Η πανδημία φανέρωσε αρκετές «κρυμμένες αλήθειες» για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο

Για όσους δεν προσβάλλονται... Ο ποδοσφαιρικός χάρτης της περιοχής!

Διανύουμε δύσκολες και παράξενες εποχές. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα παρασύροντάς στο διάβα τους ιδέες, κόπους και προσπάθειες χρόνων. Η πανδημία έχει αλλάξει τον τρόπο ζωής μας, την καθημερινότητα και τις προτεραιότητες μας, τις σκέψεις μας και τις επιλογές μας. Άλλοι θεωρούμε ότι βρισκόμαστε στο τέλος μια ακόμη κρίσης, κι άλλοι πως αυτή μόλις άρχισε... Καχύποπτοι και μπερδεμένοι ψάχνουμε διεξόδους που δεν υπάρχουν, ενώ απαξιώνουμε και εθελοτυφλούμε αυτές που είναι μπροστά στα μάτια μας.

Ο Covid-19 ήρθε και τάραξε στα λιμνάζοντα νερά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και έβγαλε στην στεριά όλες τις ψευδαισθήσεις, ιδεοληψίες και τις αυταπάτες που είχαν δημιουργηθεί όλα τα τελευταία χρόνια. Τα απόνερα της πανδημίας έδειξαν ότι όσοι ασχολούμαστε με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στραβά αρμενίζαμε και δεν ήταν μόνο στραβός ο γιαλός, που αναμφίβολα κι αυτός ήταν και παραμένει έτσι.

Ελάχιστες ομάδες είχαν επενδύσει στις ακαδημίες τους, ενώ και κάποιες που το έκαναν ήταν περισσότερο για το θεαθήναι και για κάποια ιδιοτέλεια. Αλλά δεν ήταν μοναδικές υπεύθυνες οι ομάδες, γι' αυτή την δυσάρεστη εξέλιξη και όλοι το ξέρουν αυτό με πρόσωπα και πράγματα.

Παράγοντες δημιουργούσαν ομάδες σε χωριά και συνοικίες και σ' αυτές δεν αγωνιζόταν ή ακόμα μπορεί και να μην συμμετείχαν σχεδόν καθόλου ποδοσφαιριστές από τα ίδια τα χωριά κι από τις οικίες περιοχές.

Ποδοσφαιριστές υπερεκτίμησαν τις ικανότητες τους και τις οικονομικές δυνατότητες των παραγόντων, ενώ παράλληλα πλανεύτηκαν με την σκέψη ότι ίσως να ήταν και το βιοποριστικό τους επάγγελμα.

Φίλαθλοι θεώρησαν δεδομένη την ύπαρξη και συμμετοχή της αγαπημένης τους ερασιτεχνικής ομάδας στα πρωταθλήματα και της γύρισαν την πλάτη αφήνοντας την μόνη και αβοήθητη, με την βεβαιότητα ότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι "άλλοι" που θα τραβήξουν το κουπί. 

Μοιραία τα ερασιτεχνικά σωματεία απαξιώθηκαν, φθίνουν και περιορίζονται ποσοτικά χρόνο με τον χρόνο σε όλη την επικράτεια και εξαιτίας όλων των παραπάνω λόγων, αλλά κι από αστοχίες", εγκληματικά λάθη και "αλλού γι' αλλού αποφάσεις των αρμοδίων που αγνοούν την ερασιτεχνική πραγματικότητα. Άσχετα αν αυτά, για όσους γνωρίζουν και αγαπούν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, είναι που αξίζουν πολλά περισσότερα απ' όσα τους αναλογούν, αναλογικά με τα αντίστοιχα επαγγελματικά...

Ήρθε λοιπόν αυτή η πανδημία να μας θυμίσει τον λόγο που υπάρχει ένα ερασιτεχνικό σωματείο και τι πρεσβεύει, ήρθε να μας δείξει ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι απλά ένας τρόπος διαφυγής και μια διέξοδος από την καθημερινότητα, καθώς επίσης ότι τίποτα μα τίποτα δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο.

Πιστεύω ότι όταν τελειώσει με το καλό όλη αυτή η περιπέτεια θα είμαστε όλοι μας πιο σοφοί και έχοντας αποκομίσει πολλές εμπειρίες απ' αυτά που ζήσαμε και ζούμε, θα βγούμε πιο ικανοί, πιο διορατικοί, πιο κατασταλαγμένοι για τις πραγματικές αξίες και τις ρεαλιστικές προσδοκίες και δε θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. 

Η δική μας ομάδα έχει πάρει μια «σιωπηρή» μικρή παράταση... επιβίωσης μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα 19/7, όταν μέχρι τότε θα πρέπει να δηλώσει στην δικαστική αντιπρόσωπο που παρέστη στην προχθεσινή Γενική Συνέλευση είτε διοίκηση, είτε διάλυση. Άλλη Γενική Συνέλευση, άλλη ευκαιρία δεν θα έχει...