Τα τρία μνημονιακά χρόνια με τα τέσσερα μνημόνια που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται, θα σημαδέψουν βαθιά πολλές γενιές ελλήνων και θα γραφτούν με τα πιο μελανά χρώματα στην ιστορία αυτού του τόπου. Και δεν είναι από μόνη της η οικονομική κρίση που μας «έπληξε» η αιτία, γιατί τέτοιες «τεχνητές συγκυρίες» «συμβαίνουν» ή «μεθοδεύονται» με τον ένα ή άλλο τρόπο σε πολλές χώρες του πλανήτη. Η βασική αιτία της ανεπανόρθωτης ζημιάς που έχει υποστεί η δική μας χώρα και οι ζωές των πολιτών της, είναι η διαχείριση αυτής της κρίσης από τους συγκεκριμένους πολιτικούς, ή οποίοι όλως τυχαίως ήταν και οι δημιουργοί της!
Πως μπορείς να δείξεις εμπιστοσύνη σ' αυτούς πολιτικούς που μας κυβερνούν και τις δήθεν διαρθρωτικές αλλαγές τους, όταν δεν βλέπεις καμία ουσιαστικά μεταρρύθμιση υπέρ του αυτού του εξαθλιωμένου λαού; Πως μπορείς να περιμένεις υπομένοντας βελτίωση και ανάκαμψη, όταν κάθε μέτρο ή ημίμετρο αποτελεί κι ένα πλήγμα στην ζωή του εργαζόμενου, του άνεργου, του συνταξιούχου; Πως μπορείς να πιστέψεις σε οτιδήπτε εξαγγέλεται για το «καλό» όλων μας, όταν μετράς καθημερινά θύματα και απώλειες εντός κι εκτός εισαγωγικών; Πως μπορείς να κλείσεις μάτια και αυτιά και να προσαρμοστείς στην αισιόδοξη εικονική πραγματικότητα που σου παρουσιάζουν, όταν η καθημερινότητά σου είναι σκληρή και αδυσώπητη και διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο κάθε αισιόδοξη σκέψη; Πόσο βλάκας και ηλίθιος να γίνεις για να πιστέψεις αυτούς που πριν λίγο καιρό άλλα έλεγαν για να κλέψουν την ψήφο σου, κι όταν πέτυχαν τον σκοπό τους έπραξαν και πράττουν ακριβώς τα αντίθετα;
Μας φταίει η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι η πρώτη ιστορικά στην χώρα μας που δέχεται τόση «αντιπολίτευση» απ' όλους(!), που έχει τάχα αναιρέσει όσα έλεγε προεκλογικά και έχει «αλλάξει» τον πολιτικό της λόγο, ενώ δεν μας καίγεται καρφάκι όχι μόνο για την οφθαλμοφανή ασυμφωνία προεκλογικών λόγων και μετεκλογικών έργων της τρικομματικής, αλλά και την καθημερινή σχεδόν διάψευση στόχων και δεσμεύσεων που έχει θέσει με την κυβερνητική της πολιτική, απέναντι στον ελληνικό λαό. Το χειρότερο δε όλων είναι ότι με αποφάσεις, μέτρα και ενέργειες έχει αναιρέσει ακόμη κι αυτό το δημοκρατικό πολίτευμα.
Και δεν αναφέρομαι ούτε μόνο στην αστυνομική βία των διαδηλώσεων-συγκεντρώσεων, ούτε στις κατά καιρούς «Δενδιακές» φωτοσοπικές ανακριτικές μεθόδους στα αστυνομικά τμήματα, ούτε ακόμη και σ' αυτά τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» μεταναστών, ούτε καν στην παράκαμψη λειτουργιών της δημοκρατίας όπως της δικαστικής, που είναι «συνήθεις» στις σύγχρονες δημοκρατίες σαν την δική μας, αλλά κυρίως σε κάθε ορολογία, απόφαση, μεθόδευση και πράξη που έχει υιοθετήσει «κοινοβουλευτικά» αυτή η κυβέρνηση για να περάσει τα μνημόνια και την ανάλγητη ξενόφερτη πολιτική της, παραπέμποντάς μας σε «άλλα» καθεστώτα. Λέξεις όπως "επιστράτευση", "επίταξη", "κατάλυση", "διάγγελμα", "διαθεσιμότητα", "απολύσεις", "διωγμός", "συλλήψεις", "έφοδος", "κατάργηση", "άρση", "καταστρατήγηση", "εκτροπή", "ρατσισμός", "φασισμός" και νομοθετικές πρωτοβουλίες «καθεστωτικού» χαρακτήρα μεταμεσονύκτιες με τις μορφές "κατ' επείγοντος", "προεδρικό διάταγμα", "πολυχομοσχέδια σ' ένα άρθρο", όπως και "αντισυνταγματικότητα", "ακυρότητα", "συγκάλυψη" ξεθάφτηκαν ή αναγεννήθηκαν και γιγαντώνονται με την παρούσα διακυβέρνηση. Ακόμη και ότι μαίνεται «εμφύλιος» ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις και ομάδες είναι μεθόδευση και «επίτευγμα» αυτής της τρικομματικής διακυβέρνησης, όπως βλέπουμε ξεκάθαρα ακόμη και σήμερα με την εξαγγελία απεργίας των εκπαιδευτικών στις πανελλήνιες και τις αντιδράσεις γονέων-μαθητών και συστημικών ΜΜΕ εναντίον τους, όπως ακριβώς «σχεδιάστηκε» και «πυροδοτήθηκε» από το πολιτικό «στρατηγείο» της συγκυβέρνησης. Και ήρθε και «έδεσε» το όλο σκηνικό, με την απόφαση της επιστράτευσης...
Κι αν πλέον δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τον χαρακτήρα και τις πολιτικές αυτής της κυβέρνησης, το πλέον ανησυχητικό είναι η αδράνεια και αφασία αυτού του λαού(ψεκασμένοι ή χαπακωμένοι) που προτιμά και επιλέγει να τρώει «σάρκα από την σάρκα του», από την αντίσταση και τον αγώνα για να σταματήσει αυτή η μνημονιακή λαίλαπα!
Αν όλα τα παραπάνω εκφράζουν και χαρακτηρίζουν σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα, τότε οι χούντες δεν έχουν καμία θέση στην πολιτική ιστορία της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου