Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2022

Η τεχνοφεουδαρχία και οι νέοι δούλοι

Είναι τόσο βαθιά η σήψη και η παρακμή στο σημερινό πολιτικό-οικονομικό σύστημα αξιών, αλλά και ευρύτερα στις κοινωνίες, που πραγματικά ώρες ώρες αναρωτιέται κανείς αν, αλήθεια, υπάρχει κρυμμένο πουθενά εκείνο το... «κάτι» που θα λειτουργήσει εγερτήρια, καθολικά και αποφασιστικά: περίπου σαν «σανίδα σωτηρίας» από την οποία θα πιαστούμε άπαντες! Ολοι οι άξονες, οι όροι και τα μεγέθη έχουν, αίφνης, αλλάξει∙ με αποτέλεσμα ακόμη και οι πιο σώφρονες της όλης υπόθεσης να αναζητούν πλέον ικανές λέξεις και νοήματα, ώστε να μπορούν να περιγράψουν και να αποτυπώσουν με καλύτερη καθαρότητα και ενάργεια την κατάσταση.
Πλην όμως, η κατάσταση ούτε περιγράφεται ούτε και αποτυπώνεται, καίτοι η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της «τεχνικής» απέναντι στην κλασική τεχνική των ανθρώπων είναι αυτή που εκκαθαρίζει-ευτελίζει και εξουδετερώνει ό,τι ήταν γνωστό και εδραίο σαν εξέλιξη μες στην Ιστορία! Είτε καλό ήταν αυτό -που όλοι το αξιώναμε και το θαυμάζαμε- είτε κακό -που ενδεχομένως μας δοκίμαζε και μας έσφιγγε σαν βρόχος- εκφυλίζεται και καταρρέει και μαζί του καταρρέουν όλοι οι πύργοι, τα εμβλήματα και τα σύμβολα που τα συνόδευαν εκατέρωθεν! Αυτό είναι που βλέπουμε και μάταια ίσως προσπαθούμε να αναλύσουμε με τις συνηθισμένες τελεολογικές και εσχατολογικές αναφορές.
Ο σεισμός είναι βαθύς και μεγάλος! Κι αλήθεια, όσοι δεν έχουν κατακτήσει αξιόμαχη και αξιόπιστη πρόσβαση και ενημέρωση μέσα σε όλα αυτά τα «δίκτυα» είναι, εν πολλοίς, ανοχύρωτοι. Με σκληρότερους όρους: Οσοι δεν έχουν κατακτήσει αξιόμαχη και αξιόπιστη πρόσβαση και ενημέρωση μέσα σε όλα αυτά τα «δίκτυα»∙ είναι κολίγοι και δούλοι μιας «τεχνοφεουδαρχίας», όπως η «τεχνική» θέλει να παρουσιάζεται σε αυτή τη χρονική συγκυρία. Γιατί, αναμφίβολα, αυτή η τεχνική είναι και η καίρια απάντηση του Κεφαλαίου απέναντι στην Εργασία (αυτολεξεί) όπως, τουλάχιστον, κλιμακώνονταν και κορυφώνονταν τους τελευταίους αιώνες. Δεν υπάρχει πια παραγωγή με βάση την Εργασία ως κλασική έννοια.
Ολη η παραγωγική διαδικασία και οι όποιοι δεσμοί της με το απώτερο αλλά και πιο πρόσφατο παρελθόν βρίσκονται, οπωσδήποτε, σε σοβαρή αμηχανία και σύγχυση. Δεν υπάρχει καν, επί της ουσίας, παραγωγική διαδικασία! Και αν υπάρχει, θα καταρρεύσει, οιονεί χρεοκοπημένη από τους νέους τρόπους που εννοεί και ευνοεί η «τεχνική» σαν μείζονα διακυβεύματα της δικής της σειράς και τάξης πραγμάτων! Η δουλειά γίνεται γρήγορα και φτηνά, δεν χρειάζονται εργατικά χεριά, αλλά, σχεδόν πάντα, έξυπνα, ξεχωριστά μυαλά. Η χειρωνακτική εργασία, όθεν, υποχωρεί και ακυρώνεται εκ των πραγμάτων ή, καλύτερα, είναι υπόθεση που ανήκει σε (νέες) δεύτερες και τρίτες κατηγορίες ανθρώπων που, αλίμονο, θα είναι και θα ζουν εντελώς σαν δούλοι...

Σπύρος Τάγκας
Πηγή: efsyn.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: