Ποιος αποφασίζει;

Χρειάστηκε να πάει η επιστήμη στην έδρα της πολιτικής, στην Επιτροπή Θεσμών της Βουλής, με πρωτοβουλία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να φανεί ανάγλυφα το μέγεθος της ανευθυνότητας, της αδιαφάνειας και των επικοινωνιακών μεθόδων του «επιτελικού» κράτους.

Πέρα όμως από τις διπλές καταγραφές των Κικίλια και Αρκουμανέα, πέρα από τη διαρκή υποβάθμιση του πολύτιμου δημόσιου συστήματος Yγείας, το θέμα που αναδείχτηκε και ξαναχτυπάει την καμπάνα του κινδύνου είναι η χρήση των ειδικών ως επικοινωνιακού εργαλείου σε κάθε κυβερνητική απόφαση, όσο αναποτελεσματική και αντιφατική και αν αποδεικνύεται στην πράξη.

Μέχρι τώρα και κατά κύριο λόγο στο δεύτερο και φονικότερο κύμα της πανδημίας, μόλις η κυβέρνηση βρισκόταν «στα δύσκολα» με τις επικίνδυνες πρωτοβουλίες της (άνοιγμα τουρισμού, ανοιγοκλείσιμο αγοράς και σχολείων, υποταγή στις απαιτήσεις της Εκκλησίας, αυθαίρετες αστυνομικές αποφάσεις περιορισμών κατά βούληση κ.ά.), οι ειδικοί, κυρίως εκείνοι που συμμετέχουν στην επιτροπή του υπουργείου Υγείας και εμφανίζονται στις οθόνες, σιωπούσαν. Αποδέχονταν (και αποδέχονται) σχεδόν αδιαμαρτύρητα τον ρόλο του βολικού άλλοθι σε κάθε αλλοπρόσαλλη απόφαση.

Μόλις προέκυπταν (και προκύπτουν) καταστροφικά αποτελέσματα, ακολουθούσε (και ακολουθεί) η προσπάθεια των καλά επιχορηγούμενων φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης να αποδοθούν οι ευθύνες στην ειδική επιτροπή που συμβουλεύει την κυβέρνηση.

Σπάνια μέχρι τώρα οι επώνυμοι αυτοί επιστήμονες άφησαν να διαφανούν ψήγματα αντιρρήσεων -που όμως εκφέρονταν πίσω από κλειστές πόρτες-, με αποτέλεσμα σήμερα οι πολίτες να τους ταυτίζουν με την κυβέρνηση. Ο συνδυασμός λανθασμένων-σπασμωδικών αποφάσεων, ντυμένων πάντα με το κύρος των ειδικών, και των ολέθριων αποτελεσμάτων τους στην Υγεία και την οικονομία, τροφοδότησε την έλλειψη εμπιστοσύνης όχι μόνο στην πολιτική αλλά και την επιστήμη!

Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα της κυβέρνησης, η διάρρηξη της εμπιστοσύνης των πολιτών προς εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με την αποστολή να μας βγάλουν από την υγειονομική κρίση.

Σε αυτό το επικίνδυνο σταυροδρόμι όπου οδηγήθηκαν τα πράγματα, με εμφανείς τους κινδύνους ανυπακοής και αδιαφορίας σε ό,τι είναι πραγματικά αναγκαίο και αποτελεσματικό για τη δημόσια Υγεία, είναι η ύστατη ώρα για να μιλήσει μόνη και καθαρά η επιστήμη. Να επιβάλουν οι ειδικοί στην κυβέρνηση τις απόψεις τους για τα μέτρα που πρέπει να παρθούν και όχι το αντίθετο.

 

Πηγή: efsyn.gr