Η απλή αναλογική ψηφίστηκε στη Βουλή ως ο εκλογικός νόμος που θα αναδείκνυε τις καινούργιες δημοτικές και περιφερειακές αρχές της χώρας.
Όχι με την πλειοψηφία που θα απαιτούσε μια τέτοια πρόταση –αίτημα δεκαετιών της Αριστεράς– όμως όλοι οι αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες δέχτηκαν με απόλυτη ικανοποίηση την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Επίσης και συντηρητικοί δημοκρατικοί πολίτες αναγνώριζαν τη δικαιοσύνη για την ισοτιμία της ψήφου στο εκλογικό σύστημα που προτάθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής δεν άργησαν να φανούν.
Όχι με την πλειοψηφία που θα απαιτούσε μια τέτοια πρόταση –αίτημα δεκαετιών της Αριστεράς– όμως όλοι οι αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες δέχτηκαν με απόλυτη ικανοποίηση την καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Επίσης και συντηρητικοί δημοκρατικοί πολίτες αναγνώριζαν τη δικαιοσύνη για την ισοτιμία της ψήφου στο εκλογικό σύστημα που προτάθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής δεν άργησαν να φανούν.
Οι πολλές δημοτικές κινήσεις που συμμετείχαν στις εκλογές ήταν χαρακτηριστικό δείγμα. Αναφέρω ιδιαίτερα στον δήμο μας συμμετείχαν στις εκλογές 8 δημοτικές παρατάξεις και με τις εκλογές αυτές αναδείχτηκαν δημοτικά συμβούλια χωρίς ισχυρές πλειοψηφίες. Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις που δημοτικές αρχές ήταν μειοψηφία στα δημοτικά συμβούλια.
Έτσι μια νέα κουλτούρα συνεννοήσεων, συγκερασμού απόψεων και διαβουλεύσεων διαφαινόταν. Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο σοφός λαός.
Όμως πριν ακόμα δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η πανσπερμία απόψεων και πολιτικών, έγινε πραγματικό πραξικόπημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άλλαξε τον εκλογικό νόμο, δεν επανάφερε τον παλιό, δημιούργησε νόμο έκτρωμα, με ενισχυμένη αναλογική με ποσοστό 3% για εκπροσώπηση στα δημοτικά συμβούλια και εκλογή με 43 τακατό από την πρώτη Κυριακή και με απόλυτη πλειοψηφία.
Κάτι ανήθικο πολιτικά, αφού το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν είχε δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά καθόλα νόμιμο στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Εκείνο όμως που είναι και ανήθικο και αντισυνταγματικό είναι ο νόμος Θεοδωρικάκου ή καλύτερα ο νόμος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, γιατί εδώ δεν υπάρχει προσωπική αλλά συλλογική ευθύνη.
Ο νόμος αυτός ουσιαστικά ακύρωσε, απαξίωσε και παραχάραξε τη λαϊκή βούληση, έτσι όπως εκφράστηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Αλλοίωσε τελείως το μήνυμα για συνεργασίες που έστειλαν οι πολίτες, κατήργησε στην πράξη την ισοτιμία της ψήφου και κατέστησε τις παρατάξεις απλούς θεατές στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβούλιων. Αφού το αποτέλεσμα αυτού του νόμου ήταν οι δήμαρχοι και οι δημοτικές τους παρατάξεις να είναι απόλυτα κυρίαρχοι στη λήψη των αποφάσεων.
Επειδή δεν μπορούσε να αλλοιώσει την αναλογικότητα του δημοτικού συμβουλίου, ενίσχυσε την εκπροσώπηση του δημάρχου στις επιτροπές Οικονομική και Ποιότητας Ζωής με απόλυτη πλειοψηφία. Ήταν αυτό αρκετό; Όχι. Για αυτό προχώρησε και σε νέο πραξικόπημα. Μετέφερε αρμοδιότητες του δημοτικού συμβουλίου στην Οικονομική Επιτροπή και με αυτό τον τρόπο το δημοτικό συμβούλιο ήταν πια πεδίο ανταλλαγής ιδεών χωρίς ουσιαστικά να παίζει τον θεσμικό του ρόλο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλου δήμου: Δήμος Θεσσαλονίκης, 19 δημοτικές παρατάξεις, εκλέγεται ο δήμαρχος με ποσοστό 14,98% την πρώτη Κυριακή και 7 έδρες σε σύνολο 49 εδρών του δημοτικού συμβουλίου και ασκεί διοίκηση με πλειοψηφία στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Σπάνια κυβέρνηση έχει εξευτελίσει, έχει απαξιώσει και εντέλει αλλοιώσει τη λαϊκή βούληση και μάλιστα μία λαϊκή βούληση που είχε εκφραστεί τέσσερις μόλις μήνες πριν, για να κάνει εύκολη τη δουλειά βασικά των γαλάζιων δημάρχων, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα.
Ήρθε βέβαια το Συμβούλιο της Επικρατείας «με τη γνωστή του ταχύτητα» μετά από τρία χρόνια να αποφασίσει ότι ο νόμος Θεοδωρικάκου –όπως συνηθίσαμε να λέμε– είναι αντισυνταγματικός, παρ’ όλο που όλες οι αποφάσεις των δημοτικών συμβούλιων τρία χρόνια τώρα είναι νόμιμες, αν και πάρθηκαν με βάση έναν νόμο αντισυνταγματικό. Είναι τα γνωστά «σταυρόλεξα» της ελληνικής πραγματικότητας.
Το σκεπτικό της απόφασης είναι κόλαφος για το επιχείρημα της κυβέρνησης όταν έφερε τον εκλογικό νόμο. Προεξοφλούσε η κυβέρνηση για να επιχειρηματολογήσει, ότι θα υπάρξει ακυβερνησία στους δήμους με αυτές τις συνθέσεις των δημοτικών συμβουλίων.
Επί της ουσίας ήταν δέσμευση στους δημάρχους της ότι θα καταργήσει στην πράξη το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών που προέκυψε με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά το σύστημα της απλής αναλογικής, άρα δεν δικαιολογείται η σπουδή με την οποία νομοθέτησε η κυβέρνηση, την επομένη μάλιστα της ανάληψης των καθηκόντων των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Τη σκυτάλη από τον Θεοδωρικάκο πήρε ο Βορίδης, ο οποίος ήταν βέβαιο ότι δεν θα εφαρμόσει την απόφαση ή τουλάχιστον θα την καθυστερήσει όσο μπορεί.
Η απάντηση που έδωσε στη Βουλή, στους κοινοβουλευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστική: «Αφήστε να καθαρογραφτεί, να δημοσιευθεί, να δούμε το σκεπτικό, να μπούμε στις λεπτομέρειες και βλέπουμε».
Με τις εθνικές εκλογές που διεξήχθησαν και το 41 τακατό που μας προέκυψε, που έγνοια για τέτοια, άρα δεν φαίνεται να εφαρμόζεται ποτέ η απόφαση του ΣτΕ.
Σημειώστε επίσης ότι 31/7/2023 κατατέθηκαν τα ψηφοδέλτια στο Πρωτοδικείο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, άρα μπήκαμε και επίσημα σε προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Βέβαια ο Θεοδωρικάκος και ο Βορίδης είναι μέλη μιας κυβέρνησης που αιφνιδιάζει και αυθαιρετεί και αυτή η πρωτοφανής επέμβαση του υπουργείου Εσωτερικών, τύπου αποφασίζουμε και διατάζουμε, δεν ήταν η μόνη... Μια σειρά αυθαιρεσιών είδαμε και από άλλους υπουργούς και υπουργεία με θύματα τις περιφέρειες, τους δήμους και τις κοινότητες.
Δεν θυμάμαι να αντέδρασε κανείς τότε από τους σημερινούς υποψηφίους σ' αυτό το αυτοδιοικητικό πραξικόπημα που καταργούσε σε μια νύχτα την λαϊκή βούληση και το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019 και απαξίωνε δήμους και κυρίως κοινότητες που τις ζήσαμε στο πετσί μας όλα τα προηγούμενα χρόνια και πολύ περισσότερο την τελευταία 4ετία, πλην ελαχίστων δημοκρατικών εξαιρέσεων εκλεγμένων δημοτικών-κοινοτικών συμβούλων και προέδρων, που πολύ έντιμα και με περίσσια αξιοπρέπεια οδηγήθηκαν σε παραιτήσεις. Λίγοι σήμερα αντιλαμβάνονται, ή δεν θέλουν να ξέρουν, ότι η εκλογή με έναν τέτοιο νόμο-έκτρωμα κυρίως στις κοινότητες αλλά και στους δήμους, δεν είναι κοινωνική καταξίωση, αλλά το ακριβώς αντίθετο, παντελή απαξίωση στο βωμό μόνο της «σταυροφορίας» υπέρ των δημοτικών παρατάξεων που όλοι γνωρίζουμε ότι διοικούν διαχρονικά με την ίδια μορφή και παραγωγή, έστω και κατά καιρούς με διαφορετικά πρόσωπα, δημοτικές παρατάξεις που έχουν πολιτικό χρώμα και είναι κρίκοι της γνωστής κομματικής αλυσίδας, που έχει κάνει τον τόπο ιδιοκτησία της και κομματικό της τσιφλίκι, ελέγχοντας για δεκαετίες περιφέρειες, δήμους και κοινότητες.
Έτσι μια νέα κουλτούρα συνεννοήσεων, συγκερασμού απόψεων και διαβουλεύσεων διαφαινόταν. Κάθε αρχή και δύσκολη λέει ο σοφός λαός.
Όμως πριν ακόμα δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η πανσπερμία απόψεων και πολιτικών, έγινε πραγματικό πραξικόπημα. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας άλλαξε τον εκλογικό νόμο, δεν επανάφερε τον παλιό, δημιούργησε νόμο έκτρωμα, με ενισχυμένη αναλογική με ποσοστό 3% για εκπροσώπηση στα δημοτικά συμβούλια και εκλογή με 43 τακατό από την πρώτη Κυριακή και με απόλυτη πλειοψηφία.
Κάτι ανήθικο πολιτικά, αφού το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν είχε δοκιμαστεί στην πράξη, αλλά καθόλα νόμιμο στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Εκείνο όμως που είναι και ανήθικο και αντισυνταγματικό είναι ο νόμος Θεοδωρικάκου ή καλύτερα ο νόμος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, γιατί εδώ δεν υπάρχει προσωπική αλλά συλλογική ευθύνη.
Ο νόμος αυτός ουσιαστικά ακύρωσε, απαξίωσε και παραχάραξε τη λαϊκή βούληση, έτσι όπως εκφράστηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019. Αλλοίωσε τελείως το μήνυμα για συνεργασίες που έστειλαν οι πολίτες, κατήργησε στην πράξη την ισοτιμία της ψήφου και κατέστησε τις παρατάξεις απλούς θεατές στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβούλιων. Αφού το αποτέλεσμα αυτού του νόμου ήταν οι δήμαρχοι και οι δημοτικές τους παρατάξεις να είναι απόλυτα κυρίαρχοι στη λήψη των αποφάσεων.
Επειδή δεν μπορούσε να αλλοιώσει την αναλογικότητα του δημοτικού συμβουλίου, ενίσχυσε την εκπροσώπηση του δημάρχου στις επιτροπές Οικονομική και Ποιότητας Ζωής με απόλυτη πλειοψηφία. Ήταν αυτό αρκετό; Όχι. Για αυτό προχώρησε και σε νέο πραξικόπημα. Μετέφερε αρμοδιότητες του δημοτικού συμβουλίου στην Οικονομική Επιτροπή και με αυτό τον τρόπο το δημοτικό συμβούλιο ήταν πια πεδίο ανταλλαγής ιδεών χωρίς ουσιαστικά να παίζει τον θεσμικό του ρόλο.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μεγάλου δήμου: Δήμος Θεσσαλονίκης, 19 δημοτικές παρατάξεις, εκλέγεται ο δήμαρχος με ποσοστό 14,98% την πρώτη Κυριακή και 7 έδρες σε σύνολο 49 εδρών του δημοτικού συμβουλίου και ασκεί διοίκηση με πλειοψηφία στην Οικονομική Επιτροπή και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Σπάνια κυβέρνηση έχει εξευτελίσει, έχει απαξιώσει και εντέλει αλλοιώσει τη λαϊκή βούληση και μάλιστα μία λαϊκή βούληση που είχε εκφραστεί τέσσερις μόλις μήνες πριν, για να κάνει εύκολη τη δουλειά βασικά των γαλάζιων δημάρχων, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία στη χώρα.
Ήρθε βέβαια το Συμβούλιο της Επικρατείας «με τη γνωστή του ταχύτητα» μετά από τρία χρόνια να αποφασίσει ότι ο νόμος Θεοδωρικάκου –όπως συνηθίσαμε να λέμε– είναι αντισυνταγματικός, παρ’ όλο που όλες οι αποφάσεις των δημοτικών συμβούλιων τρία χρόνια τώρα είναι νόμιμες, αν και πάρθηκαν με βάση έναν νόμο αντισυνταγματικό. Είναι τα γνωστά «σταυρόλεξα» της ελληνικής πραγματικότητας.
Το σκεπτικό της απόφασης είναι κόλαφος για το επιχείρημα της κυβέρνησης όταν έφερε τον εκλογικό νόμο. Προεξοφλούσε η κυβέρνηση για να επιχειρηματολογήσει, ότι θα υπάρξει ακυβερνησία στους δήμους με αυτές τις συνθέσεις των δημοτικών συμβουλίων.
Επί της ουσίας ήταν δέσμευση στους δημάρχους της ότι θα καταργήσει στην πράξη το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών που προέκυψε με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει ότι δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά το σύστημα της απλής αναλογικής, άρα δεν δικαιολογείται η σπουδή με την οποία νομοθέτησε η κυβέρνηση, την επομένη μάλιστα της ανάληψης των καθηκόντων των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Τη σκυτάλη από τον Θεοδωρικάκο πήρε ο Βορίδης, ο οποίος ήταν βέβαιο ότι δεν θα εφαρμόσει την απόφαση ή τουλάχιστον θα την καθυστερήσει όσο μπορεί.
Η απάντηση που έδωσε στη Βουλή, στους κοινοβουλευτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι χαρακτηριστική: «Αφήστε να καθαρογραφτεί, να δημοσιευθεί, να δούμε το σκεπτικό, να μπούμε στις λεπτομέρειες και βλέπουμε».
Με τις εθνικές εκλογές που διεξήχθησαν και το 41 τακατό που μας προέκυψε, που έγνοια για τέτοια, άρα δεν φαίνεται να εφαρμόζεται ποτέ η απόφαση του ΣτΕ.
Σημειώστε επίσης ότι 31/7/2023 κατατέθηκαν τα ψηφοδέλτια στο Πρωτοδικείο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, άρα μπήκαμε και επίσημα σε προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη των νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών.
Βέβαια ο Θεοδωρικάκος και ο Βορίδης είναι μέλη μιας κυβέρνησης που αιφνιδιάζει και αυθαιρετεί και αυτή η πρωτοφανής επέμβαση του υπουργείου Εσωτερικών, τύπου αποφασίζουμε και διατάζουμε, δεν ήταν η μόνη... Μια σειρά αυθαιρεσιών είδαμε και από άλλους υπουργούς και υπουργεία με θύματα τις περιφέρειες, τους δήμους και τις κοινότητες.
Δεν θυμάμαι να αντέδρασε κανείς τότε από τους σημερινούς υποψηφίους σ' αυτό το αυτοδιοικητικό πραξικόπημα που καταργούσε σε μια νύχτα την λαϊκή βούληση και το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019 και απαξίωνε δήμους και κυρίως κοινότητες που τις ζήσαμε στο πετσί μας όλα τα προηγούμενα χρόνια και πολύ περισσότερο την τελευταία 4ετία, πλην ελαχίστων δημοκρατικών εξαιρέσεων εκλεγμένων δημοτικών-κοινοτικών συμβούλων και προέδρων, που πολύ έντιμα και με περίσσια αξιοπρέπεια οδηγήθηκαν σε παραιτήσεις. Λίγοι σήμερα αντιλαμβάνονται, ή δεν θέλουν να ξέρουν, ότι η εκλογή με έναν τέτοιο νόμο-έκτρωμα κυρίως στις κοινότητες αλλά και στους δήμους, δεν είναι κοινωνική καταξίωση, αλλά το ακριβώς αντίθετο, παντελή απαξίωση στο βωμό μόνο της «σταυροφορίας» υπέρ των δημοτικών παρατάξεων που όλοι γνωρίζουμε ότι διοικούν διαχρονικά με την ίδια μορφή και παραγωγή, έστω και κατά καιρούς με διαφορετικά πρόσωπα, δημοτικές παρατάξεις που έχουν πολιτικό χρώμα και είναι κρίκοι της γνωστής κομματικής αλυσίδας, που έχει κάνει τον τόπο ιδιοκτησία της και κομματικό της τσιφλίκι, ελέγχοντας για δεκαετίες περιφέρειες, δήμους και κοινότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου