ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - Δικαίωση από τον Άρειο Πάγο των συμβασιούχων συντηρητών αρχαιοτήτων σχετικά με το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και ειδικών συνθηκών

Μετά τις θετικές αποφάσεις σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό, επιτυχή έκβαση και στον Άρειο Πάγο για τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου είχε η υπόθεση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και ειδικών συνθηκών, την οποία χειρίζεται για τη Δικηγορική Εταιρεία Εργατικού Δικαίου η δικηγόρος Φωτεινή Δερμιτζάκη. 

Το επίδομα αυτό, ενώ, βάσει του άρθρου 80 παρ. 10 του Ν. 3057/2002, χορηγούνταν από τον Ιούλιο του 2002 στους μόνιμους και με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου εργαζομένους του Υπουργείου Πολιτισμού με την ειδικότητα του συντηρητή αρχαιοτήτων, μέχρι το 2008 δεν χορηγούνταν στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου της ίδιας ειδικότητας.

Ο Άρειος Πάγος, με την πολύ πρόσφατη 1086/2012 απόφασή του, επέκτεινε την χορήγηση του επιδόματος αυτού και στους συντηρητές αρχαιοτήτων ορισμένου χρόνου και για το πριν από το 2008 χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα, με την απόφασή του αυτή έκρινε ότι «[η] σχετική αξίωση των αναιρεσιβλήτων [συντηρητών αρχαιοτήτων ορισμένου χρόνου] ερείδεται στην αρχή της ισότητας, που απορρέει από το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος, την οποία παραβίασε ο νομοθέτης, με το άρθρο 80 παρ. 10 του Ν. 3057/2002, κατά το μέρος του με το οποίο παρέλειψε, αδικαιολογήτως, να χορηγήσει και σ’ αυτούς το άνω επίδομα, καίτοι παρείχαν την εργασία τους υπό τις αυτές δυσμενείς συνθήκες, δηλαδή σε θέσεις εργασίας ανθυγιεινές και επικίνδυνες, όπως οι εργαζόμενοι με σχέση δημοσίου δικαίου και ειδικά, ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, στους οποίους έχει χορηγηθεί το εν λόγω επίδομα, εισάγοντας έτσι εξαίρεση και κάνοντας διάκριση σε βάρος των αναιρεσιβλήτων [συντηρητών αρχαιοτήτων ορισμένου χρόνου], παρεχόντων την εργασία τους με σύμβαση ορισμένου χρόνου, δίχως τούτο να επιβάλλουν λόγοι κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος».

Πρέπει να σημειωθεί ότι ανάλογες διακρίσεις είχαν λάβει χώρα επανειλημμένα κατά το παρελθόν. Τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η ειδική παροχή των 176 € που σε πολλές περιπτώσεις –όπως και στο Υπουργείο Πολιτισμού– χορηγούνταν μόνο στους μονίμους και εργαζομένους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και δεν χορηγούνταν στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου. Ανάλογες διακρίσεις συνεχίζουν δε δυστυχώς να λαμβάνουν χώρα και σήμερα. Π.χ. πρόσφατα ανέκυψε και πάλι στο Υπουργείο Πολιτισμού το πρόβλημα της μη καταβολής του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και ειδικών συνθηκών στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου, ενώ προβλέφθηκε η καταβολή του για τους μονίμους και εργαζομένους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, περαιτέρω πλέον το νέο ενιαίο μισθολόγιο –Ν. 4024/2011 και ΥΑ που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση αυτού– επιφυλάσσει διαφορετική μεταχείριση στους εργαζομένους ορισμένου χρόνου σε σχέση με τους μονίμους και εργαζομένους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, όσον αφορά ιδίως στο ζήτημα της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας τους για τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξή τους και στο ζήτημα της καταβολής των κινήτρων επίτευξης στόχων και επίτευξης δημοσιονομικών στόχων. Ώσπου επιτέλους να γίνει αντιληπτό ότι δεν επιτρέπεται η δυσμενής μεταχείριση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, η απόφαση αυτή του Αρείου Πάγου ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για τη δικαστική δικαίωση των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, στους οποίους συχνά οι φορείς του δημοσίου τομέα επιφυλάσσουν δυσμενέστερη μεταχείριση.

Πηγή: ergatiko.gr