινούνται στα όρια της φτώχειας, κάνουν τα «αδύνατα δυνατά» και σε ποσοστό 65% παρέχουν στα παιδιά τους μαθήματα εκτός σχολείου.

Η κρίση έστειλε «εκτός αγοράς» 103.580 επιχειρήσεις και 411.504 εργαζόμενους

«Εκτός αγοράς» - και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης - έχουν τεθεί μέσα στα 4 χρόνια της ύφεσης 103.580 επιχειρήσεις και 411.504 εργαζόμενοι. Τις απώλειες αποκαλύπτουν τα συγκριτικά στοιχεία του μητρώου εργοδοτών και ασφαλισμένων του ΙΚΑ μεταξύ Ιουνίου 2009 και Ιουνίου 2013.

Τζόγος, τρόπος φυγής από την οικονομική δυσχέρεια

Το μαύρο χρήμα που κινείται στον παράνομο τζόγο εκτιμάται πως ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Καταρρέουν τα νόμιμα καζίνα, αλλά αυξάνονται και πληθύνονται τα παράνομα, τα οποία φυτρώνουν σαν τα «μανιτάρια» όχι μόνον στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις, αλλά και σε όποιο χωριό της περιφέρειας εντοπίζεται «ενδιαφέρον»  

Οσο οι Ελληνες στενάζουν από τη βαριά οικονομική κρίση στην πλάτη τους, άλλο τόσο αναστενάζουν από τον τζόγο, νόμιμο ή παράνομο.  Πλέον, τα προποτζίδικα έχουν γίνει σημείο κοινωνικής συνεύρεσης σε κάθε γειτονιά. Κάτι σαν τους καφενέδες -μικρά καζίνα της γειτονιάς κατ' άλλους- με τη διαφορά ότι σε αυτά η ελπίδα περισσεύει. Ακόμη και οι «παπατζήδες» έχουν πολλαπλασιαστεί. Ανάμεσα δε στους «πελάτες» τους που περιμένουν με αγωνία να ολοκληρωθεί η φράση: «εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς, πού είναι ο παπάς;», βρίσκονται πια και πολλές γυναίκες...

Οι ειδικοί έχουν συσχετίσει εδώ και πολλά χρόνια την οικονομική κρίση με την παράλληλη αύξηση του τζόγου. Τρία χρόνια πριν, μία έρευνα της ALCO υποστήριζε πως οι 4 στους 10 «βρίσκουν παρηγοριά στα τυχερά παιχνίδια». Κερδίζουν; Οπως προέκυπτε από τη συγκεκριμένη έρευνα, τα κέρδη είναι αντιστρόφως ανάλογα με τον αυξανόμενο αριθμό των παικτών.

«Αντισυλληπτικό» το μνημόνιο

Ούτε οι γεννήσεις φαίνεται να γλιτώνουν από τη μνημονιακή πολιτική, εντείνοντας το ήδη υπαρκτό δημογραφικό πρόβλημα σε μια χώρα που όχι μόνο φτωχαίνει, αλλά και «γερνάει» χρόνο με τον χρόνο.
Το πρόσφατο καμπανάκι από την Eurostat ήρθε να επιβεβαιώσει ότι ο ελληνικός πληθυσμός μειώνεται, γεγονός που βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου την τελευταία τετραετία.
Μπορεί η Γηραιά Ήπειρος να εξελίσσεται στη... γηραιότερη του πλανήτη, ωστόσο ο πληθυσμός της αυξήθηκε κατά 2,2 τοις χιλίοις το 2012, τη στιγμή που στην Ελλάδα καταγράφεται δραματική μείωση της τάξης του 5,5 τοις χιλίοις. Κάθε λογική εκτίμηση φέρνει στο προσκήνιο γι’ αυτήν τη μεγάλη διαφορά την επίθεση που δέχεται ο πολίτης αυτής της χώρας σε όλα τα επίπεδα: Από την οικονομική ανασφάλεια για τη γέννηση και το μέλλον ενός παιδιού μέχρι τις επιπτώσεις στην υγεία των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων από τη μνημονιακή λαίλαπα.

Η κρίση επί τω έργω: Παραδίδουν για να γλιτώσουν

Νέο ρεκόρ θα σημειώσουν φέτος οι οδηγοί που θα καταθέσουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους προκειμένου να γλιτώσουν το χαράτσι που έχει επιβάλει το υπουργείο Οικονομικών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών αναμένεται να κατατεθούν περισσότερες από 410.000 πινακίδες αφού οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν να πληρώσουν τα υψηλά τέλη κυκλοφορίας αλλά και τον φόρο πολυτελείας ο οποίος επιβάλλεται για πρώτη χρονιά στα οχήματα κυβισμού άνω των 1.929 κ.εκ.  

Αύξησαν τα κέρδη τους στην κρίση 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα!

Οι 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, καθώς και οι 200 πιο κερδοφόροι ομίλοι εταιρειών αύξησαν τον κύκλο εργασιών τους και βελτίωσαν εντυπωσιακά την κερδοφορία τους βάσει δημοσιευμένων ισολογισμών για τη χρήση του 2012, που παρουσίασε η ICAP, την ίδια ώρα που η λιτότητα βυθίζει την ελληνική κοινωνία στην κρίση!

Οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες κάλυψαν με τον κύκλο εργασιών τους ποσοστό 54,1% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς.

Ο συνολικός κύκλος εργασιών των 500 επιχειρήσεων εμφάνισε αξιόλογη αύξηση, 4,5%, το 2012, ενώ τα συνολικά κέρδη EBITDA αυξήθηκαν εντυπωσιακά, κατά 44,3%.

Η συγκέντρωση του πλούτου οδηγεί σε νέο 1929

ΟΣΟΙ πίστεψαν πως το 2009 ζήσαμε το ανάλογο της μεγάλης κρίσης του 1929, όταν ξεκίνησε η Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του '30, σφάλλουν. Γιατί το 2009 η γενικευμένη χρηματιστηριακή κρίση πέρασε στην πραγματική οικονομία σαν μία απλή ύφεση, την εξάπλωση της οποίας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αποσόβησε η επεκτατική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της Δύσης.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βίωσε η παγκόσμια οικονομία το 2009 ήταν το προοίμιο του 1929 και, με την εξαίρεση ορισμένων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας όπως η Ελλάδα, η Μεγάλη Υφεση είναι όλη μπροστά μας. Ας δούμε γιατί.

Η αβάστακτη γοητεία των ομολόγων

Η Morgan Stanley προτείνει στους πελάτες της να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και η Ελλάς γιορτάζει. Ανοήτως, δυστυχώς.

Γιατί ανοήτως; Επειδή η συμβουλή της Morgan Stanley έχει λογική βάση μεν αλλά, παράλληλα, είναι καθ΄ όλα συμβατή με την πρόβλεψη ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να βουλιάζει, εντείνοντας περισσότερο την κοινωνική καθίζηση. Να το πω διαφορετικά: Αν εργαζόμουν για τη Morgan Stanley, την ίδια συμβουλή θα έδινα στους πελάτες της (δηλαδή, να εντάξουν και κάποια ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, για τρεις ή τέσσερις μήνες). Κι αυτό παρά τις μελανές μου προβλέψεις τόσο για την ελληνική όσο και για την Ευρωζωνική, εν γένει, οικονομία.

Το εύλογο ερώτημα που θα μου θέσετε είναι το εξής: Η αυξημένη ζήτηση ομολόγων ενός κράτους, του οποίου τα ομόλογα μέχρι πρότινος δεν ήθελε κανείς, δεν σημαίνει και αύξηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών σε αυτό το κράτος; Δεν σημαίνει ότι απομακρύνεται η περίπτωση κι άλλης πτώχευσης; Δυστυχέστατα στην περίπτωση της χώρας μας η αύξηση της ζήτησης των ομολόγων του δημοσίου δεν σημαίνει τίποτα τέτοιο. Μακάρι να σήμαινε κάτι τέτοιο!

Ifo: Η Ελλάδα θα είχε ξεπεράσει την κρίση αν είχε χρεοκοπήσει το 2010

Η Ελλάδα θα είχε σήμερα ξεπεράσει την κρίση, εάν την άνοιξη του 2010 είχε χρεοκοπήσει και αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, υποστηρίζει ο Γερμανός οικονομολόγος, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου Χανς-Βέρνερ Ζιν, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Die Welt» και τάσσεται υπέρ μιας ανοιχτής νομισματικής ένωσης, από την οποία τα κράτη θα μπορούν να αποχωρήσουν προσωρινά και να αναζητήσουν μεταβατική βοήθεια με σχέδια τύπου «Μάρσαλ».

Κύπελλο Ερασιτεχνών Ελλάδας: Αδυναμία συμμετοχής πολλών ομάδων

Για να μην τρέφουμε αυταπάτες και να αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας(τα του νομού μας τα γνωρίζουμε), κρίνοντας μόνο με απόλυτο ρεαλισμό χωρίς να είμαστε αιθεροβάμωνες και ρομαντικοί, βρήκα ευκαιρία και θεώρησα σκόπιμο να αναρτήσω το παρόν άρθρο. Πριν αρκετό καιρό με αφορμή μια ανάρτηση εδώ στο @Pella για τους στόχους της ομάδας, εκτός από την κατάκτηση κυπέλλου της ΕΠΣ Πέλλας συζητήσαμε μέσω σχολίων και για τις δυνατότητες της συνέχειας στο θεσμό για την ομάδα μας σε πανελλήνια  έκταση, όταν και αν θα καλούμασταν να παίξουμε στην επόμενη φάση με τους κυπελλούχους των άλλων νομών, εάν είμασταν εμείς οι κυπελλούχοι ΕΠΣ Πέλλας. Όπως αποδεικνύεται από τους «τελικά» συμμετέχοντες συλλόγους, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα συνέχειας στο θεσμό, αφού οι περισσότεροι από τους όμορους νομούς μας δεν δήλωσαν συμμετοχή όπως αναμενόταν και θα έπρεπε με το καλημέρα να αρχίσουμε τα μακρυνά ταξίδια και τα μεγάλα έξοδα. Θα μπορούσε κάτι να γίνει, αν «λιβανίζαμε» την κλήρωση και μας χαμογελούσε η τύχη σε εντός έδρας αγώνες. Αλλά μέχρι πότε... Το πιο τρανταχτό παράδειγμα της δυσχέρειας των ομάδων, είναι ότι ούτε ακόμα αυτός ο κυπελλούχος της ΕΠΣ Μακεδονίας δεν συμμετέχει στη διοργάνωση! Ας δούμε ποιες ομάδες και ενώσεις έμειναν εκτός διοργάνωσης:

Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα;

Ένα άρθρο από τον δικηγόρο κ. Ευάγγελο Ιωαννίδη για την οικονομική κρίση και τους τρόπους αντιμετώπισή της. Δεν υιοθετώ τις απόψεις του, απλά σεβόμενος τους προβληματισμούς του το αναδημοσιεύω, όπως ευγενέστατα μου το ζήτησε.

Η κατάσταση στην δύσμοιρη πατρίδα μας οδηγείται από το κακό στο χειρότερο  και ο λαός ειδικά οι νέα γενιά έχει πάψει,  να ελπίζει και να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον. Η Ελλάδα μετά από την υπογραφή και εφαρμογή τριών μνημονίων με τους δανειστές της έχει βυθιστεί σε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, ανεργίας και αποτυχίας επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων, όπως από τα πρώτα άρθρα μου για το θέμα είχα επισημάνει έγκαιρα και για αυτήν την αποτυχία δεν φταίει κυρίως η δήθεν κακή εφαρμογή της οικονομικής συνταγής, όπως βολικά παπαγαλίζουν διάφοροι εγχώριοι υποστηρικτές της τρόικα. Αποκαλυπτικό μάλιστα του επικοινωνιακού παραμυθιού, που έχουν στήσει οι δανειστές και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους είναι και το επιχείρημα, ότι δήθεν η Ελλάδα δεν έκανε τίποτα στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και για αυτό δεν πέτυχε τους στόχους του το πρόγραμμα. Έρχεται όμως το Lisbon Council και η Berenberg Bank, για να καταδείξουν το μέγεθος του ψεύδους, όταν με την έκθεση τους «Τhe 2012 Euro Plus Monitor», που εκπόνησαν απο κοινού, η Ελλάδα παίρνει την υψηλότερη βαθμολογία (8,2 με άριστα το 10) και την υψηλότερη θέση μεταξύ 20 εξεταζόμενων χωρών της Ευρώπης, σε ότι αφορά την επίτευξη δημοσιονομικής προσαρμογής και την προώθηση μεταρρυθμίσεων. Είναι λοιπόν χωρίς αμφιβολία ο πυρήνας της συνταγής εξαρχής λανθασμένος και αδιέξοδος, που οδηγεί σε αστοχίες στα οικονομικά μεγέθη, σε παράλυση της πραγματικής οικονομίας και σε αποσάθρωση της ελληνικής κοινωνίας και των θεσμών της.

Είναι ο καπιταλισμός, ανόητε…

Σε αντίθεση με τις φυσικές, στις κοινωνικές επιστήμες δεν έχουμε την πολυτέλεια των πειραμάτων: αν θεωρούμε ότι κάτι επιδρά αιτιωδώς στην εκδήλωση ενός φαινομένου, δεν είναι δυνατόν να αποδείξουμε τον ισχυρισμό μας «οργανώνοντας» ένα πείραμα. Με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, κάτι τέτοιο και ανέφικτο είναι (: ως όντα με ελεύθερη βούληση, οι άνθρωποι αντιδρούν ακυρωτικά σε ό,τι διατείνεται πως μπορεί νομοτελειακά να προδικάσει τη συμπεριφορά τους) και προσκρούει σε βασικές αρχές της επιστημονικής ηθικής (: σε αντίθεση με τις πρακτικές της αρπακτικής ευρωγραφειοκρατίας του νεοφιλελεύθερου εσμού, οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν νοείται να εκλαμβάνονται ως πειραματόζωα). Ολα αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτρέπουν τον νου από το επιστημονικά  καταστατικό αίτημα της τεκμηριωμένης επεξήγησης. Πειράματα δεν γίνονται (και δεν πρέπει να γίνονται), όμως η πραγματικότητα - δυστυχώς ή ευτυχώς - μας εφοδιάζει με άφθονο υλικό που επιτρέπει την ασφαλή εξαγωγή συμπερασμάτων περί των αιτών που διέπουν τα κρίσιμα κοινωνικά φαινόμενα. Με τρόπο δραματικό, τέτοιο ακριβώς υλικό εισφέρει και η περίπτωση της Κύπρου. Υπό ποία έννοια; Με ποιον τρόπο;

Άποψη για την κυπριακή κρίση - οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας

Η κρίση της Κύπρου είναι, όπως ήταν και η κρίση της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας, κυρίως τραπεζική κρίση. Η 'λύση' που προωθείται από την τρόικα στην Κύπρο όμως, είναι σαφώς χειρότερη από τις άλλες δύο. Απειλεί να καταστρέψει την κυπριακή οικονομία και να αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ.

Το πρόβλημα και στις τρεις αυτές χώρες προήλθε από το χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα, καθώς ο δημόσιος τομέας έχει σχετικά χαμηλό χρέος και δεν ευθύνεται για την κρίση. Η οικονομική καταστροφή προήλθε από τις τράπεζες, αλλά το βάρος καλείται να το σηκώσει το δημόσιο και η κοινωνία συνολικά.

Ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου έχει περιουσιακά στοιχεία περίπου οκταπλάσια του ΑΕΠ, όπως και ο ιρλανδικός, ενώ ο ισλανδικός ήταν ακόμη μεγαλύτερος όταν χτύπησε η κρίση. Στην Ισλανδία οι τράπεζες δανείζονταν διεθνώς για να παίξουν στις αγορές παραγώγων, ενώ στην Ιρλανδία για να κερδοσκοπήσουν στα ακίνητα. Στην Κύπρο προσέλκυαν καταθέσεις διεθνώς και έκαναν μεγάλες τοποθετήσεις σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, ενώ δάνεισαν και σε ελληνικές επιχειρήσεις. Οι ισλανδικές τράπεζες χρεοκόπησαν μετά την κατάρρευση την Λίμαν Μπράδερς το 2008, οι ιρλανδικές όταν έσκασε η τεράστια φούσκα ακινήτων το 2008-9 και οι κυπριακές με την ελληνική κρίση, κυρίως μετά το τραγικό PSI και τα κουρέματα του 2012.

Μα τι έχεις να χάσεις περισσότερο; Χειρότερα δεν γίνεται...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας κάνουν κωλοτούμπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας λένε ψέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δεν έχουν σχέδιο, δεν έχουν πρόγραμμα. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεδαφικές και ακοστολόγητες. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολυγλωσσία μεταξύ των συνιστωσών και των μελών του. Ο ΣΥΡΙΖΑ λαΙκίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει ΓΑΠ που έλεγε «λεφτά υπάρχουν», Ο ΣΥΡΙΖΑ απορρόφησε στις τάξεις του στελέχη από το παλιό «αμαρτωλό» ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα της δραχμής. Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την χρεοκοπία της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας πάρει τα σπίτια, θα δημεύσει την κινητή και ακίνητη περιουσία μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η καταστροφή της χώρας. Τίποτα δεν κάνει και λέει καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ! Και το χειρότερο είναι ότι δεν τ' ακούς όλα τα παραπάνω μόνο από τον Σαμαρά, τον Κεδίκογλου, τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Βενιζέλο, τον Πάγκαλο, τον Κουβέλη και τον Ψαριανό. Δεν τ' ακούς μόνο ούτε ακόμα από την ίδια την Παπαρήγα... Η δυστυχία, η τραγωδία και η απογοήτευση είναι να τ' ακούς και να τα διαβάζεις από απλούς έλληνες πολίτες κάθε ηλικίας, έστω κι αν αυτοί εκφράζουν μια πολύ μικρή μειοψηφία του ελληνικού λαού!

Η κρίση σε νέες περιπέτειες

Βιώνουμε καταστάσεις που, αν δεν ήταν τόσο σοβαρές, θα προκαλούσαν γέλιο.

• Μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή της οποίας ο αντιπρόεδρος δηλώνει, χωρίς να κοκκινίζει, ότι η επιστημονική διόρθωση υπολογιστικών λαθών ολκής, που αφορούν άμεσα την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, δεν βοηθά επειδή, λέει, κλονίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου στο αλάθητο της Επιτροπής του.
• Μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή - και 17 κυβερνήσεις - που, συνεχώς, από την αρχή της Κρίσης, κάνουν τη μία ανυπόστατη πρόβλεψη μετά την άλλη και κατόπιν καταφέρνουν, συστηματικά, επί τρία συναπτά έτη, να υποκρίνονται ότι... ξαφνιάζονται με τις προβλεπτικές τους αποτυχίες, προτού τις υποβαθμίσουν ως μη σημαντικές.
• Μια ευρωπαϊκή ηγεσία που, μετά το 2009, μόνη της, δημιούργησε - χωρίς κανέναν λόγο και αιτία - την καταστροφική δεύτερη ύφεση στον πυρήνα της Ευρωζώνης και τώρα δηλώνει αδιαφορία για το ανθρώπινο και κοινωνικό κόστος του μισανθρωπικού δημιουργήματός της.

Είναι περίεργο ότι, όταν η ευρωπαϊκή ηγεσία πέφτει τόσο χαμηλά, αναδεικνύονται στις εκλογές κόμματα όπως του κ. Γκρίλλο και επιστρέφει από τον τάφο ο κ. Μπερλουσκόνι;
Ας σταθούμε, όμως, στη μέγιστη ύβρη της ευρωπαϊκής ηγεσίας απέναντι στην πραγματικότητα: Πρόκειται για την ιδέα ότι η Ευρωζώνη θα ξεπεράσει την Κρίση - μέσα από πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής - οι οποίες επιβάλλουν τη μεγαλύτερη λιτότητα στα κράτη που διέπονται από τον γοργότερο βαθμό συρρίκνωσης του εθνικού εισοδήματος και χαρακτηρίζονται από τράπεζες που, ουσιαστικά, έπαψαν - προ καιρού - να λειτουργούν ως πιστωτικά ιδρύματα.

"Η Ελλάδα θα πιάσει πάτο μετά τις γερμανικές εκλογές"!

Συγκαταλέγεται όχι μόνο στους κορυφαίους οικονομολόγους του πλανήτη αλλά και στις προσωπικότητες με μεγάλη πολιτική επιρροή στη Γαλλία. Πρώην σύμβουλος των Μιτεράν, Σαρκοζί και νυν του Ολάντ αλλά και πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης, θεωρείται προσωπικότητα παγκοσμίου κύρους.

Μάλιστα ήταν ο εβραϊκής καταγωγής Ζακ Αταλί που ενέταξε το 1981 τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ και τον Φρανσουά Ολάντ στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, ενώ έχει γράψει μέχρι στιγμής 50 βιβλία.