Εδώ και έναν χρόνο εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις υφίστανται αληθινό ηλεκτροσόκ με τους λογαριασμούς του ρεύματος. Ακόμη κι όταν η κυβέρνηση σχεδόν αρνούνταν ή υποτιμούσε το μέγεθος των ανατιμήσεων στην ενέργεια, στα γραμματοκιβώτια των πολιτών, φυσικά ή ηλεκτρονικά, έφταναν οι ιλιγγιώδεις χρεώσεις της διαβόητης ρήτρας αναπροσαρμογής και ανάλογες οφειλές για το αέριο.
Πέρασαν αρκετοί μήνες μέχρι να συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι η ενεργειακή ακρίβεια και η πληθωριστική κρίση μπορεί να εξελιχθούν σε μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα που θα την καταπιεί. Κάποια στιγμή αναγκάστηκε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, ουσιαστικά τη δική μας αφού μιλάμε για κρατικά έσοδα από φόρους, για να επιδοτήσει τους λογαριασμούς. Εστω κι αν έτσι στην πραγματικότητα επιδοτούσε την αισχροκέρδεια των ηλεκτροπαραγωγών.
Ρεύμα όμως καίει και το ίδιο το κράτος. Καίνε τα υπουργεία, οι φορείς του Δημοσίου, οι 325 δήμοι της χώρας που φωτίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων στις πόλεις και στα χωριά και καλύπτουν τις ανάγκες ηλεκτροδότησης και θέρμανσης των σχεδόν 5.000 σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων στη χώρα.
Υπήρχε άραγε περίπτωση να συμβεί κάτι διαφορετικό από αυτό που συνέβη σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις με τον λογαριασμό ρεύματος του κράτους; Προφανώς όχι, έστω κι αν το Δημόσιο, ως βασικός μέτοχος της ΔΕΗ, δικαιούται κάποια καλύτερη τιμολόγηση που δεν ξέρουμε αν πράγματι παρέχεται.
Τότε γιατί το υπουργείο Οικονομικών προσποιείται έκπληξη και δυσαρέσκεια για την υπέρβαση του κρατικού λογαριασμού ρεύματος; Και γιατί απειλεί με περικοπή κονδυλίων τους δήμους που αναπόφευκτα παίρνουν φουσκωμένους λογαριασμούς, χωρίς να έχουν το προνόμιο των επιδοτήσεων;
Γιατί ως συνήθως η κυβέρνηση μετατρέπει τα θύματα σε θύτες και μεταθέτει τις ευθύνες της αναποτελεσματικής πολιτικής της στους πολίτες. Το ίδιο κάνει και με τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης και με όλους τους δημόσιους φορείς τώρα. Επιχειρεί να τους φορτώσει προκαταβολικά το δημοσιονομικό φιάσκο από την αλλοπρόσαλλη πολιτική κατά της ακρίβειας.
Και γιατί είναι αλλοπρόσαλλη αυτή η πολιτική; Γιατί ενώ η ακρίβεια φουσκώνει τα έσοδα του προϋπολογισμού, οι ειδικοί φόροι στα καύσιμα γεμίζουν τα κρατικά ταμεία με πολλά δισ. ευρώ και η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να τους μειώσει στο ελάχιστο, την ίδια στιγμή απαιτεί από τους δήμους εξοικονόμηση μερικών εκατομμυρίων, προφανώς εις βάρος των δημοτών τους. Είναι και υποκρισία και αναλγησία.
Πηγή: efsyn.gr
Ρεύμα όμως καίει και το ίδιο το κράτος. Καίνε τα υπουργεία, οι φορείς του Δημοσίου, οι 325 δήμοι της χώρας που φωτίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων στις πόλεις και στα χωριά και καλύπτουν τις ανάγκες ηλεκτροδότησης και θέρμανσης των σχεδόν 5.000 σχολικών μονάδων όλων των βαθμίδων στη χώρα.
Υπήρχε άραγε περίπτωση να συμβεί κάτι διαφορετικό από αυτό που συνέβη σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις με τον λογαριασμό ρεύματος του κράτους; Προφανώς όχι, έστω κι αν το Δημόσιο, ως βασικός μέτοχος της ΔΕΗ, δικαιούται κάποια καλύτερη τιμολόγηση που δεν ξέρουμε αν πράγματι παρέχεται.
Τότε γιατί το υπουργείο Οικονομικών προσποιείται έκπληξη και δυσαρέσκεια για την υπέρβαση του κρατικού λογαριασμού ρεύματος; Και γιατί απειλεί με περικοπή κονδυλίων τους δήμους που αναπόφευκτα παίρνουν φουσκωμένους λογαριασμούς, χωρίς να έχουν το προνόμιο των επιδοτήσεων;
Γιατί ως συνήθως η κυβέρνηση μετατρέπει τα θύματα σε θύτες και μεταθέτει τις ευθύνες της αναποτελεσματικής πολιτικής της στους πολίτες. Το ίδιο κάνει και με τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης και με όλους τους δημόσιους φορείς τώρα. Επιχειρεί να τους φορτώσει προκαταβολικά το δημοσιονομικό φιάσκο από την αλλοπρόσαλλη πολιτική κατά της ακρίβειας.
Και γιατί είναι αλλοπρόσαλλη αυτή η πολιτική; Γιατί ενώ η ακρίβεια φουσκώνει τα έσοδα του προϋπολογισμού, οι ειδικοί φόροι στα καύσιμα γεμίζουν τα κρατικά ταμεία με πολλά δισ. ευρώ και η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να τους μειώσει στο ελάχιστο, την ίδια στιγμή απαιτεί από τους δήμους εξοικονόμηση μερικών εκατομμυρίων, προφανώς εις βάρος των δημοτών τους. Είναι και υποκρισία και αναλγησία.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου